چطور ماندن در بارسلونا ثابت کرد مسی بهترین است
هفتیک- خورخه والدانو، مهاجم سابق آرژانتین، مربی سابق رئال مادرید و فیلسوف همیشگی فوتبال، سال گذشته در همین زمان تعبیر کاملی از موقعیت لیونل مسی ارائه داد. والدانو در ال پائیس نوشت:” من مدام به این فکر میکنم که فقط یک چیز بدتر از ترک کردن بارسلونا توسط مسی وجود دارد و آن ادامه حضور مسی در این شرایط است.”
این شرایط شامل آشفتگی مالی بارسلونا در بیرون از زمین و تحقیرهای داخل زمین بود چرا که آنها به تازگی با نتیجه 2- 8 در لیگ قهرمانان برابر بایرن مونیخ شکست خورده بودند. رونالد کومان گزینه محتمل برای سرمربیگری بود. لوییس سوارز در آستانه جدایی قرار داشت، تصمیمی که در پایان فصل حتی فاجعهبارتر هم به نظر میرسید و دیگران نیز در همین مسیر پیش میرفتند. مسی خسته از تمامی شرایط تصمیمش برای جدایی را اعلام کرد.
وقتی این تصمیم به جایی نرسید و او به تیم اول برگشت، مشخصا در شرایط خوبی قرار نداشت. او در هشت دیدار ابتدایی فصل- که به نظر میرسید آخرین فصلش در نوکمپ باشد- تنها سه گل به ثمر رساند که دوتای آن از روی نقطه پنالتی بود. اما والدانو برای اولین بار اشتباه کرده بود. مطمئنا دیدن مسی در پیراهن باشگاه دیگری بسیار غمانگیز بود اما گزینههای جانشین آن فاجعهبار نبودند. در واقع به شکلی غیرمنتظره لذتبخش هم میشدند.
بحث درباره آینده مسی حتی پیش از اتفاقات دراماتیک فصل گذشته و وقایع قابل درک این فصل- او در حال حاضر بازیکن آزاد و بنابراین بدون باشگاه است- همیشه به شکلی سادهتر شکل گرفته است.
دو گزینه وجود داشته است. مسی میتوانست دوران حرفهای خود را در بارسلونا به پایان رسانده و به بازیکنی تک باشگاهی با احتمالا بیش از 1000 بازی با پیراهن بارسا تبدیل شود. یا به جای دیگری رفته و خودش را در کشوری دیگر به اثبات برساند. در این صورت تنها گزینههای مدنظر، همکاری دوباره با پپ گواردیولا در منچسترسیتی یا همبازی شدن دوباره با نیمار در پاری سن ژرمن بود.
به عبارتی میتوان گفت که تغییر زیادی هم برای انجام این انتقالها نیاز نبود. افراد کمی وجود دارند که فکر میکنند مسی برای سازگاری در لیگ برتر یا لیگ فرانسه و بازی برای تیمهایی که معمولا قهرمان مسابقات داخلی کشورشان هستند، به مشکلی در زمین برمیخورد.
بله، انتقال به هر یک از دو تیم نوکیسه میتوانست آنها را به هدفشان در لیگ قهرمانان اروپا برساند اما آنها فینالیستهای شکست خورده از دو فصل گذشته هستند که هر دو تنها یک بازی تا فتح لیگ قهرمانان فاصله داشتند. پیاسجی در برابر بایرن تیم برتر زمین بود و سیتی به عنوان مدعی اصلی قهرمانی به دیدار فینال برابر چلسی قدم گذاشت.
شاید مسی تعیینکننده میشد. اما آیا واقعا چیز خاصی را به اثبات میرساند؟ مسی احتمالا در موقعیتی قرار میگرفت که اکثر دوران بازیاش را در آن سپری کرده بود چون سیتی و پیاسجی این فصل را به عنوان اولین و سومین مدعی قهرمانی در اروپا آغاز میکنند.
از سوی دیگر، بارسلونا در حال حاضر مدعی هفتم است. و این با توجه به حضور مسی است (هرچند تا زمانی که تمدید قراردادش تایید نشود، رسمی نخواهد بود). بارسلونا بدون مسی احتمالا تا حدود رده دهم مدعیان سقوط میکند. آنها بدون حضور او چندان خوب نیستند.
و به همین دلیل است که این موقعیت به خوبی جواب میدهد. مطمئنا بسیاری خواهان ادامه حضور مسی در بارسلونا برای این داستان عاشقانه واقعی هستند اما کاملا منطقی است اگر در سالهای اخیر به این فکر کرده باشیم که مسی در صورت حضور در تیمی ضعیفتر تا چه حد تغییر میکند. این بحثی بیپایان در ورزشهای مختلف است.
