چگونه اینزاگی بار دیگر اینتر را به مدعی اصلی قهرمانی سری A تبدیل کرد

هفت‌یک- وقتی تاتنهام اولین بار به آنتونیو کونته پیشنهاد داد، یکی از دلایلی که او تصمیم گرفت این پیشنهاد را رد کند، زمان‌بندی آن بود. این پیشنهاد خیلی زود پس از دو سال حضور همه جانبه در اینتر میلان مطرح شد که سم‌هایی را به وجود آورده بود که او هنوز از بدنش پاک‌سازی نکرده بود. طعم تلخی از تغییرات ناگهانی در برنامه‌های اینتر باقی مانده بود.

منافع تجاری سونینگ، مالکان این باشگاه، در چین با مشکل مواجه شده بود و این باشگاه مجبور شد در طول دوران شیوع کرونا به دنبال تامین بودجه اضطراری باشد. به محض این که کونته اولین اسکودتو در بیش از یک دهه را برای آنها به ارمغان آورد، مشخص شد که اینتر دیگر در جایگاهی نیست که بار دیگر این موفقیت را تکرار کند. پروژه بزرگی که او به امید آن به این تیم آمده بود، دیگر عملی نبود و به تیم اجرایی دستور داده شد که در هزینه‌ها صرفه‌جویی کند چون وامی که از اوکتری کپتال منجمت (Oaktree Capital Management) گرفته شده بود، برای هزینه‌های نقل و انتقالات نبود. این وام صرف تغییراتی شد که اینتر را به شرایطی پایدارتر برساند.

اینتر و گروه تجاری سونینگ؛ ترکیدن حباب لیگ چین، چه تبعاتی برای نرآتزوری دارد؟

هفت‌یک- آنتونیو کونته اخیرا به روزنامه ایتالیایی کوریره دلاسرا گفت:” من به دنبال چالش هستم و اینتر سخت‌ترین چالش دوران حرفه‌ای من است.” به عنوان کسی که هویتش با یوونتوس گره خورده بود، حضور روی نیمکت بزرگترین رقیب این تیم و پذیرش وظیفه پایان دادن به حکمرانی‌ای که به ساخت آن کمک کرده بود، تصمیم […]

هضم این موضوع برای هواداران سخت بود. جشن قهرمانی بیرون از ساختمان باشگاه خیلی زود به اعتراض تبدیل شد، در همین حال کونته از تیم جدا شده و اشرف حکیمی- قطعه گم‌شده در پازل اسکودتوی اینتر- با قراردادی به ارزش 60 میلیون یورو به پاری‌سن‌ژرمن رفت. وقتی روملو لوکاکو، بهترین بازیکن لیگ و نماد تیم، با 115 میلیون یورو به چلسی فروخته شد، احساس اضطراب به وضوح مشخص بود.

نفر بعدی کیست؟ اینتر مذاکراتی با تاتنهام درباره لائوتارو مارتینز انجام داده بود اما وقتی لوکاکو تصمیم به جدایی گرفت، این مذاکرات متوقف شد.

شایعاتی در مورد انتقال لائوتارو به تاتنهام شنیده می‌شد اما اینتزاگی توانست این مهاجم آرژانتینی را حفظ کند.

در آخر فقط یکی از آنها فروخته شد اما حس ناامنی در آن زمان منجر به نگرانی‌ای شد که برای هیچ هواداری آرزو نمی‌کنید. پس از موفقیت اینتر در “سرنگونی یک پادشاه فوتبال” – به نقل از کونته- به نظر می‌رسید که یوونتوس خیلی زود بار دیگر برمی‌گردد و ماسیمیلیانو آلگری نیز به جمع بانوی پیر برگشت. حالا شش ماه گذشته و اینتر به هیچ وجه در سراشیبی سقوط قرار نگرفته و هنوز هم روند رو به رشدی دارد.

