آنالیز: آیا زوج کین-سون زیر نظر کونته مانند زوج لوکاکو-لائوتارو می‌درخشد؟
هفت‌یک-انتخاب آنتونیو کونته به عنوان سرمربی تاتنهام چه معنایی برای هری کین خواهد داشت؟ از بین تمامی تبعات پیوستن کونته به تاتنهام، نتیجه این موضوع خاص می‌تواند بیشتر از هر چیز در تعیین این نکته سرنوشت‌ساز باشد که آیا حضور این مربی در شمال لندن موفقیت‌آمیز بوده یا خیر.
اگر کونته و کین با هم سازگار شوند، سپس این سرمربی جدید بازیکنی را در اختیار خواهد داشت که پیشنهاد 100 میلیونی برای خریدش در تابستان، پیشنهادی مضحک به نظر می‌رسد. اگر این اتفاق رخ ندهد، این ریسک وجود دارد که بازیکنی نصیب او شود که در 9 بازی این فصل لیگ برتر تنها یک گل زده و انرژی و عطشی که دارد، زیر سوال رفته است. کین روز شنبه در جریان شکست 0-3 خانگی برابر منچستریونایتد از سوی بعضی از هواداران خودی هو شد.
به لطف هواداران تاتنهام، چندین دلیل وجود دارد که می‌توان انتظار داشت کونته دقیقا همان سرمربی‌ای باشد که کین در حال حاضر نیاز دارد.
کاپیتان تیم ملی انگلیس از این انتخاب بسیار هیجان‌زده است و توانایی تاتنهام در جذب یکی از بهترین مربیان دنیای فوتبال باعث برانگیخته شدن انگیزه و احساسات او شده است. این حس در تضاد کامل با ناراحتی و ناامیدی‌ای قرار دارد که کین و سایر اعضای تیم در طول تابستان تجربه کردند؛ زمانی که کونته و بسیاری دیگر از مربیان حاضر به پذیرش این کار نشدند؛ یا احساسی که در کین با اشتیاق بسیار به فتح لیگ برتر یا لیگ قهرمانان ایجاد شد، وقتی دید که باشگاهش نونو اسپیریتو سانتو را انتخاب کرده که در بهترین حالت در حد لیگ اروپا است.
این نگرانی‌ها به حدی برای کین جدی بود که صراحتا اعلام کرد خواهان پیوستن به منچسترسیتی است. ترس از رسیدن این بازیکن به خواسته‌اش نیز یکی از دلایلی بود که کونته پیشنهاد تاتنهام در تابستان را رد کرد.
این نشان می‌دهد که کین چه جذابیتی برای این مربی دارد که در حال ارزیابی قبول پیشنهاد تاتنهام است (توضیح مترجم: این مطلب پیش از نهایی شدن پیوستن کونته به تاتنهام نوشته شد) و این امید وجود دارد که کونته هم مانند ژوزه مورینو نوعی شخصیت قدرتمند داشته باشد که همه با آن سازگار نیستند اما با اصول کین بسیار هم‌تراز است. کین در جریان مصاحبه معروفش با گری نویل در ماه می گفت:” ژوزه انتظار داشت ما مرد باشیم، در زمین مثل مرد رفتار کنیم و رهبرانی در زمین داشته باشیم. شاید همین موضوع بود که درباره ژوزه جواب نداد- ما رهبری کافی که در آن زمان لازم بود را نداشتیم. من رابطه بسیار خوبی با ژوزه داشتم، ما یکدیگر را درک می‌کردیم و روحیه مشابهی داشتیم.”
کونته و مورینیو پیش از این با یکدیگر مشاجره داشته‌اند اما از نظر انتظاری که از سطح تعهد بازیکنان دارند بسیار به هم شبیه هستند. و برای کین که در سال‌های اخیر از این‌که بخش زیادی از بار رهبری باشگاه روی شانه‌های او و هوگو لوریس قرار گرفته، ناامید شده، توقع کونته از مسئولیت‌پذیری بازیکنان بسیار دلگرم‌کننده است.
و ما نباید فراموش کنیم که مورینیو از نظر سبک بازی توانست بهترین عملکرد را از کین بگیرد که اساسا همان چیزی است که او از کونته می‌خواهد. بار دیگر سوابق موجود در اینجا بسیار دلگرم‌کننده است. علیرغم این که کونته در زمان حضورش در میدان هافبک بوده اما مهارتی غیرطبیعی در گرفتن بهترین عملکرد از مهاجمان دارد.
