رئال مادرید تا چه زمانی میتواند تنها به کریم بنزما تکیه کند؟
هفتیک- نقطه عطفی در اواسط نیمه اول در ورزشگاه آلفردو دیاستفانو بود که به نظر میرسید کریم بنزما، مهاجم رئال مادرید، تصمیم گرفته که باید کاری را از پیش ببرد. چلسیِ مهمان در دقایق ابتدایی دیدار رفت مرحله نیمهنهایی لیگ قهرمانان توپ و میدان را در اختیار گرفته، با شایستگی روی گل انفرادی و درخشان کریستین پولیسیچ پیش بود و اگر ترکیبی از موقعیتهای از دست رفته تیمو ورنر و مهارهای تیبو کورتوا نبود، میتوانست با تعداد گلهای بیشتری از حریف جلو باشد.
سپس بنزما وارد معرکه شد- اولین هشدار مبنی بر این که چلسی نمیتواند همه چیز را بر طبق خواسته خودش پیش ببرد زمانی داده شد که او فضایی در نزدیکی محوطه جریمه پیدا کرد و شوت سرکشی از فاصله 20 متری زد که به تیر دروازه خورد.
دفعه بعدی به هدفش رسید و حریف را تنبیه کرد. لوکا مودریچ ضربه کرنر کوتاهش را برای تونی کروس فرستاد و او توپ را به مارسلو داد که سانتر بلندش با ضربه سر کاسمیرو و سپس ادر میلیتائو باعث رسیدن توپ به میانه محوطه جریمه شد، بنزما کنترلی فوق العاده انجام داد، برگشت و توپ را برای هفتاد و یکمین بار در لیگ قهرمانان به تور دروازه دوخت.
مادرید در نیمه اول از طوفان (بارانی) نجات پیدا کرد و بازی را با قدرت شخصیتِ بازیکنان قدیمیاش اداره کرد- خصوصا شماره 9 این تیم. گل بنزما حال و هوای درون ورزشگاه را کاملا تغییر داد. چلسی به اندازه کافی موقعیت ایجاد کرد که برنده قاطع میدان باشد اما تنها از یکی از آنها استفاده کرد. مادرید از معدود موقعیت ایجاد شدهاش استفاده کرد و دو تیم در نهایت مساوی شدند.
رافائل واران، مدافع مادرید، پس از بازی گفت:” گل کریم در چنین دیداری سرنوشتساز بود چرا که روند را تغییر داد و این کمک زیادی به ما کرد.” داستان در نیمه دوم متفاوت بود چرا که چلسی خطری که مادرید میتوانست ایجاد کند را به خاطر آورد. همچنین به نظر میرسید که تیم توماس توخل به نتیجه مساوی راضی است و ترجیح میدهد با تک گل زده در خانه حریف چهارشنبه شب در دیدار برگشت در استمفوردبریج میزبان رئال باشد.
بنزما یک موقعیت داشت تا بازی را 1- 2 کند؛ در یکی از معدود دفعاتی که او فضایی در اطراف سه مدافع میانی چلسی پیدا کرد. ضربهاش با اختلاف زیاد از بالای دروازه بیرون رفت و او سرش را در میان دستانش گرفت. این در بهترین حالت که یک فرصت نصفه و نیمه به حساب میآمد اما این احساس وجود داشت که او میداند که نباید چنین موقعیتی را هم از دست میداد چرا که بعید بود تیمش بتواند خلق موقعیت کرده و راه دیگری برای باز کردن دروازه حریف پیدا کند. تمام فضاهایی که در دیدار رفت مرحله یک چهارم نهایی برابر لیورپول در ماه گذشته در اختیار وینیسیوس جونیور، زوج هجومی او در ترکیب ثابت، قرار گرفت و او نیز نهایت استفاده را از آنها کرد، در این بازی بسته شده بود. گل فوقالعاده بنزما در نهایت به تنها ضربه در چارچوب تیمش در تمامی شب تبدیل شد.