عملکرد سیمونه اینزاگی، جانشین کونته، به حدی خوب بوده که انتظار می‌رود مذاکرات درباره تمدید قراردادش به زودی آغاز شود. اینتر به اندازه کافی شاهد عملکرد او بوده که بخواهد از انتخابی که کرده دفاع کند. خبرها درباره سقوط آنها- حداقل در زمین- بزرگنمایی بودند و کورس قهرمانی‌ای که تا چند هفته پیش نزدیکترین کورس در پنج لیگ معتبر اروپایی به حساب می‌آمد، حالا با فاصله گرفتن اینتر ادامه پیدا می‌کند.

جوزپه ماروتا، مدیر اجرایی کهنه‌کار، با سابقه‌ای درخشان و قابل توجه به این تیم آمد. درست مثل زمانی که کونته در اقدامی دور از انتظار در آغاز پیش فصل در سال 2014 از هدایت یوونتوس کناره‌گیری کرد، ماروتا مجبور شد سریعا واکنش نشان داده و نه تنها شانس کسب دوباره عنوان قهرمانی را به تیم قهرمان بدهد، بلکه مسیر درستی را نیز در پیش بگیرد. او در آن زمان آلگری را انتخاب کرد و این بار انتخابش اینزاگی بود. انگار این مشخص‌ترین انتخاب  بود.

اینزاگی منتظر فرصتی از سوی یکی از سه تیم بزرگ ایتالیا بود. در طول پنج سال حضورش در لاتزیو، هیچ مربی دیگری به جز مربیان یوونتوس نتوانستند بیشتر از او جام قهرمانی به دست آورند. او یک کوپا ایتالیا و چند سوپرکاپ به دست آورد، برای اولین بار در طول 13 سال موفق یه کسب سهمیه لیگ قهرمانان شد و این باشگاه را برای اولین بار در قرن جدید و زمانی که خودش هنوز بازیکن لاتزیو بود، به مرحله حذفی لیگ قهرمانان رساند. او رکوردی را در مجموع امتیازات کسب شده به ثبت رساند و حتی در کورس دور از ذهن قهرمانی حضور داشت.

انتخاب اینزاگی کاملا درست به نظر می‌رسد  و دلیل آن صرفا دستاوردهایش در لاتزیو با سیستم 2-5-3، همان سیستمی که کونته از آن استفاده می‌کرد و بر اساس آن بازیکنانش در اینتر را انتخاب می‌کرد، نبود. مربیگری در میلان برای همه آسان نیست اما اینزاگی پس از زندگی و کار در رم که بررسی دقیق کارش و تنش در آن قابل مقایسه با آنجاست، کاملا آماده بود.

همانقدر که انتخاب او برای این کار آسان بود، جدا کردنش از لاتزیو بسیار سخت بود. شب پیش از اعلام این انتخاب، اینزاگی با کلودیو لوتیتو، مالک لاتزیو، بر سر امضای قرارداد جدید به توفق رسیده بود. با این حال هیچ قراردادی به امضا نرسید و این برای ماروتا کافی بود تا برای ایجاد شکاف در این توافق اقدام کند. اینزاگی از این که لوتیتو زمان زیادی برای ارائه پیشنهاد تمدید قرارداد صبر کرده بود، ناراحت بود. از سوی دیگر، ماروتا بدون هیچ تعللی چالش جدیدی را به او نشان داده و توانست این مربی را جذب کند.

اما تکلیف آن “زهرهایی” که کونته در مصاحبه‌اش با گاتزتا دلو اسپورت به آن اشاره کرد، چه می‌شد؟ آنها باید با شرایط این باشگاه و مشکلات مالی‌ای کنار می‌آمدند که به خاطر آنها، اینتر در حال حاضر باید به فکر چاره‌ای باشد، نه اینکه فقط به شرایط تیم فکر کنند. داستان یوونتوس این بار هم تکرار شد و کونته جامی زهرآلود به دست جانشینش نداد.

