با شرایط بحرانی بارسا و رئال؛ اتلتیکو باز هم مدعی اول لالیگاست
هفت‌یک- اتلتیکو مادرید از قدیم واکنش خوبی نسبت به فتح لالیگا نداشته است.
آنها 11 بار قهرمان شده‌اند اما فقط یک بار در دو فصل متوالی این جام را بالا برده‌اند که در فصل 51-1950 بوده است. آخرین قهرمانی آنها در فصل 14- 2013 با جدایی بازیکنان کلیدی از تیم دیه‌گو سیمئونه شامل داوید ویا، دیه‌گو کاستا و تیبو کورتوا همراه شد. آن تیم بسیار تضعیف شده فصل بعدی را با 16 امتیاز اختلاف نسبت به بارسلونای قهرمان به پایان رساند.
فصل پس از قهرمانی قبلی آنها فصل 97- 1996 بود که اتلتیکو آن را در رده پنجم با 21 امتیاز اختلاف نسبت به رئال مادرید قهرمان به پایان برد. آنها در عرض سه سال سقوط کردند؛ آن تیم قهرمان کاملا متفرق شد که شامل خود سیمئونه هم بود که در آن زمان در پست هافبک بازی می‌کرد و به سری A رفت.
این بار به نظر می‌رسد تاکید زیادی مبنی بر متفاوت بودن شرایط در اطراف اتلتیکو وجود دارد- آنها به جای فروش بازیکنان یا از هم پاشیده شدن تیم، در شرایط خوبی برای ادامه دادن به دستاورد سال گذشته قرار دارند. و می‌توانند از موقعیتی غیرعادی سود ببرند که قرار داشتن در شرایطی بهتر از بارسا یا رئال در بیرون از زمین است.
سیمئونه در شب آغاز این فصل تایید کرد:” شرایط پس از قهرمانی 2014 برای ما سخت بود چون بسیاری از بازیکنان جدا شدند. حالا اکثر بازیکنان پس از قهرمانی دوباره در تیم باقی مانده‌اند. این باعث خوشحالی ماست و به همان مسیر همیشگی ادامه می‌دهیم.”
اتلتیکو مادرید فصل جدید را با دو پیروزی آغاز کرد تا از همین ابتدا از رئال و بارسا پیش بیفتد.
پیروزی 0-1 یکشنبه شب برابر الچه، اولین دیدار با حضور هواداران در ورزشگاه واندا متروپولیتانو پس از 553 روز، شانس یادآوری قهرمانی فصل گذشته و ارزش آن را برای تیم و هوادارانش فراهم کرد. همچنین این اعتماد مشترک وجود دارد که اتلتیکو این بار در مسیر بهتری قرار دارد.
***
با توجه به تمامی مشکلات مالی در بارسلونا و با حجم کمتر در رئال مادرید، شاید این انتظار وجود داشت که اتلتیکو هم مجبور به فروش اعضای مهم تیمش در تابستان جاری شود.
فقط در تابستان 2014 نبود که بهترین یا بااستعدادترین ستاره‌های روخی‌بلانکو تصمیم به ترک این تیم گرفتند- انتقال آنتوان گریزمان به بارسلونا، لوکاس هرناندز به بایرن مونیخ یا رودریگو به منچسترسیتی هم از همین دست بودند. چنین فروش‌هایی همچنین به صورت کلی با روند کاری مدیران باشگاه سازگاری داشت که معمولا می‌توانستند مبالغ قابل توجهی را از فروش این بازیکنان به دست آورند. هرچند این تابستان متفاوت است.
منبعی می‌گوید:” این زمان متفاوتی برای اتلتیکو است چون آنها نیازی به فروش بازیکنان ندارند. اگر این کار را انجام دهند با قیمت خوبی خواهد بود، مانند سائول نیگز. برای مثال آنها در مورد توماس پارتی معامله خوبی انجام دادند، زمان خوبی بود و رقم خوبی هم از آرسنال دریافت کردند.”
