آنالیز: آیا جورجینیو می‌تواند با این بازی‌ها برنده توپ طلا شود؟
هفت‌یک- فکر می‌کنید جورجینیو در زمان بالا رفتن از پله‌ها برای دریافت توپ طلا هم جست و خیز خواهد کرد؟
این شوخی است اما در عین حال سناریویی است که دیگر کاملا دور از قلمروی واقعیت هم به نظر نمی‌رسد. یورو 2020 از نگاه بسیاری موقعیتی خوب برای انگولو کانته بود تا شرایطش برای کسب ارزشمندترین جایزه فردی در جهان فوتبال را بهبود ببخشد اما در عوض این زوج او در خط میانی چلسی است که در مسیر فتح جامی دیگر بعد از قهرمانی در لیگ قهرمانان قرار گرفته است.
مائوریتزیو ساری فکر میکند این اتفاق دور از دسترس نیست. او در مصاحبه‌ای با اسپورت‌ایتالیا درباره جورجینیو گفت:” اگر او قهرمان جام ملت‌های اروپا شود، نامزد توپ طلا خواهد بود. او بازیکنی است که ساده بازی میکند و به همین دلیل همه درکش نمی‌کنند. او باعث می‌شود همه چیز آسان برساند و این از بزرگی او است.”
این موضوع باعث شگفتی نیست؛ ساری بزرگترین قهرمان جورجینیو است و همیشه مربی‌ای خواهد بود که نزدیک‌ترین ارتباط را با او داشته است. اما این هافبک چلسی که نظرات در موردش بسیار متفاوت است، در دو سال اخیر خود را از مردی که برای اولین تحت هدایت او نامش را مطرح کرد، رها ساخت و شهرتش را با تعریف خودش در مفاهیم بسیار متفاوتی از خط میانی برای باشگاه و تیم ملی بر سر زبان‌ها انداخت.
چند هفته پس از مسحور کردن منچسترسیتی در پورتو به عنوان یکی از دو هافبک دفاعی توماس توخل، جورجینیو به عنوان دفاعی‌ترین پاسور در خط میانی سه نفره پویای روبرتو مانچینی درخشیده است- و در دو بازی تعیین کننده برای تیم ملی کشورش در یورو 2020 برابر بلژیک و اسپانیا نمای کاملی از ویژگی‌هایی ارائه کرده که می‌تواند به تیم برنده اضافه کند.
***
پیروزی ایتالیا برابر بلژیک در مرحله یک چهارم نهایی با عملکرد ویژه جورجینیو همراه بود. او 85 لمس توپ و 72 ارسال پاس داشت و در هر دو زمینه پشت سر مارکو وراتی در تیمش قرار گرفت، هرچند دقت پاس 98.6 درصدی او را در صدر فهرست تمامی بازیکنان حاضر در ترکیب اصلی در هر دو تیم جای داد.
بسیاری از این پاس‌ها کوتاه، به کناره‌ها یا رو به عقب بود تا به تیم مانچینی در حفظ کنترل بازی کمک کند اما رگه‌هایی از پخش توپ رو به جلو هم در آنها دیده می‌شد. او در دقیقه دوم برای اولین بار توپ را به فضای کناری محوطه جریمه در سمت راست برای فدریکو کیه‌زا ارسال کرد و همین به مهاجم یوونتوس اجازه داد که بلژیک را به حالت دفاعی ببرد.
او کمی بعد در نیمه اول مهاجمان بلژیک را با چندین پاس کوتاه پشت سر گذاشت و توپ را از بین یوری تیلمانس و روملو لوکاکو به مارکو وراتی رساند که فضای پیشروی داشت.
در شروع نیمه دوم با پاسی مورب و تند و تیز یکی از هم تیمی‌هایش را جا انداخته و توپ را به لورنزو اینسینیه که یارگیری نشده بود، رساند و این توپ شانس حضور در محوطه جریمه را به ستاره ناپولی داد…
… اینسینیه در نهایت مجبور شد عقب بکشد و توپ را برگرداند. جورجینیو آن را کنترل کرد، از فشار ایجاد شده از پشت توسط کوین دی‌بروین گریخت و سپس در لحظه درست توپ را بار دیگر به اینسینیه رساند که فضای کافی برای دریبل تهدیدآمیز دیگری داشت.
