آنالیز: همه آنچه باید در مورد پرتغال یورو 2020 بدانید
دیدگاه تاکتیکی
فرناندو سانتوس معمولا با سیستم 3-3-4 بازی می‌کند اما پرتغال می‌تواند به راحتی در جریان بازی از سیستم‌های 2-4-4 یا 1-3-2-4 استفاده کند. مدافعان کناری لب‌خط بازی می‌کنند خصوصا چون وینگرهای این تیم، بازیکنانی چون دیگو ژوتا یا ژائو فلیکس در سمت چپ یا برناردو سیلوا در سمت راست، گاهی به وسط زمین می‌روند.
آنها در برابر رقبای دفاعی‌تر معمولا به شکل بی‌وقفه توپ را به حرکت درمی‌آورند و به دنبال فضا می‌گردند. ارسال سانتر گزینه‌ای محتمل‌تر در این سناریو است؛ با توجه به این کریستیانو رونالدو در نبردهای هوایی بسیار قدرتمند است.
در اختیار داشتن بازیکنانی مانند روبن نوس و برونو فرناندز در خط میانی به پرتغال اجازه می‌دهد که کیفیت بالایی را در هر دو زمینه پاسکاری کوتاه و سریع یا ارسال توپهای بلند در فواصل طولانی‌تر به نمایش بگذارد. هردوی این بازیکنان می‌توانند شوت‌های مرگباری را از فاصله دور نیز به سمت دروازه بفرستند.
حتی اگر عملکرد تیمی چندان خوب نباشد، کیفیت فردی بسیاری از بازیکنان می‌تواند تعیین‌کننده سرنوشت بازی باشد.
برونو فرناندز بعد از دو فصل درخشان در منچستریونایتد، حالا آماده است تا در یک تورنمنت بزرگ برای پرتغال بدرخشد.
بازیکنان
بسیاری از حاضران در فهرست پرتغال همین حالا در باشگاه‌های بزرگ لیگ‌های معتبر توپ می‌زنند، بنابراین اکثر آنها به دنبال نهایی کردن انتقالی با درخشش در این تورنمنت نیستند. با این حال من فکر می‌کنم رناتو سانچز می‌تواند در این زمینه از یورو 2020 سود ببرد. او پس از یک فصل بسیار خوب در لیل آماده و به اندازه کافی پخته است تا به باشگاه بزرگ اروپایی برگردد.
این موضوع درباره آندره سیلوا نیز صدق می‌کند. او در آلمان به ثبات رسیده و در پی موقعیتی برای حضور در باشگاهی بزرگ‌تر است. نونو مندس فصلی فوق العاده در اسپورتینگ داشته و اولین بازی ملی خود با پیراهن پرتغال را انجام داده است. او در 18 سالگی نشان داده که استعدادی بزرگ و ستاره‌ای در حال ظهور است. این جام ملت‌های اروپا می‌تواند ثابت کند که او یکی از بهترین مدافعان چپ در فوتبال این قاره برای دهه بعد به حساب می‌آید.
روبن دیاز قصد دارد به درخشش خود در منچسترسیتی ادامه دهد و خودش را به عنوان یکی از بهترین مدافعان میانی در اروپا مطرح کند. من فکر می‌کنم یورو همچنین می‌تواند نقطه عطفی برای ژوائو فلیکس و اثبات استعدادش باشد. فصل گذشته در اتلتیکو از نظر فردی چنان خوب نبود و مبلغ پرداخت شده برای انتقال او به این تیم هنوز فشار زیادی را به او وارد می‌کند اما نمایشی درخشان در یورو 2020 منتقدان را ساکت خواهد کرد.
رونالدو در 36 سالگی همچنان ستاره اول پرتغال است و بار اصلی تیم روی شانه‌های او قرار دارد.
اوه…. و ما همچنین یک بازیکن در خط حمله داریم که ممکن است نامش را شنیده باشید. رونالدو نمادی جهانی و فوتبالیستی است که بیشترین هوادار و دنبال کننده را در دنیا دارد. هرکسی که هوادار رونالدو است، خصوصا در سن پایین‌تر، یک پیراهن یوونتوس یا تیم ملی پرتغال با شماره 7 و نام او دارد.
من سال گذشته با نوئل مونی، رییس مرکز توسعه تجاری یوفا برای اتحادیه‌ها، مصاحبه کردم. او به من گفت:” موفقیت‌های می‌آیند و می‌روند اما وقتی کریستیانو رونالدو بازنشسته شود، پرتغال جایگاهی جهانی با میلیون‌ها هوادار به واسطه کریستیانو رونالدو خواهد داشت.”
من باور دارم که این بهترین شیوه خلاصه کردن میزان اهمیت کریستیانو رونالدو برای پرتغال و فوتبال این کشور است. آیا رونالدوی 36 ساله هنوز بزرگترین امید پرتغال است؟ این تیم در طول سال‌ها از نظر کیفی رشد کرده و بازیکنان تراز اول بسیاری دارد اما او همیشه ستاره تیم خواهد بود.