اینطور نیست که اتلتیکو در شرایط مالی بسیار خوبی باشد. آخرین حسابرسی آنها تا ژوئن 2020 نشان داد که 590 میلیون یورو بدهی دارند و انتظار می‌رود که ضررهای فصل 21- 2020 هم حدود 80 میلیون یورو باشد چرا که ویروس کرونا تقریبا به اندازه دو رقیب دیگر به آنها هم ضربه زد.
چنین ارقامی باعث آشفتگی میگل آنخل خیل مارین، مدیر اجرایی، یا انریکه سرزو، رییس باشگاه، نشده است. حالا دهه‌هاست که آنها توانسته‌اند این باشگاه را پیش ببرند، شرکا و سرمایه‌گذارانی مانند گروه چینی واندا، کارلوس اسلیم به عنوان ثروتمندترین مرد مکزیک یا شررکت کوانتوم پَسِیفیک متعلق به تاجری اسرائیلی به نام ایدان اوفر را جذب کنند و در همین حال همچنان زمام امور باشگاه را در دست داشته باشند.
کار ماهرانه این تابستان تقسیم سهامی به ارزش 181.9 میلیون یورو نه فقط در خود اتلتیکو، بلکه در شرکت هولدینگ جدیدی بود که مالکیت باشگاه را بر عهده دارد. شرکت مدیریتی آرس (Ares)، سرمایه‌گذار آمریکایی، سهم 34 درصدی در این سازمان جدیدی به نام شرکت هولدینگ اتلتیکو دریافت کرد. به گزارش رسانه‌های تجاری اسپانیایی خیل مارین نیز توانست زمینه پرداخت اکثر بدهی‌های باشگاه را با جذب شرکای مالی آمریکایی جدید شامل شرکت‌های پرودنشال و پریکوآ پرایوت کپیتال (که قراردادی مشابه با بارسلونا برخلاف شرایط درآمدهای آینده باشگاه از حق پخش تلویزیونی دارد) فراهم کند.
در حالی که رئال و بارسا هر دو قویا با قرارداد لالیگا با شرکت سی‌وی‌سی مخالف هستند، اتلتیکو کاملا از این برنامه حمایت می‌کند. خیل مارین، متحد اصلی خاویر تباس، رییس لالیگا، قویا از این پروژه دفاع کرد. او این هفته گفت:” افراد زیادی بدون آن که اطلاع زیادی از این موضوع داشته باشند، صرفا بر اساس روابطی که دارند، درباره آن حرف زده‌اند. من باور دارم که تلاش برای قدرتمندتر کردن باشگاه، افزایش توان پرداخت قروض و اهدای توانایی رقابت بیشتر با داشتن لالیگایی قوی‌تر اقدام خوبی است.”
چنین ترفندهایی این اعتماد به نفس را به مدیران اتلتیکو داده تا به سرمایه‌گذاری در تیم در طول این تابستان ادامه دهند. مهمترین خبر در اوایل جولای منتشر شد که سیمئونه قراردادش را که به تازگی وارد سال پایانی‌اش شده بود، تمدید کرد و حالا تا ژوئن 2024 در این تیم خواهد ماند. افزایش دستمزد چندانی صورت نگرفت اما ادامه پرداخت 20 میلیون یورو (پس از مالیات) باعث می‌شود که او همچنان بالاترین دستمزد را بین مربیان دنیای فوتبال داشته باشد. این نکته نیز مهم بود که تمامی متحدان نزدیک سیمئونه هم قراردادهای جدیدی تا همان تاریخ به امضا رساندند.
آندره‌آ برتا، مدیر ورزشی اتلتیکو، بلافاصله پس از قهرمانی تیم ملی آرژانتین در کوپا آمه‌ریکا برای عقد قرارداد جذب رودریگو دی‌پُل، هافبک 27 ساله، از اودینزه در 12 جولای با رقم 35 میلیون یورو اقدام کرد. سیمئونه از سال 2013 علنا از استعداد فیزیکی و تکنیکی دی‌پل تمجید می‌کرد، زمانی که او نوجوانی در حال رشد در باشگاه راسینگ در بوئنوس‌آیرس بود. سایر باشگاه‌ها هم در این تابستان مشتاق جذب او بودند اما اتلتیکو کارش را به خوبی پیش برد.