جورجینیو در اواسط نیمه دوم درخشان‌ترین پاس خود در این بازی را ارسال کرد: پاس نیمه والی با اولین لمس توپ به بال چپ که به اینسینیه اجازه داد بار دیگر از مدافعش عبور کند.
مثال‌هایی از استفاده هوشمندانه او از فضا نیز وجود داشت. اینجا جورجینیو توپ را به سمت چپش می‌برد، سپس با سرعت به موقعیتی در جلوی زمین که جایگاه معمول اینسینیه در بال چپ بود، می‌رود…
او توپ را پس گرفته و آن را به سرعت به فضای داخلی برای اینسینیه ارسال میکند که می‌چرخد و شوتی قدرتمند می‌زند که با مهاری خوب از سوی تیبو کورتوا همراه می‌شود.
خلق موقعیت جورجینیو برای ایتالیا در یورو 2020 از آنچه معمولا برای چلسی انجام می‌دهد، کمی بیشتر بوده است. اقدامات منجر به شوت او- مانند دریبل، پاس یا خطاهای گرفته شده که به صورت مستقیم منجر به شوتی برای تیمش شده- آمار 2.62 در هر 90 دقیقه را در این تورنمنت نشان می‌دهد که بالاتر از 2.28 در لیگ برتر فصل گذشته است. تصویر زیر که نشان دهنده تمامی لمس توپ‌های جورجینیو در یورو 2020 است هم بر این موضوع صحه می‌گذارد که حمل توپ او در فضای گسترده‌تر در زمین رخ داده است.
اما اگر قهرمانی چلسی در لیگ قهرمانان تنها یک موضوع را به ما یاد داده باشد، آن یک موضوع این است که جورجینیو چیزی بیشتر از پاسکاری با تعداد و تاثیرگذاری بالا در بازی‌اش دارد- خصوصا در جریان پیروزی 0- 2 مرحله نیمه نهایی برابر رئال مادرید در استمفوردبریج که ساختاری دفاعی در خط میانی را شکل داد؛ در حالی که کانته برای ایجاد دردسر در دفاع غول اسپانیایی پیش می‌رفت.
تمام این غرایز دفاعی در دیدار برابر اسپانیا در ومبلی برگشتند؛ دیداری که می‌تواند به عنوان بدترین بازی جورجینیو در زمینه پاسکاری در فصول اخیر ثبت شود.
او در 120 دقیقه 51 لمس توپ داشت و برای ارسال 33 پاس تلاش کرد که از دقت 78.8 درصدی برخوردار بودند. در مقام مقایسه، تنها حضور 90 دقیقه‌ای با لمس توپ کمتر در فصل گذشته، فینال لیگ قهرمانان اروپا بود و تنها دیدارهای قابل مقایسه از فصل 21- 2020 در زمینه تعداد و ثاثیرگذاری پاس‌ها، دیدار برگشت مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان برابر رئال مادرید در خانه (38 تلاش برای ارسال پاس) و پیروزی برابر سیتی در پورتو (79.5 درصد دقت پاس) بود.
بازیکنان لوئیز انریکه با قدرت تمام پرس می‌کردند تا از مالکیت توپ 70.1 درصدی بهره ببرند و همانطور که تصویر زیر نشان می‌دهد، اکثر پاس‌های رو به جلوی جورجینیو در این بازی یا دفع شد یا ارسال‌های بی‌هدف به جلوی زمین بود که به هیچ هم‌تیمی‌ای نرسید.
با این حال او هشت قطع توپ درخشان داشت- بیشتر از هر بازیکن ایتالیایی دیگر و رکوردی در یک بازی در دو یوروی گذشته- تا به کاهش سرعت حملات اسپانیا کمک کند. این اتفاق در دقایق ابتدایی دیدار نیمه نهایی در نیمه زمین حریف رخ داد چون بازیکنان مانچینی از جلوی زمین پرس می‌کردند؛ او اینجا پاس سردرگم سرخیو بوسکتس از دفاع را از آن خود کرده…
… فورا آن را به کیه‌زا می‌رساند تا حمله‌ای را آغاز کند.
