دشواریِ دروازه‌بان شماره 2 لیورپول بودن؛ انتقادها از آدریان منصفانه است؟

هفت‌یک- ملوود در طول اولین هفته وقفه دیدارهای ملی خلوت بود. با توجه به این‌که تعداد زیادی از بازیکنان لیورپول به اردوی تیم‌های ملی‌شان رفته بودند و تیاگو آلکانتارا و سادیو مانه پس از مثبت شدن تست‌ کرونا، خودشان را قرنطینه کرده بودند، افراد زیادی در زمین تمرین حضور نداشتند.

اما بازگشت به زمین چمن بلافاصله پس از شکست شوکه کننده 2- 7 برابر استون ویلا که بدترین شکست تاریخ باشگاه پس از 57 سال بود اتفاقی کلیدی به حساب می‌آمد. زمان کوتاهی برای آنالیز تصاویر بازی در ویلا پارک سپری شد. بقیه جلسه با جان آختربرگ، مربی دروازه‌بان‌ها، به جای نگاه به گذشته، به فکر کردن درباره آینده گذشت.

پاسخ آدریان به حجم عظیم انتقاداتی که پس از اشتباه زودهنگام او که زمینه‌ساز نمایشی فاجعه‌بار شد، این بود که تلاشش در ملوود را دو برابر کند تا مطمئن باشد که در شرایط خوبی- از نظر فیزیکی و ذهنی- برای دربی مرسی ساید در گودیسون پارک قرار بگیرد.

آدریان روی اولین گلی که لیورپول مقابل استون ویلا دریافت کرد، مقصر بود اما شکست سنگین این تیم حاصل عملکرد سایر بازیکنان نیز بود.

علی‌رغم شایعاتی که از احتمال پیوستن جک باتلند از استوک سیتی و بن فاستر از واتفورد را به لیورپول خبر می‌داد، باشگاه هیچ علاقه‌ای به جذب دروازه‌بان در بازار نقل و انتقالات انگلیس نداشت. کلوپ و مایکل ادواردز، مدیر ورزشی باشگاه، واکنش عجولانه و بدون تفکری نشان نمی‌دهند. انها تصمیم گرفتند در طول تابستان اعتمادشان به آدریان به عنوان جانشین آلیسون را حفظ کنند و این تصمیم پس از اتفاقاتی که در ویلا پارک رخ داد، متزلزل نشد.

در داخل تیم هیچ‌کس انگشت اتهام را به سمت بازیکن اسپانیایی نگرفت و تمام بازیکنان کلوپ خودشان را در این شکست جمعی مقصر و شریک می‌دانستند. با توجه به این‌که انتظار می‌رفت مصدومیت آلیسون از ناحیه کتف تا اواسط ماه نوامبر طول بکشد، آدریان بار دیگر در مرکز توجه قرار گرفت و این در حالی بود که لیورپول به دنبال دفاع از عنوان قهرمانی در لیگ برتر و همچنین کسب دوباره جام قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا بود. این اتفاق همچنین بحث پیرامون اختلاف فنی زیاد بین آلیسون و جانشینش را بار دیگر بر سر زبان‌ها انداخت.

پاس اشتباه آدریان که منجر به گل اولی واتکینز و پیش افتادن استون ویلا شد، پنجمین اشتباه منجر به گل او در 21 دیداری بود که در تمامی رقابت‌ها برای لیورپول انجام داده است. بنا به آمار اعلام شده از سوی Opta، این تعداد اشتباه از سوی آلیسون در 92 بازی برای باشگاه رخ داده است.

کریس کرکلند، بازیکن سابق لیورپول، به اتلتیک می‌گوید:” دروازه‌بان ذخیره بودن سخت است؛ این شبیه پست‌های دیگر نیست. ماه‌ها بدون بازی در هیجان و فشار لیگ برتر می‌گذرد اما انتظار می‌رود که آماده باشید تا زمانی‌که لازم بود به زمین بروید. دروازه‌بان شماره 2 و 3 شاید سخت‌تر از هر کس دیگری در تیم تمرین کنند اما به دست آوردن موقعیت بازی بسیار دشوار است. من برای آدریان ناراحت هستم چون، بله، او روی گل اول مقصر بود اما شانسی روی سایر گل‌ها نداشت. بعضی انتقادات بی‌مورد است. بزرگ‌ترین مشکل برای هرکسی که وارد این تیم لیورپول شود این است که باید جای خالی بهترین دروازه‌بان جهان را پر کند. چطور می‌توان به استانداردهای او رسید؟ داشتن دروازه‌بان دیگری نزدیک به سطح آلیسون غیرممکن است.”

