آلیسون بکر؛ دستهایی که برایتان جام میآورد
هفتیک- امسال سال 2021 است و وظیفه شما این است که دروازهبان بدون نقصی خلق کنید. در دنیای ایدهآل یا اگر بونی تایلر بودید، چندین ویژگی مانند ترجیعبند یک آهنگ به ذهن شما خطور میکرد. او باید قوی باشد. باید سریع باشد. باید هیکلیتر و جذابتر از سایرین باشد. شما به یک قهرمان نیاز دارید.
او نباید سرشار از خودپسندی نمایشی باشد اما قابل اطمینان باشد و از آن دسته افراد متمرکزی باشد که همیشه برای هم تیمیهایش تلاش بسیاری کند. کسی که وقتی سایر بازیکنان اطراف او سریعتر از یک قالب پنیر رقیق از هم میپاشند، بتواند آرام و منطقی باقی بماند. اساسا شما به آلیسون بکر نیاز دارید.
اجازه دهید با افتخارات او شروع کنیم: لیگ قهرمانان، جام جهانی باشگاهها، سوپرکاپ یوفا و کوپا آمهریکا در سال 2019 که با قهرمانی لیگ برتر در سال 2020 همراه شد. سپس به جوایز فردی میپردازیم: بهترین دروازهبان سال فیفا، دستکش طلایی در لیگ برتر و در سطح بین المللی، نامزد دریافت توپ طلا و حضور متوالی در ترکیب 11 نفره برتر فیفا در کنار ستایش و تحسینهایی که تقریبا از تمامی نشریات معتبر جهانی دریافت کرد. بعضی از بازیکنان برای کسب جام قهرمانی در مکان درست و زمان درست قرارر دارند. افراد بسیار کمتری میتوانند خودشان را قهرمانانی بالفطره بدانند که هر جا حضور داشته باشند، قهرمانیها را درو میکنند.
فورفورتو آخرین بار در نووامبر 2018 با آلیسون صحبت کرد، در حالی قرمزها با تمام توان به سوی سلطه بر فوتبال اروپا حرکت میکردند. او در آن زمان گفت:” زندگی چه ارزشی دارد اگر برای رویاهایتان نجنگید؟ من رویای قهرمانی در لیگ قهرمانان را دارم.” او به فاصله شش ماه به این رویا رسید و خاطرات ترسناک هواداران لیورپول از لوریس کاریوس در حضور قبلی در فینال و شکست برابر رئال مادرید را از بین برد.
امروز در حالی که این بازیکن برزیلی روحیه فیلسوفمابانه خود را حفظ کرده، ما آماده میشویم تا درباره این فصل لیگ قهرمانان بحث کنیم، رقابتی که لیورپول در فصل 20-2019 با شکستی ناراحت کننده برابر اتلتیکو مادرید در مرحله یک هشتم از آن حذف شد- در دیدار برگشت که آلیسون به دلیل مصدومیت در آن حضور نداشت. جدای از مصدومیتها، چنین اتفاقاتی به لطف تاثیر متحول کننده این دروازهبان در آنفیلد از زمانی که سه سال قبل از رم به این تیم پیوست، به ندرت رخ داده است. شما این موضوع را از خود آلیسون نخواهید شنید چرا که رفتار فروتنانه و افسون آرام او به مردی تعلق دارد که در حالی که روی یک کاناپه دراز کشیده با ما صحبت میکند.
او میگوید:” تمام زندگی جنگیدن برای رویاهای خودتان است. شاید یک رویا را تغییر دهید یا آن را به روز کنید اما باید به جنگیدن برای آنچه شما را خوشحال میکند ادامه دهید. در فوتبال کسب جام هدف اصلی است. حالا من با حس پیروزی در فینال لیگ قهرمانان آشنا هست و میخواهیم بارها و بارها آن را احساس کنم.”
مهاری که آنفیلد را شوکه کرد
در تاریخ سالهای اخیر لیورپول، کسب موفقیت سخت و از دست آن آسان بوده است. آنها در سال 2020، سالی که بالاخره موفق به فتح لیگ داخلی پس از سه دهه انتظار شدند، در صدر جدول گروه خود در لیگ قهرمانان قرار گرفتند و پس از آن حریف اتلتیکو مادرید، یک پای دو فینال سالهای اخیر، در اولین مرحله حذفی مسابقات شدند. تیم دیهگو سیمئونه پیش از بازی رفت در مادرید تنها در یکی از شش بازی قبلی پیروز میدان شده و در کوپا دل ری برابر تیم دسته سومی کولتورال لئونسا شکست خورده بود. این موضوع باعث شد که شکست 0-1 به لطف گل زودهنگام سائول نیگز برای لیورپول بسیار آزاردهنده باشد.
