آنالیز: چرا شانس چلسی برای رفتن به فینال بیشتر از رئال است
هفت‌یک- توماس توخل پس از بازگشت به لندن و تماشای مجدد تساوی چلسی برابر رئال مادرید احساسات ضد و نقیضی خواهد داشت.
از یک سو تساوی 1-1 نتیجه خارج از خانه خوبی است- 67.5 درصد از تساوی‌های 1- 1 در دیدارهای قبلی لیگ قهرمانان منجر به صعود تیمی شده که در دیدار برگشت از امتیاز میزبانی برخوردار بوده است.
از سوی دیگر چلسی می‌توانست کار این نیمه نهایی را در 25 دقیقه ابتدایی تمام کند؛ زمانی که آنها در تمام مناطق زمین تیم برتر بودند و به نظر می‌رسید که به آسانی قادر به عبور سریع از خطوط رئال مادرید هستند.
توخل در دیدار رفت نسبت به زیدان دست بالا را داشت اما تجربه نشان داده که رئالِ زیدان به راحتی از چمپیونزلیگ حذف نمی‌شود.
تغییر سیستم رئال مادرید به 2- 5-3 غیرمنتظره بود اما زین‌الدین زیدان، سرمربی رئال، که در این فصل در تصمیم گیری‌هایش انعطاف بیشتری داشته، گاهی از این سیستم استفاده کرده است. می‌توان مدعی شد که با توجه به استفاده چلسی از سیستم مشابه، زیدان نفر به نفر برابر حریفی قرار گرفت که در این سیستم راحت‌تر بود.
اما شرایط از این پیچیده‌تر بود- چلسی برنامه بازی ویژه‌ای داشت که مناسب این بازی خاص بود؛ در حالی که برنامه رئال مادرید، خصوصا در کناره سمت چپ میدان، چندان مشخص نبود.
مارسلو به عنوان وینگ- بک چپ به میدان رفت اما به سمت مرکز زمین متمایل می‌شد؛ کاری که گاهی در این فصل انجام داده بود. هرچند این موضوع باعث شد که ناچو در پشت سر او مجبور به پوشش فضایی زیاد شود و به نظر می‌رسید درباره این که در هنگام از دست رفتن توپ باید چه کسی را مهار کند، مردد است. در مجموع مدافعان میانی زیدان مجبور بودند تا حد زیادی در زمین پیش بروند و این فضایی را در مرکز خط دفاعی تیم میزبان ایجاد می‌کرد.
تصویر زیر سیستم پایه چلسی در حین مالکیت توپ بود که تقریبا 5- 2- 3 به حساب می‌آمد. میسون مونت گاهی عقب می‌کشید تا در هنگام از دست رفتن توپ به عنوان سومین هافبک میانی بازی کند؛ پیش از آن که در هنگام تصاحب توپ به سومین مهاجم نوک تبدیل شود.
این تصویر مثالی زودهنگام از مشکلی است که مدافعان میانی مادرید با آن روبرو شدند.
ادر میلیتائو جلو آمد تا راه مونت را سد کند اما به راحتی دور زده شد…
… مونت توپ را به کریستین پولیسیچ رساند که ناچو را برای پیشروی وسوسه کرد و او نیز از سر راه برداشته شد…
… در نهایت این توپ به سزار آسپیکوئتا در همان سمت سپرده شد که سانتری برای تیمو ورنر ارسال کرد. بازیکن آلمانی فضایی خالی بین مدافعان پیدا کرد- چون دو نفر از آنها برای مهار دو شماره 10 چلسی جلو کشیده بودند- اما نتوانست به این سانتر برسد.
این سبک- جلو کشیده شدن مدافعان میانی مادرید توسط مهاجمان چلسی و استفاده از فضای ایجاد شده پشت سر آنها- بخش مهمی از برنامه بازی توخل بود.
در واقع گل اولین روی همین شکل حرکات به ثمر رسید.
میلیتائو، مدافع میانی در سمت دورتر، درباره این که آیا برای مهار مونت به مناطق جلویی برود یا خیر، تردید دارد. رافائل واران در میانه میدان در حال مراقبت از ورنر است. پولیسیچ از مقابل ناچو موفق به نفوذ می‌شود و از این موقعیت که میلیتائو و واران روی اتفاقاتی که جلوی‌شان در حال رخ دادن بود، تمرکز کرده بودند، استفاده کرده و پس از اینکه با خونسردی خارق‌العاده‌ای از تیبو کورتوا عبور کرد، موفق به گلزنی شد.
