از بی‌تاثیر تا غیر قابل جانشین؛ حالا ایموبیله ستاره آتزوری است
هفت‌یک- در آستانه آغاز جام ملت‌های اروپا، در مورد این که چه کسی گلزن برتر مسابقات خواهد بود بحث‌هایی وجود دارد و راستش را بخواهید برایم عجیب است که خیلی به چیرو ایموبیله اشاره نمی‌شود.
مهاجم تیم لاتزیو در خانه‌اش که چندان از ورزشگاه المپیک رم دور نیست، کفش طلای اروپا را دارد و ممکن است آن را با یکی از دسته‌های پلی‌استیشن عزیزش اشتباه بگیرید. در فصل 20-2019 ایموبیله 36 گل به ثمر رساند تا بتواند به کفش طلای اروپا دست بیابد و با رکورد بیشترین گل زده تاریخ سری A در یک فصل برابری کند.
این فصل ایموبیله نتوانست همان قدر گل بزند چون در بهار دچار التهاب تاندون شد. اما به هر حال در لیگ 20 گل به ثمر رساند، هفت بار توپ را به تیرک زد و چهار بار پنالتی از دست داد. با آن گل‌ها توانست به آمار 155 گل در 260 بازی برسد. چهره‌هایی مثل ایموبیله لایق احترام بیشتری هستند.
تعجبی نداشت که ایموبیله در برد درخشان 3-0 ایتالیا برابر ترکیه توانست تور دروازه را به لرزه دربیاورد. ایموبیله در شادی پس از گلش به همراه اینسینیه از یک کمدین مشهور تقلید کرد و به شوخی رو به دوربین عبارت توهین‌آمیزی گفتند که ایتالیایی‌ها معمولا در موقع عصبانیت بر زبان می‌آورند. هواداران اغلب موقع تماشای بازی ایموبیله دقیقا همین عبارت را به کار می‌برند و می‌پرسند چطور کسی که این قدر در لاتزیو گل می‌زند، نمی‌تواند همان موقعیت‌ها را برای آتزوری گل کند.
ایموبیله مدت‌ها به دلیل اینکه نمی‌توانست فرم خوبش در لاتزیو را در دیدارها ملی تکرار کند، مورد انتقاد بود.
او در نوامبر سال 2017 در پلی‌آف سرنوشت‌ساز مقابل سوئد حضور داشت و نتوانست در دو بازی رفت و برگشت هیچ گلی به ثمر برساند. ایتالیایی‌ها نتوانستند به جام‌جهانی راه پیدا کنند که از سال 1958 بی سابقه بوده است. ایموبیله دوران ناموفقی را در تیم ملی می‌گذراند که دو سال هم ادامه داشت. سپتامبر 2019 سرانجام در بازی مقابل فنلاند دوباره پایش به گلزنی باز شد و بعد از بازی با آسودگی گفت:” گل نزدن بار سنگینی روی دوشم گذاشته بود. مردم سعی می‌کردند عصبانیت‌شان را نشان دهند و این بار سنگینی روی دوش من بود.”
تابستان سال 2018 وقتی روبرتو مانچینی در تابستان هدایت آتزوری را بر عهده گرفت، بلافاصله با یک پارادوکس روبرو شد. از یک طرف می‌توانست یکی از گلزن‌ترین مهاجمان دنیا را دعوت کند؛ از طرف دیگر، همان مهاجم به طور گیج‌کننده‌ای در تیم او جواب نمی‌داد.
برای شروع، مانچینی برای هزارمین بار به شاگردش ماریو بالوتلی فرصت داد. مانچینی دو بازیکن دیگر را هم امتحان کرد: کوین لازانیای سریع و گل‌نزن، و سلطان سرزن‌ها، عالیجناب لئوناردو پاوولتی. پیترو پلگری، استعداد جوان فراموش‌شده، هم برای مدت کوتاهی به تیم دعوت شد. ترکیب دو بازیکن جوان و با تجربه یعنی مویزه کین و فابیو کوالیارلا هم جذاب به نظر می‌رسید.