در آستانه برگزاری دیدار برگشت جهان در شرف فاجعه شیوع همگانی ویروس کرونا بود و آلیسون محزون تنها توانست از کنار زمین شاهد سلطه قرمزها در طول 90 دقیقه باشد که تنها منجر به زدن یک گل شد. شرایط در وقتهای اضافه بدتر شد چرا که دفع توپ ضعیف آدریان باعث شد که توپ به مارکوس یورنته برسد و در نهایت منجر به بازگشت اتلتیکو با سه گل شود. مدافع عنوان قهرمانی حذف شد.
بازیکن برزیلی اظهار داشت:” احساس بسیار تلخی بود. باعث شرمساری بود اما باید انعطافپذیر بود و از هم تیمیها حمایت کرد. ما در آستانه به ثمر رساندن گل دوم بودیم که شاید میتوانست گل پیروزیبخش ما باشد اما این اتفاق رخ نداد بنابراین به اتلتیکو تبریک گفتیم چون آنها در هر دو دیدار قدرتمندانه ظاهر شدند. ما به تیم ضعیفی نباختیم. آنها قدرت خود برای هر جام قهرمانی را در طول سالها و برابر همه باشگاهها ثابت کردند. آنها شایسته شکست دادن ما بودند.”
آلیسون از خانه شاهد پیروزی بایرن مونیخ- که تنها 12 ماه قبل با نتیجه 1- 3 برابر لیورپولِ درخشان شکست خورده بود- برابر پاری سن ژرمن در فینال به تعویق افتاده در ماه آگوست بود. او میگوید:” من آن بازی را به عنوان یک هوادار نگاه کردم و بایرن شایسته قهرمانی بود. آنها از مراحل اولیه سلطه کاملی داشتند و مدعی جدی قهرمانی بودند. البته که فوتبال همیشه میتواند شما را شگفتزده کند اما این اتفاق در لیگ قهرمانان قبلی رخ نداد. بهترین تیم، باثباتترین تیم در مراحل پایانی، قهرمان شد.”
شاید او در حال حاضر متواضع باشد اما میداند که حضورش در فتح بزرگترین جام فوتبالی موثر است. در واقع بازیکنان کلوپ شاید بدون نقش او نمیتوانستند در مسیر رسیدن به فینال 2019 مادرید موفق باشند؛ دیداری که با پیروزی 0- 2 آنها برابر تاتنهامِ مائوریسیو پوچتینو و فتح اولین جام لیگ قهرمانان پس از سال 2005 همراه شد. آن مسیر نیز بسیار پر مخاطره بود چرا که قرمزها از دیدارهای خطرناک دراماتیک تا موقعیتهای کاملا معجزهآسا را تجربه کردند.
حتی مرحله گروهی نیز بدون دردسر به پایان نرسید. اغراق نیست اگر بگوییم که صعود لیورپول به مرحله یک هشتم به یک لحظه و یک مرد بستگی داشت. وقتی آرکادیوش میلیک، مهاجم ناپولی، در وقت تلف شده آخرین بازی از سمت راست اقدام به سانتری دیدنی کرد، به نظر میرسید که دروازه باز شده و سرخپوشان حذف شدهاند. اما شماره یک رکوردشکن لیورپول سریعا خودش را به سمت کنار پرت کرد و طوری این کار را انجام داد که انگار این مداخله به او وحی شده بود و حتی باعث تعجب یورگن کلوپ شد. مربی آلمانی چند ماه پس از این که آلیسون را به گرانقیمتترین دروازهبان جهان تبدیل کرد، گفت:” اگر من میدانستم که او تا این حد خوب است، دو برابر این قیمت را برایش پرداخت میکردم.”
بازیکن برزیلی با لبخند میگوید:” این مهار حالا در تاریخ لیورپول و در تاریخ من هم هست. اشتیاق شنیدن سوت پایان تمام ذهنم را تسخیر کرده بود چرا که ما در آستانه حذف از مسابقات یا صعود به مرحله بعد بودیم. ما برابر پیاسجی 1-2 شکست خوردیم و پس از قبول شکست 0- 2 برابر ستاره سرخ در بلگراد در شرایط سختی قرار داشتیم. ما باید در آن بازی ناپولی را در خانه شکست میدادیم و واقعا به سختی موفق شدیم.”
