چگونه بازگشت ولاهوویچ به فلورانس، آتش دشمنی فیورنتینا-یوونتوس را شعله‌ور کرد

هفت‌یک- در روزهای پایانی حضور دوشان ولاهوویچ در فیورنتینا، پلیس محلی تصمیم گرفت او را تحت مراقبت قرار دهد.  با نزدیک شدن انتقال 75 میلیون یورویی ولاهوویچ به یوونتوس در انتهای پنجره نقل و انتقالات زمستانی، پیام‌های تهدیدآمیز در شبکه‌های اجتماعی و بنرهای رعب‌آور بیرون از ورزشگاه آرتمیو فرانکی به حدی وقیحانه بودند که نمی‌شد آنها را نادیده گرفت. “محافظان تو جانت را نجات نخواهند داد” یکی از هشدارهایی بود که با رنگ روی یک کاور لباس نوشته شده بود.

فلورانسی‌ها هرگز کسانی که با خواست و اراده خودشان این شهر  و شکوهش را به خاطر “آنها” ترک کردند، نمی‌بخشند؛ به خاطر “گوبی” ها (گوژپشت‌ها)، آنطور که آنها از میانه دهه 1950 به شکلی تحقیرآمیز یوونتوسی‌ها را خطاب قرار می‌دهند؛ زمانی که پیراهن‌های بنددار یوونتوس باعث می‌شد تا بازیکنان‌شان شبیه گوژپشت به نظر برسند و آن پشت خمیده برای‌شان شانسی را به همراه می‌آورد که معمولا از فیورنتینا می‌گریخت (توضیح مترجم: در فرهنگ خرافی ایتالیایی‌ها، گوژپشت نماد خوش‌شانسی است).

برعکس روبرتو باجو که مانند کودکی در سال 1990 از دستان مادر فلورانس جدا شد، ولاهوویچ- مانند فدریکو کیه‌زا و فدریکو برناردسکی پیش از او- می‌خواست که به این دشمن قدیمی ملحق شود. این بازیکن جوان صربستانی می‌توانست کلا از ایتالیا رفته و اگر بخواهد بازیکن آرسنال شود اما چنین قصدی نداشت. روکو کومیسو، مالک صریح فیورنتینا، گفت:” از نظر من، هدف او این بود که قراردادش را به پایان رسانده و فیورنتینا را نابود کند.”

ولاهوویچ، برناردسکی، کوادرادو و کیه‌زا چهار ستاره سابق فیورنتینا هستند که در حال حاضر برای یووه بازی می‌کنند.

این باشگاه آماده نبود که اجازه چنین کاری را بدهد و با به بن‌بست رسیدن تمام تلاش‌هایش برای راه انداختن یک حراجی در جهت فروش او به تیم‌های لیگ برتری و چنین اتفاقی به این معنا بود که باید ولاهوویچ را به تنها باشگاهی می‌فروختند که او به آن علاقه داشت. ولاهوویچ گفت:” صحبت‌های زیادی درباره تیم‌های خارجی بود اما این تصمیم آسانی بود. جنگیدن و هرگز تسلیم نشدن در DNA یوونتوس است. این در ذات من هم هست، بنابراین این انتخاب آسانی بود.”

این که هواداران فیورنتینا بتوانند حتی ذره‌ای این موضوع را درک کنند، بسیار دشوار بود. آنها می‌دانستند که او می‌خواهد از این تیم جدا شد چون باشگاه به صورت علنی خودداری او از تمدید قرارداد را در پاییز اعلام کرده بود. وقتی که او رفت تا به خاطر شکست در ونیز از هوادارانی که به ورزشگاه رقیب آمده بودند عذرخواهی کند، با توهین و آزارهای بسیاری روبرو شد و دیگر از خوشحالی پس از گلش در جایگاه کوروا فیزوله در هنگام برگزاری بازی‌های فیورنتینا در خانه استقبال نمی‌شد.