او اخیرا تاثیر معجزه‌آسایی بر روملو لوکاکو و لائوتارو مارتینز در اینتر داشت و خصوصا لوکاکو باید ملاک خوبی برای هری کین باشد. کونته دو سال قبل لوکاکو را از منچستریونایتد به خدمت گرفت و او تحت هدایت این مربی ایتالیایی (اگر بخواهیم از همان کلمه‌ای استفاده کنیم که مورینیو برای توصیف کاری که می‌توانست برای کین انجام دهد، استفاده کرد) با رشدی ناگهانی و درخشان روبرو شد. لوکاکو با شهرتی که پس از دو فصل حضور ناامیدکننده در منچستریونایتد آسیب دیده بود به اینتر رفت اما تحت هدایت کونته در 95 بازی 64 گل به ثمر رساند و فصل گذشته جایزه ارزشمندترین بازیکن سری A را از آن خود کرد. لوکاکو سپتامبر گذشته درباره کونته گفت:” از نظر من این آقا یک مرشد است. بازی برای او شبیه به واقعیت پیوستن رویاست چون او باعث یادگیری بسیار شما می‌شود و کاری می‌کند که به عنوان یک فرد و بازیکن تیمی پیشرفت کنید.”
اگر به عقب‌تر برگردیم می‌بینیم که کونته زوج‌های هجومی بسیاری را شکل داده است- فرناندو یورنته و کارلوس تبس در یوونتوس، گراتزیانو پله و اِدِر در ایتالیا جز آنها هستند (بعدتر به چگونگی انجام این کار توسط او و معنایی که برای کین و سون هیونگ مین دارد، اشاره خواهیم کرد).
کین همیشه در صحبت از آینده‌اش گفته که اهداف اصلی‌اش این است که بهترین بازیکنی باشد که می‌تواند و جام‌های قهرمانی را بالای سر ببرد و البته به این موضوع اشاره کرده که بهترین سناریو برایش این است که به هردوی این اهداف در تاتنهام دست پیدا کند. این اظهارات مربوط به زمانی بود که این موضوع بسیار غیرواقعی به نظر می‌رسید و او سخت به دنبال جدایی بود. اما حتی پیش از حضور کونته هم رسیدن به این اهداف تمرکز اصلی او برای این فصل بود و او پذیرفته بود که آینده‌اش در تاتنهام است.
حالا او سرمربی‌ای دارد که از رکورد ثابت شده‌ای در تغییر شرایط باشگاه‌های بیمار و رساندن آنها به جام قهرمانی برخوردار است. رکورد این دو نفر نشان می‌دهد که آنها می‌توانند به دیگری کمک کنند که به آنچه در تاتنهام می‌خواهند برسند.
انتصاب کونته پیشرفت بزرگی را برای تمامی بازیکنان تاتنهام به ارمغان می‌آورد. آنها حالا فکر می‌کنند که می‌توانند پیشروی کنند و برای حضور در بین چهار تیم صدر جدول رقابت کنند، این در حالی است که در چند هفته اخیر به نظر می‌رسید هیچ مسیر مشخصی ندارند.
این احساس وجود دارد که انتصاب کونته نه تنها می‌تواند به بازیکنان انرژی دهد، بلکه کل باشگاه را به پیش می‌برد. این که کونته پیشنهاد این باشگاه در تابستان را رد کرد، کمکی برای کین و دیگر بازیکنان هم به حساب می‌آید- چون مبرهن است که چیزی باید از آن زمان عوض شده باشد. این تغییر باید مربوط به تعهدی قوی‌تر از سوی هیئت مدیره تاتنهام در حمایت از سرمربی است که کین و سایرین فکر می‌کردند باید صورت بگیرد. همانطور که چند فصل اخیر نشان داده، تاتنهام بیش از حد به کین و سون هیونگ مین وابسته است و باید بازیکنانی را به خدمت بگیرد که به سطح آنها نزدیک باشند (همانطور که پیش از این ستاره‌هایی چون کریستین اریکسن، موسی دمبله و دله الی جوان را داشت).
آغاز این فصل برای هری کین آسان نبوده است. او به دلیل عدم گلزنی و تلاش ناکافی به شدت تحت انتقاد قرار گرفته و بسیاری این بازدهی او را به ناکامی‌اش در انتقال به منچسترسیتی در تابستان مربوط می‌دادند. شکی نیست که گلزنی او خیلی زود آغاز خواهد شد و علیرغم این که این بازیکن روز شنبه در ورزشگاه هو شد اما پرسینگ کین بر روی مدافعان منچستریونایتد بسیار نزدیک‌تر به سطحی بود که از او انتظار داشتیم. او هرگز کسی نیست که پس از چند بازی بدون گل خودش را زیر سوال ببرد.
