آنالیز تاکتیکی دیدار بارسلونا- پی‌اس‌جی: چگونه امباپه، نوکمپ را فتح کرد

هفت‌یک- بارسلونا با قبول شکست 0- 3 برابر یوونتوس در آخرین شب مرحله گروهی، پشت سر تیم ایتالیایی، در رتبه دوم گروه G لیگ قهرمانان قرار گرفت. در لیگ داخلی، بارسا پس از آغاز ضعیف تحت هدایت رونالد کومان به رده سوم رسیدند. با این حال آنها در حالی قدم به این دیدار گذاشتد که روند نتیجه گیری بهتری داشتند، از آغاز نوامبر در لالیگا شکست نخوردند و در حال حاضر حاضر هفت پیروزی متوالی در لیگ کسب کردند.

پاری‌سن‌ژرمن در مرحله گروهی لیگ قهرمانان در گروه H دو شکست را در کارنامه‌اش ثبت کرد و خطر عدم صعود به مرحله حذفی را احساس می‌کرد. با این حال پیروزی کلیدی برابر لایپزیش و منچستریونایتد در دور برگشت باعث شد که آنها موفق به حضور در این مرحله شوند.

آخرین حضور پاریسی‌ها در نوکمپ با شکستی تاریخی همراه بود اما این بار آنها به یک پیروزی بزرگ دست پیدا کردند.

پی‌اس‌جی از آن زمان با تغییر مربی روبرو بوده و با جدایی توماس توخل، مائوریسیو پوچتینو هدایت این تیم را بر عهده گرفته است. پوچتینو برای این دیدار دو تغییر در ترکیب پی‌اس‌جی که در آخر هفته نیس را شکست داده بود، اعمال کرد. الساندرو فلورنزی در پست دفاع راست جانشین تیلو کِرِر شد و مارکو وراتی در پست شماره 10 در ترکیب 1-3-2-4 جای یولیان دراکسلر را گرفت.

برای بارسلونا، لیونل مسی، آنتوان گریزمان و عثمان دمبله مثلث هجومی را تشکیل دادند و سرخیو بوسکتس در کنار فرانکی دی یونگ و پدری به عنوان بازیکنان خط میانی در سیستم 3- 3- 4 به میدان رفتند. سرجینیو دِست نیز به همراه جرارد پیکه، کلمنت لنگله و جوردی آلبا در خط دفاع حضور داشتند.

تغییرات در پرسینگ خط میانی پی‌اس‌جی

در حالی که ساختار ابتدایی پی‌اس‌جی روی کاغذ 1- 3- 2-4 بود، سیستم آنها با یا بدون توپ بیشتر شبیه به 3- 3- 4 به نظر می‌رسید. این اتفاق تا حد زیادی به حرکات وراتی وابسته بود که آزادانه از پست اولیه خود به عنوان شماره 10 حرکت می‌کرد.

در هنگام عدم مالکیت توپ، وراتی در ابتدا به عنوان هافبک میانی متمایل به چپ در سبک دفاعی 3-3-4 برای پی‌اس‌جی دیده می‌شد. در این شرایط، لئاندرو پاردس بازیکن میانی در خط هافبک سه نفره و ادریسا گه‌یه در سمت راستش قرار داشت.

وینگرهای پی‌اس‌جی در سیستم 3- 3-4 معمولا تلاشی برای بازگشت در مسافت زیاد نداشتند، تا حد زیادی در جلوی زمین می‌ماندند و سعی می‌کردند فشردگی افقی در نیم‌کانال‌های داخلی را حفظ کنند. پی‌اس‌جی در این سیستم بخشی از فضاهای کناری را رها کرده بود و بارسا می‌توانست برای رهایی از فشار مرکزی در مناطق پشت هافبک‌های میانی آنها بازی کند.

پی‌اس‌جی به صورت متناوب و خصوصا در صحنه‌های پرسینگ در جلوی میدان بیشتر با سبک 1-3 -2-4 بازی می‌کرد که وراتی در پست شماره 10 باقی مانده و با بوسکتس یارگیری می‌کرد؛ در حالی که گه‌یه و پاردس نیز می‌توانستند به ترتیب دی یونگ و پدری را زیر نظر داشته باشند. این صحنه‌هایی بود که پی‌اس‌جی می‌توانست با جدیت بیشتر خود را به بارسلونا تحمیل کند و به تیم کومان اجازه انجام بازی خودش را ندهد.

نقش مسی

نقش شماره 9 کاذب چیزی است که مسی در بارسلونا با آن غریبه نیست و او در این بازی بار دیگر در سیستم 3-3-4 به این نقش بازگشت. از یک سو این پست او را از دروازه دور می‌کند اما از سوی دیگر باعث می‌شود که او به بازیکنی کلیدی در آغاز حرکات هجومی بهتر بارسلونا از عمق و تحرک هجومی آنها تبدیل شود.