تعداد اشتباهات فردی آدریان در دوره حضور در لیورپول، تقریبا 5 برابر آلیسون بود.

وقتی کرکلند در سال 2001 با قراردادی به ارزش 6 میلیون پوند از کاونتری سیتی به لیورپول آمد، شرایط پست دروازه‌بانی تیم کاملا متفاوت بود. او تنها 20 سال داشت و همزمان با یرزی دودک به این تیم پیوست. دروازه‌بان لهستانی در ابتدا همیشه گزینه اول بود اما کرکلند همیشه امیدی جدی داشت که بتواند پیراهن شماره یک را از چنگ او درآورد و پیش از این‌که دچار مصدومیت شود، به این خواسته خود نیز رسید. او در طول 4 فصل، 45 بازی انجام داد و در 76 بازی نیز به عنوان بازیکن ذخیره روی نیمکت نشست. کرکلند باور دارد این واقعیت که آلیسون در چنین سطح بالایی قرار گرفته و تنها 28 سال دارد احتمال جذب یک دروازه‌بان خوب دیگر در سال‌های پیش رو را کاهش می‌دهد.

او می‌گوید:” بله، این تا حد زیادی افراد را منصرف می‌کند. بیشتر دروازه‌بان‌هایی که به عنوان جانشین وارد تیم می‌شوند، دوست دارند باور کنند که واقعا می‌توانند برای جایگاه اول رقابت کنند. اما هرکس با هر حسی می‌داند که نمی‌تواند آلیسون را کنار بزند. او می‌تواند تا 10 سال آینده دروازه‌بان اول لیورپول باشد. شما می‌دانید که تنها در صورتی می‌توانید بازی کنید که او مصدوم یا محروم شود چون ثبات بسیاری دارد. بنابراین اگر کسی را بخواهید که باتجربه باشد اما سن زیادی نیز نداشته باشد، گزینه‌ها محدود هستند.”

تونی وارنر همه چیز را درباره زندگی یک بازیکن ذخیره می‌داند. او هرگز در هیچ دیداری لباس تیم اول لیورپول را بر تن نکرد- علی‌رغم آن که در فاصله ژانویه 1995 تا اکتبر 1998 بود که 121 بار روی نیمکت لیورپول حضور داشت. هم تیمی‌هایش به او لقب “پاداش ” داده بودند که به شوخی اشاره به این موضوع داشت که او می‌نشیند و نگاه می‌کند در حالی‌که آنها به زمین می‌روند و پول اضافه را برای پیروزی‌ها کسب می‌کنند که شامل دستمزد او نیز می‌شود.

وارنر به اتلتیک می‌گوید:” پر کردن این پست سخت است چون تنها به توانایی بستگی ندارد بلکه به یافتن شخصیت مناسب نیز مربوط است. شما به کسی نیاز دارید که حاضر به قبول این واقعیت باشد که بیشتر زمان‌ها بازی نخواهد کرد. بخش مهم کار این است که به سختی تمرین کند و قدرت و مهارت شماره یک را بالا نگه دارد. در سال‌های اول حضورم در لیورپول همه چیز جدید و هیجان‌انگیز بود. انتظار نداشتم به دیوید جیمز ترجیح داده شوم که در آن زمان از گزینه‌های تیم ملی انگلیس بود. از نشستن روی نیمکت و تجربه همه چیزهایی که با عضویت در فوتبال سطح بالا می‌توان به دست آورد، خوشحال بودم. اما وقتی سال‌ها گذشت ناامید شدم. می‌خواستم بازی کنم و در نهایت به میلوال رفتم. من از آن دست مواردی بودم که باشگاه‌های بزرگ از بازیکنی جوان روی نیمکت استفاده می‌کنند اما امروزه آنها فردی با تجربه زیاد می‌خواهند. در فوتبال مدرن همه چیز به رقابت داشتن در هر پست و هر بخش مربوط است.

