آنالیز: راز پیروزی انگلیس مقابل کرواسی؛ پرسینگی بهتر از لیدز بیلسا

هفت‌یک- “مهم‌ترین بخش بازی برای من نحوه پرس کردن انگلیس بود. این که چطور با انرژی‌ای که داشتند، کار را برای کرواسی سخت کردند.”

فرانک لمپارد با 106 بازی ملی اطلاعات خوبی درباره بازی‌های ملی دارد و خیلی زود بخش کلیدی موفقیت انگلیس در اولین بازی این تیم در جام ملت‌های اروپا در ورزشگاه ومبلی را تشخیص  داد.

علیرغم گرمای شدید در عصر یکشنبه در ومبلی، انگلیس در طول بازی سرزنده ظاهر شد و در اداره بازی نیز بسیار درخشان عمل کرد. آنها از نظر دفاعی قدرتمند بودند و به ندرت در شرایطی قرار می‌گرفتند که احتمال دریافت گل وجود داشته باشد- ثبت آمار گل مورد انتظار (xG) 0.3 توسط کرواسی در این بازی سندی بر این ماجرا است.

یک باور عمومی وجود دارد که تیم‌ها نمی‌توانند در سطح ملی کار پرسینگ را با همان جدیت سطح باشگاهی انجام دهند- و این موضوع تا حدی صحت دارد. کنار هم گذاشتن این موضوع با تقویم فشرده و طاقت فرسای 12 ماه اخیر به همراه گرمای برگزاری بازی در ساعت دو ظهر نشان می‌دهد که برای انگلیس غیرممکن بود که در تمام طول 90 دقیقه با جدیت و شدت یکسان کار پرسینگ را انجام دهد.

این موضوع از طریق آمار هم با استفاده از طریق معیار « پاس‌ها به ازای هر عملکرد دفاعی » ( PPDA) ثابت می‌شود، جایی که ما می‌توانیم به تغییر جدیت و شدت پرسینگ آنها در طول بازی پی ببریم.

برای افرادی که با این معیار آشنا نیستند باید بگوییم که PPDA تعداد پاس‌هایی را اندازه‌گیری می‌کند که یک تیم به حریفش اجازه ارسال آنها را پیش از تلاش برای بازپس گیری توپ (از طریق تکل، خطا، سد راه یا موارد مشابه) می‌دهد. تعداد کمتر پاس‌ها نشان دهنده شدت بیشتر پرسینگ تیم برای پس گرفتن مالکیت توپ است.

از همه مهم‌تر این که چنین معیاری صرفا در بعضی مناطق زمین قابل اندازه‌گیری است- 60 درصد نهایی که حدودا از حاشیه دایره میانی زمین خودی به حساب می‌آید. در زمینه بالاترین میزان شدت پرسینگ، لیدزیونایتد صدرنشین جدول لیگ برتر برای PPDA در فصل گذشته است که به طور میانگین پیش از به کارگیری اقدام دفاعی اجازه ارسال تنها 9.3 پاس را داده است.

بنابراین انگلیس چطور برای دقایقی طولانی تا این حد قدرتمند ظاهر شد؟

همانطور که در زیر می‌بینید، آنها به دنبال پرس کرواسی بودند اما روند آن با یکدستی چندانی همراه نیست. همانطور که با PPDA  آنها نشان داده می‌شود، در زمان‌هایی از بازی جدیت این کار بسیار بالا بود- خصوصا در آغاز هر دو نیمه که دقایقی بعد رو به کاهش می‌گذاشت چرا که انگلیس ساختاری منسجم را حفظ می‌کرد تا اطمینان حاصل کند که هیچ فاصله‌ای بین خط میانی و خط دفاعی وجود ندارد. البته فرصت دفاع نیز به واسطه میزان مالکیت توپ یک تیم به آنها تحمیل می‌شود اما دنبال کردن این روند جالب است.

تغییر میزان شدت پرسینگ انگلیس در مقاطع مختلف بازی

اینجا تحلیل سریعی از این سبکِ به کار گرفته شده در بازی روز یکشنبه را انجام می‌دهیم که به فواصل 15 دقیقه‌ای تقسیم شده است.

***

دقیقه صفر تا 15

پس از دقایق پرتب و تاب ابتدایی، انگلیس مالکیت توپ را در اختیار گرفت. وقتی هم توپ را از دست می‌دادند، خیل زود برای بازپس گیری آنها تلاش می‌کردند. انگلیس با شانس زودهنگام فیل فودن که به تیر دروازه خورد و حمایت حدود 20 هزار هوادار حاضر در ورزشگاه خانگی خود انرژی گرفت و شروع به انجام حملات و پرسینگ گروهی کرد تا اطمینان حاصل کند که کرواسی شانس زیادی برای ارسال پاس‌های متوالی ندارد.