رودریگو دی‌پل بعد از فصلی خوب در اودینزه و درخشش در کوپا آمه‌ریکا، راهی اتلتیکو شد.
سپس بحث تمدید قراردادهای استفان ساویچ و خوزه ماریا خیمنز، مدافعان تیم، و مارکوس یورنته، هافبک تیم، مطرح شد. احتمالا تمامی این بازیکنان در تابستان‌های قبلی در مرکز گمانه‌زنی‌های پر التهاب نقل و انتقالاتی قرار داشتند و مدیربرنامه‌های‌شان به دنبال دستمزدهای بالاتر در تیمی دیگر بودند. اما این بار هم رقابت دیگری وجود نداشت- کار خیلی سریع و موفقیت‌آمیز انجام شد.
اتلتیکو هنوز مجبور است تحت قوانین سختگیرانه پرداخت دستمزد لالیگا پیش برود که باعث ایجاد مشکلات بزرگی در بارسلونا شد. دستمزد پرداختی فصل گذشته آنها 217.3 میلیون یورو بود و رقم نهایی برای فصل 22- 2021 نیز باید چیزی در همین حدود باشد. جدایی عجیب دیه‌گو کاستا در ژانویه گذشته فضایی را باز کرد و این اتفاق با جدایی ویتولو، وینگر نیمکت‌نشین، و پیوستنش به ختافه در این تابستان تکرار شد. لوکاس توریرا هم که تاثیر چندانی روی قهرمانی آنها نداشت، به آرسنال بازگشت. رهایی از دستمزد قابل توجه سائول یکی از اولویت‌های مدیران باشگاه بود اما هنوز پیشنهادی برای این هافبک نرسیده است.
اتلتیکو امیدوار بود که بتواند سائول را در این تابستان راهی باشگاه دیگری کند اما هنوز نتوانستند مشتری‌ای برای او پیدا کنند.
سایر موارد تا به حال چندان پر سر و صدا نبوده است. مارکوس پائولو، وینگر 20 ساله برزیلی، با پایان قراردادش با فلومیننزه به عنوان بازیکن آزاد جذب شد و فصل آینده در باشگاه پرتغالی فامالیکائو به کسب تجربه خواهد پرداخت. بنجامین لکومته، دروازه‌بان، به صورت قرضی از موناکو به خدمت گرفته شد تا نیمکت نشین یان اوبلاک باشد و ایوو گربیچ، دروازه‌بان جوان کروات، این فصل اجازه یافت تا برای حضور در میدان به لیل منتقل شود.
تنها مشکل بزرگ باقی مانده در فهرست اتلتیکو یافتن بازیکن ذخیره برای لوییس سوارز در پست مهاجم نوک است تا او بتواند گاهی در طول 9 ماه آینده استراحت کند. پس از جدایی کاستا در پنجره نقل و انتقالات زمستانی، موسی دمبله به عنوان جانشین کوتاه‌مدت او به ندرت فرصت بازی پیدا کرد. گزینه‌های زیادی مطرح شده است- شامل بازگشت گریزمان و تلاش برای جذب مهاجمان جوان‌تری چون رافا میر از ولوز، لائوتارو مارتینز از اینتر و دوشان ولاهوویچ از فیورنتینا.
این موضوع هنوز حل نشده و این در حالی است که میر به سویا پیوسته و ادامه حضور گریزمان در بارسا هم قطعی به نظر می‌رسد. پیش از شروع فصل از سیمئونه پرسیده شد که آیا تیمش نیازی به هزینه برای خرید مهاجمی جدید دارد یا خیر. او پاسخ داد:” به بازار همه کشورها به جز انگلیس نگاه کنید. شرایط برای همه بسیار دشوار است.”