اگر ولاهوویچ تابستان گذشته به اتلتیکو مادرید رفته بود و این احساس را به هواداران منتقل نکرده بود که به آینده طولانی مدتش در فیورنتینا متعهد است، شرایط متفاوت می‌شد. در عوض، فیزوله او را “کوتوله‌ ترسوی دیگری بدون غرور و احترام” خواند؛ آخرین بازیکن از فهرست بلندبالای بازیکنانی که به آغوش بانوی پیر شتافتند که از نظر آنها “تیمی بدون هویت به معنای واقعی کلمه” بود.

روی یکی دیگر از بنرهای آویخته بیرون ورزشگاه آرتمیو فرانکی علیه او نوشته شده بود:” با گلزنی احترام کسب نمی‌کنی. ولاهوویچ، توی گوژپشت یک تکه لجنی.”

بنرهای توهین‌آمیز هواداران فیورنتینا علیه ولاهوویچ باعث شد تا پلیس در روزهای آخر حضور او در فلورانس، این بازیکن را تحت مراقبت قرار بدهد.

بازگشت قابل پیش‌بینی این بازیکن 22 ساله به فلورانس قرار نبود تا این حد زودهنگام باشد. قرار بود این اتفاق برحسب تقویم سری A در آخرین روز این فصل رخ دهد. اما شوت دقیقه آخر ولاهوویچ که پس از برخورد با جانلوکا پگولو، دروازه‌بان ساسولو، وارد دروازه این تیم شد، باعث شد که یوونتوس به نیمه‌نهایی کوپا ایتالیا راه پیدا کند و نیکولا میلینکوویچ، هموطن و هم تیمی سابقش در فیورنتینا، نیز به همین شکل تیم قدیمی او را با گل دیرهنگام در وقت‌های تلف شده برابر آتالانتا پیروز میدان کرد. این دو گل باعث شد آنها با هم روبرو شوند و ظهور ناگهانی بازی فیورنتینا-یوونتوس در فهرست بازی‌ها در فاصله کمتر از یک ماه پس از این انتقال برای هر دو طرف بسیار زودهنگام و باورنکردنی بود.

ولاهوویچ هفته گذشته در پاسخ به سوالی در این باره مکث کرد:” هوم… نمی‌دانم چه بگویم. احساسات مختلفی دارم… نمی‌دانم. به آنجا خواهیم رفت و فوتبال بازی می‌کنیم. واقعا نمی‌دانم چه حرف دیگری بزنم.” این اولین بار بود که ولاهوویچ خونسرد از زمان حضورش در یوونتوس عصبی به نظر می‌رسید. تا آن زمان، اینطور به نظر می‌رسید که هیچ چیز نمی‌تواند او را بهم بریزد.

به ارث بردن پیراهن شماره 7 کریستیانو رونالدو هم استرسی به او نداده بود. کمتر از یک ربع طول کشید تا ولاهوویچ در اولین دیدارش برای یوونتوس برابر هلاس ورونا گل بزند و این کار را در لیگ قهرمانان حتی سریع‌تر هم انجام داد تا در ثانیه 31 دروازه ویارئال را باز کرده باشد.

هر دو این لحظات به هواداران یوونتوس فرصت داد تا موقتا هر چیز دیگری را که تا زمان حضور او در این تیم رخ داده بود، فراموش کنند. ولاهوویچ باعث شد آنها بار دیگر به شکلی احساس قدرت داشته باشند که حتی در زمان حضور رونالدو نیز بسیار گذرا بود.

پاول ندود، قائم مقام یوونتوس، گفت:” او من را شگفت‌زده کرد. او در سطح یک باشگاه درجه یک اروپایی است. من او را با رونالدو مقایسه می‌کنم. او 22 ساله است. بسیار باهوش است و توانایی انجام کارهای بزرگی را دارد. آینده از آن دوشان است.”

ماسیمیلیانو آلگری شب پیش از بازی برابر ویارئال سعی کرد انتظارات از او را کاهش دهد. او گفت:” من باید از او مراقبت کنم. دوشان وقتی 60 یا 70 بازی در لیگ قهرمانان انجام دهد، بازیکن متفاوتی خواهد شد.

