آنالیز: چگونه ایتالیا با سبک دفاعیِ کاملا متفاوتی حریفان را متوقف می‌کند
هفت‌یک- جورجو کیه‌لینی طوری خوشحالی کرد که انگار گلی را به ثمر رسانده است. در زمان‌های تلف شده دیدار اول ایتالیا برابر ترکیه بود و لئوناردو بونوچی، زوج او در پست دفاع میانی، بدون این که مانع از ارسال پاس در عمق هاکان چالهان‌اوغلو از پشت سرش شود، از دفاع دور شده بود. ناگهان بوراک ایلماز پیشروی کرد و توپ را به سوی دروازه فرستاد که کیه‌لینی وارد شده، توپ را دفاع کرد و بلند شد تا خوشحالی خود را با جی‌جی دوناروما، دروازه‌بان تیمش، تقسیم کند. ایتالیا با سه گل پیش بود و گلزنی ایلماز تغییر خاصی در شرایط ایجاد نمی‌کرد. اما حفظ کلین‌شیت برای کیه‌لینی اهمیت داشت و رفتار او یادآور مقایسه‌ای بود که آلوارو موراتا کرده و گفته بود که در زمان حضور این هم تیمی‌اش در یوونتوس در زمین، هر محوطه جریمه مانند قفس گوریلی گرسنه است.
موقعیت ایلماز و جدیتی که در دفع آن به کار گرفته شد یکی از معدود مواردی در عملکرد ایتالیاست که می‌توان آن را با کلیشه خسته و منسوخ فرهنگ فوتبالی این کشور که ذاتا دفاعی است، تطبیق داد. اگر بدون تماشای دیدارها صرفا به بعضی آمارها نگاه کنید، می‌توان با تکیه بر ظاهر شرایط نتیجه‌گیری کرد که این تیم در واقع یک تیم کلاسیک دفاعی ایتالیایی است. به هرحال به یاد آوردن آخرین گلی که آتزوری دریافت کرده، بسیار دشوار است. باید 10 بازی به عقب رفته و به پاییز 2020 برسید که دونی فن‌ده بیک موفق شد در برگامو یک امتیاز برای هلند کسب کند.
از آن زمان 965 دقیقه گذشته، ابدیتی در شهر ابدی و اگر دفاع این تیم بتواند امروز کمی بیشتر از یک ربع برابر ولز در استادیو الیمپیکو دوام بیاورد، روبرتو مانچینی رکورد ثبت شده توسط آتزولیو ویچینی در جام جهانی 1990 را خواهد شکست.
سبک ایتالیا برای متوقف کردن تیم‌ها در حال حاضر با سه دهه پیش کاملا متفاوت است و یکی دیگر از تکل‌های کیه‌لینی را به عنوان مثالی برای این تغییر بررسی می‌کنیم تا به شما نشان دهیم که این اتفاق چطور رخ داده است. اینجا او را در دقایق ابتدایی بازی برابر سوییس می‌بینید که ارسال پاسی برای هریس سفروویچ را پیش‌بینی می‌کند و همین به ایتالیا اجازه می‌دهد که به بازی در نیمه زمین حریف ادامه داده و فشار را حفظ کند.
سِن کاپیتان ایتالیا و رابطه او با سبک خاصی از دفاع- دفاع عمقی و نفر به نفر- باعث شده که بهانه‌جویان تردیدهایی را درباره عملکرد او در مواجهه با سرعت حریف در زمان به کار گیری خط دفاعی جلو کشیده مطرح کنند. یکی از کسانی که اطمینان لازم را در این زمینه ایجاد می‌کند لئوناردو اسپیناتزولا، مدافع کناری تیم، است که پس از پایان دور اول مسابقات بالاترین سرعت تورنمنت را با 33.8 کیلومتر بر ساعت به ثبت رساند. بازیکن رم بیشتر به دلیل همکاری قدرتمندانه با لورنزو اینسینیه توجه‌ها را در این رقابت‌ها به خود جلب کرد اما سرعت کورس‌های بازگشت او نیز بسیار ارزشمند است و این اطمینان را به کیه‌لینی می‌دهد که با تکیه بر نقاط قوتش که پیروزی در نبردهای زمینی و هوایی است، بازی کند. به همین شکل وقتی اسپیناتزولا در حمله حضور دارد و نقشی موثر را به عنوان وینگر چپ در سیستم نامتقارن ایتالیا با رفتن اینسینیه به مناطق میانی و تایید شماره 10 که بر تن دارد ایفا می‌کند، یکی از مدافعان راست، جیووانی دی‌لورنزو ، الساندرو فلورنزی یا رافائل تولوی، بسته به موقعیت، وارد عمل شده و پست او را برای ایجاد دفاع سه نفره پر می‌کنند.