دروازه‌بان‌های مختلف با چیزهای متفاوتی انگیزه می‌گیرند. این بستگی دارد که در چه سطحی از زندگی حرفه‌ای قرار دارید. اما اگر دستمزدتان دو برابر یا سه برابر شود، پذیرش چشم انداز عدم حضور مداوم در میدان بسیار آسان‌تر است.”

وقتی لیورپول سایمون مینیوله را با رقم 6.4 میلیون پوند در فاصله کمتر از یک هفته به آغاز فصل جدید لیگ برتر در آگوست 2019 فروخت، گزینه‌های محدودی داشت. مینیوله در مسیر رسیدن باشگاه به قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا شماره دو کاملی بود. یک بازیکن حرفه‌ای و با ثبات که همیشه تیم را به خود ترجیح می‌داد و هر روز به درخشش آلیسون کمک می‌کرد. او در کوتاه مدت می‌توانست جانشینی بازیکن برزیلی را بپذیرد که از او به عنوان “دروازه‌بان کامل” یاد می‌کرد. این در تضاد کامل با ناراحتی‌ او وقتی که جایگاهش را به لوریوس کاریوس واگذار کرد، بود؛ پیش از این‌که که کلوپ برای خرید آلیسون، 65 میلیون پوند هزینه کند.

مصدومیت‌های آلیسون باعث شده که آدریان بیش از آنچه تصور می‌شد، در آنفیلد فرصت بازی پیدا کند.

با این حال مینیوله در 31 سالگی مشتاق جدایی از این تیم برای حضور در ترکیب ثابت تیمی بود چرا که برای 18 ماه در لیگ برتر به میدان نرفته بود. او نمی‌توانست با یک فصل نیمکت نیمکت‌نشینی دیگر روبرو شود و لیورپول او را به خواسته‌اش رساند.

الکس مک کارتی از ساوتهمپتون یکی از گزینه‌های جانشینی بود اما تصمیم گرفت که به رقابت با آنگوس گان در “سنت مری” بپردازد تا این‌که جانشین آلیسون شود. په‌په رینای کهنه‌کار علاقه زیادی به بازگشت به لیورپول داشت اما مدیران آنفیلد احساس کردند به گزینه جوان‌تری نیاز دارند. در عوض لیورپول به دنبال آدریان رفت که پس از جدایی از وستهام بازیکن آزاد بود. او تجربه خوبی در لیگ داشت و با خوشحالی جایگاهش روی نیمکت را پذیرفت.

او چند روز پیش از آن در خانه‌اش در سویل به تنهایی تمرین می‌کرد و در حال بررسی پیشنهاد پیوستن به باشگاه اسپانیایی رئال وایادولید بود.. با توجه به گذر زمان و کمبود منابع مالی آدریان بهترین گزینه بود. آختربرگ توصیه‌های درخشانی از کریس وودز و مارتین مارجستون، مربیان دروازه‌بانی سابق وستهام، دریافت کرد.

بخشی از مسئله برای لیورپول این بود که آنها چند بار از آدریان استفاده خواهند کرد. وقتی او قراردادی دو ساله با گزینه اضافه کردن یک سال دیگر را به امضا رساند، مبلغ آن نشان می‌داد که او در جام‌های داخلی فرصت بازی خواهد داشت. آلیسون در طول فصل اول حضورش در لیورپول همواره در هر دو رقابت لیگ برتر و لیگ قهرمانان حاضر بود. او پیش از حضورش در انگلیس، تنها یک بازی فصل 18- 2017 برای رم را از دست داده بود.

اما از آگوست 2019 مجموعا 14 بازی را در لیگ برتر و رقابت اروپایی از دست داد- آماری که در ماه‌های پیش رو افزایش می‌یافت.  پارگی ماهیچه باعث شد آلیسون در پاییز سال گذشته 10 هفته از میادین دور باشد و پس از آن به دلیل دریافت کارت قرمز برابر برایتون یک هفته دیگر نیز غایب بود. پس از آن مشکل مفصل ران در اوایل مارس بار دیگر او را از ترکیب دور کرد. اگر قرنطینه و تعطیلی مسابقات رخ نمی‌داد، ممکن بود بازی‌های بیشتری را از دست بدهد.

درخشش آدریان در ضربات پنالتی، باعث قهرمانی لیورپول در سوپرکاپ اروپای 2019 شد.