او خیلی زود لحظهای که امید میلیونها نفر به بسته ماندن دروازه او بسته شده بود را فراموش کرده و اضافه میکند:” هرچند فوتبالیستها به فشار عادت دارند- این در زندگی ما عادی است. من سعی میکنم فشار بیشتری روی شانههای خودم نگذارم. من مثبت فکر میکنم.”
این به نظر ساده میآید اما هرکسی که ناکامی قبلی لیورپول در لیگ قهرمانان را دیده باشد، از سرنوشت جانشین او آگاه است. اشتباهات مضحک کاریوس در شکست سال 2019 آنها برابر رئال مادرید در خاطر لیورپول زنده مانده اما در بلند مدت باعث شد که کلوپ و یارانش بتوانند 66.8 میلیون پوند برای خرید آلیسون از رم هزینه کنند.
ما بازیکنان را به آسانی از روی مبلهای راحتی قضاوت میکنیم اما همه هواداران در عمق وجودشان تجربیاتی- یا حداقل آگاهی- از این که تفتیش شدن باعث ایجاد چه احساسی میشود، دارند؛ این که تا چه حد ذهن را مشوش میکند و تمرکز را بر هم میزند. این شک و تردید را بسیار بسیار بیشتر کنید تا شاید بفهمید که بازی در این شرایط دشوار چه احساسی دارد.
گاهی بر اساس غریزه کاری میکنید- حتی اگر به معنای اقدام برخلاف خواست مربی باشد. پس از این که لیورپول در دو مرحله حذفی از سد بایرن و پورتو عبور کرد، دو گل دیر هنگام لیونل مسی در نوکمپ باعث شد که آنها در دیدار رفت مرحله نیمه نهایی در نوکمپ 3-0 شکست بخورند. با این حال چیزی که بیشتر تماشاگران در آن نتیجه ناامید کننده به آن دقت نکردند این بود که کلوپ و سایر اعضای کادر فنی از آلیسون خواستند که در وقت تلف شده روی ضربه کرنر پیش بیاید که میتوانست همانطور که میدانیم همه چیز را تغییر دهد. بارسا روی ضربه آزاد ضد حمله زد و عثمان دمبله موقعیت گلزنی داشت که سوت پایان به صدا درآمد. مسی از ناباوری روی زمین افتاد.
آلیسون پیش از آن که خنده را شروع کند، میگوید:” همه روی نیمکت من را ترغیب میکردند که پیش بروم اما من گفتم نه. وقتی دروازهبان روی ضربه کرنر جلو میرود، مشخصا میخواهد به تیم کمک کند اما من این احساس را داشتم که حضورم در دروازه در آن موقعیت بهتر است. من مطمئنا نبودم که این حرکت آخر بازی باشد بنابراین ریسک دریافت گل چهارم در وقت تلف شده بسیار زیاد بود- احتمال آن از گلزنی من قطعا بیشتر بود. در عین حال میدانستیم که بازی برگشتی هم در کار است…”
فورفورتو مشتاق بود بداند که آیا سرمربی پس از بازی در این باره چیزی گفت. او اظهار داشت:” واقعا مطمئن نیستم که من و کلوپ در این باره حرف زده باشیم- فکر نمیکنم اینطور باشد. اگر حرف زدیم در خاطرم نیست. شاید الان چیزی خاص به نظر برسد اما فقط یک موقعیت مانند بسیاری از موقعیتها در بازی فوتبال بود. کلوپ مانند هر مربی دیگری از ما میخواهد فکر کنیم و تصمیمات خودمان را در زمین بگیریم. این کاری است که من آن شب انجام دادم. به هرحال من میتوانستم پیش بروم و گل بزنم، نمیتوانستم؟! کسی چه میداند. خوشبختانه مشخص شد که تصمیم درستی گرفته بودم.”
علیرغم این که آن مهار لحظه آخری از دمبله نتیجه بازی را فقط 0-3 نگه داشت، لیورپول هنوز کاری بزرگ برای دیدار برگشت در پیش داشت. آنها نه تنها باید برای صعود در آنفید 4 گل به بارسلونا میزدند، بلکه باید برابر مسی کلینشیت میکردند. این کاری نیست که همه در انجام آن موفق شوند.