تلاش ناامیدانه زیدان برای یافتن درخشش هجومی دیگر زمانی دیده شد که ادن هازارد در نزدیکی دقیقه 60 وارد زمین شد؛ این اتفاق در حالی رخ داد که او در دیدار آخر هفته در لالیگا پس از غیبت اخیرش به دلیل مصدومیت تنها 15 دقیقه در میدان حضور پیدا کرد. بازیکن بلژیکی تاثیر کمی برابر تیم سابقش داشت- یک سانتر خطرناک ارسال شد اما به اندازهای خوب نبود که به بنزمای که از تیر دورتر به سمت فضای ایجاد شده رفته بود، برسد. اعتقاد مربی رئال یا عدم اعتقاد او به سایر گزینههایش در خط حمله زمانی مشخص شد که مارکو آسنسیو و رودریگو تنها در چند دقیقه پایانی فرصت حضور در زمین را پیدا کردند.
اگر اینطور به نظر میرسید که چلسی به تساوی 1- 1 قانع است، مادرید هم در دقایق پایانی چندان ناخشنود به نظر نمیرسید چرا که بنزما سعی در حفظ توپ داشت و از هم تیمیهایش میخواست که توپ را رو به عقب در خط میانی به مودریچ و کروس بسپارند تا زمان بگذرد. مصدومیتها، ویروس کرونا و خستگی به این معناست که تیم زیدان از نظر انرژی و انگیزه تحلیل رفته است؛ هرچند قدرت روانی و توانایی گلزنی در لحظات درست آنها را به این مرحله رسانده تا همچنان جز مدعیان قهرمانی در لیگ قهرمانان و از تیمهای حاضر در کورس فتح جام قهرمانی لالیگا باشند.
این احساس واقعا وجود دارد که این تیم رئال مادرید- ستارههای باقی مانده از چهار قهرمانی چمپیونزلیگ در پنج فصل از 2014 تا 2018- میتواند تا پایان مسیر پیش برود. این که آنها علیرغم جدایی کریستیانو رونالدو و تا حد کمتری گرت بیل و خامس رودریگز، همچنین جز مدعیان در بالاترین سطوح باقی ماندهاند تا حد زیادی مدیون بیرون آمدن بنزما از سایه و تبدیل شدن به رهبر بیچون چرای تیم در خط حمله است. خصوصا زمانی که خریدهای پر هزینهای چون هازارد و لوکا یوویچ که قرار بود بار گلزنی را بین خودشان تقسیم کنند، عملا هیچ تاثیرگذاریای در تیم نداشتهاند.
بنزما فصل گذشته تقریبا یک تنه گلهایی زد که رئال مادرید را به قهرمانی لالیگا رساند. او امسال 28 گل در تمامی مسابقات به ثمر رسانده و این یعنی او بار دیگر بسیار جلوتر از سایر مهاجمان رئال است- آسنسیو، کاسمیرو و وینیسیوس با شش گل زده به طور مشترک در رده دوم قرار دارند. تمام این اتفاقات در حالی رخ داده که او گاهی به عنوان تنها عنصر هجومی تیم بازی کرده- عقب کشیده تا بازیسازی کند، هم تیمیهای جوانتر را راهنمایی کرده که از کجا نفوذ کنند و پاس دهند و همچنین در زمان مناسب برای زدن ضربه پایانی رسیده است. آمادگی او در مقطع تعیینکننده پایان فصل و زمانی که بیشتر از هر زمان دیگری مورد نیاز است رو به بالا میرود. او در 10 بازی اخیرش در لالیگا 11 گل زده و در پنج بازی اخیر رئال در تمامی رقابتها روی تمامی گلها نقش داشته که یا خودش آنها را به ثمر رسانده یا پاس گل را ارسال کرده است (سه گل، یک پاس گل).
اما کریم بنزما در حال سپری کردن 33 سالگی است و از نظر منطقی تا چه مدت دیگر انتظار میرود که به کشیدن بار هجومی رئال ادامه دهد؟ فصل عالی 21- 2020 یعنی او تنها چهار گل با رکورد شخصی 32 گل زدهاش فاصله دارد که 9 سال پیش به دست آمد. این رکوردها مطمئنا نمیتوانند برای مدتی طولانیتر بار دیگر تکرار شوند.