رونالدو در عین حال که ستاره پرتغال است، هدف بیشترین انتقادات نیز قرار می‌گیرد چون مردم همیشه توقع دارند که او بی‌نقص باشد. اگر گل نزند، باید گل می‌زد. اگر یک گل بزند، باید دو گل می‌زد. هواداران انتظار دارند که او همیشه و خصوصا در رقابت‌های بزرگ تعیین‌کننده ظاهر شود و اگر این اتفاق رخ ندهد، او اولین کسی است که مورد انتقاد قرار می‌گیرد و به عنوان مسئول ناکامی شناخته می‌شود. اما اگر یک نفر باشد که از چنین حجم فشاری لذت ببرد، خود او است.
سرمربی
پرتغال پروژه‌ای را با فرناندو سانتوس آغاز کرد و جواب گرفته است. آنها قهرمان آخرین جام ملت‌های اروپا در سال 2016 و لیگ ملت‌های دو سال قبل شدند. کسب این جام‌ها باعث شده حریفان احترام بیشتری برای پرتغال قائل باشند.
سانتوس با کسب دو جام برای پرتغال، به یک مربی افسانه‌ای در تاریخ فوتبال این کشور تبدیل شد.
سانتوس تا سال 2024 قرارداد دارد که شامل جام جهانی بعدی و یک جام ملت‌های دیگر هم می‌شود. و منطقی است که این نسل از بازیکنان حاضر در این رویدادها از سوی مربی هدایت شوند که آنها را برای اولین بار به تیم ملی دعوت کرد و بهتر از هرکسی از آنها شناخت دارد.
فوتبال در پرتغال
من درک می‌کنم که رقابتی بین باشگاه‌ها وجود دارد اما فکر نمی‌کنم این موضوع در تیم ملی در جریان باشد. دفاع از کشور و سرزمین در چنین رقابتی بالاترین نقطه برای یک بازیکن است. پرتغال سال‌ها به تماشای قهرمانی سایرین پرداخت تا در نهایت خودش به جایگاه قهرمانی رسید.
این که مردم می‌گویند پرتغال بخشی از اسپانیاست، اشتباه است. ما کشورهای همسایه هستیم و چیزی بیش از این وجود ندارد. هنوز کسانی هستند که ما را اشتباه می‌گیرند و پرتغالی‌ها چندان از این موضوع دل خوشی ندارند. عبارتی که از آن برای تعریف اسپانیا استفاده می‌کنیم، “برادران ما” است اما نیازی نیست که ما را با هم قاطی کنند.
قهرمانی در یورو و لیگ ملت‌های اروپا به هواداران پرتغال کمک کرد تا با اعتماد به نفس بیشتری از یکی نبودن با اسپانیایی‌ها صحبت کنند.
من امیدوارم گل‌های بسیاری در طول این تورنمنت به ثمر برسانیم که با فریادهای “Toma!” در خیابان‌های پرتغال همراه شود. ترجمه این کلمه کار دشواری است اما نزدیک‌ترین کلمه به آن “بگیر که اومد!” از نظر فریاد زدن بر سر حریف به حساب می‌آید. هرچند در کمال ناباوری به یاد دارم که وقتی ادر گل پیروزی بخش در فینال برابر فرانسه در یورو 2016 را به ثمر رساند، چنین فریادی نزدم. همه در اطراف من فریاد می‌زدند اما به هیچ چیز فکر نمی‌کردم- شاید چون باور نمی‌کردم که این اتفاق واقعی باشد. اما بود. این مهم‌ترین گل تاریخ پرتغال بود.
فهرست تیم
پرتغال نسبت به یورو 2016 بازیکنان باکلاس‌تری دارد و این می‌تواند به آنها در راه دفاع از عنوان قهرمانی کمک کند.
دروازه‌بان‌ها: آنتونی لوپس (لیون)، روی پاتریسیو (وولوز)، روی سیلوا (گرانادا)
مدافعان: ژوائو کانسلو (منچسترسیتی)، نلسون سمدو (وولوز)، ژوزه فونته (لیل)، روبن دیاز (منچسترسیتی)، نونو مندس (اسپورتینگ لیسبون)، رافائل گریرو (بروسیا دورتموند) په‌په (پورتو)
هافبک‌ها: دانیلو پریرا (پاری‌سن‌ژرمن)، ژوائو پالینیا (اسپورتینگ لیسبون)، روبن نوس (وولوز)، برونو فرناندز (منچستریونایتد)، ژوائو موتینیو (وولوز)، رناتو سانچس (لیل)، سرجیو الیویرا (پورتو)، ویلیام کاروالیو (رئال بتیس) پوته (اسپورتینگ لیسبون)
مهاجمان: آندره سیلوا (آینتراخت فرانکفورت)، برناردو سیلوا (منچسترسیتی)، کریستیانو رونالدو (یوونتوس)، دیوگو ژوتا (لیورپول)، ژوائو فیلیکس (اتلتیکو مادرید)، رافا سیلوا (بنفیکا)
دیدارها
25 خرداد، بوداپست: مجارستان – پرتغال / ساعت: 20:30
29 خرداد، مونیخ: پرتغال – آلمان/ ساعت: 22:30
2 تیر، بوداپست: فرانسه – پرتغال / ساعت: 23:30