مسئله توانایی او نیست. بحث درباره فشار است. او چند روز پیش خودش را روی جلد کوریره دلو اسپورت دید. تیتر یک درباره او بود که چند بازی است گل نزده و این هرگز قبلا رخ نداده بود. شما باید آرام آرام پیش بروید و این روند نه فقط با بازیکنان بلکه با تیم هم باید همینطور باشد. همه ما روی این موضوع توافق داریم که یووه سال آینده شانس بیشتری برای قهرمانی در لیگ دارد. اما نمی‌توانیم بپذیریم که بتوانیم بلافاصله این کار را انجام دهیم.”

این انتظارات وجود دارند چون ولاهوویچ مدام آنها را بالا می‌کشد. گل او در لا سرامیکا (ورزشگاه خانگی ویارئال) سریع‌ترین گل یک بازیکن حاضر در ترکیب اصلی در اولین دیدارش در لیگ قهرمانان بود. ولاهوویچ با درآوردن ادای تمام صحبت‌هایی که درباره او می‌شد این گل را جشن گرفت. او تاکید کرد:” من قبلا این کار را انجام داده بودم. نمی‌دانم چرا می‌خواهند جنجالی از آن ایجاد کنند. من روزنامه‌ها را نمی‌خوانم. این خوشحالی برای یکی از اعضای خانواده بود. من فقط سعی می‌کنم هر روز بهتر شوم و آرام و متواضع بمانم.”

به ولاهوویچ بگویید نمی‌تواند کاری را انجام دهد و او قطع به یقین همان کار را در بازی بعدی انجام خواهد داد.

هواداران یووه با تصویری از شادی ولاهوویچ، طرفداران فیورنتینا را مورد تمسخر قرار دادند.

پس از دربی دلا موله، آلگری انتقادی جزئی از خرید جدیدش به خاطر این که اجازه داده گلیسون برمر، مدافع درخشان تورینو، با او یارگیری و از جریان بازی خارجش کند، مطرح کرد. آلگری گفت:” امشب او باید مدافع میانی مستقیمش را دور زمین می‌گرداند و هیچ نقطه مشخصی برای یارگیری در اختیار او نمی‌گذاشت.

برمر وقتی حریفش را درست مقابلش داشته باشد، بسیار خوب عمل می‌کند. وقتی او را کمی در اطراف بچرخانید، دیگر چندان خوب نیست. انجام این کار در نیمه اول برای دوشان کمی دشوار بود اما نباید فراموش کنیم او از تیمی آمده که با این که فصل بسیار خوبی داشته اما هفته‌ای فقط یک بازی انجام می‌دهد. او اینجا در دو هفته شش بازی انجام داده است.”

ولاهوویچ خیلی زود این درس را یاد گرفت. او در آخر هفته بعدی با دو گل در خانه امپولی به صدر جدول گلزنان برگشت و آلگری متوجه شد که پیامش به وضوح دریافت شده است:” او امروز بیشتر حرکت کرد. او فقط وسط محوطه جریمه نایستاد. این مزیت بزرگی برای او و برای ما بود.”

با این حال ولاهوویچ تمامی مشکلات یوونتوس را با یک حرکت حل نکرده است. این تیم از آخر نووامبر (در 90 دقیقه) شکست نخورده اما هفته گذشته با چهار تساوی در شش بازی به کاستلانی رفت و گل مساوی در وقت‌های تلف شده از دانیلو باعث شد که برابر آتالانتا بازنده نباشد.

این خط میانی هنوز سردرگم است و مصدومیت وستون مک‌کنی و دنیس زکریا به این معناست که آنها حالا علاوه بر خلاقیت، در زمینه گلزنی نیز کمبود دارند. یوونتوس تیمی ناکامل است اما آنها به نسبت 23 ژانویه که تساوی 0-0 نگران کننده خانگی برابر میلان باعث شده بود جذب ولاهوویچ بسیار ضروری به نظر برسد، شرایط بهتری دارند.