آلیسون به خاطر میآورد:” من با موقعیتی بسیار مشابه در فصل پیش از آن وقتی در رم بودم، روبرو شدم. ما بازی رفت را با نتیجه 1-4 در بارسلونا شکست خوردیم و در استادیو الیمپیکو با نتیجه 0-3 به پیروزی رسیدیم تا با یک ضربه سر دیرهنگام به نیمهنهایی صعود کنیم. افراد بسیاری میگفتند این کار غیرممکن است. من هرگز چنین فکری نداشتم. ما میدانستیم که هدف اصلی گل نخوردن است- این کلید حفظ هر شانسی بود.
سپس همه چیز به ارائه بازی خوب و باثبات در تمام طول بازی بستگی داشت. ما نمیتوانستیم عجله کنیم- باید آرام بود و به برنامهها عمل کرد چون به ثمر رساندن دو گل در یک زمان غیرممکن است. این چرخشها همیشه در فوتبال رخ میدهد اما مردم همیشه میگویند که هرگز دوباره رخ نخواهد داد. این تیم باور داشت که چنین کاری ممکن است- به انجام رساندن چنین معجزههایی یک وظیفه است.”
دیدار فینال برابر تاتنهام- که خودشان پس از یک نیمهنهایی دیوانه وار و بازگشتی درخشان برابر آژاکس به این بازی رسیده بودند- برای هر دو طرف بسیار کم هیجانتر بود و محمد صلاح و دیووک اوریگی گلهای پیروزی بخش تیمشان را به ثمر رساندند. با این حال این قهرمانی برای آلیسون اتفاقی خوشایند بود. او یک مسیحی معتقد است اما در ورزشگاه وندا متروپولیتانو در حالت روانی ذِن قرار داشت.
او به فورفورتو میگوید:” ببینید، من میدانم که به نظر عجیب میرسد اما من بیشترین لذت را از آن بازی در تمام طول دوران فوتبالم بردم. این جالب است چون من نمیخواستم بازی تمام شود؛ حتی با این که ما در آستانه قهرمانی در آن رقابتها بودیم. من بسیار خوشحال بودم که آن لحظه را زندگی کردم. مطمئنا استرس زیادی در هنگام قدم گذاشتن به زمین برای فینال لیگ قهرمانان وجود دارد. آدرنالین در بالاترین حالت ممکن قرار دارد.
اما من در حالتی آرام بودم. چند ساعت پیش از فینال وقتی شروع به احساس استرس در اتاقم در هتل کردم، شروع به راز و نیاز با خدا کردم. تمام چیزی که میخواستم این بود که لذت ببرم چون میدانستم بازی در چنین دیداری چه افتخاری است. البته که نتیجه بازی باعث شد همه چیز حتی بهتر شود.
پس از بازی در زمین با ناتالیا، همسرم، تماس تصویری داشتم. متاسفانه او نتوانسته بود شخصا برای تماشای بازی بیاید (چون در ماههای پایانی بارداری بود) اما نتوانستیم خیلی حرف بزنیم- شنیدن صدا با تمام هیاهوی ورزشگاه غیرممکن بود. من فقط میگفتم موفق شدیم، موفق شدیم، موفق شدیم! متئو، پسر ما، دو هفته بعد به دنیا آمد و سپس برزیل (در همان جولای) قهرمان کوپا آمریکا شد.”
آلیسون در آن تورنمنت تا دیدار فینال گلی دریاف نکرد و تیم سلسائوی دوست داشتنی او موفق شد با نتیجه 1-3 در ماراکانا برابر پرو به پیروزی برسد. هیچکس دیگر از این اتفاقات شگفت زده نمیشود.
متحد کردن تیم
در شهری که به شدت به میراث موسیقایی خود افتخار میکند، مدت زمان دور از انتظاری طول کشید تا هواداران لیورپول بتوانند آهنگ مناسبی برای دروازهبان اسطورهای خود فراهم کنند. این دروازهبان 28 ساله هنوز به دنیا نیامده بود که کویین قطعه رادیو گاگا را در سال 1984 منتشر کرد- 9 سال پس از این که برای اولین بار در تئاتر امپایر لیورپول قطعه “بوهمین راسپودی” را به صورت زنده منتشر کرد- اما این انتخاب هواداران افراطی لیورپول بود که از آن طریق افتخارشان به شماره یک تیم را نشان دهند:” تمام چیزی که نیاز داریم آلیسون بکر است…”
این بازیکن برزیلی خودش نیز یک گیتاریست پرشور است و میتواند قاضی خوبی به حساب بیاید. فقط انتظار نداشته باشید که به این زودی بتواند رهبر گروه لیورپول شود. او به خاطر میآورد:” در یکی از اولین روزهای پیوستنم به لیورپول، بازیکنان جدید باید آهنگی را برای تیم میخواندند. زمان خواندن آهنگهای معروف توسط افراد بود و آنها به شکلی میدانستند که من دوست دارم گیتار بنوازم. نمیدانم چطور یک گیتار به آنجا آورده شد اما من شروع به نواختن کردم.