به بررسی کیه‌لینی برگردیم که در دیدار برابر سوییس مجبور شد به دلیل کشیدگی ماهیچه پا از زمین خارج شود. تمایل این بازیکن 36 ساله به خارج شدن از دفاع و پیشروی در هنگام پوشش دادن جورجینیو و مانوئل لوکاتلی- مانند مورد بازی با ترکیه-جنبه دیگری از بازی او را نشان داده که او در سال‌های اخیر مشغول بهبود بخشیدن آن بوده است. کیه‌لینی به اندازه بونوچی در حمل توپ راحت نیست اما مجبور به یادگیری این ویژگی بوده خصوصا که حریفان یوونتوس اجازه تصاحب توپ را به او در حین تمرکز بر استفاده درست از بازی‌سازهای تیمش می‌دهند. کار تحت نظر مائوریتزو ساری و خصوصا آندره‌آ پیرلو نیز بیانکونری را به سوی سبکی برده که شباهت بیشتری به آنچه مانچینی در ایتالیا به کار می‌گیرد، دارد. کیه‌لینی به خوبی با این سبک کنار آمده است. او در شب بازی اول بیشتر از هر بازیکن دیگری پاس موفق داشت (78 پاس) که شامل 13 پاس در یک سوم پایانی زمین بود.
بازیکن نامشخصی که در این عکس می‌بینید او است که با سرعت برای زدن ضربه سر پس از تلاش اول ترکیه در دفع توپ ارسالی از سوی اینسینیه برای چیرو ایموبیله می‌دود.
کیه‌لینی پس از آن توپ را دنبال کرده و به مریح دمیرال، هم تیمی‌اش در یوونتوس، نزدیک می‌شود که مجبور است بازی بلند را در دستور کار قرار دهد.
این ضربه زیر توپ به بازیکن دیگری از ترکیه نرسید. در عوض جلوی پای جورجینیو افتاد که حدس زده بود توپ کجا فرود می‌آید. یکی از ویژگی‌های بازی این بود که هافبک چلسی با زیرکی بسیاری از دفع توپ‌های بی‌هدف ترکیه را بازی‌خوانی می‌کرد. جاگیری او- قهرمان لیگ قهرمانان 9 قطع توپ در مجموع دو بازی دارد- به همراه جدیت کیه‌لینی این قابلیت را به ایتالیای فوق منجسم می‌دهد که به شکلی بی‌رحمانه و مداوم به حریفانش حمله‌ور شود.
ایموبیله نیز از عوامل کلیدی پرسینگ ایتالیا به حساب می‌آید. توجهات هنوز به سوی کار اصلی او که گلزنی است، جلب می‌شود و در حالی که او در هر دو بازی گلزنی کرده (و در واقع اگر دیدار دوستانه برابر چک و دیدار انتخابی جام جهانی برابر لیتوانی را به حساب بیاورید در چهار بازی متوالی گل زده) هنوز این صحبت را با یادآوری هر گل از مردم می‌شنوید که “اما او نیاز به شانس‌های بسیاری دارد، اینطور نیست؟ ”
درست است که مهاجم لاتزیو تا به حال 10 شوت خارج از چارچوب در یورو داشته اما آمار گل‌های مورد انتظار او (1.09) نشان می‌دهد که او عملکردی بهتر از حد انتظار با توجه به کیفیت موقعیت‌هایی که در اختیارش قرار گرفته، ارائه کرده است. نحوه حفظ خونسردی او در برابر دروازه با توجه به میزان بالای دوندگی که انجام می‌دهد بسیار قابل توجه بوده و شایسته تحسین بیشتری است. برنده سابق کفش طلا با هر دفاع ایتالیا با سرعت فرارش را آغاز می‌کند و اگر شما یک مدافع میانی هستید، باید بدانید که وقتی او در اطراف شماست، هیچ فرصتی ندارید.