اگر به عقب‌تر برگردیم، کین از اخراج مورینیو در شب فینال جام حذفی ناراحت شده بود؛ هر نظری که درباره این مربی پرتغالی داشته باشید باید بدانید که این اتفاق بدون شک شانس کین برای بالا بردن اولین جام قهرمانی دوران فوتبالش را کاهش داد.
بسیاری از هواداران تاتنهام با توجه به اتفاقاتی که در طول تابستان رخ داد، همدلی کمی با کین دارند اما حالا مدتی است که او توقع بیشتری از آنچه این باشگاه و هم تیمی‌هایش قادر به ارائه آن هستند، دارد. برای مثال پس از شکست 1-2 در منچستریونایتد در دسامبر 2019، کین در حال انتقاد از روحیه هم‌تیمی‌هایش در مستند همه یا هیچ آمازون پرایم دیده شد که آنها را به “انداختن تقصیر به گردن دیگران” متهم می‌کرد و و ابراز امیدواری کرد که “کاش کس دیگری این کار را برای من انجام دهد””. کین این نگرش را “غیرقابل قبول” خواند و در این صحبت‌ها به این نکته اشاره دارد که بخش قابل توجهی از بار رهبری تیم بر دوش او و لوریس است. این موضوع از زمان جدایی توبی آلدروایرلد، دنی رُز و یان فرتونگن به معضلی جدی‌تر تبدیل شده است.
این موضوع همچنین نشان می‌دهد که چرا او ارزش زیادی برای مورینیوی پر توقع و صریح قائل بود، در حالی که دیگران او را مربی دشواری می‌دانستند و چرا او از کار با کونته که هرگز از زیر بار مسئولیت در رفتن بازیکنانش را تحمل نمی‌کند، لذت می‌برد. کونته پیش از این گفته:” اگر کسی رفتار خوبی در جلسات تمرینی یا موقعیت‌های متفاوت نداشته باشد، من ترجیح می‌دهم او را بکشم.”
این که سیتی یا هر تیم دیگری به دنبال جذب کین در تابستان آینده باشند، جای سوال دارد. او در آغاز فصل آینده 29 ساله خواهد بود و پس از این که دنیل لوی حاضر به مذاکره برای فروش او در تابستان امسال نشد، جای شک و تردید دارد که باشگاهی جسارت کافی برای تلاش و تحمیل انتقال به رییس تاتنهام را داشته باشد.
بعد از دو فصل ناامیدکننده در منچستریونایتد، لوکاکو زیر نظر کونته در اینتر به اوج برگشت و عنوان بهترین بازیکن سری A را از آن خود کرد.
بنابراین می‌توان گفت که تاتنهام تنها گزینه کین برای رسیدن به اهدافش که تبدیل شدن به بهترین بازیکن ممکن و فتح جام است به حساب می‌آید. جای تعجب نیست که حضور کونته انرژی مضاعفی به او داده است؛ خصوصا وقتی به چگونگی تغییرات ایجاد شده در خط حمله اینتر و عملکرد بازیکنان حاضر در آن شامل لوکاکو و مارتینز توسط کونته نگاه می‌کنیم (40 گل در دو فصل توسط مارتینز و 64 گل توسط لوکاکو تحت هدایت کونته).
برعکسِ مورینیو و نونو، کونته به سختی روی الگوهای هجومی کار کرده و اطمینان حاصل می‌کند که بازیکنانش به اندازه کافی با حرکات یکدیگر آشنا هستند که تقریبا به حالت اتوماتیک دربیایند.
یورنته، مهاجم سابق تاتنهام، درباره مهاجم بودن تحت هدایت کونته گفت:” شما باید از نظر تاکتیکی بسیار تمرین کند. این بازی بیشتر مکانیزه است. شما نمی‌توانید پاس‌هایی که می‌خواهید را ارسال کنید یا حرکاتی که می‌خواهید را انجام دهید. تمامی حرکات برای هافبک‌ها در جهت ورود به محوطه جریمه یا حرکت برای پایانی مناسب مهم هستند. طرح‌های زیادی وجود دارند و شما باید همیشه بدانید که چه کاری انجام دهید. شما باید بدانید که یک بازیکن چه کاری انجام می‌دهد، بازیکن دیگر چه کاری انجام می‌دهد و سپس شما چه کاری انجام می‌دهید.”
