چرا تصمیم میلان برای خرید دروازه‌بان جدید درست بود؟
هفت‌یک- شماره یک در باشگاه آث میلان دروازه‌بان این تیم نیست بلکه خود باشگاه است و همیشه در اولویت قرار دارد.
زمانی که این موضوع را متوجه شوید، به این درک هم خواهید رسید که چرا کمیته فنی در راستای حفاظت از منافع میلان حرکت کرد و هرگونه تردیدی درباره پست دروازه‌بانی در فصل آینده را با جذب مایک مِینیان از لیل، قهرمان جدید فرانسه، از میان برداشت. قرارداد مینیان که دوشنبه شب وارد فرودگاه لیانته میلان شد هنوز نهایی نشده اما اتلتیک متوجه شده که فاصله زیادی تا امضای این قرارداد باقی نمانده است (توضیح مترجم: مینیان روز 27 می انتقال مینیان را نهایی کرد). میلان پیش از این به اندازه کافی برای دریافت پاسخی از جی‌جی دوناروما درباره آینده‌اش صبر کرده بود. طولانی‌تر شدن این شرایط با توجه به پایان یافتن قرارداد این بازیکن در آخر ماه ژوئن بی‌انصافی در حق باشگاه بود؛ خصوصا که او باید به اردوی تیم ملی ایتالیا در ساردینیا ملحق می‌شد.
پیش از این پیشنهاد وسوسه کننده‌ای برای امضای قرارداد جدید به این به دروازه‌بان جوان و موفق ارائه شده بود که می‌توانست غول اهل کاستلاماره دی استابیا را با دستمزدی بسیار بیشتر از درآمد فعلی‌اش تا سال 2026 در باشگاه حفظ کند.
اما این ملی‌پوش ایتالیایی که همین حالا هم سالانه شش میلیون یورو دریافت می‌کند، بلافاصله درخواست خودکار نکرد و نپرسید که کجا را باید امضا کند. در عوض مینو رایولا، مدیربرنامه او، پیشنهاد قرارداد کوتاه‌تر به مدت دو سال با دستمزدی بیشتر را مطرح کرد؛ قراردادی که به محض رهایی فوتبال از بند شیوع همگانی ویروس کرونا به پایان می‌رسید. او احتمالا فکر می‌کرد مطرح شدن نام دروازه‌بان‌های جدید برای فصل آینده از سوی مدیران میلان تنها یک بلوف است. میلان اقدامی مسئولانه انجام داد، آنها احتمال رخ دادن چنین اتفاقی را در نظر گرفته بودند و برنامه پیدا کردن جانشین برای این بازیکن را به کار انداختند؛ اقدامی که اجرای آن به همه باشگاه‌های بزرگ پیشنهاد می‌شود تا در شرایطی قرار نگیرند که برای آن آماده نباشند یا خروج از آن برای‌شان دشوار باشد.
اتفاقات سال 2017 نباید تکرار می‌شد؛ زمانی که لی یونگ‌هونگ، مالک وقت باشگاه، و کمیته اجرایی که انتصاب کرده بود- و پس از آن منحل شد- نمی‌خواستند شاهد جدایی زودهنگام دوناروما پس از حضورشان در باشگاه باشند. آنها علیرغم وحشت بسیار و ارائه پیشنهادی چشمگیر به په‌په رینا که بازیکن آزاد بود، تمام تلاش خود را به کار گرفته و این دروازه‌بان 18 ساله را به پردرآمدترین دروازه‌بان لیگ تبدیل کردند. آنها همچنین سعی کردند با جذب آنتونیو، برادر این بازیکن، از آستراس تریپولیس بیش از پیش او را خشنود کنند. لقب دُلارروما از آن تابستان به دوناروما داده شد و او در یورو زیر 21 سال در لهستان با بارانی از اسکناس‌های تقلبی از سوی هواداران پشت دروازه روبرو شد.
مینیان با نمایش‌های خوبی که در ترکیب لیل داشت، توجه باشگاه‌های مختلفی را جلب کرد و در نهایت این میلانی‌ها بودند که توانستند او را به خدمت بگیرند.