اتفاقا برعکس، اینزاگی می‌تواند به خوبی از این جام نوشیده و تنها جزییات این فرمول قهرمانی را بهبود ببخشد. او غرور و خودپسندی‌اش را کنار گذاشت و دیگر اتفاقی که در سال 2010 پس از حضور رافا بنیتس روی نیمکت تیم فاتح سه‌گانه- و البته پا به سن گذاشته- ژوزه مورینیو رخ داد، تکرار نشد. سرمربی فعلی اورتون جایگاهش را در رختکن و بین اعضای هیئت مدیره در فاصله شش ماه از دست داد، چرا که جمعی از بازیکنان پرافتخار تیم از این که به آنها گفته شده بود این تیم می‌تواند بهتر بازی کند، چندان خشنود نبودند. ماسیمو موراتی، مالک اینتر، هم از این که برای جذب خاویر ماسچرانو، درک کویت و پاتریس اورا اولتیماتوم دریافت کرده بود، خوشحال نشد.

اینزاگی وقتی این کار را قبول کرد، از شرایط اینتر مطلع بود و می‌دانست که کاهش هزینه‌هایی در کار است و وقتی لوکاکو یک هفته پس از بازگشتش از یورو 2020 فروخته شد، اعتراض نکرد. او به کار با بودجه محدود در لاتزیو عادت داشت و چیزی که برای کونته ریاضت و مشقت به حساب می‌آمد، برای اینزاگی بسیار لوکس به نظر می‌رسید. اینتر 10 درصد از 175 میلیون یوروی دریافتی از چلسی و پی‌اس‌جی برای فروش لوکاکو و حکیمی را مجددا سرمایه‌گذاری کردند. بخش بیشتر این هزینه صرف دائمی کردن انتقال خواکین کوره‌آ از لاتزیو به این تیم شد اما همکاری دوباره او با اینزاگی هنوز آنطور که باید جواب نداده است.

بازگشت نه چندان موفقیت‌آمیز لوکاکو به چلسی درد از دست دادنش را تسکین بخشیده و ادین ژکو بار دیگر جایگاهش را به عنوان یکی از کم‌قدر دیده‌ترین مهاجمان نسلش نشان داد. این بازیکن کهنه‌کارِ اهلِ بوسنی شاید راه حلی کوتاه مدت در 35 سالگی باشد اما یکی از بهترین بازیکنان این فصل سری A بوده و موفق شد در 9 بازی ابتدایی‌اش در لیگ هفت گل برای این تیم به ثمر برساند. آخرین بازیکنی که در اولین فصل بازی برای اینتر چنین رکوردی به جای گذاشت، رونالدوی برزیلی بود. اگر او امسال قهرمانی در لیگ را به دست بیاورد، موفق شده در سه لیگ مختلف قهرمانی را تجربه کند.

ژکو در 35 سالگی همچنان یکی از بهترین مهاجمان اروپاست و توانست به خوبی جای لوکاکو را پر کند.

دنزل دامفرایس، جانشین حکیمی، فراز و نشیب‌هایی را پشت سر گذاشته اما به نظر می‌رسد از پنالتی‌ای که در ماه اکتبر در دربی ایتالیا از دست داد، عبور کرده است. این موضوع درباره هاکان چالهان‌اوغلو هم صدق می‌کند و او کمک بزرگی به اینتر بود تا با شوک غیبت کریستین اریکسن کنار بیاید.

پس از این که هیئت نظارت ورزشی ایتالیا اعلام کرد که تا زمانی که او الکتروشوک کارگذاشته شده در قلبش بعد از ایست قلبی در یورو را برندارد، اجازه بازی در این کشور را ندارد، این بازیکن دانمارکی هفته گذشته از این باشگاه جدا شد. چالهان‌اوغلو گفته حس عجیبی دارد که جانشین بازیکنی شده که به اینتر، خصوصا در نیم فصل دوم فصل گذشته، کمک کرد تا اولین اسکودتو در بیش از یک دهه را به دست آورد. قرارداد چالهان‌اوغلو با میلان، رقیب همشهری، به پایان رسید و او هیچ پیشنهاد دیگری نداشت تا این که آن اتفاقات دردناک در جریان بازی دانمارک- فنلاند در ماه ژوئن رخ داد. سپس ماروتا دست به کار شد و چالهان‌اوغلو از آن سوی شهر به این سو آمد.