گاهی این تصور غلط وجود دارد که طرح‌های هجومی با انعطاف‌ناپذیری برابر است اما واقعیت این است که بهترین مربیان هجومی در برنامه‌ریزی‌های‌شان بسیار دقیق هستند. برای مثال پپ گواردیولا و یورگن کلوپ تیم‌های هجومی جذابی را به زمین می‌فرستند اما این کار را صرفا به لطف ساعت‌ها تمرین مداوم در زمین تمرین انجام می‌دهند. این کار شبیه به استندآپ کمدینی است که انگار به صورت فی البداهه شوخی می‌کند اما در واقع در حال عملی کردن طرح از قبل تعیین شده‌ای است که تمام عمر برایش تمرین کرده است.
الگوهای زیادی در اینتر بودند که کونته به استفاده از آنها علاقه داشت. لوکاکو، مانند کین در فصل گذشته، گاهی عقب می‌کشید، نقش بازی‌ساز را ایفا می‌کرد و بازیکنان کناری اینتر را پیدا می‌کرد که در برگشت توپ را به او یا مارتینز در محوطه جریمه می‌رساندند. این زوج در دیگر موقعیت‌ها جای‌شان را با هم عوض می‌کردند و این مارتینز بود که عقب می‌کشید- بنابراین کار برای مدافعان سخت‌تر می‌شد که بدانند باید کجا جای بگیرند.
در حرکتی دیگر، یکی از بین لوکاکو یا مارتینز عقب‌تر می‌رفت تا پاسی را از یکی از مدافعان دریافت کرده و با ارسال آن به کناره‌ها آغازگر حمله باشد. پس از تاثیر ویران کننده این دو بازیکن در جریان پیروزی 0-3 برابر میلان در ماه فوریه، لوکاکو به DAZN گفت:” ما برای گل لائوتارو در تمرینات آماده شده بودیم. من به او گفته بودم که در پشت سیمون کیائر بازی کند. ما آماده حمله بودیم.”
انتظار می‌رود که کونته از کین و سون به شیوه مشابه لوکاکو و مارتینز استفاده کند- به عنوان زوج هجومی در سیستم 2-5-3. و با توجه به حرفی که در هنگام حضور به عنوان کارشناس در یورو 2020 زد، او می‌خواهد کاپیتان تیم ملی انگلیس را بیشتر از قبل در محوطه جریمه ببیند.
او گفت:” بسیاری هری کین را به خاطر مهارتش در رفتن به دنبال توپ و بازی با تیم مانند گل مساوی برابر دانمارک تحسین می‌کنند. اما او بیشترین اثربخشی را در محوطه جریمه دارد و من به عنوان مربی همیشه او را در آنجا نگه می‌دارم چون او ویرانگر است.”
هرچند در این فصل و تا به اینجای کار، کین و سون به طور مشترک بیشتر در سمت چپ فضای نزدیک به محوطه جریمه حضور داشته‌اند.
سون (بالا) همانطور که انتظار می‌رفت اکثر لمس توپ‌هایش در این فصل را بیرون کانال کناری سمت چپ محوطه جریمه انجام داده است.
اما عجیب اینجاست که کین نیز از شرایطی مشابه برخوردار بوده است. و این موضوع چه اتفاقی بوده باشد و چه بر اساس طراحی، باعث شد که تاتنهام فاقد تهدید کافی در کانال میانی باشد. به یاد داشته باشید که آنها در 10 بازی لیگ برتر تنها 9 گل به ثمر رسانده‌اند.
کونته به دنبال این است که در هفته‌های ابتدایی حضورش در تاتنهام این مشکل را درمان کند و با بررسی چند گل اینتر از دو فصل گذشته، می‌توانیم بعضی از سبک‌هایی که او دوست دارد تیمش بر طبق آنها حمله کند را ببینیم.
در این مثال برابر اسپال در دسامبر 2019، لوکاکو عقب می‌کشد تا تاثیرگذاری مثبتی داشته باشد.
او با انجام این کار یکی از مدافعان میانی حریف را از محوطه جریمه دور می‌کند.
او سپس توپ را به آنتونیو کاندروا در کناره‌ها می‌رساند…
… که سانترش با ضربه سر مارتینز به گل تبدیل می‌شود.