فصل اول آدریان در لیورپول پر از فراز و نشیب مثال زدنی بود. هیچ مقدمه آرام و خوبی وجود نداشت چرا که او چهار روز پس از پیوستن به این تیم مستقیما وارد مسابقات شده و برابر نوریچ سیتی قرار گرفت. او در ضربات پنالتی سوپرکاپ اروپا در استانبول، ستاره لیورپول بود و پس از پیچ خوردن مچ پایش در جریان شادی و جشن پس از قهرمانی در حالی‌که جام را در آغوش گرفته بود روی زمین خوابید.

برخی منفی‌بافی‌های پیرامون آدریان غیرمنصفانه است. لیورپول پیش از دیدار برابر استون ویلا در هر 11 دیداری که او در دروازه قرار داشت، به پیروزی رسیده بود. مهاری که برابر دریس مرتنز در دیدار با ناپولی در مرحله گروهی لیگ قهرمانان داشت، در کلاس جهانی بود. او همچنین در پیروزی برابر اورتون در جام حذفی نیز عالی کار کرد.

اما پایان خوبی در فصل گذشته نداشت. شکست دردناک برابر اتلتیکو مادرید در یک هشتم لیگ قهرمانان پس از دفع توپ وحشتناک او و ضربه مارکوس یورنته رخ داد. کلوپ پس از بازی گفت:” ما حتی یک ثانیه هم او را مقصر نمی‌دانیم.” سرمربی تیم تمام درخواست‌ها پیرامون بهتر کردن شرایط دروازه‌بان ذخیره خود در این تابستان را رد کرد. او احساس می‌کرد که عملکرد خوب آدریان بسیار بهتر از عملکرد بدش بوده است.

کاریوس پس از دو سال حضور در بشیکتاش برای پیش فصل بازگشت اما نتوانست خودش را به برنامه‌های کلوپ تحمیل کند. او پایین‌تر از آدریان به حساب می‌آمد و به صورت قرضی به یونیون برلین رفت. کیمین کِلِهِر، محصول موفق آکادمی، پس از آلیسون و آدریان دروازه‌بان سوم تیم است.

منچسترسیتی زک استفن را در این تابستان به عنوان دروازه‌بان دوم جذب کرد و تاتنهام نیز جو هارت را برای جانشینی هوگو لوریس به خدمت گرفت. چلسی که از عملکرد ضعیف کپا آسیب دیده بود، تصمیم گرفت با پرداخت 22 میلیون پوند ادوارد مندی را از رن به استمفوردبریج منتقل کند. منچستریونایتد حقوق هفتگی 600 هزار پوندی به داوید دخیا، دین هندرسون، سرجیو رومرو و لی گرانت پرداخت می‌کند. هزینه لیورپول به شکل قابل توجهی منطقی‌تر است. آیا آنها باید شرایط‌‌شان را تقویت می‌کردند؟ آیا توجه این تیم بیشتر به تقویت سایر پست‌ها بود؟

کرکلند اضافه می‌کند:” من از این‌که لیورپول در این تابستان دروازه‌بان دیگری جذب نکرد، شگفت‌زده نشدم. رکورد آنها در فصل گذشته با حضور آدریان در تیم بسیار خوب بود. او نمایش‌های خوبی ارائه کرد و ثابت کرد که به اندازه کافی خوب است- علی‌رغم اتفاقاتی که برابر اتلتیکو و ویلا رخ داد. من می‌دانم که لیورپول امید زیادی به کِلِهِر دارد؛ بنابراین تماشای اتفاقی که برای او رخ خواهد داد، جذاب است. چیزی بهتر از کار با آلیسون و آختربرگ برای یک دروازه‌بان جوان وجود ندارد. اما باید زمان مناسب برای استفاده از یک دروازه‌بان جوان فرابرسد.

زندگی به عنوان یک دروازه‌بان به طور کامل به پاسخ به حملات بستگی دارد و این کاری است که آدریان باید در حال حاضر انجام دهد. پشت سر گذاشتن نگرانی درباره مسائل مختلف سخت است. وقتی من با دیوید سیمن در تیم ملی انگلیس بودم، عادت داشتم از او بپرسم چطور بر اشتباهات غلبه می‌کند. او گفت بهترین دروازه‌بانان توانایی پذیرش آن، عبور سریع و تمرکز مجدد را دارند.”