آیا لوییس همیلتون در ماشینی ضعیفتر به موفقترین راننده فرمول یک تبدیل میشد؟ آیا مارک کاوندیش با تیم دوچرخهسواری که نمیتوانست او را در موقعیت برتر نسبت به رقبا قرار بدهد، هم بهترین بود؟ آیا مسی باز هم بهترین بازیکن جهان خواهد بود اگر در تیمی میانه جدولی قرار بگیرد؟ این مباحث گاهی به مفهومی بیمعنی تبدیل شده و اینطور به نظر میرسد که این افراد “باید” به تیمی ضعیفتر بپیوندند تا به پیروزیهایشان مشروعیت ببخشند اما طرح سوال در این باره کاملا منطقی است.
و حالا ما در حال یافتن پاسخ با مسی هستیم. هرچند مطمئنا تیمی میانه جدولی به معنای واقعی کلمه نخواهد بود اما- بار دیگر با حدسی منطقی- تیمی که بدون حضور مسی شانس دهم برای فتح لیگ قهرمانان به حساب میآید. اگر بهترین بازیکن جهان را به تیمی متوسط اضافه کنیم، احتمالا به همین جواب خواهیم رسید.
بنابراین مسی فصل گذشته خودش را به شکل متفاوتی ثابت کرد. او این کار را حتی بیشتر از انتقال احتمالی به منچسترسیتی یا پیاسجی انجام داد. مسی در تیمی با نقصهای فراوان توانست سلطه درخشان همیشگی را بر لالیگا داشته باشد و فصل را با کسب عنوان بهترین گلزن لیگ، بهترین موقعیتساز و بهترین دریبلزن به پایان ببرد- مثل همیشه مجموع سه بازیکن کلاس جهانی در یک نفر.
شما چنان به برتری مسی عادت کردید که گاهی فراموش میکنید که مسی پایینتر از حد معمول هم همچنان بهترین بازیکن فوتبال است. ردهبندی آماری عملکردهای فردی که شاید از نظر الگوریتمها چندان کامل نباشد اما مزیت رد هرگونه انتظار بیجا یا شهرت بیمورد را دارد و نشان میدهد که مسی در حدود بیش از 50 درصد دیدارها بهترین بازیکن زمین بوده است.
کوپا آمهریکا مثال دیگری از توانایی او برای به دوش کشیدن تیمی متوسط و رساندن آنها به مقامی بالاتر از آنچه استحقاقش را دارند بود. هرچند مسی در جریان پیروزی 0- 1 برابر برزیل در فینال چندان درخشان ظاهر نشد اما جایزه بهترین بازیکن و بهترین گلزن را پیش از بالا بردن جام قهرمانی کوپا آمهریکا به عنوان کاپیتان تیم، دریافت کرد.
بحث درباره موفقیت ملی مسی گاهی به مرز حماقت و جنون میرسید- اگر در این زمانه با تمام عدم توازنی که در فوتبال ملی وجود دارد، فکر میکنید که زندگی حرفهای مسی بدون کسب جامی در این رده کامل نبوده پس احتمالا خودتان را مسخره کردهاید. اما در همین حال تماشای تلاش مسی با آرژانتین در طول این سالها جذاب بوده است- بار دیگر به این دلیل که او این کار را با بازیکنان پایینتر از سطح خودش انجام میداد و نه به این دلیل که افتخارات ملی ارزش بیشتری داشته باشد. او همیشه یکی از بهترین بازیکنان در هر تورنمنتی از جام جهانی، کوپا آمهریکا یا المیپک بوده است.
و بنابراین سال گذشته به فاجعه تمام عیاری که والدانو و بقیه ما انتظار داشتیم، تبدیل نشد؛ بلکه به یکی از درخشانترین فصول زندگی حرفهای مسی بدل شد. اگر بارسلونا هنوز قدرت فصل 15- 2014 را داشت، آیا واقعا نظر شما درباره مسی عوض میشد اگر 10 قهرمانی لالیگا را تبدیل به 11 قهرمانی میکرد؟ آیا اینطور بود که چهار لیگ قهرمانان واقعا اهمیت خاصی برای شما نداشته باشد اما تبدیل آن به پنج قهرمانی باعث شود او را ستایش کنید؟ احتمالا نه.
در عوض در تیمی با خط حمله نامناسب، دفاع ناکارآمد و خط میانیای که در واقع خوب است اما قابل قیاس با سالهای طلایی نیست، مسی چنان خوب بازی کرده که جز گزینههای محتمل کسب توپ طلا قرار دارد. صحبت در این باره که آیا قرارداد جدید مسی از نظر مالی منطقی است یا خیر بدون دانستن جزییات دقیق و بدون درک شرایط اقتصادی کلی بارسلونا دشوار است. اما مسی از نظر فوتبالی نشانهای از افت بروز نداده است.
او بدون در اختیار داشتن مالکیت توپ چندان مفید نیست اما اگر شانس جذب بهترین دریبلزن، بهترین سازنده و بهترین گلزن در لیگ خودتان به عنوان بازیکن آزاد را داشته باشید، شاید به پرداخت رقمی بیشتر از دستمزدهای معمول اهمیتی ندهید. مسی هنوز بهترین فوتبالیست جهان است. چنین چیزی در سن 34 سالگی باعث شگفتی است و بیشتر از هر زمان دیگری در این تیم بارسلونا به چشم میآید.