آنالیز: همه آنچه باید در مورد ایتالیای یورو 2020 بدانید
دیدگاه تاکتیکی
روبرتو مانچینی در 30 بازی از 31 بازی خود با سیستم 3- 3- 4 به میدان رفته، بنابراین میتوانیم انتظار دیدن ساختار مشابهی را در طول یورو 2020 داشته باشیم. ترکیب اصلی ایدهآل به این شرح است: دوناروما، فلورنزی، بونوچی، کیهلینی، اسپیناتزولا، بارلا، جورجینیو، وراتی، کیهزا، بلوتی (یا ایموبلیه) و اینسینیه.
این یک سیستم 3-3-4 “ویژه” است. در فاز هجومی، مدافع چپ (اغلب) تا خط حمله پیشروی میکند. در عین حال مدافع راست در کنار دو مدافع میانی میماند و ساختار تیم به 5- 2- 3 تبدیل میشود، چون یکی از هافبکها (معمولا بارلا که هجومیترین بازیکن در بین سه بازیکن خط میانی است) به حمله اضافه میشود. بنابراین ما سیستمی با دو بازیساز شامل جورجینیو و وراتی داریم که بیشباهت به نقشی که پیش از این ژاوی و اینیستا در بارسلونا و اسپانیا ایفا میکردند، نیست. هیچکس کاملا مطمئن نبود که این دو بازیکن بتوانند با یکدیگر همکاری کنند اما ایتالیای جدیدی حول محور جورجینیو- وراتی متولد شد.
آنها نیاز به امتحان شدن برابر تیمی بزرگ دارند تا متوجه شوند که آیا این تیم بسیار قدرتمند است یا تیمی صرفا خوب به حساب میآید. آنها همچنین باید به این آگاهی برسند که آیا بازی با چنین برنامه هجومیای کاری ریسکی است یا خیر. پاسخ این سوالات را در چند هفته آینده دریافت خواهیم کرد.
ایتالیا از می 2018 تحت هدایت مانچینی تنها دو بار شکست خورده و در حال حاضر رکورد 27 بازی بدون باخت را در اختیار دارد. رکورد این تیم 30 بازی بدون شکست است که در فاصله سالهای 1935 تا 1939 زیر نظر ویتوریو پوتزو به ثبت رسید. مانچینی حالا در رده دوم قرار دارد و با پیروزی هفته گذشته برابر سنمارینو از مارچلو لیپی عبور کرد.
***
بازیکنان
سه بازیکن بسیار هیجان انگیز در فهرست تیم ملی ایتالیا حضور دارند. مانوئل لوکاتلی یکی از بهترین بازیسازهای میانه میدان در اروپا به شمار میرود. فدریکو کیهزا باید خود را به عنوان یکی از جذابترین بازیکنان دنیای فوتبال معرفی کند و من امیدوارم که جاکومو راسپادوری از ساسولو به ستاره جدید ایتالیا تبدیل شود. او 21 ساله است، بنابراین من این امید را دارم که بتواند عملکردی مانند پائولو روسی در جام جهانی 1982 داشته باشد!
این یورو میتواند به صحنه درخشش نیکولو بارلا تبدیل شود که با مارکو تاردلی از تیم ایتالیای 1982 مقایسه خواهد شد. و من به درخشش لوکاتلی ایمان دارم که میتواند به جای جورجینیو یا وراتی بازی کند: فکر میکنم او آینده این تیم است.
من همچنان درباره دومنیکو براردی کنجکاو هستم: او حالا 26 سال سن دارد و باید پتانسیلش را نشان دهد. ضربات سر او همیشه در جای درست زده نشده اما فکر میکنم در حال حاضر به اندازه کافی پخته شده است. او مهاجم سمت راست است اما میتواند مانند یک شماره 9 بازی کند.
امیدهای زیادی به وراتی بسته شده که پس از مصدومیت از ناحیه زانو در ماه می تلاش زیادی برای آمادهسازی و بازگشت به دوران اوج انجام داده است. او میتواند نماد وحدت ایتالیایی در جهان باشد.