میلان این روزها تحت نظارت الیوت و ایوان گازیدیس به عنوان مدیر اجرایی به شکل بسیار متفاوتی ارائه می‌شود. در حالی که جای شکی در استعداد دوناروما وجود ندارد و این موضوع در فصل جاری کاملا برجسته بود، باشگاه باهوش‌تر، منطقی‌تر و منظم‌تر از چهار سال قبل است. زمانی که پیشنهاد مطرح شده از میزان ارزش گذاریِ حساب شده و محتاطانه میلان فراتر رود، این باشگاه از حراجی خارج می‌شود. هاکان چالهان اوغلو که قراردادش حدود یک ماه دیگر به پایان می‌رسد نیز این موضوع را به خوبی به خاطر می‌سپارد.
بازگشت به لیگ قهرمانان برای اولین بار پس از سال 2014 اثباتی بر درست بودن سبک مالکان فعلی باشگاه است. میلان علیرغم کاهش 20 درصدی میزان دستمزد پرداختی خود در تابستان سال گذشته در بین چهار تیم صدر جدول قرار گرفت و 50 میلیون یورویی که از حضور در مرحله گروهی دریافت می‌کند قرار نیست با پرداخت کمیسیون مدیربرنامه و دستمزد بیش از حد به بازیکنان هدر برود. این مبلغ در عوض به شکلی هوشمندانه بار دیگر سرمایه‌گذار می‌شود خصوصا که در حال حاضر تمام توجه‌ها به فیکایو توموری است که انتقالش از چلسی به این باشگاه به احتمال زیاد با توجه به حضور میلان در رده دوم جدول سری A و با مبلغ 25 میلیون یورو که پیش از آن مذاکراتی درباره آن صورت گرفته، دائمی خواهد شد.
در حالی که دوناروما نقش قابل توجهی در کسب سهمیه لیگ قهرمانان ایفا کرد- خاطرات مهارهای او در دیدار دشوار 10 روز قبل برابر کالیاری هنوز به خوبی در یادها باقی است- اما نباید مینیان را دستکم گرفت. میلان قطعا این کار را نکرد. ژوفری مونکادا، مدیر استعدادیابی، بیش از هر کس دیگری به خوبی با بازار فرانسه آشناست و با اقدام سریع و سرنوشت ساز توانست باشگاه را در اقدام برای جذب این بازیکن از سایر رقبا (مانند رم) پیش بیندازد؛ بازیکنی که در آستانه حضور در یورو و ورود به آخرین سال قراردادش در استاده پیر موروآ قرار دارد.
او که فقط 25 سال دارد و به احتمال زیاد پس از بازنشستگی هوگو لوریس به دروازه‌بان اصلی در بااستعدادترین تیم ملی جهان تبدیل می‌شود، نه تنها ارزش‌های درستی را به تیم منتقل می‌کند، بلکه این محصول آکادمی پاری‌سن‌ژرمن عملکرد بهتری از دوناروما از نظر چندین معیار دروازه‌بانی در این فصل داشته است. با بررسی داده‌های StatsBomb، مینیان مانع از به ثمر رسیدن چهار گلی شد که دروازه‌بانی معمولی در لیگ فرانسه می‌توانست دریافت کند (وقتی ارزش کیفی و تمامی ویژگی‌های گل‌های مورد انتظاری (xG) که او با آنها روبرو بوده را در نظر بگیریم) و درصد مهار بیشتری داشت (81 درصد در برابر میانگین 72درصد) و درصد مهار موردانتظار بالاتری را نیز به ثبت رساند ( 77درصد در برابر میانگین 70 درصد).
“مایک جادویی” رتبه اول مجموع را در لیگ فرانسه از آن خود کرد؛ در حالی که دوناروما در سری A پس از ماتیا پرین از جنووا و خوان موسو از اودینزه قرار گرفت. در 22 سالگی و با انجام بیش از 200 بازی، هیچکس موقعیت دوناروما را به عنوان یکی از درخشان‌ترین دروازه‌بانان نسل خودش زیر سوال نمی‌برد. او- بیشتر اوقات- با توقع تبدیل شدن به “بوفون بعدی” بهتر از سایر دروازه‌بان‌هایی که عجولانه به عنوان جانشین این بازیکن بزرگ انتخاب می‌شدند، کنار آمد. تمام دیدارهای پشت درهای بسته در طول سال گذشته باعث شد که ما به صدای قدرتمند و رهبری او از انتهای زمین عادت کنیم.
