آنالیز: همه آنچه باید در مورد فرانسه یورو 2020 بدانید
دیدگاه تاکتیکی
نکته مثبت در مورد فرانسه تحت هدایت دیدیه دشان این است که آنها در مواقعی که باید، خوب کار میکنند. ما شاهد یکی از با ثبات ترین تیمهای اروپا با حضور دشان پس از یورو 2012 بوده ایم. یک چهارم نهایی جام جهانی 2014 (با شکست 1-0 مقابل آلمان که قهرمان رقابت ها شد)، تیم شکست خورده فینال یورو 2016 در پاریس مقابل پرتغال (هنوز هم یاداوری آن بازی تلخ است- باید میبردیم!) و سه سال پیش، قهرمانی جام جهانی.
شاید ما تیمی تماشایی در دیدارهای دوستانه نباشیم، یا حتی در مراحل ابتدایی رقابتها. با این حال، با حضور دشان، روحیه پیروزی طلبی در یک تیم متحد دیده میشود. علت دعوت نشدن کریم بنزما از سال 2015 تا پیش از رقابت های امسال، همین موضوع بوده است.
حالا با حضور بنزما در کنار آنتوان گریزمان و کیلیان امباپه در خط حمله، فرانسه ترکیبی ترسناک در اختیار دارد. سبک بازی مشخصی نداریم ولی آنچه روحیه جنگندگی خوانده میشود، در تیم وجود دارد.
همانطور که در جام جهانی قبل نشان دادیم، میتوانیم بسیار هجومی بازی کنیم و در یک سوم حریف، بسیار خلاق باشیم و وقتی لازم باشد، میتوانیم دفاعی باشیم. پیروزی 4-3 مقابل آرژانتین در یک هشتم نهایی جام جهانی با درخشش امباپه، فوق العاده بود ولی پیروزی 1-0 مقابل بلژیک، کنترل شده، بینقص و دفاعی بود.
دشان تاکتیسین بسیار خوبی است؛ مثالش پیروزی 2-0 مقابل اروگوئه در یک چهارم نهایی جام جهانی. بازی از دقیقه اول تا آخر در کنترل ما بود که مقابل تیمی مثل اروگوئه کار دشواری است. هیچگاه خطری ما را تهدید نکرد زیرا برنامه بازی ساده ولی موثری داشتیم.
حضور بنزما در تیم به نسبت اولویه ژیرو، دست دشان را بسیار بازتر میگذارد. بنزما فصلی فوق العاده را با رئال مادرید پشت سر گذاشته و در غیاب سرخیو راموس، کاپیتان تیم بوده است. ترکیبی او با امباپه و گریزمان مرگبار خواهد بود زیرا از آنچه در بازیهای دوستانه آمادهسازی دیدهایم، آنها از بازی کردن کنار هم لذت میبرند و دائما در حال پیدا کردن یکدیگر هستند.
ژیرو همچنان یک ذخیره خوب است و تماشای بازی او برای تماشاگران لذتبخش است. میدانیم که فرصت هایی در اختیار خواهد داشت که به هر شکلی به تیم کمک کند. او در جام جهانی قبلی گلی نزد ولی تلاش هایش در زمین به ما کمک کرد قهرمان شویم. او حالا فقط 6 گل با شکست رکورد تیری آنری و تبدیل شدن به بهترین گلزن تاریخ فرانسه فاصله دارد- ژیرو در 108 بازی 46 گل به ثمر رسانده.
نسبت به رقابت های 2018 روسیه، تغییری در خط میانی و دفاع ایجاد نشده است. انگولو کانته و پل پوگبا مثل همیشه در تیم ملی کنار یکدیگر قدرتمند هستند. کانته به تنهایی یکی از بهترین هافبکهای جهان است و ماه گذشته، در فینال چمپیونزلیگ بار دیگر این موضوع را ثابت کرد.
در خط دفاعی، تنها تغییر حضور پرسنل کیمپمبه به جای ساموئل اومتیتی در دفاع میانی است. اوایل حضور کیمپمبه در تیم ملی فرانسه، شک و شبهاتی نسبت به او ایجاد شده بود ولی در پاری سن ژرمن، پختگی بیشتری نسبت به قبل نشان داده و کمتر اشتباه میکند. در دو سال گذشته، او عملکرد بسیار خوبی برای فرانسه داشته و به نظر میرسد دشان به او اعتماد دارد.
فرانسه با چه ترکیبی بازی میکند؟
لوریس؛ پاوارد، واران، کیمپمبه، هرناندز؛ پوگبا، کانته، رابیو؛ گریزمان، بنزما، امباپه
فرانسه به احتمال زیاد از آرایش 3-3-4 یا به صورت دقیقتر از 1-2-3-4 استفاده خواهد کرد.
