پشت‌پرده جدایی سوارز از بارسلونا؛ یک حسرت طولانی

هفت‌یک- لیونل مسی آن را “دیوانگی” خواند اما حتی او هم تصور نمی‌کرد که چنین اتفاقی تا این حد دیوانه‌وار شود.

مسی یک روز جمعه در ماه سپتامبر به رختکن زمین تمرین سن خوان دسپی ِ بارسلونا رفت و با این موضوع روبرو شد. بهترین دوست او دیگر آنجا نبود؛ بنابراین پیامی برای او فرستاد. در آن نوشته شده بود “تماشای تو در پیراهنی دیگر عجیب خواهد بود” و دو روز بود وقتی اولین بازی لوییس سوارز برای اتلتیکو مادرید را دید متوجه شد که این اتفاق تا چه حد عجیب است. سوارز در دیدار برابر گرانادا به عنوان بازیکن تعویضی به میدان آمد و 90 ثانیه بعد یک پاس گل ارسال کرد. او در پایان 90 دقیقه دو گل به ثمر رسانده بود.

اتفاقی آغاز شده بود. سوارز در 17 بازی 16 گل به ثمر رسانده که میانگین یک گل در هر 82 دقیقه است. این آماری بالاتر از تمام بازیکنان اتلتیکو در فصل گذشته است و حالا با سه گل بیشتر در صدر جدول بهترین گلزنان لالیگا قرار دارد. او در 11 بازی گلزنی کرده و مستقیما 12 امتیاز برای تیمش کسب کرده که بیشتر از هر بازیکن دیگری در اسپانیاست: امتیازاتی که باعث شده اتلتیکو با دو بازی کمتر با 5 امتیاز اختلاف در صدر جدول قرار داشته باشد. هیچ بازیکنی در قرن فعلی آغازی بهتر از این در باشگاه جدیدش نداشته است.

این آمار بدی برای بازیکن آزادی که تمام شده به حساب می‌آمد، نیست؛ مردی که آنها چنان مشتاق خلاص شدن از شرش بودند که حتی حاضر به پرداخت مبلغی برای جدایی‌اش شدند.

دیه‌گو کاستا پس از دیدار برابر گرانادا گفت:” من نمی‌فهمم بارسلونا چطور به او اجازه جدایی داد” و هر هفته که می‌گذرد، یک نفر این کلمات را تکرار می‌کند. دیه‌گو فورلان گفت:” بارسلونا مرتکب اشتباه شد، حتی اگر هیچ چیز درباره فوتبال نفهمید، متوجه می‌شوید که او هنوز قدرتمند است.” آنخل کوره‌آ، هم تیمی او، تاکید کرد:” او مهاجمی باورنکردنی است، فرصتی نیمه کاره به او بدهید و آن را به گل تبدیل می‌کند. درک این موضوع که بارسلونا چطور به بازیکن شماره 9 مانند او اجازه جدایی داد، سخت است.” یان اوبلاک اظهار داشت:” من شگفت‌زده شدم که بارسلونا اجازه جدایی او را داد و تعجب کردم که اجازه دادند به اتلتیکو ملحق شود.”

این اتفاق نه فقط یک جدایی بلکه طرد این بازیکن بود. مسی گفت:” تو این شایستگی را داشتی که به عنوان یکی از مهم‌ترین بازیکنان در تاریخ باشگاه جدا شوی، نه این که به این شکل تو را بیرون کنند.” سوارز تاکید داشت که بازیکنان باید پایان دوران خود را بپذیرند اما نحوه پایان یافتن دوران او در نوکمپ باعث ایجاد خشم و ناراحتی شد. او احساس می‌کرد کاری که انجام داده خیلی زود به دست فراموشی سپرده شده و از واژه “desprecio ” – به معنای اهانت و تحقیر- برای توصیف رفتار باشگاه با او استفاده کرد و همین موضوع به او انگیزه داد.

سوارز از همان اولین بازی در ترکیب اتلتیکو نشان داد که انگیزه زیادی برای موفقیت در این فصل دارد.

