آنالیز: همه آنچه باید در مورد انگلیسِ یورو 2020 بدانید

تاریخ انتشار ۲۳ خرداد ۱۴۰۰ در ساعت ۰۷:۱۸

این همان تیم قدرتمندی نیست که گرت ساوت‌گیت سه سال پیش به نیمه‌نهایی جام جهانی برد. از زمان آن رقابت‌ها، سرمربی انگلیس ترکیب تهاجمی 3-3-4 را به کار گرفت که در مقدماتی جام جهانی در ماه مارس موفق بود اما در بازی‌های لیگ ملت‌های پاییز گذشته کمتر جواب داد.

دیدگاه تاکتیکی

احتمالا انگلیس در بازی‌های بزرگ 3-4-3 بازی می‌کند و در بازی‌هایی که می‌خواهند توپ را در اختیار داشته باشند، با ترکیب 3-3-4 به میدان برود. در صورتی که انگلیس به فینال راه یابد باید هفت بازی انجام دهد- که در نیمی از این بازی‌ها با ترکیب 3-4-3 بازی خواهند کرد. هنوز اصلا مشخص نیست که چه بازیکنانی در بازی اول مقابل کرواسی به میدان خواهند رفت و مردم انگلیس این روزها بیشتر از هر موضوعی در این باره صحبت می‌کنند.

ساوت‌گیت سرمربی عملگرایی است یا حداقل می‌خواهد که باشد. او قبل از بازی با لهستان در ماه مارس، گفت:” ما بازیکنان جذاب و خلاق زیادی داریم و باید اجازه دهیم آن‌ها تا آنجا که می‌توانند خطرناک باشند. باید در دل حریفان نگرانی ایجاد کنیم. اما خب کاملاً درست که اگر به عنوان یک تیم خوب دفاع نکنیم، در مسابقات بزرگ پیروز نخواهیم شد.

وقتی بازی فرانسه و پرتغال- تیم‌هایی که برنده (تورنمنت) شدند را نگاه کردم، متوجه شدم که آن‌ها باهوش و باتجربه هستند. این همان چیزی است که باید به این گروه اضافه کنیم. بازیکنان جوان زیادی در این گروه حضور دارند. باید به آن‌ها کمک کنیم تا یاد بگیرند چگونه در مسابقات بزرگ برنده شوند.”

سرمربی فرانسه دیدیه دشان که از سیستم بازی یوونتوس در دهه 1990 تقلید می‌کند، برایش مهم نیست که برای رسیدن به برد بازی خسته‌کننده‌ای را به نمایش بگذراند. پرتغال در سال 2016 در دور گروهی هیچ دیداری را نبرد و فقط یکی از بازی‌های مرحله حذفی را در 90 دقیقه با برد پشت سر گذاشت اما توانست قهرمان مسابقات شود. ساوت‌گیت می‌خواهد از این الگو تقلید کند. به همین دلیل است که به احتمال زیاد در بازی‌های بزرگتر با سیستم 3-4-3 به میدان خواهد رفت، چون چیزی که در این بازی‌ها مهم است بازی مستحکم است نه زیبا. ترکیب 3-4-3 این تیم از 3-4-3 چلسی تحت هدایت آنتونیو کونته الهام گرفته است؛ یکی از این سه مدافع باید از عمق زمین توپ را جلو ببرد و بازیکنان کناری هم باید به محوطه جریمه حریف برسند و شوت بزنند.

مهمترین بازیکنان تیم انگلیس در سیستم 3-4-3 این نفرات هستند: کایل واکر به عنوان یکی از مدافعان میانی که در سمت راست قرار می‌گیرد؛ میسون مونت که می‌تواند در پست هافبک میانی قرار بگیرد و اگر نیاز باشد ساوت‌گیت می‌تواند از او در پست شماره 10 استفاده کند، یا در کناره‌ها بازی کند و از آن‌جا به عمق زمین حریف برود؛ و البته هری کین که در خط مقدم تیم قرار دارد. او یا خودش ضربات پایانی را می‌زند یا توپ را به بازیکنان دونده‌ای مثل استرلینگ یا رشفورد پاس دهد.

جود بلینگام می‌تواند پدیده انگلیس در این رقابت‌ها باشد؛ ستاره 17 ساله‌ای که بعد از یک فصل خوب در دورتموند، آماده درخشش در رقابت‌های ملی است.

بازیکنان

تعدادی از بازیکنان انگلیس هستند که امیدوارند بتوانند سهم بزرگی در یورو 2020 داشته باشند تا در سطح باشگاهی به موفقیت‌های بیشتری برسند.