این موضوع حقیقت دارد. اما این تابستان به چندین دلیل برای اتلتیکو به اندازه سایرین دشوار نبوده است.
***
آماده‌سازی پیش فصل اتلتیکو چندان خوب پیش نرفت چرا که سیمئونه درگیر بازیکنانی بود که دیرهنگام از یورو 2020 یا کوپا آمه‌ریکا برمی‌گشتند و علاوه بر این مصدومیت‌هایی در زمان‌های عجیب نیز رخ داد.
توماس لمار و ماریو هرموسو تنها بازیکنان ثابت تیم اول بودند که در جریان دیدارهای این تیم با نومانسیا، ردبول سالزبورگ، وولفسبورگ، کادیز و فاینورد در زمین حضور داشتند- اتلتیکو تنها در یکی از این دیدارها توانست در زمان قانونی پیروز شود. لوییس سوارز و کیه‌ران تریپیه پس از تابستانی پر فشار حتی یک دقیقه هم در این دیدارها بازی نکردند و ساویچ نیز به دلیل مصدومیت از ناحیه همسترینگ در تمامی آنها غایب بود. کوکه و مارکو یورنته پس از بازگشت دیرهنگام از حضور در نیمه نهایی یورو 2020 با اسپانیا فقط 45 دقیقه بازی کردند.
این اتفاق به بازیکنان جوان‌تر فرصت خوبی داد و یک نوجوان به طور خاص توجهات را به خود جلب کرد. جایگاه معمول سوارز توسط جولیانو سیمئونه، هم تیمی جوانش، پر شد که فصل گذشته سه گل در 10 بازی تیم اتلتیکو مادرید B به ثمر رساند و بیشتر به عنوان وینگر چپ به میدان می‌رود. پسر سرمربی تیم اشتیاق و قدرت فیزیکی مشابهی را در ترکیب تیم اصلی به کار گرفت اما موفق به گلزنی نشد. ال‌چولو در پاسخ به این سوال که آیا پسر 18 ساله‌اش برای حضور در تیم اول به اندازه کافی خوب است یا خیر، گفت:” او هنوز باید پیشرفت کند و ما این موضوع را بررسی خواهیم کرد که پیشرفت او با ماندن در کنار ما انجام خواهد شد یا رفتن به تیم دوم.”
موقعیت سوارز به شکل خاصی جالب بود- حتی یک هفته پیش از آغاز فصل هم او در بارسلونا مشغول کمک به لیونل مسی، دوست نزدیکش، برای پشت سر گذاشتن جدایی غم‌انگیز از باشگاه کاتالان بود (چیزی که بازیکن اروگوئه‌ای خودش تجربه کرده است). وقتی سوارز به زمین تمرین اتلتیکو برگشت، برنامه‌اش شامل کار انفرادی با انریکه اورتگا، مربی بدنساز، هم می‌شد که برای این بازیکن 34 ساله با سابقه مصدومیت زانو ضروری به نظر می‌رسید.
سوال دیگری که بر سر تیم سایه انداخته بود، فشار اضافی ناشی از دفاع از عنوان قهرمانی لالیگا بود. سیمئونه در حالی که در جریان جلسه تمرینی دشوار زیر نظر اورتگا در هفته پایانی پیش از آغاز فصل از بازیکنانش می‌خواست سخت‌تر کار کنند، بر سر آنها فریاد زد:” ما قهرمان هستیم، آنها با تمام وجود برای حمله به ما می‌آیند.”