یاگو آسپاس، بازیکن سلتاویگو، این هفته پیش از رویارویی با هم‌تیمی سابقش در لیورپول و تماشای دو گلی که او زد گفت:” شرایط به حد کافی بد بود اما سپس آنها با مطرح شدن دستمزد ساکت شدند.” اما سود مالی این انتقال بسیار کم بود و هیچ رستگاری‌ای در فروش او وجود نداشت و از نظر ورزشی نیز یک فاجعه بود. این موضوع لزوما به دلیل جدایی او نیست- این بحثی جداست و بسیاری از هواداران هنوز معتقد هستند که جدایی او تصمیم درستی بود- بلکه به دلیل تیمی است که او به آن پیوست. مسی گفت:” کاری که آنها انجام دادند از نظر من دیوانگی بود. او رایگان جدا شد، ما رقم قراردادش را پرداخت کردیم و به تیمی پیوست که در همان لیگی که رقابت می‌کند که ما در آن حضور داریم.”

پیوستن سوارز به اتلتیکو مادرید جزیی از برنامه بارسا نبود اما تصمیمی بود که می‌تواند به قیمت از دست رفتن عنوان قهرمانی تمام شود. او بیشتر از مجموع آنتوان گریزمان، آنسو فاتی، عثمان دمبله، مارتین برایت‌ویت و فرانسیسکو ترینکائو گل زده و تاثیرگذاری‌اش باعث شده که اتلتیکو با یک بازی بیشتر، هشت امتیاز از باشگاه سابق این بازیکن پیش باشد. اینطور نیست که آنها درباره این موضوع هشداری دریافت نکرده باشند: داوید ویا در سال 2013 به عنوان بازیکن آزاد از بارسلونا به والنسیا پیوست و سریعا عنوان قهرمانی را در نوکمپ برابر بارسلونا به دست آورد.

تابستان گذشته با بحران اقتصادی، تیمی پا به سن گذاشته، فشارهای سیاسی و شکست 8-2 برابر بایرن مونیخ- دیداری که سوارز در آن اولین گل خارج از خانه خود در لیگ قهرمانان در 4 سال اخیر را به ثمر رساند- بارسلونا قصد داشت از شر سومین گلزن برتر تاریخ خود و بازیکنی که در رده دوم دریافت بیشتری دستمزد در تیم قرار داشت، خلاص شود. او درگیر مصدومیت زانو بود، کند شده و به نسبت قبل افت کرده بود (فصل گذشته تنها 21 گل در 36 بازی به ثمر رساند). آنها می‌خواستند او را از مسی جدا کنند. این رازی آشکار بود و سوارز از آن خبر داشت، حتی با این که علنا از باشگاه خواست که مستقیما درباره برنامه‌هایش با او صحبت کند. در نهایت زمان آن فرا رسید و در تماس تلفنی کوتاه و صریحی به سوارز اطلاع گفته شد که باید از تیم جدا شود. این تماس یک دقیقه به طول انجامید اما حسرت پس از آن طولانی‌تر شد.

این تصمیم از سوی باشگاه گرفته شد- رونالد کومان، سرمربی جدید، تاکید کرد:” من شخصیت منفی این فیلم نیستم” – اما او خبر را به سوارز داد، نقش جلاد را ایفا کرد و به دنبال سبکی جدید با بازیکنان جوان و پرتحرک‌تر رفت. سوارز هیچ توضیحی نخواست و توضیحی هم دریافت نکرد. او پاسخ داد “بسیار خوب” اما آنها باید شرایط قراردادی او را درست کنند. او حاضر بود بر اساس خواسته آنها از تیم جدا شود اما با شرایط خودش این کار را می‌کرد- به عنوان بازیکن آزاد.

سوارز انتظار داشت با توجه به نقشی که در موفقیت‌های بارسا در چند سال گذشته ایفا کرد، با احترام بیشتری از سوی باشگاه مواجه شود.

سوارز با جوزپ ماریا بارتومئو، رییس باشگاه، صحبت نکرد. به او گفته شد که مجبور به حضور در تمرینات نیست اما او به وظیفه‌اش عمل کرد. هیچ چیز مانع از این نمی‌شد که او دست از گفتن “باشد، من می‌مانم و شما رقم موردنظر را پرداخت می‌کنید” بردارد. و این غیرممکن نبود که او در نهایت در زمین حاضر شود. کومان حتی یک روز علنا به این موضوع اشاره کرد. اما بارسلونا هیچ تردیدی نداشت: زمان آن رسیده بود و سوارز نگران بود که مسئولیت هر اتفاق بدی متوجه او شود. غرورش به او فشار می‌آورد. بنابراین وکلای این بازیکن و بارسلونا شروع به مذاکره کردند.