می‌توانید در تصویر زیر ببینید که آندره کراماریچ در پی به گردش در آوردن توپ است اما چهار بازیکن انگلیس او را احاطه کرده‌اند.

هری کین بازیکنی است که پایش را برای تصاحب توپ دراز کرده اما دکلان رایس، کالوین فیلیپس یا میسون مونت همگی حضور دارند تا مانع از چرخش کراماریچ و رویارویی او با دروازه شوند. این موضوع در دقایق ابتدایی بازی به خوبی به کار انگلیس آمد.

***

دقیقه 15 تا 30

جرمین جیناس، مفسر تلویزیون بی بی سی، در 15 دقیقه دوم بازی مدعی می‌شود که  “آنها (کرواسی) در این دقیقه قادر به کنترل سرعت بازی انگلیس نیستند. وقتی انگلیس توپ را در اختیار ندارد، خیلی زود آن را دوباره تصاحب می‌کنند.”

بیشترین حملات انگلیس در نیمه اول در این بازه زمانی انجام شد و در راس آن کار دفاعی خوب آنها قرار داشت. نه تنها شدت پرسینگ بسیار بالا بود- با PPDA فقط 8.7 که بهتر از میانگین لیدز ِ بیلسا به عنوان بهترین تیم لیگ برتر به حساب می‌آمد- بلکه پرس بازیکنان حریف در مناطق جلوی زمین به بهترین شکل صورت می‌گرفت. انگلیس در طول این مدت پنج بار در یک سوم هجومی مالکیت توپ را پس گرفت که بیشترین میزان بازپس گیری در تمامی بازه‌های 15 دقیقه این بازی بود.

این موضوع در زیر به خوبی نشان داده می‌شود، جایی که کرواسی در عقب نیمه زمین خودی توپ را در اختیار می‌گیرد اما انگلیس با تعداد نفرات زیادی فشار می‌آورد.

توپ به مارسلو بروزوویچ می‌رسد که لمس توپ نامطمئنش باعث لو رفتن آن می‌شود- بار دیگر به وسیله کین و در حالی که فودن در فاصله دوری قرار ندارد. به فیلیپس و مونت هم در مناطق جلویی زمین توجه کنید که با سرعت پیش رفته‌اند تا از این پرس حمایت کرده و فضا را ببندند.

در نهایت این تغییر مالکیت منجر به ایجاد وقفه در بازی پس از انجام خطا از سوی فیلیپس می‌شود اما جدیت و تلاش بدون توپ انگلیس در این بازه در بهترین حالتش قرار داشت.

***

دقیقه 30 تا 45

مانند شکست انگلیس برابر کرواسی در نیمه نهایی جام جهانی 2018، شروع سریع آنها برابر این تیم در اواخر نیمه اول فروکش کرد. در حالی که مالکیت توپ در اکثر مواقع در اختیار این تیم بود اما به کرواسی نیز اجازه دادند که دقایق بیشتری در مناطق میانی صاحب توپ باشد. در این بازه زمانی PPDA کمترین میزان شدت را داشت تا جایی که انگلیس اجازه ارسال 32 پاس پیش از اقدام دفاعی را داد- بیشترین میزان در تمامی دقایق بازی.

مواقعی مانند عکس زیر بود که خط میانی کرواسی می‌توانست پیش از ارسال پاس در دقایق بیشتری مالک توپ باشد. این مثال نشان می‌دهد که بروزوویچ با فشار کمی که روی خود دارد از خط وسط زمین عبور می‌کند.

هیچ بازیکنی از انگلیس به طور خاص با او درگیر نیست و همین به کرواسی اجازه پیشروی می‌دهد.

اما با وجود کاهش پرسینگ، کنترل انگلیس روی بازی کم نشد. آنها خط میانی را با عقب کشیدن فودن و رحیم استرلینگ برای حمایت از رایس و فیلیپس منسجم نگه داشتند که به خوبی هم جواب داد و منجر به تنها یک شوت در چارچوب از سوی کرواسی در نیمه اول شد.

***

دقیقه 45 تا 60

شدت بازی این تیم بار دیگر در آغاز نیمه دوم بالا رفت چرا که انگلیس پس از وقفه بین دو نیمه انرژی خود را بالا برد. با این که این شدت به اندازه مقاطع بازی در نیمه اول نبود اما هدفی مشهود برای ممانعت از به توپ رسیدن لوکا مودریچ و در دست گرفتن نبض بازی توسط این بازیکن وجود داشت.

در زیر می‌تواند دکلان رایس- با حمایت نزدیک از سوی کالوین فیلیپس- را ببینید که برای مودریچ در نیمه زمین کرواسی مشکل ایجاد کرده و به او اجازه چرخش و ارسال پاس را نمی‌دهد. این مثال در نهایت منجر به اعلام خطا شد اما نشانده میزان تهاجمی بودن بازی انگلیس است.