ما در هر پستی، جانشینهای بسیار خوبی داریم. برای مثال، ژول کونده، کلمنت لنگله و کورت زوما در مرکز خط دفاعی، لوکاس دینیه و لئو دوبوا در دفاع کناری. موسی سیسوکو، آدرین رابیو یا کورنتین تولیسو میتوانند مثلث خط میانی را با کانته و پوگبا تشکیل دهند. در حمله، بازیکنان مستعدی مثل ژیرو، عثمان دمبله، وسام بن یدر، مارکوس تورام و کینگزلی کومان را روی نیمکت داریم.
فرانسه تیم بسیار کاملی است و بازیکنان سالهاست که کنار هم بازی کرده اند. از سال 2016 و 2018، تغییر زیادی در تیم ایجاد نشده است. دشان همیشه به یک سری از بازیکنان اعتماد داشته: هوگو لوریس، رافائل واران، بنجامین پاوارد، کانته، پوگبا، گریزمان و گاهی ژیرو.
بازیکنان
از وقتی نام بنزما توسط دشان اعلام شده، فروش پیراهنهایش رشد چشمگیری داشته است. روز بعد از اعلام فهرست، فروش پیراهنهای فرانسه 2400 درصد نسبت به روز قبل بیشتر شده است. حضور او در فهرست برای همه عجیب بود- هیچکس انتظار نداشت بعد از این همه سال، دشان او را دعوت کند.
هفته گذشته، همه برای تماشای بازی او پس از 6 سال مقابل ولز هیجانزده بودند. پیش از حذف شدنش از تیم ملی که به خاطر ارتباطش در تلاش برای اخاذی از هم تیمیاش در تیم ملی، متیو والبوئنا، بر سر یک ویدیو خصوصی بود، شک و شبهاتی نسبت به تواناییهایش و اینکه آیا او توان رهبری تیم را دارد، وارد بود. با وجود زدن 27 گل برای فرانسه، لحظاتی بود که او برای فرانسه خوب بازی نمیکرد. حالا بر اساس سطح فوتبالی اش در فصول گذشته و از آنجایی که نگاه ورزشی مطرح بود، همه دوست داشتند که او برگردد.
گریزمان یا کانته باید کشور را متحد کنند. گریزمان با وجود دو فصل نه چندان خوب که پس از انتقالش به بارسا در سال 2019 تجربه کرده، همواره برای تیم ملی عملکرد خوبی داشته است. او 48 بازی پیاپی برای فرانسه انجام داده که یک رکورد است. گریزمان در 91 بازی، 37 گل زده و چهارمین گلزن برتر تاریخ فرانسه، پس از میشل پلاتینی، ژیرو و آنری است. پشت سر او، نامهایی چون زینالدین زیدان، دیوید ترزگه، ژان پیر پاپن و بنزما دیده میشود.
در تیم ملی فرانسه، چیزی که گریزمان را نسبت به بقیه در موقعیت ویژهای قرار میدهد، آزادیای است که هیچ یک از دیگر بازیکنان در اختیار ندارند. او خودخواه نیست، تمامی توانایی های اصلی را دارد و از همه مهمتر، در زمین یک رهبر است. تقریبا هیچ بازی بدی نداشته، در دفاع سخت تلاش کرده و هیچگاه اعتراضی نداشته است.
در مورد کانته باید بگوییم که همه عاشق او هستند. مثل گریزمان، او هیچگاه اعتراض نمیکند و همیشه کارش را انجام میدهد و دائما در حال دویدن است. در طول بازی، توپهای زیادی از حریف میگیرد. با حضور کانته در هر تیمی، هواداران آن تیم خیالشان راحت است. شما میدانید که دفاعتان در امنیت خواهد بود- به همین سادگی. حرکات هجومی او در خط میانی هم کمتر دیده شده است. البته او به بازی هجومیاش شناخته نمیشود ولی بعضا میتواند چنین کاری انجام دهد.
اگر اوضاع خوب پیش نرود، تقصیرها به گردن بنزما و ژیرو خواهد بود. در طول چند سال اخیر، حتی با نتایج خوبی که فرانسه کسب کرده، ژیرو همیشه مورد انتقاد قرار گرفته است. اگر در زمین نتوانیم گلی بنزیم، او مقصر است. ولی فقط آنری گل های بیشتری برای فرانسه به ثمر رسانده که رکوردی جنونآمیز است. متاسفانه در فرانسه اوضاع اینگونه است. در مورد بنزما هم این موضوع صدق میکند. اگر هنگامی که او در زمین است، حذف شویم و اگر نمایش خوبی نداشته باشیم، تقصیر او خواهد بود.