ماتیس دی‌لیخت هفته گذشته به روندو گفت:” رونالدو در اواخر پنجره نقل و انتقالات تابستانی رفت و ما با جدایی او 30 گل از دست دادیم. و چون خیلی دیر بود نتوانستیم برای جذب بازیکنی مانند ولاهوویچ اقدام کنیم. تاوان این شرایط را در ابتدای فصل دادیم. وقتی برابر دوشان بازی کردم، متوجه شدم که او تا چه از نظر تکنیکی با استعداد و قوی است. چیزی که من را تحت تاثیر قرار داد علاقه زیادش به گلزنی بود. او تقریبا هروقت توپ را نمی‌گرفت، بر سر هم تیمی‌هایش داد می‌زد. ما به مهاجمی مثل او نیاز داشتیم.”

آلگری باور دارد که ولاهوویچ باعث آسودگی خاطر یوونتوس شده چون این تیم دیگر نگران گلزنی نیست. او باعث شده بازیکنان اطرافش نیز بهتر شوند. ستاره آلوارو موراتا نه تنها زیر سایه هم تیمی جدیدش قرار نگرفته، بلکه هرگز در این فصل از این درخشان‌تر نبوده است. موراتا در اولین دوره حضورش در یوونتوس در فضای بین بال چپ و میانه میدان درخشان ظاهر شده و نقش مهاجم سایه کارلوس تبس را بازی می‌کرد- او در واقع رابین برای بتمن خودش بود. همین اتفاق حالا با ولاهوویچ رخ داده و وقتی پشتش به دروازه است و وارد درگیری فیزیکی با مدافعان میانی حریف می‌شود  در اوج قرار دارد.

آلگری گفت:” مویزه کین وقتی پشتش به دروازه است، در بازی به مشکل می‌خورد. او در حمله به محوطه جریمه از پستی کناری‌تر بسیار بهتر است. آلوارو هم همینطور است. این پاس برای گل سوم امروز ما (در امپولی) عالی بود چون او این مهارت را دارد و بازیکنی حرفه‌ای است. فوتبال بسیار ساده است. تمام کاری که باید انجام دهید این است که بازیکنان را در نقش‌هایی بگذارید که بیشترین سازگاری را با مجموعه مهارت‌های آنها داشته باشد. ما نتوانستیم چهار یا پنج ماه این کار را انجام دهیم و نیاز داشتیم در عین حفظ تیم در رقابت برای حضور در چهار رده اول جدول با این شرایط هم سازگار شویم.”

ولاهوویچ خیلی زودتر از آنچه تضور می‌کرد به فلورانس برگشت.

چگونگی سازگاری فیورنتینا با شرایط بدون ولاهوویچ باعث کنجکاوی است، با توجه به این که آنها پیش از بهار به مجموع امتیازات سال گذشته رسیدند و به عنوان پدیده این فصل سری A شناخته می‌شوند. از دست دادن ولاهوویچ تهدیدی برای روند رو به رشد آنها بود اما کومیسو سعی کرد روزنه امیدی در مبلغ قابل توجهی که فیورنتینا از یوونتوس دریافت کرده بود، پیدا کند که مبلغی معادل با بازده سالانه این باشگاه در دوران شیوع ویروس کرونا بود. او گفت:” بعضی افراد این را یک شاهکار خواندند.”

هواداران متعصب موافق نبودند. بنری روی جایگاه پونته وکیو او را دلقک خطاب کرد و اعلامیه منتشر شده از سوی اعضای فیزوله به نام نیویورکر که اصالتش از کالابریاست، او را “مالکی دیگر که پس از تظاهر به عشق به هواداران، کاری که مالکان پیش از او در گذشته کردند را تکرار می‌کند: فروختن بهترین بازیکنان ما به رقبای قدیمی ما” توصیف کردند.