در طول این بازه زمانی PPDA انگلیس 12.3 بود که بالاترین میزان شدت بازی آنها در نیمه دوم به حساب می‌آمد و به گل استرلینگ در دقیقه 57 انجامید.

***

دقیقه 60 تا 75

البته که تمایل طبیعی هر تیمی پس از گلزنی به عقب‌نشینی و حفاظت از گلی است که آنها را پیش انداخته است.

این اتفاقی است که اینجا پس از گل استرلینگ رخ می‌دهد و PPDA انگلیس به 19.3 پاس پیش از ایجاد چالش برای حریف کاهش پیدا می‌کند- هفت پاس بیشتر در مقایسه با 15 دقیقه قبلی.

این مدیریت بازی خوبی از سوی انگلیس بود. می‌توانید در مثال زیر ببینید که هدف اول خط میانی در واقع عقب‌نشینی و بازسازی ساختار خود به جای درگیری در پرس با قبول ریسک نفوذ کرواسی از پشت مدافعان است.

***

دقیقه 75 تا 90

در این مقطع کسب پیروزی در تیررس است و اینطور به نظر می‌رسد که بازیکنان نیز سرعت بازی را حس می‌کنند. گرت ساوت‌گیت، سرمربی انگلیس، تعویض‌هایی را در همین راستا انجام می‌دهد؛ مارکوس راشفورد (دقیقه 71) برای اضافه کردن انرژی و سرعت بازی در خط حمله و جود بلینگام (دقیقه 82) برای در دست داشتن کنترل بیشتر در میانه زمین وارد میدان می‌شوند.

انگلیس با تنها 20 درصد مالکیت توپ در این بازه آخر زمانی صرفا به دنبال حفظ ساختار و استفاده از هر فضای ایجاد شده بود چرا که نیازی به ایجاد فشار برای گل دوم نداشتند. در این 15 دقیقه PPDA  آنها به 23.5 رسید که- مطابق انتظار- کمترین میزان شدت در نیمه دوم از نظر دفاعی بود.

در تصویر زیر می‌توانید ببینید که خط میانی چطور عقب کشیده و منسجم و نزدیک به هم باقی مانده تا از ایجاد هرگونه موقعیتی توسط کرواسی در مناطق میانی جلوگیری کند.

میزان عقب کشیدن استرلینگ در دقایق پایانی نیز قابل توجه بود چرا که او بارها عقب رفت تا از کیه‌ران تریپیه در دفاع چپ حمایت کند. دفاع از جلوی کمتری در دقایق پایانی از انگلیس دیده شد اما آنها مصمم بودند و به ندرت در دقایق پایانی با تهدید جدی مواجه شدند؛ حتی با این که کرواسی بازی را در اختیار داشت.

تصویر آخر نشان دهنده میزان انسجام آنها در دقایق پایانی بازی است که با تعدد نفرات نسبت به مهاجمان کرواسی انجام شد و آنها را وادار کرد که به ارسال سانترهای خوش‌بینانه از مناطق کناری متوسل شوند.

شاگردان ساوت‌گیت چه در پرسینگ با تعداد نفرات بالا و چه در عقب‌نشینی، در انجام کار دفاعی درست و حساب شده کار کردند.

**

بررسی پرسینگ انگلیس در سطح تیمی جالب بود اما نباید مشارکت فردی از سوی بعضی بازیکنان کلیدی را نادیده بگیریم. خصوصا فیلیپس- که توسط بیلسا در لیدز به بازیکنی ملی تبدیل شده- نقشی کلیدی در شدت بازی آنها داشت و در پست هافبکی باکس-تو-باکس به میدان رفت که در اوایل دوران حرفه‌ای بازی خود بیشتر به بازی در این پست عادت داشت.

ما می‌توانیم با استفاده از داده‌های سایت StatsBomb از طریق FBref ببینیم که فیلیپس چند بار در هنگام از دست دادن توپ از سوی تیمش اقدام به پرسینگ حریف کرد. این ایجاد فشار شاید همیشه در باز پس‌گیری توپ موفق نبود اما نشان دهنده میزان انرژی‌ای است که او داشت- خصوصا در یک سوم میانی زمین.

تاثیرگذاری کالوین فیلیپس در میانه زمین انگلیس در دیدار با کرواسی

علی‌رغم اینکه انگلیس دومین تیم جوان تورنمنت را در اختیار دارد اما با پختگی بسیاری بازی کرده و این دیدار را در هر بازه زمانی به خوبی مدیریت کردند تا برای اولین بار در دیدار افتتاحیه خود در جام ملت‌های اروپا پیروز میدان باشند.

همانطور که لمپارد به عنوان مفسر اشاره کرد، پرسینگ آنها بخش اصلی موفقیت‌شان در آن روز بود اما نحوه پیاده سازی آن درخشان‌تر هم به نظر می‌رسید.