این برنامه چلسی در ادامه نیمه اول جدی‌تر شد- نفوذکنندگان همیشه از مهاجمان نبودند و آسپیلیکوئتا و بن چیلول، وینگ- بک‌های چلسی، نیز در این روند نقش داشتند.
اینجا مثال خوبی است- واران و ناچو درگیر مهاجمان چلسی بودند، بنابراین آسپیلیکوئتا نفوذی غیرمعمول برای یک وینگ- بک انجام داد: از پشت دفاع حریف. مارسلو عقب کشید تا با او کورس بگذارد اما 10 متر پشت سایر اعضای خط دفاعی تیمش قرار گرفت.
بازیکن دیگری که به شکلی غیرمنتظره از فضای پشت مدافعان رئال مادرید به خوبی استفاده کرد، انگولو کانته بود که نقش یک هافبک باکس- تو- باکس را به شکل درخشانی در سمت راست ایفا کرد. رئال مادرید بار دیگر در مهار او چندان مطمئن عمل نکرد و چلسی بازی ترکیبی سریعی انجام داد تا از پرس اولیه آنها عبور کرده و راه نفوذ کانته به فضایی که توسط ناچو خالی مانده بود را باز کند.
اینجا یکی از آن موقعیت‌هاست که ناچو برای سد کردن راه پولیسیچ جلو رفته و کانته یک حرکت ترکیبی را با این بازیکن آمریکایی و آسپیلیکوئتا، وینگ- بک راست چلسی، آغاز می‌کند و پس از این که کاپیتان چلسی توپ را برای نفوذ به او می‌رساند…
کانته پا به توپ به سرعت پیش می‌رود و ورنر با کشاندن واران به تیر نزدیک، فضای خالی بسیاری را در دفاع رئال ایجاد می‌کند.
اینجا مثال دیگری است- ناچو بار دیگر برای یارگیری با پولیسیچ جلو می‌رود. توپ منحرف شده و با خوش‌شانسی به کانته می‌رسد…
… اما نتیجه همان است، این هافبک با سرعت پیش می‌رود و واران بر سر دوراهی دنبال کردن نفوذ ورنر و مهار کانته قرار می‌گیرد.
در مثال بعدی، ناچو به سمت آسپیلیکوئتا کشیده می‌شود؛ در حالی که مارسلو خارج از بازی است…
… و یک پاس ساده به کانته اجازه با سرعت به سمت فضای خالی بسیار زیادی می‌رود.
و هرچند تصمیم‌گیری کانته در یک سوم نهایی غالبا چندان موفقیت‌آمیز نبود اما در هنگام پرس مادرید پاس‌های هوشمندانه‌ای ارسال کرد.
اینجا در حالی که ناچو به شکلی غیرقابل توضیح تا نزدیک محوطه جریمه حریف پیش رفته است، کانته می‌داند که یک پاس سریع در پشت تونی کروس منجر به نفوذ پولیسیچ از دفاع مادرید خواهد شد…
و بار دیگر در حین تلاش ناامیدانه مارسلو برای بازگشت در طول زمین، چلسی از همان سمت شروع به حمله کرد و واران یک بار دیگر بین دنبال کردن مالک توپ و نفوذ ورنر قرار گرفت. پولیسیچ در این موقعیت با ارسال پاسی زودهنگام به ورنر کار را برای این مدافع آسان کرد.
در مقابل، مادرید کاملا در زمینه نفوذ به دفاع چلسی شکست خورد.
وینیسیوس جونیور، بهترین گزینه آنها برای انجام این کار، در کانال داخلی سمت چپ قرار داشت. کریم بنزما بازی فوق‌العاده‌ای را پشت سر گذاشت اما کمبود پاس‌های عمقی یا بازی ترکیبی برای عبور از دفاع چلسی به این معنا بود که او مجبور بود تا جلوی آنها عقب بکشد و خودش برای ساختن لحظات جادویی تلاش کند. او علاوه بر گل خارق‌العاده‌اش یک شوت از راه دور به تیر نیز زد.
رئال مادرید بیشتر به حرکات فردی تکیه داشت، در حالی که حریف آنها بیشتر روی انسجام و کار تیمی حساب کرده بود.
نگرانی تیم توخل این است که رئال بارها پیش از این تحت هدایت زیدان با چنین موقعیتی در لیگ‌قهرمانان مواجه شده و برخلاف احتمالات صعود کرده اما اگر دیدار برگشت در استمفوردبریج در هفته آینده حتی کمی شبیه به این بازی باشد، چلسی باید تیم برنده میدان لقب بگیرد.