او همین حالا دروازه‌بان بسیار خوبی است اما باید دید که آیا به یکی از بهترین بازیکنان تاریخ مانند بوفون تبدیل خواهد شد. حالا که بوفون 43 ساله بار دیگر در حال ترک یوونتوس است، او شاید در نهایت جانشین قهرمان جام جهانی در تورین شود. این اتفاق باعث ایجاد ابهام در شرایط وویچک شزنی خواهد شد که مدتی قبل قرارداد جدیدی را تا سال 2024 به امضا رساند. اگر این انتقال آزاد عملی شود یادآور زمانی خواهد بود که یوونتوس اقدام به جذب کریستیانو رونالدو کرد و سپس متوجه شد که این اتفاق چه معنایی برای گونسالو ایگواین دارد- به طور خلاصه، انتقال‌های قرضی پیاپی و پرداخت بهایی سنگین. با این حال یافتن خریداری برای دروازه‌بان لهستانی چندان دشوار نخواهد بود اما بیاید به آنها اجازه دهیم که هروقت زمان رویارویی با این شرایط رسید، نگرانش باشند.
چشم انداز رونمایی از دوناروما با شال یوونتوس دور گردنش برای هواداران میلان بسیار ناراحت‌کننده است و حس خیانت دارد. به هرحال او مدعی بود که درست مانند آنهاست، هواداری قدیمی که خونش قرمز و مشکلی است. بیلی کاستاکورتا، اسطوره میلان، چند هفته قبل وقتی هواداران افراطی تیم به حضور این دروازه‌بان در ترکیب دیدار برابر یوونتوس معترض بودند گفت:” من نمی‌دانم چه در سر دوناروما می‌گذرد. ما هم مدیربرنامه‌های قدرتمند و خوبی داشتیم. و تصمیم گرفتیم بدون هیچ حاشیه‌ای در میلان بمانیم. ما کمتر از چیزی که می‌توانستیم دستمزد گرفتیم اما ماندیم. شرایط برای من کاملا واضح است.
من رفتار رایولا را نمی‌پسندم. اما آیا این رایولاست یا دوناروما؟ او لوگوی باشگاه را بوسید… چرا لوگو را بوسید؟ من فردی با افکار قدیمی و سنت‌گرا هستم. من نمی‌توانم این موضوع را درک کنم. من ترجیح می‌دهم بوسه کمتری بر لوگو ببینم اما شاهد عزم و اهمیت بیشتری باشم.”
وقتی اتلتیک در ماه سپتامبر با پائولو مالدینی افسانه‌ای، مدیر فنی میلان، صحبت کرد، او مذاکرات قرارداد خودش در طول 25 سال زندگی حرفه‌ای در باشگاهی را به خاطر آورد که چزاره، پدرش، کاپیتان آن بود و دنیل، پسرش، نیز در آن بازی می‌کند. « فرض اولیه همیشه این بود: من نمی‌خواهم جدا شوم و شما هم نمی‌خواهید من بروم. این اساس تمامی مذاکرات ما بود. پس از آن بود که ما به جزییات مالی می‌پرداختیم. من سه یا چهار تمدید قرارداد آخرم را شخصا انجام دادم. این موضوع را به اطلاع مدیربرنامه‌ام رساندم و به او گفتم که این کار را شخصا انجام می‌دهم. به یاد دارم که یکی از این تمدیدها با چوب زیر بغل پس از فتح آخرین لیگ قهرمانان ما رقم خورد.”
میلان اولویت مالدینی بود. این باشگاه همیشه شماره یک او بود.
عالیی، خیل متن عالی بود ، بیشتر از میلان کار کنین ، ممنون