پاییز 2018 ایتالیا در بازی مقابل اوکراین بدون مهاجم نوک و با حضور فدریکو برناردسکی به عنوان شماره 9 کاذب به میدان رفت. برای اولین بار از زمان آمدن مانچینی، ایتالیا بازی خوبی به نمایش گذاشت که البته برای ایموبیله نگران‌کننده بود. بعد از آن، هر زمانی که دوست و هم‌اتاقی ایموبیله، آندره‌آ بلوتی، با آن گونه‌های سرخ و ضربات قدرتمندش در بازی حضور داشت، تلاش می‌کرد از شانسش بیشترین استفاده را ببرد.
با این حال مانچینی هیچ وقت اعتقادش به ایموبیله را از دست نداد. نمی‌توان فرم خوب او در سطح باشگاهی و استعدادش را نادیده گرفت. تنها کاری که مانچینی باید انجام می‌داد ایجاد یک جو آرام برای او بود. مانچینی در مرحله انتخابی هسته تیم را با محوریت سه دوست صمیمی ساخت: اینسینیه، مارکو وراتی و ایموبیله. هر سه این بازیکنان در تیم پسکارا بودند؛ زیر نظر سیگاری قهار، زدنک زمان، که اعتقاد داشت:” چه کسی به دفاع اهمیت می‌دهد؟”. آشنایی این سه نفر و رویکرد تهاجمی مانچینی پتانسیل بزرگی ایجاد کرده است؛ این مربی بازیکنانش را به شکلی همدلانه مدیریت می‌کند و همین سرنوشت‌ساز می‌شود.
وقتی ایموبیله در بازی مقابل هلند در لیگ ملت‌های اروپا موقعیت‌های گلش را از دست داد، مانچینی برای دلگرمی دادن به او در توییتی نوشت:” تو مقابل لهستان گل پیروزی را می‌زنی”.
در آن زمان هافبک‌هایی مثل استفانو سنسی، نیکولو بارلا و لورنزو پیگرینی بیشتر گل‌های ایتالیا را به ثمر می‌رساندند. یک بار دیگر درباره پست مهاجم نوک علامت سوال بزرگی شکل گرفته بود اما مانچینی در کنار ایموبیله استاد. مانچینی در مصاحبه‌اش تاکید کرد:”[ایموبیله] هر بار که برای ما بازی کرده، نمایش خوبی داشته است.” و نشان داد که ایموبیله فقط در تیم ملی سرنوشت‌ساز نمی‌شود؛ بلکه در دوران سرمربیگری مانچینی در تیم ملی 20 پاس گل در تیم لاتزیو هم داده است.
مانچینی با ابراز تاسف گفت:” ما فقط گاهی وقت‌ها همدیگر را می‌بینیم و به همین دلیل وضعیت سخت‌تر می‌شود. اگر به طور مداوم 38 بازی انجام می‌دادیم، ایموبیله برای ایتالیا 25 گل به ثمر می‌رساند.”
ایموبیله و اینسینیه، هم‌تیمی‌های سابق در پسکارا، حالا ارکان اصلی فاز هجومی تیم ملی ایتالیا هستند.
به تدریج، هویت ایتالیا و تثبیت شدن بیشتر جایگاهش به او کمک کرد و گل او در بازی جمعه شب برابر ترکیه، چهاردهمین گلش در پیراهن آتزوری و چهارمین گلش در پنج بازی گذشته برای تیم ملی بود. اگر مریح دمیرال خودش را جلوی توپ نمی‌انداخت و گل به خودی نمی‌زد، ایموبیله می‌توانست یک بار دیگر هم دروازه را باز کند.
از زمان حضور کمرنگ ایموبیله در جام جهانی 2014 و یورو 2016، این اولین گل مهم او در یک تورنمنت مهم است؛ و البته آخرین حضورش هم نخواهد بود. لئوناردو اسپیناتزولا وینگر پر سرعت رم بهترین بازیکن زمین شد و دومنیکو براردی هم درخشید، اما دیدن گلزنی ایموبیله در این ورزشگاه، در ورزشگاه خودش، با همان آزادی عملی که در لاتزیو داشت، دلیل دیگری برای ایمان داشتن به این تیم است. ایموبیله بعد از بازی گفت:” روز رضایت بخشی بود. ما روی نمایش بهترین عملکردمان تمرکز داشتیم و همه چیز برای‌مان خیلی خوب پیش رفت.”
وقت آن رسیده است که همه بدانند ایتالیا در جلوی زمین هیچ مشکلی ندارد. برعکس آن‌ها ممکن است بهترین گلزن مسابقات را در اختیار داشته باشند.