او خیلی زود با این تیم سازگار شد، در اولین بازی‌اش گل زد و پاس گل داد و سپس در دربی دلامادونینا در ماه نوامبر پنالتی‌ای گرفت و جرات ایستادن پشت آن را نیز از خود نشان داد. درخشش او روی ضربات شروع مجدد در کنار ضربات خوب فدریکو دی‌مارکو به توانایی‌های اینتر اضافه کرد و او در شش هفته گذشته بارها مورد تحسین قرار گرفته است. از اولین بازی چالهان‌اوغلو در بوندس‌لیگا در سال 2013، تنها لیونل مسی در پنج لیگ معتبر اروپایی گل‌های بیشتری از او از خارج از محوطه جریمه به ثمر رسانده است. این بازیکن ترک حتی در دیدار برابر رم موفق شد توپ را مستقیما از روی نقطه کرنر وارد دروازه حریف کند.

شاید این بازی در اوایل دسامبر بیشتر از هر بازی دیگری باعث شد که هیچکس تردیدی در این باره نداشته باشد که دوران اینتر به عنوان قهرمان لیگ به پایان نرسیده است. در شبی که آنها با مورینیو، اسطوره افتخارآفرین خود، روبرو شدند، اینتر سه‌گانه دیگری را جشن گرفت. نتیجه 0-3 در پایان نیمه اول که با گلزنی سه جانشین لوکاکو، اریکسن و حکیمی به دست آمد. تردیدها پیرامون اینتر که در ماه اکتبر و اوایل نوامبر وقتی که آنها نتوانسته بودند به عادت خود در عقب افتادن یا عدم موفقیت در پیروز شدن در دیدارهای بزرگ غلبه کنند، ایجاد شده بود، از بین رفت.

در هر حال، اگر دی‌مارکو پنالتی‌اش برابر آتالانتا را از دست نداده بود، لائوتارو پنالتی برابر میلان را خراب نمی‌کرد و داور چنان به دامفریس سخت نمی‌گرفت که فرصت به ثمر رساندن گل تساوی از روی نقطه پنالتی در دقیقه آخر دربی ایتالیا را به پائولو دیبالا بدهد، اینتر همین حالا فرسنگ‌ها در کورس قهرمانی پیش افتاده بود.

اینزاگی با صعود به مرحله حذفی لیگ قهرمانان برای اولین بار در یک دهه اخیر به دستاوردی رسیده که دور از دسترس کونته قرار داشت- ‌مربی‌ای که به فینال لیگ اروپا راه پیدا کرد. بحث در ایتالیا دیگر پیرامون توانایی اینتر در دفاع از عنوان قهرمانی نیست. در عوض، موضوع مکالمات به این تغییر پیدا کرده که آیا آنها بهتر از سال گذاشته هستند یا خیر و آیا کونته از جدایی‌اش پشیمان است.

اینتر تحت هدایت کونته تیمی هجومی بود اما سبک آنها به استفاده از دفاع عمقی و الگوهای بازی‌سازی با دقت بالا متمایل بود که باعث آزاد بودن لوکاکو و لائورتارو روی تغییر فاز دفاعی به هجومی می‌شد. این سبک مرگباری بود و اینتر اخیرا به عنوان اولین تیم ایتالیایی که از سال 1950 تا به حال در یک سال بیشتر از 100 گل به ثمر می‌رساند، نامش را در کتاب رکوردها ثبت کرد، باید به این نکته توجه داشت که نیمی از این 12 ماه تحت هدایت کونته سپری شد.