باشگاه‌های مختلف از جمله یوونتوس شروع به تماس گرفتن کردند. آندره‌آ برتا، مدیر ورزشی اتلتیکو، از طریق یک دوست مشترک با او تماس گرفت. دیه‌گو سیمئونه از مدت‌ها قبل این بازیکن را تحسین می‌کرد. او سال‌ها قبل گفته بود:” من هیچ حرف بدی ندارم که درباره سوارز بزنم.” او این بازیکن اروگوئه‌ای را “عالی، فوق العاده، درخشان، قوی، هجومی و مشتاق” توصیف کرده بود. و او را “بهترین شماره 9 اصیلی که یک تیم می‌تواند داشته باشد” می‌دانست.

حالا این بازیکن می‌توانست به تیم او تعلق داشته باشد. اگر سوارز می‌توانست با دریافت دستمزد کامل از بارسلونا جدا شده و نیمی از دستمزدش نیز پرداخت شود، اتلتیکو می‌توانست از عهده خرید او بربیاید. سوارز نمی‌خواست اسپانیا را ترک کند و ارتباط سریعی با سیمئونه برقرار کرد. سوارز به اونداسرو گفت:” بسیاری از مردم می‌گفتند من نمی‌توانم در بالاترین سطوح بازی کنم اما او من را متقاعد کرد.” هرچند اول بارسلونا باید به تصمیمش برای جدایی اجباری او عمل می‌کرد.

توافقی در 21 سپتامبر برای فسخ قرارداد او به دست آمد که فردای آن روز باید به امضا می‌رسید. این توافق شامل لیستی از باشگاه‌هایی بود که سوارز اجازه پیوستن به آنها را نداشت و اتلتیکو جزشان نبود چون هیچکس چنین احتمالی را قائل نبود. وقتی رسانه‌ها در آخرین ساعت به آنها اشاره کردند، بارتومئو وحشت زده شد و توافق را بهم زد یا حداقل سعی کرد که این کار را انجام دهد. اما شرایط در آن زمان به این شکل بود که بارتومئو فکر می‌کرد اگر یک چیز بدتر از پیوستن سوارز به اتلتیکو باشد آن این است که سوارز در بارسا بماند- و مانند مسی به دنیا بگوید که دقیقا چرا این کار را کرده است.

توافقی شکل گرفت که به بارسلونا اجازه داد وجهه خود را حفظ کند و به اتلتیکو اجازه داد به بازیکن مورد علاقه‌اش برسد. سوارز قراردادش را فسخ کرد. هیچ رقمی برای خرید او وجود نداشت اما اتلتیکو موافقت کرد که در پایان هر دو فصل رقمی را با توجه به عملکرد بازیکن پرداخت کند. آنها نهایتا 6 میلیون یورو پرداخت خواهند کرد. خبر خوب- اگر بتوان آن را اینطور خطاب کرد-این است که او چنان خوب بازی کرده که احتمال پرداخت این مبالغ وجود دارد. او حالا توسط مربی کاریزماتیکی هدایت می‌شود که او را قانع کرد و رابطه صمیمانه‌ای را شکل داد.

سوارز گفت:” من خوشحالم که اینجا برایم ارزش قائل هستند. مردم فکر می‌کنند بازی در بارسلونا و به ثمر رساندن 20 گل آسان است. نه، آسان نیست. نشان دادن این که کاری که من کردم ارزشمند بود، خوب است، نشان دادن این که من می‌توانم در تیم‌های تراز اول بازی کنم و نه فقط به این خاطر که در بارسلونا هستم و بهترین بازیکن جهان کنار من قرار دارد.”

سوارز 34 ساله است و گاهی سنش به چشم می‌آید. با این حال این احساس تا حدی اشتباه است. اگر حرکات بدون توپ او را نگاه کنید حس می‌کنید که انعطاف ناپذیر و لنگان است و با احساس درد راه می‌رود. اما شرایط را زیرنظر دارد، صبر می‌کند و در موقعیت درست قرار می‌گیرد. سپس به ورود توپ به صحنه نگاه کنید؛ او سریعا تغییر می‌کند، اولین نفر به آن می‌رسد و آماده است تا ضربه تمام کننده را بزند. پاهای او خیلی سریع نیستند اما ذهنش سریع است و راهی به سوی توپ پیدا می‌کند. او می‌تواند طوری وانمود کند که کاری انجام نمی‌دهد اما سپس ظاهر شود و مهمترین کار را انجام دهد. هربار که این کار را انجام می‌دهد، مثل یک ضربه خنجر دیگر است.