هواداران متعصب فیورنتینا به همین بسنده نکردند:” چطور است که شما تصمیم می‌گیرید با باشگاهی معامله کنید که نماینده بدترین سیستمی است که تا دیروز در حال مبارزه علیه آن بودید؟”

این کلمات باعث ناراحتی کومیسو شد که هرگز ترجیحش به فروش ولاهوویچ به تیمی خارج از ایتالیا را پنهان نکرده بود. زمانی که ولاهوویچ اعلام کرد یا به یوونتوس منتقل خواهد شد یا به هیچ تیم دیگری نمی‌رود، تمام کاری که فیورنتینا می‌توانست انجام دهد این بود که بیشترین مبلغ ممکن را دریافت کند. آنها هیچ بندی را به عنوان پاداش جداگانه نپذیرفتند، محکم بر مواضع‌شان ایستادند و مبلغی رکوردشکن برای یک انتقال در پنجره نقل و انتقالات زمستانی سری A را دریافت کردند.

با این حال، شرایط در اولین بازی بدون ولاهوویچ که شکست 0-3 برابر لاتزیو در آرتمیو فرانکی بود، بدتر شد. با این وجود، وینچنزو ایتالیانو، مربی با استعداد فیورنیتنا، تلاش کرد دورنمای این تیم را در این شرایط حفظ کند. او گفت:” ما تمام کننده‌مان را از دست داده‌ایم اما گل‌هایی که ولاهوویچ می‌زد به واسطه شانس‌هایی بود که ما خلق می‌کردیم و سازماندهی‌ای که پشت او قرار داشت. همه این موارد هنوز وجود دارند و ما بهتر خواهیم شد. ما فقط باید آرتور کابرال و کریشتوف پیونتک (جانشینان ولاهوویچ) را هرچه سریع‌تر با تیم هماهنگ کنیم.”

پس از ترک میلان- جایی که طلسم شماره 9 و گل‌های مورد انتظار غیرقابل دفاع او بالاخره باعث دردسرش شد- پیونتک نتوانست در هرتابرلین با روبرت لواندوفسکی یا ارلینگ هالند رقابت کند. اما او به خوبی با سری A آشناست و باعث حذف ناپولی و آتالانتا از کوپا ایتالیا شد.

یک گل در هر 90 دقیقه پیش از دیدار برابر یوونتوس در روز چهارشنبه مطمئنا آمار بدی نبود و حتی کابرال، جانشین ولاهوویچ، در آخر هفته موفق شد برابر ساسولو گلزنی کند. در مجموع 17 بازیکن در این فصل برای فیورنتینا گلزنی کرده‌اند که مهر تاییدی بر اظهارنظر ایتالیانو در این باره است که این سیستم به اندازه مهاجمان در تلاش آنها برای کسب سهمیه اروپا نقش داشته است.

هواداران فیورنتینا تلاش کردند تا با بنری از دانته، آرتمیو فرانکی را برای ولاهوویچ به جهنم تبدیل کنند.

آلگری پیش از این بازی از هواداران رقیب خواست که شرایط را برای ولاهوویچ سخت نکنند. او گفت:” من به هوش هواداران فیورنتینا اطمینان دارم.” این هوش خودش را به شکل شعاری از دانته آلیگیری- شاعر بزرگ- و بند 32 از “جهنم” خودش را نشان داد:” و حالا، من گفتم، توی خیانتکار برابر شیطان زانو زدی، من نیازی به صحبت تو ندارم چون خبر واقعی تو را می‌دانم و این باعث شرمساری تو است.” این خطاب به بوکا دگلی آباتی خائن است که در نبرد مونتاپرتی در سال 1260 برای گوئلف جنگید تا بعدها به عنوان حاکم گیبلاینس انتخاب شود. دانته در “جهنم” سر او را گرفته و در دایره‌ای از خیانتکاران در یخ فرو می‌کند.