این بحث درباره تمامی تیم رئال صدق میکند چرا که تقریبا تمامی بازیکنان کلیدی حاضر در زمین از مرز 30 سالگی عبور کردهاند. تونی کروس 31 ساله و نه چندان آماده در میانه میدان نتوانست همان تاثیری که در دیدار برابر لیورپول داشت را برابر چلسی تکرار کند. مودریچ در ماه سپتامبر 36 ساله میشود و در تمام طول فصل به ندرت استراحت کرده و عملکردی عالی داشته اما نتوانست پا به پای پولیسیچ، انگولو کانته و میسون مونت حرکت کند و از پس پرس حریف بربیاید. سرخیو راموس 35 ساله به دلیل مصدومیت در خط دفاعی غایب بود و مارسلو که ماه آینده 33 ساله میشود و مشخصا دیگر از شرایط خوبی برخوردار نیست نیز در نیمه اول بارها به دردسر افتاد، هرچند آنها در نیمه دوم عملکرد بهتری داشتند و خصوصا میلیتائو درخشان ظاهر شد.
وقتی بنزما در سال 2009 به مادرید پیوست، در همان تابستانی به این تیم اضافه شد که رونالدو، ژابی آلونسو و کاکا به برنابئو آمدند و این اتفاقات همزمان با بازگشت پرز به عنوان رییس باشگاه و هزینههای سرسامآور دیگری بالغ بر 250 میلیون یورو بود. این موقعیت در طول حضور این بازیکن فرانسوی در این باشگاه بسیار تغییر کرده است.
پس از حذف آنها از لیگ قهرمانان در طول دو سال گذشته به دست آژاکس و خصوصا منچسترسیتی در فصل قبل، این نگرانی شدید به وجود آمده که مادرید نمیتواند هم پای تیمهایی که از سوی مالکان و سرمایهداران بسیار متمول اداره میشود، پیش برود. این پیش از آن بود که شیوع ویروس کرونا ضربهای شدید به تیمهای اسپانایی و ایتالیایی بزند که بیشتر از تیمهای حاضر در لیگ برتر به فروش بلیت و سایر درآمدهای مربوط به روز بازی وابسته هستند. این ترس از عقب ماندن و عدم توانایی در رقابت یکی از انگیزههای اصلی برای برنامههای سوپرلیگ بود که هفته گذشته اعلام شد (هرچند تلاشهای پرز برای موجه جلوه دادن ایدهاش به هیچ وجه قانعکننده نبود).
چلسی در اواخر دیدار سهشنبه شب بسیاری از نیمکت نشینهایش را به زمین فرستاد و با استفاده از کای هاورتز و حکیم زیاش در واقع استعدادهای هجومی با قیمت بیش از 100 میلیون یورو که در تابستان قبل خریداری کرده بود را به پولیسیچ و ورنر، دو زوج 100 میلیون یورویی دیگر، که در زمین حاضر بودند اضافه کرد.
مادرید در سه پنجره نقل و انتقالاتی گذشته هیچ هزینهای برای خرید بازیکنان جدید انجام نداده، بنابراین آنها تنها روی بنزما تکیه داشتند که تلاش کند و در حملات دقایق پایانی کاری از پیش ببرد که در انجام آن نیز موفق نبود. زیدان در وقتهای تلف شده او را بیرون کشید و چیزی را در گوش ستاره هموطنش زمزمه کرد که پس از بازی حاضر به فاش کردن آن نشد.
تنها چیزی که زیدان گفت این بود:” کاری که کریم انجام میدهد درخشان است، او مدتهاست که این کار را برای ما انجام میدهد.” با این حال هواداران رئال مادرید خوشحال بودند که بنزما بار دیگر درست در زمانی که بیشتر از همیشه به او نیاز بود، عملکرد خوبی را به نمایش گذاشته است. گل او یعنی دیداری که به نظر میرسید از دست رفته است، هنوز در شرایط برابر قرار دارد.