ایموبیله را در اینجا ببینید که دمیرال را مجبور کرده تا به سمت دیگر زمین حرکت کند و در عین حال به نیکولو بارلا، بازیکن سرعتی اینتر، توجه کنید که با عجله از خط میانی اضافه می‌شود تا راه ارسال پاس به چالار سویونجو را مسدود کند.
بارلا مدافع میانی لسترسیتی را به کنار خط طولی هدایت کرده و او را به دام می‌اندازد. دومنیکو براردی مدافع کناری ترکیه را رها کرده و به جمع محاصره کنندگان سویونجو اضافه می‌شود که چاره‌ای ندارد و مجبور است بار دیگر به فاز دفاعی برگردد.
هماهنگی و سرسختی پرس ایتالیا و انجام پرسینگ از جلوی زمین بسیار قابل توجه و درخشان بوده و این اتفاق در دیدار برابر سوییس نیز رخ داد. اینجا آنها این تصور اشتباه را داشتند که حمله تدارک دیده شده توسط اسپیناتزولا و اینسینیه شکست خورده است.
اما حواست را جمع کن بریل امبولو، پاس تو برای رمو فرویلر دیگر از امنیت کافی برخوردار نیست.
و حتی با این که هافبک آتالانتا توانایی حرکت آزادانه را دارد اما بارلا مانند باله کوسه سفید که با طمانینه و زیرکی سطح آب را می‌شکافد، آماده است تا به محض ارسال توپ از سوی فرویلر برای گرانیت ژاکا حمله‌ور شود.
فرویلر سعی می‌کند اشتباهش را جبران کند و دوست مو بلوندش را از مخصمه رها کند تا بازی را به مانوئل آکانجی بسپارد.
مدافع میانی سوییس در تیررس کوسه دیگری در آب است و بار دیگر این براردی است که به دنبال توپ رفته و به سوی دروازه هجوم می‌برد.
تماشای بازی ایتالیا تا اینجا بسیار لذت‌بخش و بازی برابر آنها بسیار دشوار بوده است. طراوت و پویایی این تیم پس از 18 ماه بازی بدون وقفه غیرمنتظره است. شاید بخشی از این موضوع روانی باشد، موضوع ذهنی که برای این گروه از بازیکنان اهمیت زیادی دارد و این انگیزه را به آنها می‌دهد که عدم حضورشان در جام جهانی 2018 را جبران کنند. حذف زودهنگام تیم‌های سری A از اروپا به استثنای رم، شاید به معنای استهلاک کمتر آنهاست و جالب است که سه تیم بزرگ- یوونتوس، اینتر و میلان، صرفا سه بازیکن در ترکیب اصلی دارند؛ اگر دوناروما را به حساب نیاورید که در آستانه پیوستن به پاری‌سن‌ژرمن قرار دارد. هیچ تیمی در یورو تا به حال به طراوت، چابکی و سرعت آتزوری بازی نکرده که افسانه دیگری را درباره فوتبال ایتالیایی باطل می‌کند.
شدت بازی آنها برابر ترکیه به خوبی در این نقشه پراکندگی فشار نشان داده شده که از سوی StatsBomb، همکار فدراسیون فوتبال ایتالیا در تهیه داده‌ها، منتشر شده است.
تا به اینجای تورنمنت در طول 90 دقیقه فقط لهستان (33) پرس متقابل بیشتری از ایتالیا (31) داشته و نکته جالب اینجاست که پائولو سوزا، سرمربی لهستان، بابت تحت تاثیر قرار دادن مانچینی و کل سری A با معرفی سیستم ترکیبی 5- 2- 3 / 3- 3- 4 در زمان حضورش در فیورتینا بین سال‌های 2015 تا 2017 مورد تحسین قرار گرفته است.
ایتالیا در مسیر تکامل از تیک- ایتالیا به تیمی با پرسینگی واضح‌تر از علامت گوچی قرار دارد. مصدومیت کیه‌لینی جدی به نظر نمی‌رسد اما نگرانی‌ها با حضور مانچینی کاهش یافته که تلاشش را برای بازگرداندن فوتبال ایتالیا به روزهای اوج انجام می‌دهد. بعضی از بهترین مدافعان آتزوری ناگهان در این روزها به مهاجمان این تیم تبدیل شده‌اند.