با این حال اینزاگی دستاوردی داشت که در اوایل فصل گذشته از دست کونته گریخت، زمانی که اینتر نمی‌توانست تعادلی با اریکسن به عنوان شماره 10، وینگرها به عنوان وینگ-بک و یک مدافع کناری به عنوان مدافع میانی برقرار کند. کونته در دیدار برابر ساسولو در اواخر نووامبر همه چیز را سر جای خودش برگرداند و ناگهان تیمی با تعادل و آرامش بیشتر شروع به شتاب گرفتن کرد. حالا اینتر جلوتر بازی می‌کند و مدت زمان بسیار بیشتری مالکیت توپ را در نیمه زمین حریف در اختیار دارد. میانگین پاس‌های ارسالی توسط حریف پیش از اقدام دفاعی کاهش پیدا کرده و این نشانگر پرس جدی‌تر از سوی اینتر است. مارسلو بروزوویچ نیز کنترل چشمگیرتری روی بازی دارد. از زمان بازی آندره‌آ پیرلو در سری A تا به حال چنین تخصص و تسلطی در حفظ مالکیت توپ در این لیگ دیده نشده و اینتر غالبا پس از به کارگیری الگوهای پاسکاری جذاب و ماهرانه موفق به گلزنی می‌شود.

بروزوویچ با نمایش‌های خوب در میانه زمین، یکی از ارکان موفقیت‌های اینتر در دو فصل اخیر بوده است.

به جای قرار دادن تمرکز حمله تیم روی پاسکاری و بازی هماهنگ بین مهاجمان، اینتر حالا چند بعدی‌تر و غیرقابل پیش‌بینی‌تر شده است.

دانیله آدانی، مدافع سابق اینتر و تیم ملی ایتالیا، گفت:” اینتر در حین بازی راهکارهای جدیدی پیدا می‌کند.” آنها دیگر روی اجرای بدون نقص بسیاری از برنامه‌های طراحی شده کونته برای حمله تمرکز نمی‌کنند. الساندرو باستونی، مدافع میانی اینتر، به لا رپوبلیکا گفت:” اینزاگی نوعی آزادی عمل به ما داده که باعث شده به یاد داشته باشیم فوتبال فقط یک بازی است.” به نظر می‌رسد که این بازیکنان از بازی کردن لذت می‌برند و هواداران نیز از تماشای بازی‌ها خسته نمی‌شوند. اما برای یادآوری درخشش این تیم در دوران اول روبرتو مانچینی، باید تقریبا پیر باشید که ارائه چنین بازی جذابی از این اینتر را به خاطر بیاورید.

پیرو آئوسیلیو، مدیر ورزشی این باشگاه، گفت:” این معجزه نیست.” اما نباید اینطور تصور شود که اینتر پس از تمام جدایی‌ها در تابستان باز هم می‌تواند بدون هیچ مشکلی بر سری A سلطه داشته باشد. تازه‌واردهایی شامل اینزاگی، ژکو، کوره‌آ و چالهان‌اوغلو هرگز قهرمان لیگ نشده‌اند اما آماده به نظر می‌رسند. اما بازماندگان تیم کونته می‌خواهند نشان دهند که می‌توانند بدون او هم این کار را انجام دهند و حالا از این که نشان قهرمانی روی سینه آنها قرار گرفته، احساس غرور دارند. این باشگاه به دنبال دومین ستاره ارزشمندی است که با بیستمین قهرمانی لیگ به دست می‌آید. متوقف کردن اینتر کار دشواری به نظر می‌رسد.

به نظر آئوسیلیو، کونته تلاش بسیاری برای ساختن یکی از آن آسمان‌خراش‌های جذاب میلان به کار گرفت:” هرچند باید به اینزاگی به چشم یک طراح داخلی عالی نگاه کرد. او روی ساختاری کار می‌کند که از قبل وجود داشته و خودش را وقف این کرده که این ساختار خوب به نظر برسد.” سال 2021 در حالی در ایتالیا به پایان می‌رسد که هیچکس بهتر از اینتر به نظر نمی‌آید.