در دیدار یک ماه قبل‌تر برابر اسلاویا پراگ، این زوج همکاری مستقیم‌تری دارند. لوکاکو به سمت راست می‌رود (پستی که اثرگذاری بسیاری در آن دارد) و زوج هجومی‌اش را با سانتری پیدا می‌کند.
لوکاکو پاسی را برای سباستیانو اسپوزیتو ارسال می‌کند.
او سپس پاس دوم را دریافت کرده و آن را با بیرون پای چپش برای مارتینز سانتر می‌کند…
… که با یک والی تماشایی آن را به گل تبدیل می‌کند.
در فوریه امسال برابر لاتزیو، لوکاکو و مارتینز توانایی‌شان در حمله با سرعت برق‌آسا را نشان دادند. لوکاکو بار دیگر در همان پست در سمت راست قرار گرفت.
وقتی حمله لاتزیو به سرانجام نمی‌رسد، مارسلو بروزوویچ حمله اینتر را شروع می‌کند.
لوکاکو به سمت راست متمایل می‌شود و باعث جدا افتادن مدافع لاتزیو می‌شود.
او با نهایت سرعت به سمت دروازه حرکت می‌کند و در لحظه آخر توپ را برای مارتینز می‌فرستد…
که با یک ضربه ساده دروازه را باز می‌کند.
اینتر دو ماه بعد مانور هجومی جذاب دیگری را به نمایش گذاشت. در این مثال، مارتینز و لوکاکو در طول حرکت نزدیک هم ماندند و توپ را بین خودشان رد و بدل کردند تا برای حضور در محوطه جریمه زمان بخرند.
اشرف حکیمی با پاسی از روی سر بازیکن حریف، لوکاکو را پیدا می‌کند.
لوکاکو توپ را رها می‌کند اما مارتینز درست پشت سرش قرار دارد.
او توپ را در اختیار گرفته و بازی را عوض کرده و به اشلی یانگ می‌رساند.
این باعث می‌شود که مارتینز و لوکاکو زمان کافی برای حضور در محوطه جریمه را داشته باشند.
و لوکاکو روی سانتر یانگ، توپ را وارد دروازه می‌کند.
در زمینه بازی نزدیک به یکدیگر، کین و سون فصل گذشته به انجام این سبک عادت داشتند و این بازیکن کره‌ای فرصت‌هایی را برای کین فراهم می‌کرد- همانطور که تصویر زیر نشان می‌دهد.
هرچند پاس گل‌های کین برای سون از عمق یا فضاهای کناری یا از طریق پاس‌های بلندی بود که فضای فرار را برای سون فراهم می‌کرد. عموما حس می‌شود که سون نقش مارتینز و کین نقش لوکاکو را در این همکاری ایفا می‌کنند- یا اگر به روزهای حضور کونته در چلسی برگردیم، سون همان ادن هازارد و کین همان دیه‌گو کاستا است.
در هر دو صورت کونته به ندرت می‌تواند زوجی بهتر از کین و سون برای پیاده کردن جادویش پیدا کند. به هرحال این دو نفر رکورد ارسال پاس گل توسط دو بازیکن برای یکدیگر در یک فصل لیگ برتر را شکستند و این کار را 14 بار در یک فصل انجام دادند. لوکاکو و مارتینز آمار درخشان هشت پاس گل برای یکدیگر در سری A را به ثبت رساندند؛ در حالی که 29 موقعیت هم برای هم خلق کردند- رکورد کین و سون در این زمینه تقریبا دو برابر آنها و 50 موقعیت است.
ممکن است دوشان ولاهوویچ، بازیکن ارزشمند فیورنتینا، نیز در ماه ژانویه به این دو نفر اضافه شود؛ بازیکنی که هدف اصلی فابیو پاراتیچی، مدیر فوتبال باشگاه، در تابستان بود و او هنوز هم به دنبال جذب این بازیکن برای تاتنهام است- خصوصا با توجه به این که این مهاجم حاضر به تمدید قراردادش پس از تابستان 2023 نشده است. هرچند باید دید که آیا او با برنامه‌های کونته سازگاری دارد یا خیر.
چنین خریدی می‌تواند اتفاقی بسیار خوب برای کین باشد و نشان می‌دهد که تاتنهام برای به دست آوردن جام قهرمانی که او به دنبال آن است جدی است.
اما در این زمینه، هیچ اقدامی از سوی باشگاه نمی‌تواند اعلام موضعی واضح‌تر از انتخاب کونته به عنوان سرمربی باشد.