او در اواسط نیمه اول عقب کشیدن میکل اویارزابال را پیش‌بینی میکند…
و توپ را از او دور میکند تا ایتالیا بتواند در حالت هجومی باقی بماند.
بوسکتس کمی پیش از پایان نیمه اول سعی میکند توپ را عقب کشیده و با یک ضربه به پدری برساند اما جورجینیو دست او را می‌خواند…
… و با ضربه‌ای به توپ، آن را به چیرو ایموبیله در جلوی زمین می‌رساند.
او در اوایل نیمه دوم تهدید اسپانیا با فرار فران تورس روی پاسی سریع از بالای سر دفاع را تشخیص می‌دهد…
و خود را در موقعیت قطع توپ قرار داده و آن را به هم تیمی‌اش می‌رساند.
ایتالیا به سختی توانست جلوی حملات اسپانیا را بگیرد؛ با این وجود شاگردان انریکه توانستند آمار گل‌های مورد انتظار 1.77 را در طول 120 دقیقه ثبت کرده و به وسیله آلوارو موراتا، بازیکن تعویضی، به گل مساوی هم دست پیدا کنند. لحظاتی بود که ضعف بدنی جورجینیو به نمایش گذاشته می‌شد، خصوصا وقتی لوییس انریکه سرعت و نفوذ مستقیم بیشتری به خط حمله‌اش تزریق کرد.
اما او در مجموع عملکرد خوبی برای کمک به تیمش در رسیدن به پنالتی‌ها داشت و در این ضربات نیز توانست جشن پایانی تیمش را رقم بزند: در حالی که نفس ومبلی حبس شده بود شروع به جست و خیز کرد، اونای سیمون را به زانو درآورد و پنالتی سرنوشت ساز را با خونسردی‌ای باورنکردنی به گوشه دروازه فرستاد.
او پس از بازی در پاسخ به سوالی درباره به ثمر رساندن سی و پنجمین پنالتی موفق از مجوع 41 پنالتی دوران حرفه‌ای خود گفت:” در آن لحظه تلاش کردم اتفاقات اطرافم را فراموش کنم و کاری که برای آن تمرین کرده بودم را انجام دهم. نفس عمیقی کشیدم تا تمرکزم بیشتر شود و سپس کاری که باید را انجام دادم.”
***
آیا بحث توپ طلا واقع‌گرایانه است؟ اگر فتح لیگ قهرمانان و جام ملت‌های اروپا در یک سال کافی است تا کانته را از نظر بسیاری به نامزد دریافت این جایزه تبدیل کند، این موضوع باید برای جورجینیو هم صادق باشد. آیا می‌توانیم چنین موضوعی را در صورت قهرمانی انگلیس در روز یکشنبه، برای میسون مونت هم مطرح کنیم؟
همیشه درجه‌ای از ساده‌اندیشی در بحث درباره جوایز فردی در ورزش تیمی وجود دارد، درخشش می‌تواند ویژه باشد اما موفقیت در فوتبال همیشه جمعی است و تعیین ارزش فردی برای آن همیشه نظری شخصی به حساب می‌آید که هیچ پاسخ درست یا غلطی در آن دیده نمی‌شود.
موضوعی که می‌توان با اطمینان گفت این است که جورجینیو در حال حاضر تاثیرگذارترین و جذاب‌ترین بازی‌های دوران حرفه‌ای‌اش را برای باشگاه و تیم ملی کشورش به نمایش می‌گذارد. عملکرد این بازیکن در رقابت‌های بزرگتر او را به بازیکنی کلیدی برای چلسی و ایتالیا تبدیل کرده و باعث شده که از موقعیت قدیمی‌اش به عنوان نماد تفرقه افکن “ساری بال” فاصله بگیرد.
این دگرگونی بدون توجه به قهرمانی یا عدم قهرمانی جورجینو در اروپا برای دومین بار در دو ماه اخیر در روز یکشنبه محفوظ است -و این موضوع درخشان‌ترین دستاورد نیز به حساب می‌آید.
نصف پیرلو اگه بود می‌شد شانسی براش تصور کرد