کونده فصل خوبی را با سویا پشت سر گذاشته و در یورو میتواند خودش را در قامت یک ستاره معرفی کند. در اروپا او به شدت مورد توجه قرار گرفته و در چند سال پیش رو، باشگاههای بزرگی سراغ جذب او خواهند آمد.
مربی
دشان تحت هیچ فشاری نیست. او از سال 2012 در حال ساخت تیم است و نتایج بسیار خوب بوده است. این فرصت را داریم مثل سالهای 1998 و 2000، دو گانه جام جهانی- یورو را ببریم.
ما یکی از بهترین تیمهای جهان را در اختیار داریم ولی سوال این است که آیا این تیم برای جامجهانی هم به همین اندازه آماده خواهد بود؟ اگر نتایج خوبی بگیریم، امیدوار میشویم.
با این حال، پس از 10 سال حضور در یک پست، شاید دشان قصد ترک تیم را داشته باشد. کاندیداهای بزرگی به عنوان جانشین او مطرح شده اند: زین الدین زیدان، پاتریک ویرا و آنری. با این حال، تا سال 2022، دشان جایی نخواهد رفت.
فوتبال در فرانسه
اگر پرتغال قهرمان رقابت ها شود، افراد زیادی نیستند که خوشحال میشوند و علتش فینال 2016 است- آنها ما را در ورزشگاه خانگی استادیو دو فرانس و در دیداری که باید پیروز میشدیم، بردند. اگر بلژیک هم قهرمان شود، خیلی بد خواهد شد زیرا آنها هیچگاه قبول نکردند که ما آنها را در نیمه نهایی جام جهانی بردیم .
پیراهن امسال، پیراهن عجیبی نیست ولی خط قرمزی که روی سینه اش قرار گرفته، ما را به 20 سال پیش میبرد؛ به دوران طلایی فرانسه، در دوران با شکوهی که قهرمان جام جهانی 1998 و یورو 2000 شدیم.
اگر با یک فرانسوی راجع به فوتبال صحبت کنید و قصد دارید اختلافی به وجود بیاورید، راجع به بنزما- ژیرو صحبت کنید. یا راجع به شکسته شدن رکورد آنری توسط ژیرو. اگر میخواهید خاطرات بد گذشته زنده شود، راجع به پرتغال 5 سال پیش صحبت کنید، یا ایتالیا 2006، یا سویل 1982 برای آنهایی که سن و سال بیشتری دارند.
بهترین راه برای حفظ آمادگی روحی، یاداوری تیم 1998 و 2018 است؛ سالهایی که دو ستاره روی پیراهنمان از آنها به دست آمد. دو نسل متفاوت چنین دستاوردی را کسب کرده اند؛ بنابراین افرادی که زیر 20 سال هستند، احساس قهرمانی جهان را ادامه میدهند. تیم 1998 کشور فرانسه را متحد کرد- بازی ها در خانه برگزار میشد و معنایی فراتر از فوتبال برای ما داشت.
فهرست بازیکنان
دروازهبانها: هوگو لوریس (تاتنهام هاتسپر)، مایک ماینیان (لیل)، استیو ماندانا (مارسی)
مدافعان: لوکاس دینیه (اورتون)، لئو دوبوا (لیون)، لوکاس هرناندز (بایرن مونیخ)، بنجامین پاوارد (بایرن مونیخ)، پرِسنِل کیمپمبه (پاری سن ژرمن)، ژول کونده (سویا)، کلمنت لنگله (بارسلونا)، رافائل واران (رئال مادرید)، کورت زوما (چلسی)
هافبکها: کینگزلی کومان (بایرن مونیخ)، کورنتین تولیسو (بایرن مونیخ)، انگولو کانته (چلسی)، توماس لمار (اتلتیکومادرید)، پل پوگبا (منچستریونایتد)، آدرین رابیو (یوونتوس)، موسی سیسوکو (تاتنهام هاتسپرز)
مهاجمان: وسام بِنیدر (موناکو)، کریم بنزما (رئال مادرید)، عثمان دمبله (بارسلونا)، آنتوان گریزمان (بارسلونا)، اولیویه ژیرو (چلسی)، کیلیان امباپه (پاری سن ژرمن)، مارکوس تورام ( بروسیا مونشن گلادباخ)
دیدارها
15 ژوئن، مونیخ: فرانسه – آلمان / ساعت: 23:30
19 ژوئن، بوداپست: مجارستان – فرانسه/ ساعت: 17:30
23 ژوئن، بوداپست: پرتغال – فرانسه/ ساعت: 23:30