احتمالا دکلان رایس باانگیزه‌ترین بازیکن انگلیس باشد. چرا فرانک لمپارد آنقدر تلاش کرد تا رایس را به چلسی ببرد؟ چرا منچستر یونایتد سعی دارد جسی لینگارد را به وستهم بدهد تا بتواند رایس را به خدمت بگیرد؟ این هافبک دفاعی از شروع فصل 20-2019 پیشرفت زیادی داشته است، در حالی که پیش از آن، بعد از یک و دو کردن با هم‌تیمی‌هایش در دنبال کردن حرکت مشکل داشت. او بهترین هافبک دفاعی “شماره 6” در تیم انگلیس است و روزی محور تیمی در لیگ قهرمانان اروپا خواهد بود.

همچنین، کیه‌ران تریپیه به تازگی با بازی در پست دفاع راست در تیم دیگو سیمئونه توانست فاتح لالیگا شود. این موضوع می‌تواند توجه مردم را جلب کند. انگلیس با بازیکنان حاضردر لیگ‌های خارجی رابطه غیرعادی و دور از ذهنی دارد؛ بنابراین علی رغم این که زوج جیدون سانچو و جود بلینگام در تیم دورتموند از بهترین بازیکنان جوان جهان هستند، بینندگان داخلی هنوز منتظرند نبوغ خودشان را اثبات کنند.

سانچو ممکن است بینندگان انگلیسی را شگفت‌زده کند، چون فقط یک بازیکن بسیار سریع نیست و نسبت به سنش، هوش فوتبالی‌ بالایی دارد. بعضی از فوتبالیست‌ها آن قدر بااستعداد هستند که توصیف بازی‌شان کمی احمقانه به نظر می‌رسد. سانچو همیشه در بهترین لحظه بهترین کار را انجام می‌دهد.

بلینگام هم همین طور است. او 17 ساله است، 186 سانتی‌متر قد دارد و برای یکی از بهترین‌ تیم‌های آلمان بازی می‌کند. بی دلیل نیست که بیرمنگام بعد از رفتن بلینگام از این تیم پیراهنش را بایگانی کرده است. بی دلیل نیست که منچستریونایتد، سر الکس فرگوسن و اریک کانتونا را به زمین تمرینی کارینگتون فرستاد تا با بلینگام و خانواده‌اش ملاقات و او را متقاعد کنند به اولدترافورد برود. بی‌دلیل نیست که جوردن هندرسون قبل از بازی هفته گذشته انگلیس مقابل اتریش شخصا پیراهن شماره 8 را به او تقدیم کرد.

بلینگام به زودی به یکی از بهترین بازیکنان دنیا تبدیل می‌شود؛ این اتفاق ممکن است در این تورنمنت رخ دهد یا در جام جهانی سال آینده اتفاق بیفتد.

سرمربی

بعضی‌ها کیفیت فنی ساوت‌گیت به عنوان یک سرمربی را زیر سوال می‌برند اما شکی وجود ندارد که او بعد از سر بابی رابسون بهترین مربی باسیاست انگلیس است (و حتی از همان عینک خوش‌بینی‌ای استفاده می‌کند که مطبوعات انگلیس در دهه 1990 درباره رابسون از آن صحبت می‌کردند).

نتایج خوب انگلیس در جام‌جهانی باعث شد تا ساوت‌گیت به حضورش روی نیمکت سه‌شیرها ادامه بدهد و اکنون برای حضور درجام‌جهانی آینده، به کسب نتایج خوب در یورو نیاز دارد.

خود ساوت‌گیت گفته است که می‌خواهد از اسکلت همان تیمی که در سال 2018 به نیمه‌نهایی رسید استفاده کند و دلایل خوبی وجود دارد که نشان می‌دهد تیم او از آن زمان پیشرفت زیادی کرده است. از نظر تاریخی، انگلیس تیم متوسطی بوده است، تیم معمولی یا خوبی که به ندرت به مراحل پایانی تورنمنت‌ها می‌رسد. این تصویر در دهه 2010 کمی تغییر کرد. آنها در مرحله مقدماتی جام جهانی نمایش قدرتمندی داشتند اما اگر به استعدادها و منابع در اختیار انگلیس نگاه کنیم، آن‌ها دستاوردهای کمی داشته‌اند.

ساوت‌گیت شاید مردی باشد که بتواند این وضعیت را اصلاح کند یا شاید کسی باشد که راه برای سرمربی بعدی هموار می‌کند تا او انگلیس را به افتخار برساند.

فراموش نکنید: سال آینده جام جهانی برگزار می‌شود. اگر انگلیس به شکلی تحقیرآمیز از مسابقات کنار نرود، به گونه‌ای که فقط سرمربی مقصر باشد و مجبور به استعفا شود، تیم ملی با همین شمایل به جام جهانی 2022 قطر می‌رود (البته اگر بتواند به جام جهانی راه پیدا کند).