***
سرمربی
فکر میکنم ایتالیا در حال ساخت تیمی هیجانانگیز برای آینده است. پس از شکست مفتضحانه و عدم صعود به جام جهانی 2018 روسیه فکر میکردیم که این پایان برتری و حضور ایتالیا در فوتبال ملی است. اما مانچینی در عرض یک سال تیمی بسیار متفاوت از تمام ایتالیاهای گذشته ساخت. و دلیل چنین اتفاقی این نیست که او به صورت مداوم حمله میکند، چون حتی تیمهای لیپی یا چزاره پراندلی یا آتزلیو ویچینی نیز بسیار هجومی بودند. اما این نسخه از ایتالیا به سبک متفاوتی حمله میکند. آنها مالکیت توپ را در اختیار دارند، برای پاسکاری از تعداد زیادی مثلثهای پ کوچک استفاده میکنند و یک بازی هوشمندانه را در دستور کار دارند که از پپ گواردیولا الهام گرفته شده است.
اگر همه چیز اشتباه پیش برود، معمولا این مربی است که مقصر شمرده میشود. اما من میگویم “معمولا”، چون آنتونیو کونته علیرغم حذف برابر آلمان در یورو 2016 به عنوان یکی از بهترین مربیان ایتالیایی تاریخ شناخته میشود. بنابراین این موضوع بستگی به شرایط دارد: مانچینی کاری فوقالعاده را تا به حال انجام داده است. بنابراین شاید بازیکنی که ضربه پنالتی حساسی را از دست دهد، مقصر شمرده شود. ما موارد بسیاری از این دست در تاریخ داریم!
***
فوتبال در ایتالیا
اگر ما قهرمان این تورنمنت نشویم، نکته کلیدی این است که اسپانیا، آلمان یا فرانسه نیز فاتح آن نباشند. ایتالیا فقط یک بار قهرمان جام ملتهای اروپا شده، بنابراین ما نمیخواهیم آنها فاصله زیادی از ما بگیرند.
پیراهن آنها مانند همیشه است. پیراهن اول آبی است اما مهمتر از همه این که با جوراب آبی همراه شده است- امیدوارم هرگز دیگر ایتالیا را با جوراب سفید نبینم چون آنها بسیار ناهنجار هستند. فکر میکنم این پیراهن یکی از بهترین پیراهنهای جهان است. من پیراهن فرانسه، اسکاتلند، هلند و نیوزیلند را دوست دارم اما ایتالیا همیشه سبک و مدل خاصی دارد، اینطور نیست؟
فوتبال مذهب دوم تمامی مردم در ایتالیا است. به یاد داشته باشید که ایتالیا مانند اسپانیا جذاب و تماشایی نیست، از نظر فیزیکی قدرت فرانسه را ندارد، مانند آلمان مجهز و پرمهره نیست، کریستیانو رونالدویی مانند پرتغال در اختیار ندارد و مانند بلژیک از حضور کوین دیبروین سود نمیبرد. ایتالیا بدون بسیاری از این موارد چهار جام جهانی و یک جام ملتهای اروپا را به دست آورده و همیشه یکی از سختترین حریفان به حساب میآید. این یک معجزه است اما ما این را میدانیم که وقتی بازیکنان واقعا خوبی داشته باشیم، بهترین هستیم: چون ما ترکیبی از سازماندهی آلمان و خلاقیت لاتین داریم. این اتفاق زیاد در طول تاریخ رخ نداده اما وقتی رخ بدهد بسیار خاص است.
فهرست تیم:
دروازه بان ها: جانلوئیجی دوناروما (میلان)، الکس مرت (ناپل)، سالواتوره سیریگو (تورین)
مدافعان: فرانچسکو آچربی (لاتزیو)، الساندرو باستونی (اینتر)، لئوناردو بونوچی (یوونتوس)، جورجو کیهلینی (یوونتوس)، جیووانی دیلورنزو (ناپل)، الساندرو فلورنزی (پاری سن ژرمن)، جانلوکا مانچینی (رم) ، لئوناردو اسپیناتزولا (رم)، رافائل تولوی (آتالانتا)
هافبک ها: نیکولو بارلا (اینتر)، برایان کریستانته (رم)، مانوئل لوکاتلی (ساسولو)، لورنزو پلگرینی (رم)، استفانو سنسی (اینتر)، مارکو وراتی (پاری سن ژرمن) جورجینیو (چلسی)
مهاجمان: آندره بلوتی (تورینو)، دومنیکو براردی (ساسولو)، فدریکو برناردسکی (یوونتوس)، فدریکو کیهزا (یوونتوس)، چیرو ایموبیله (لاتزیو)، لورنزو اینسینیه (ناپولی)، متئو پولیتانو (ناپولی)
***
دیدارها
21 خرداد- رم: ایتالیا– ترکیه/ ساعت: 23:30
26 خرداد- رم: ایتالیا – سوییس / ساعت: 23:30
30 خرداد- رم: ایتالیا – ولز / ساعت: 20:30