پس از پایان نسخه آنها از کمدی الهی، هواداران متعصب فیورنتینا شروع به زدن سوت‌هایی 10 هزار نفری کردند که پس از هر لمس توپ ولاهوویچ به گوش می‌رسد؛ در حالی که گابریل باتیسوتا که برای اولین بار پس از شیوع ویروس کرونا به فلورانس آمده بود، پرچم بنفشی را بالای سرش تکان می‌داد. شاید مجسمه این آرژانتینی پس از پیوستن او به رم در سال 2000 پایین کشیده شده باشد اما او پس از یک دهه تلاش (و از دست دادن مچ پایش) برای این شهر که شامل یک سال بازی در سری B و تلاشی عبث برای کسب اولین عنوان اسکودتو پس از سال 1969 برای فیورنتینا بود، هنوز در اینجا محبوب است.

آلگری پیش‌بینی کرده بود که این بازی برای ولاهوویچ “احساسی” باشد و تردید داشت که آیا به او بازی بدهد یا خیر. او گفت:” این مسیری است که باید از آن عبور کند” و تصمیم بر این شد که همین حالا از این مسیر بگذرد.

هرچه زودتر، بهتر. به هرحال این اولین بازی بزرگ ولاهوویچ نبود. این جوان با استعداد در 16 سالگی در ترکیب پارتیزان برابر ستاره سرخ در ماراکانا به میدان رفت و پس از نقش او در پیروزی 1-2 صربستان در لیسبون در نووامبر سال گذشته میلادی، این یکی از دلایلی است که ایتالیا احتمالا در پلی‌آف جام جهانی باید با پرتغال روبرو شود. آلگری گفت:” اینطور نیست که من انتظار این را نداشته باشم اما کار با او به من نشان داده که از نظر ذهنی تمایل زیادی به پیروزی، جنگیدن و تلاش برای یادگیری دارد…” به نظر می‌رسد که ولاهوویچ ذهن بسیار قدرتمندی دارد. شش ماه اخیر در فلورانس به هیچ‌وجه آسان نبود اما تاثیری روی او نداشت. او مدام به گلزنی ادامه داد.

در آخر، ولاهوویچ از پله‌های پشت دروازه ظاهر شده و چهارشنبه در کنار هم تیمی‌های جدیدش قدم به میدان گذاشت. او به میدان رفت اما یوونتوس مانند اغلب دیدارهای این فصل تحت هدایت آلگری روندی سینوسی داشت. آنها تا زمانی که داور سوت را به سمت دهانش برد تا سوت پایان نیمه اول را بزند، حتی یک شوت در چارچوب نداشتند.

ولاهوویچ در اولین ماه حضورش در یوونتوس به عنوان بازیکن ماه سری A انتخاب شد.

فیورنتینا تیم خطرناک‌تر بازی بود و وقتی جاناتان ایکونه، خرید ژانویه این تیم، تیرک دروازه را به لرزه درآورد، باید از حریف پیش می‌افتاد. این بازی در حرکت از جهنم به برزخ یادآوری کمدی الهی بود. برای هواداران حاضر در آرتمیو فرانکی باعث تاسف بود که فیورنتینا هرگز به بهشت نرسید. آنها در عوض یکی از افرادی بودند که به جهنم برگشتند و این کار نه توسط ولاهوویچ، بلکه یکی دیگر از بازیکنان سابق این تیم صورت گرفت؛ خوان کوادرادو که سانتر او در وقت‌های تلف شده پس از برخورد با لورنزو ونوتی به شکل گل به خودی وارد دروازه شد.

فیورنتینا به ظالمانه‌ترین شکل ممکن در بازی رفت شکست خورد. آنها احتمالا با خودشان فکر کردند که ذات حریف خوش‌شانس است. هواداران یوونتوس روی سکوهای هواداران مهمان می‌خواندند:” دوشان ولاهوویچ، تو برای مایی.” آنها او را دارند. حالا DV7 یکی از آنها است. اما این بازی هنوز به پایان نرسیده است. در فاصله شش هفته- بله، شش هفته- بازی دیگری در راه است. و فلورانس دیوانه خواهد شد، به جنون خواهد رسید، اگر آنها را شکست دهد.