معمولا می‌توان انتظار داشت که مسی به سمت فضاهای میانی سمت راست بیشتر یارگیری شود اما این تمرکز همیشه در این بازی یا حداقل در صحنه‌های کلیدی چندان قدرتمند نبود. برای مثال او در اوایل نیمه اول در فضای میانی سمت چپ عقب کشید تا بتواند پاسی خط شکن برای پدری که جلوتر از او در همان سمت حضور داشت، ارسال کند و او نیز موقعیت خوبی برای گریزمان فراهم کرد.

بارسلونا در هنگام مالکیت توپ

فضای میانی سمت چپ در کل برای بارسلونا کمی فعال‌تر بود چرا که گریزمان می‌توانست از سمت چپ به این منطقه عقب کشیده تا با بازیکنانی چون مسی و پدری بازی ترکیبی انجام بدهد؛ در حالی که آلبا مانند همیشه با دوندگی بالا و به موقع، تهدیدی جدی از دفاع چپ بود.

پیشروی دی‌یونگ به محوطه جریمه پاری‌سن‌ژرمن به اعلام یک ضربه پنالتی و تک گل بارسلونا منجر شد.

نقش هافبک‌های میانی برای بارسلونا با توجه به پست مسی طبیعتا کلیدی بود. همانطور که اشاره شد پدری گاهی موقعیت خوبی در پیشروی در فضای میانی سمت چپ داشت. دی‌یونگ نیز می‌توانست به پست‌های هجومی‌تر برود تا اطمینان حاصل کند که بارسلونا عمق کافی برای ایجاد خطر روی خط دفاعی پی‌اس‌جی را دارد.

مثال کلیدی قابل توجه از این موضوع نیز پنالتی‌ای بود که او در نیمه اول گرفت، زمانی که وارد محوطه جریمه شد تا از عمق به پاسی که مسی ارسال کرده بود، برسد. کورزاوا روی او خطا کرد و مسی این پنالتی را به گل تبدیل کرد تا بارسلونا 0-1 پیش بیفتد.

یارگیری نفر به نفر متزلزل بارسلونا

تنها پنج دقیقه پس از گل اول مسی، پی‌اس‌جی به لطف کیلیان امباپه بازی را به تساوی کشاند. این گل شامل دو جنبه برجسته از بازی پی‌اس‌جی در هنگام مالکیت توپ در این دیدار می‌شد که قدرت فردی وراتی و امباپه را در کنار بی‌ثباتی برنامه دفاعی یارگیری نفر به نفر بارسلونا را نشان می‌داد.

در مورد اول این نکات، ورای نقشی تقریبا آزادانه در فاز مالکیت توپ پی‌اس‌جی ایفا می‌کرد. او غالبا کارش را در محدوده چپ نیم‌کانال‌های داخلی آغاز می‌کرد و در خط حمله حرکت می‌کرد تا از مالکیت توپ و برقراری ارتباط درست اطمینان حاصل کند.

امباپه نیز راه عبور پی‌اس‌جی در تمام شرایط از پست بال چپ بود و به طور مداوم با سرعت و دریبل‌زنی خود برای دِست ایجاد مشکل می‌کرد. او حتی در پاس‌های بلندتری که برایش ارسال می‎‌شد هم با برتری فیزیکی نسبت به دِست از او عبور می‌کرد و بارسلونا را مجبور می‌کرد که به دفاع برگردد.

پاری‌سن‌ژرمن در هنگام مالکیت توپ

به صورت کلی در سطح جمعی نیز مشکلاتی برای بارسا وجود داشت. هافبک‌های میانی با حریفان مستقیم‌شان یارگیری می‌کردند و سه هافبک میانی پی‌اس‌جی شامل وراتی می‌توانستند کاملا در عمق قرار بگیرند. هافبک‌های بارسلونا در این شرایط فضای بسیاری را در منطقه شماره 6 رها می‌کردند که بازیکنانی چون کین،امباپه یا مائورو ایکاردیِ عقب کشیده می‌توانستند از این فضا برای شروع حرکات انفجاری و هجومی استفاده کنند.

مشکل دوم که ضربه بسیاری به خط حمله بارسلونا زد مربوط به نقش وینگرها و مدافعان کناری بود که با حریفان مستقیم خود یارگیری می‌کردند. این برای دِست و آلبا به این معنا بود که توسط کین و امباپه به میانه میدان کشیده می‌شدند.

فضای زیادی که پشت مدافعان بارسلونا وجود داشت به امباپه این فرصت را داد که یک شب فراموش‌نشدنی را رقم بزند.

سپس این وظیفه بر عهده دمبله و گریزمان بود که مسیر مدافعان کناری سمت خود که عرض و عمق بازی تیم میهمان را فراهم می‌کردند را را دنبال کنند. این نه تنها حضور بارسلونا در پرسینگ خط دفاعی پی‌اس‌جی را کاهش می‌داد و مانع از کنترل بازی توسط آنها می‎شد بلکه به این معنا بود که دو مهاجمی که لزوما برای نقش‌های دفاعی مناسب نبودند نیز مجبور به تعقیب حریفان خود در مناطق دفاعی‌تر زمین می‌شدند. این اتفاقی بود که بارسلونا در خلق موقعیت گل تساوی بخش امباپه بهای آن را پرداخت؛ زمانی که دِست به میانه میدان کشیده شده بود و دمبله نتوانست مانع از نفوذ کورزاوا شود.