هرچند بهتر است که انتظار ظهور بیتلهای جدید را از تیم ما نداشته باشید. من میدانم که بابی فیرمینو کلاس پیانو رفته بنابراین او میتواند پیانیست باشید. مطمئن نیستم اما آیا سرمربی تیم درام نمیزند؟ فکر میکنم تا جایی که میدانم همینطور باشد- ما از نظر سازها کمبود داریم! بهتر است به جای آلات موسیقی به ما توپ بدهید…”
خوشبختانه هواداران عاشق آنفیلد به دنبال کاور بیکیفت آهنگ “هِی جود” نیستند. آلیسون میگوید:” مورد احترام و تحسین قرار گرفتن بسیار رضایتبخش است. هواداران لیورپول همیشه به شکلی باورنکردنی با من مهربان بودهاند و من سعی کردم این محبت را با کاری که بیرون و درون زمین انجام میدهم، جبران کنم. آنها از من انتظار دارند که خوب بازی کنم اما در عین حال تمام تلاشم را انجام دهم. آنها عاشق لیورپول هستند و میخواهند ببینند که بازیکنانشان برای تاریخ باشگاه و احساساتت آنها اهمیت قائل هستند. شما میتوانید اشتباه کنید- این اتفاقی طبیعی در فوتبال است- اما نمیتوانید غیرحرفهای باشید.
اتفاقات 12 ماه گذشته باعث شده که هواداران نگاه خاصی به فوتبال داشته باشند چرا که ارزشمندترین موارد در نهایت به بیارزشترینها تبدیل شدهاند. با این حال تعداد کمی از هواداران به اندازه کافی خوش شانس بودند که بازیهای لیورپول در آنفیلد را در فصل جاری تماشا کنند؛ هرچند این خوشحالی دوامی نداشت چرا که افزایش موارد ابتلا و یک قرنطینه سراسری دیگر باعث شد که بار دیگر حضور هواداران در ورزشگاه ممنوع شود.
آلیسون تایید میکند:” حقیقا بسیار عجیب و با چیزی که ما به آن عادت داشتیم متفاوت است. در ابتدا احساس میکردم نیاز دارم بیشتر تلاش کم تا کاملا روی بازی متمرکز بمانم چون بدون فریادهای هواداران، جو مشخصا تغییر کرده بود. ما حالا به این موضوع عادت کردیم اما چه کاری میتوانیم انجام دهیم؟ این اتفاق هرگز طبیعی نخواهد شد. من حالا در طول دیدارها بیشتر حرف میزنم چون به راحتی میتوانیم صدای یکدیگر را در زمین بشنویم.
هواداران برای ما در لیورپول بسیار حیاتی هستند- کاری که آنها در آنفیلد انجام میدهند، فوق العاده است. برای مثال آنها نقش مهمی در تغییر شرایط برابر بارسلونا داشتند. عدم حضور آنها روی سکوها کاملا عجیب است و ما مطمئنا هر بازی دلتنگ آنها هستیم.”
هواداران متوقع لیورپول که حالا به تماشای موفقیت تیم از خانه عادت کردهاند این فصل انتظار قهرمانیهای بیشتری هم دارند. تیم کلوپ در فصل 21 -2020 درخشش سابق خود را به نمایش نگذاشته چرا که با مصدومیتهای متعدد و دیدارهای فشرده روبرو بوده اما هیچکس در کِرکبی (Kirkby: منطقهای که کمپ تمرینی جدید لیورپول در آن قرار دارد) این موضوع را توجیه نمیکند.
آلیسون اظهار اظهار داشت:” شما نمیتوانید روز یکشنبه ببرید و روز چهارشنبه نتیجه دیگری نگیرید. فوتبال در این سطح همینطور است. چالشها همیشه وجود دارند و شما فرصت زیادی برای جشن یا غصه خوردن پس از نتایج مهم ندارید. شما در فینال لیگ قهرمانان به پیروزی میرسید و چند هفته بعد باید به تمرینات برگردید تا یک رقابت جدید را آغاز کنید. وقتی یک شکست تلخ را پذیرا میشوید نیز شرایط همینطور است: شما امروز میبازید اما یک بازی بزرگ در هفته آینده در پیش است. لیورپول یکی از بزرگترین باشگاههای دنیاست؛ بنابراین ما باید هر روز خودمان را ثابت کنیم.”