فوتبال در انگلیس

در این سال‌ها انگلیس در تورنمنت‎های مختلف قدرتمندانه ظاهر نشده و این بار اگر/هر زمانی حذف شوند، عواقبش متفاوت نخواهد بود.

راه حل مشخص این است که ساوت‌گیت تقصیرها را بر گردن بگیرد. او در جام جهانی روسیه عملکرد خوبی داشت و توانست در مسیری تقریباً آسان انگلیس را به مرحله نیمه‌نهایی رساند (کلمبیا و سوئد را شکست بدهی تا جزء چهار تیم برتر باشی؟ من هم از این قرعه استقبال می‌کنم) اما این تابستان با توجه به قرعه سخت‌تر انگلیس کار او اصلا آسان نخواهد بود.

راه‌حل ناراحت‌کننده و البته محتمل‌تر سرزنش هر بازیکنی است که پنالتی یا شانس بزرگی را از دست دهد و منجر به حذف تیمش شود.

لباس اول انگلیس یک پیراهن خوب و ساده سفیدرنگ است که تا حدودی خاطرات جام جهانی 1998 فرانسه را تداعی می کند و وقتی شماره و نام بازیکنان روی آن بیاید، نسبت به قبل بهتر می‌شود. پیراهن دوم رنگ آبی قابل قبولی دارد اما لباس جذاب انگلیس لباس سومش است، به رنگ سیاه که برای استفاده در مهمانی طراحی شده، نه برای نفس نفس زدن بعد از گل کوچک بازی کردن. همه این لباس‌ها به شدت گران هستند.

با توجه به برگزاری فینال یورو 2020 در ومبلی، هواداران انگلیس انتظار زیادی دارند که تیم‌شان را در دیدار نهایی ببینند.

دیدن این که هواداران کدام شماره پیراهن را برای پوشیدن انتخاب می‌کنند، همیشه جالب است.

“کین 9” به خاطر این که این مهاجم کاپیتان تیم است احتمالا پرفروش‌ترین پیراهن خواهد بود، اما تاتنهام در منطقه رقبایی دارد و هواداران آن تیم‌ها ممکن است به همین دلیل پیراهنش را نپوشند. “راشفورد 11” ممکن است حتی بین هواداران غیر یونایتدی هم محبوب باشد، چون این مهاجم در خارج از زمین کارهای خیریه زیادی انجام می‌دهد. “گریلیش 7” هم شانس این را دارد که شگفتی‌ساز این مسابقات باشد.

با توجه به این که نیمه‌نهایی و فینال مسابقات در ومبلی برگزار می شود، قهرمانی هر تیمی به غیر از انگلیس می‌تواند “هواداران میزبان” را آزار دهد. بین انگلیس با آلمان و فرانسه رقابت‌های تاریخی زیادی وجود دارد و اگر در 20 تیر یکی از این دو تیم قهرمان شود انگلیسی‌های میهن‌پرست از این قهرمانی خوشحال نخواهند شد؛ اما شاید خنده‌دارترین نتیجه قهرمانی اسکاتلند باشد.

و اگر قرار است در کافه‌ بازی را تماشا کنید، با خود چتر بیاورید. یک رسم جدید در انگلیس باب شده که بعد از به ثمر رسیدن گل باید تا جایی که می‌توانید لیوان‌تان را به هوا پرتاب کنید (لطفا فقط لیوان پلاستیکی بردارید).

فهرست تیم

اگر اتفاق غیرمنتظره‌ای رخ ندهد، سه‌شیرها تقریبا با همین فهرست در جام‌جهانی آینده هم حضور خواهند داشت.

دروازه بان‌ها: دین هندرسون (منچستریونایتد)، سم جانستون (وست برومویچ)، جوردن پیکفورد (اورتون)

مدافعان: بن چیلول(چلسی)، کانر کودی (ولورهمپتون)، ریس جیمز (چلسی)، هری مگوایر (منچستریونایتد) ، تایرون مینگز (استون‌ویلا)، لوک شاو (منچستریونایتد)، جان استونز (منچسترسیتی)، کیه‌ران تریپیه (اتلتیکومادرید)، کایل واکر (منچسترسیتی)، بن وایت (برایتون)

هافبک‌ها: جود بلینگام (بروسیا دورتموند)، جوردن هندرسون (لیورپول)، میسون مونت (چلسی)، کالوین فیلیپس (لیدزیونایتد)، دکلان رایس (وستهام‌یونایتد)

مهاجمان: دومینیک کالورت لوین (اورتون)، فیل فودن (منچسترسیتی)، جک گریلیش (استون ویلا)، هری کین (تاتنهام)، مارکوس راشفورد (منچستریونایتد)، بوکایو ساکا (آرسنال)، جیدون سانچو (بورسیا دورتموند)، رحیم استرلینگ (منچسترسیتی)