وانر هم معتقد است:” گاهی شیطانی که می‌شناسید از آن که نمی‌شناسید بهتر است. لیورپول واقعا چه گزینه خرید عاقلانه‌ای برای این پست در تابستان امسال داشت؟ هیچ‌کس انتظار نداشت که آلیسون دچار مصدومیت شدید دیگری شود؛ بنابراین باید برای خرید کسی تلاش می‌کرد که به صورت ثابت در تیم دیگری حضور داشت و عملکرد خوبی از خود نشان داده بود و حاضر بود از چنین شرایطی بگذرد تا عضو این تیم شود. این زیاد رخ نمی‌دهد. بهترین مثالی که در ذهن دارم وقتی است که آسمیر بگوویچ، دروازه‌بان موفق لیگ برتری، از استوک به چلسی رفت تا ذخیره تیبو کورتوا باشد.

علی‌رغم انتقادهایی که از آدریان می‌شود، او در دیدارهای زیادی هم به کمک لیورپول آمد؛ از جمله سیو تماشایی‌اش مقابل ناپولی

باید به فشار و انتظاراتی که با پوشیدن پیراهن لیورپول در پی خواهد آمد و با سایر باشگاه‌ها متفاوت است نیز توجه کرد. و سبک بازی کلوپ با خط دفاعی جلو کشیده که کار را برای دروازه‌بان سخت می‌کند و باعث می‌شود که او بازی با توپ زیادی داشته باشد. آدریان در بیشتر دیدارهای فصل گذشته عملکرد درخشانی داشت. کنار گذاشتن او کاری اشتباه بود.”

اندازه‌گیری اوپتا از مقایسه گل‌های مورد انتظار حریفان یا گل‌های دریافت شده، تفاوتی بین آلیسون و آدریان را نشان می‌دهد. تعداد گل‌های مورد انتظار حریف برای آلیسون در فصل گذشته در هر 90 دقیقه 0.98 و گل‌های دریافتی 0.81 بود. این آمار برای آدریان در گل‌های مورد انتظار حریف 1.09 و گل‌‎های دریافتی 1.03 است. بنابراین هردوی آنها گل‌های کمتری نسبت به موقعیت‌ها دریافت کردند که نشان می‌دهد آدریان به آن فاجعه‌باری که بعضی سعی در به تصویر کشیدنش دارند نیست.

آمار این فصل از مثال‌های کوچکی است که داستان متفاوتی را روایت می‌کند که دلیل آن 7 گلی است که آدریان برابر ویلا دریافت کرد (دیداری که گل‌های مورد انتظار 2.7 بود)، با این حال در این فصل فوق‌العاده و پر گل همین مثال کوچک برای آلیسون نیز بیشتر از قبل بوده است (دریافت 1.33 گل از 0.84 گل مورد انتظار حریف).

کلوپ از آدریان به عنوان “شخصیتی دوست داشتنی در رختکن ” یاد می‌کند. او پس از حضور تیاگو از بایرن مونیخ در این تیم به او کمک کرد که با شرایط سازگار شود. شماره یک سابق رئال بتیس به اندازه کافی در این شرایط بوده که پس از آن شب تاریک در ویلا پارک که او را به اولین دروازه‌بان لیورپول تبدیل کرد که پس از تامی لاورنس در سال 1963 هفت گل در یک بازی دریافت می‌کند، بتواند با انتقادات و مشکلات پیش آمده در مسیرش کنار بیاید.

او ابتدای این فصل گفته بود:” پست دروازه‌بانی خاص است. بیشترین ریسک را به همراه دارد. خط دروازه تنها چند سانتیمتر پشت شماست و شما این را می‌دانید که بیشتر اوقات اشتباهات‌تان منجر به گل برای حریف خواهد شد. می‌توانید هر لحظه قهرمان یا منفور باشید.

این فشار زیادی است بنابراین باید بدانید وقتی شرایط خوب نیست چطور با این اتفاقات کنار بیایید، به تلاش‌تان ادامه دهید و تمرکزتان را حفظ کنید تا موقعیت را بهبود ببخشید. باید بتوانید بر مشکلات غلبه کرده و به راه‌تان ادامه دهید.” آدریان شانس رستگاری را خواهد داشت. واکنش او نشان خواهد داد که آیا لیورپول از این‌که هزینه‌ برای پر کردن فاصله موجود بین دروازه‌بان شماره یک خود و جانشینش پرداخت نکرده، پشیمان خواهد شد یا خیر.