بهره‌مندی پی‌اس‌جی از نقاط ضعف بارسلونا

اولین تغییر بازی بین دو نیمه توسط مائوریسیو پوچتینو انجام شد، او گه‌یه را که یک کارت زرد داشت و ممکن بود اخراج شود از زمین بیرون کشید و آندر هررا را جانشین او کرد. بارسلونا همچنین در خط دفاعی نامطمئن بود، خصوصا وقتی امباپه در حمله حضور داشت و شروع به برهم زدن نظم دفاعی می‌کرد.

پس از گذشت یک ساعت از زمان بازی مشکل دفاعی در کناره‌ها که قبلا به آن اشاره شده بود بار دیگر نمایان شد. این بار گریزمان در سمت چپ بود که به فلورنزی اجازه داد از پشت او در فضایی که با کشیده شدن آلبا به میانه میدان توسط کین ایجاد شده بود، نفوذ کند. توپ فلورنزی در محوطه جریمه به امباپه رسید تا نتیجه را 1-2 به سود پی‌اس‌جی کند.

اشتباه لنگله در یارگیری باعث شد تا مویز کین روی یک ضربه آزاد، دروازه بارسا را باز کند.

پنج دقیقه بعد نتیجه 1-3 بود؛ کین روی یک ضربه آزاد غیر مستقیم، در محوطه جریمه آزاد گذاشته شد و با یک شوت سر ضرب، توپ را وارد دروازه کرد. کومان در 10 دقیقه بعدی خیلی زود با چهار تعویض واکنش نشان داد. اوسکار مینگسا سریعا در پست دفاع راست جانشین دِست شد. سپس در حالی که 10 دقیقه به پایان بازی فرصت باقی بود، سه تغییر دیگر انجام شد و میرالم پیانیچ به جای بوسکتس، فرانسیسکو ترینکائو به جای پدری و ریکی پوچ به جای پیکه وارد زمین شدند.

بارسلونا بازی را به سیستم 1-3-2-4 به پایان برد؛ در حالی که مسی به عنوان شماره 10 پشت گریزمان، و دمبله و ترینکائو در دو سوی خط حمله قرار گرفتند بودند. پیانیچ با پوچ در خط میانی حضور داشت و دی یونگ به دفاع میانی برگشت. جاگیری مدافعان کناری بسیاری هجومی بود و پوچ ریسک حضور جدی در حملات را می‌پذیرفت و همین موضوع باعث شد که سیستم بارسلونا گاهی به 5-3-2 تبدیل شود.

پوچتینو تغییرات بیشتری اعمال کرد و دراکسلر جای وراتی را گرفت تا نیروی تازه نفس در میدان باشد و کمی بعدتر دانیلو جانشین کین شد تا حضور بیشتری در پست هافبک دفاعی داشته باشد. این در حالی بود که هررا به سمت راست منتقل شد. کومان نیز آخرین تغییرش را انجام داد و مارتین برایت‌ویت را جانشین گریزمان کرد.

پی‌اس‌جی حالا از کمی عقب‌تر برابر بارسلونا که به دنبال گلزنی بود، دفاع می‌کرد. طبیعتا این باعث می‌شد که در تبدیل دفاع به حمله توسط بارسلونا، فضاهایی باقی بماند و این همیشه در هنگام رویارویی با امباپه نگران‌کننده است. ستاره فرانسوی در فاصله پنج دقیقه به پایان وقت قانونی مسابقه از این موضوع نهایت استفاده را برد و هت‌تریک خود را با یک گل درخشان از روی ضدحمله کامل کرد تا نتیجه بازی 1- 4 به سود پاری‌سن‌ژرمن شود.

طبق آمار، در جریان بازی، گل‌های مورد انتظار پی‌اس‌جی سه برابر بارسلونا بود.

نکات کلیدی

بارسلونا در نهایت ناامیدکننده بود و اسیر حملات پی‌اس‌جی که رهبری آن بر عهده امباپه بود، شد. سبک یارگیری نفر به نفر فضاهایی را در خط میانی ایجاد کرد و منجر به باز ماندن فضاهای بسیار در بال‌ها شد؛ در حالی که دمبله و گریزمان گزینه مناسبی برای پوشش دهی در این پست‌ها نبودند.

این نمایشی درخشان از سوی پاری‌سن‌ژرمن بود که با بازی‌سازی وراتی و قدرت بالای امباپه هدایت شد. آنها در دفاع منسجم بودند و توانستند حملاتی کلیدی برابر خط دفاعی بارسلونا شکل دهند تا دو گل ابتدایی را به ثمر برسانند.