اتلتیکو مدعی اصلی قهرمانی در رقابت‌های این فصل لالیگاست و در این بین سوارز بیشترین نقش را ایفا کرده است.

اخیرا از کومان پرسیده شد که آیا پرداخت رقمی به سوارز برای پیوستن به اتلتیکو که در حال حاضر در صدر جدول حضور دارد به عنوان یکی از بزرگترین اشتباهات تاریخ باشگاه شناخته می‌شود یا خیر. این سوال باعث عصبی شدن این مربی شد و او بخشی از واقعیت را مطرح کرد. سرمربی بارسلونا گفت:” شما فقط وقتی درباره او از من سوال می‌کنید که گلی زده باشد” و به همین دلیل است که این سوال تا این حد زیاد مطرح می‌شود. کسانی که فکر می‌کردند او به پایان رسیده است، یادآوری هفتگی از سرزندگی او دریافت می کنند؛ آمار جایی برای بحث زیادی باقی نمی‌گذارد.

موضوع فقط گل‌ها نیستند بلکه رهبری، عزم جزم و رفتار او است. کاستا آن را “روحیه یک جنگنده” می‌نامد و این ویژگی‌هایی است که در این تیم بیشتر مورد تمجید قرار می‌گیرد. آگاهی و تکنیک، مهارت و هوشمندی، ویژگی‌هایی هستند که گاهی در سوارز نادیده گرفته شدند. سانترها، پاس‌های کوتاه، کنترل و تسهیل شرایط برای دیگران است. او به جز 198 گلی که در بارسلونا به ثمر رساند، 98 پاس گل نیز در اسپانیا ارسال کرد. او در اتلتیکو این آمار را به 100 پاس گل رساند.

سبک اتلتیکو با او تغییر کرده است: مالکیت توپ بیشتر در جلوی زمین. سیمئونه گفت:” همه این موارد با حضور سوارز ایجاد شده است.” کوکه تاکید کرد:” ما کاملا تغییر کرده‌ایم و او کاملا با ما سازگاری دارد.” ژائو فلیکس، یکی از کسانی که از حضور او منفعت برده، سوارز را “بدون نقص” می‌خواند.

سوارز صدایی است که اکوی آن را در ورزشگاه خالی می‌شنوید، دستورات او گاهی نه فریاد که در حد جیغ کشیدن است حتی اگر غرولند باشد: تیز و مصرانه. در سایر مواقع صریح است: نه جایی که او توپ را بخواهد بلکه جایی که دیگران آن را بخواهند حتی اگر خودشان ندانند. او در طول بازی حرف می‌زند و مانند مفسری است که همخوانی ندارد و صدایش پیش از تصویر می‌رسد. گل برابر الچه با آوای سوارز مدیریت شد، او در هر حرکت، هر گام و هر پاس تا آخرین لحظه که توپ در دروازه قرار بگیرد با تیمش حرف زد و این برنامه به سرانجام رسید.

سیمئونه می‌گوید:” او رهبری و قدرت دارد، همیشه در بازی حاضر است و با هوشمندی بازی می‌کند.” او کارآمد هم هست: 16 گل او از 22 شوت در چارچوب به ثمر رسیده است.

و تمام این اتفاقات در 34 سالگی رخ می‌دهد که حتی بعضی از اطرافیانش تردید داشتند که شاید کارش به پایان رسیده باشد. سوارز خودش تایید می‌کند که انتظار نداشت شرایط تا این حد خوب پیش برود و می‌داند که شاید این روند ادامه‌دار نباشد. این آغازی بهتر از تمام باشگاه‌های سابق او است؛ به حدی خوب که از سیمئونه پرسیده شده که آیا او بهترین خرید اتلتیکو تحت هدایت او بوده است. او گفت:” من نمی‌توانم دست از فکر کردن به چنین مسائلی بردارم. اما او فوق العاده است و ما خوشحالیم که او با ماست.”