تیم اهل مرسیساید در اواسط فوریه فصل جاری لیگ قهرمانان را برابر لایپزیش یولیان ناگلزمان ادامه خواهد داد که از گروهی سخت با حضور پاریسنژرمن، منچستریونایتد و استانبول باشاکشهیر صعود کرده و دشمن قدیمی لیورپول را در آخرین روز مسابقات با نتیجه 2- 3 شکست داده است. تیم ناگلزمان که پس از حذف تاتنهام و اتلتیکو حضوری شگفتیساز در نیمه نهایی فصل گذشته این مسابقات داشت، بدون توجه به نام تیم حریف برای پیروزی پا به زمین میگذارد و آلیسون در انتظار دیداری است که نتیجه آن از پیش مشخص نیست.
بازیکن برزیلی میگوید:” ما تیمی جنگنده هستیم بنابراین احساس میکنیم که میتوانیم برای هر رقابتی بجنگیم. شما هرگز نمیدانید چه اتفاقی در فوتبال رخ خواهد داد. این یکی از دلایلی است که تقریبا همه عاشق این ورزش هستند. متاسفانه ما ویرژیل فان دایک، یکی از بازیکنان کلیدیمان، را (در اکتبر گذشته) از دست دادیم. از دست دادن چنین بازیکن بزرگی برای هیچ تیمی آسان نیست چون او بهترین مدافع جهان است اما بازیکنان جانشین ما نیز عملکرد خوبی داشتهاند. شاید این ویژگی اصلی ما باشد: ما فقط به یک بازیکن وابسته نیستیم.”
لیورپول موفق شد بالاتر از آتالانتا صدرنشین گروهش شود، هرچند تنها شکست آنها برابر همین تیم ایتالیایی در آنفیلد بود. چهرههای جدیدی در این مسیر دیده شدند: لیورپول علاوه بر تیاگو آلکانتارا که هافبک تیم فاتح سه گانه بایرن بود و از باواریا به این تیم اضافه شد، مبلغ 40 میلیون پوند نیز برای خرید دیگو ژوتا به وولوز پرداخت کرد؛ بازیکنی که در جریان پیروزی 0-5 برابر آتالانتا موفق به ثبت هتتریکی درخشان شد.
آلیسون میگوید:” هردوی آنها خیلی زود با شرایط سازگار شدند که برای ما بسیار مهم بود. ژوتا و تیاگو بازیکنانی باکیفیت هستند. داشتن بازیکنان پرتغالی زبان بیشتر در تیم همیشه خوب است و صحبت کردن گهگاه به زبان مادری در رختکن لذتبخش است! ژوتا گلها و انرژیهایی به خط حمله اضافه میکند و در همین حال تیاگو خلاقیت و کلاس بیشتری به میانه میدان میآورد. آنها واقعا آدمهایی متواضع هستند که هر روز بسیار تلاش میکنند و نگران خودشان نیستند- آنها همیشه به تیم فکر میکنند. ما در اینجا به این سبک از بازیکنان نیاز و علاقه داریم.”
با این حال هنوز یک نفر در راس هرم است؛ مردی که مرجع فرهنگی آلیسون است؛ مردی که در ماه دسامبر برای دومین سال متوالی به عنوان بهترین مربی سال مردان از سوی فیفا انتخاب شد. آلیسون لبخند زده و با اشتیاق میگوید:” کلوپ در زمینه انگیزه دادن به بازیکنان متخصص است. او همیشه کلمات درست را برای بالا بردن اعتماد به نفس ما پیش از مسابقات پیدا میکند- او اشتیاقی خالص برای فوتبال دارد.
همه ما میتوانیم ببینیم که او چقدر به برنامهاش باور دارد و چقدر از بازیکنانش مطمئن است. در واقع فقط او نیست: کلوپ کادر فنی عالیای با خود دارد و همه برای انگیزه دادن به بازیکنان لازم هستند. من اطمینان دارم که ما در مسیری درست برای رسیدن به اهدافمان قرار داریم چون اعضای تیم میدانند که نه فقط برای خودشان بلکه برای یکدیگر، مربی و هواداران باید بجنگند. ما در کنار هم هستیم و به هم تکیه داریم. این روحیه و شرایط ذهنی ما در لیورپول است.”
آیا این حرفها برای شما شبیه به حرفهای یک قهرمان نیست؟