پیام اعلام شده به صورت خصوصی و عمومی این بود که هیچ چیز تغییر نکرده است- تیم جنگجویان صادق اتلتیکو همیشه باید سخت‌تر کار کنند و طولانی‌تر مبارزه کنند، در حالی که رئال مادرید و بارسلونا همچنان تیم‌هایی بسیار گرانقیت‌تری دارند. نشانه‌ای از نواقص ادامه‌دار تیم در آخرین دیدار دوستانه برابر فاینورد هویدا شد؛ زمانی که یانیک کاراسکو، وینگر تیم، به دلیل ضربه احمقانه به حریف اخراج شد، سپس کنترلش را از دست داد و جنجالی به پا کرد که با دخالت اکثر بازیکنان هر دو تیم همراه بود. سیمئونه به زمین رفت تا به کاراسکو بگوید از زمین خارج شود اما این تصویر تیمی را ارائه کرد که حتی در پیش‌فصل نیز بسیار عصبی و جنجالی است.
هرچند این تمام ماجرا نیست. همزمان با تکامل سبک بازی در سال‌های اخیر، ال‌چولو و هسته اصلی کادری مربی‌گری‌اش هم در طول زمان یاد گرفته‌اند که چه زمان از بازیکنان توقع داشته باشند و چه زمانی بهتر است که کمی ملایم‌تر رفتار کنند.
منبعی نزدیک به یکی از اعضای قدیمی تیم می‌گوید:” خطر این است که سیمئونه چنان به آنها سخت بگیرد که از دست او و تمام جدیتی که از آنها توقع می‌رود، خسته شوند. گاهی نیاز دارید کمی هوشمندانه در این باره عمل کنید و او سال گذشته همین کار را کرد، زمانی که موفق شدند فاتح لالیگا شوند.”
***
یکی از ویژگی‌های همیشگی یک دهه حضور سیمئونه روی نیمکت اتلتیکو، نحوه ورود مستقیم خریدهای جدید به تیم بوده است- او عموما از بازیکنان جدید می‌خواهد که به تاکتیک‌ها و توقعات او در شدت سختی کار عادت کنند. دی پل از بسیاری جهات شبیه بازیکنانی است که می‌توانند خیلی سریع از هر دو جنبه فیزیکی و تکنیکی سازگار شوند اما او در اولین دیدار لالیگا در فصل 22- 2021 برابر سلتاویگو روی نیمکت قرار داشت.
سیمئونه پیش از آن بازی گفت:” رودریگو تعطیلاتش را زودتر به پایان رساند تا با آنچه تیم می‌خواهد سازگار شود. باید ببینیم که آیا می‌تواند این کار را به سرعت انجام دهد. او در خط میانی با کوندوگبیا، هکتور هررا، لمار، یورنته، کوکه و…. رقابت دارد.”
کوندوگبیا، بازیکن سابق والنسیا، در اواخر تابستان گذشته به اتلتیکو پیوست و زمان برد تا جایش را در ترکیب اصلی پیدا کند. اما در نهایت اعتماد سیمئونه را به دست آورد و فصل جدید را با عملکردی قدرتمندانه در خط میانی در جریان پیروزی 1-2 برابر سلتا آغاز کرد. حتی دست بارسا و رئال نیز در مناطق حیاتی میانی تا این جد باز نیست.
تعداد زیادی از بازیکنان اتلتیکو به دلیل همراهی تیم‌های ملی‌شان، دیدارهای پیش فصل را از دست دادند.
کوریا به دلیل حضور در کوپا آمه‌ریکا تنها 32 دقیقه در دیدارهای دوستانه پیش فصل به میدان رفت اما در این مقطع گزینه بهتری از سوارز برای حضور در ترکیب اصلی در بالائیدوس به حساب آمد. او مهارت کافی برای به ثمر رساندن دو گل زیبا را داشت. این اتفاق بار دیگر این موضوع را یادآوری کرد که او و کاراسکو در جریان ماه‌های پایانی فصل گذشته پا پیش گذاشته و خودشان را به عنوان مهمترین مهاجمان تیم معرفی کردند چرا که هر یک از آنها در به ثمر رسیدن 14 گل از 17 گل پایانی فصل 21- 2020 نقش داشت و یا پاس گل داد یا گلزنی کرد.
گل دوم اتلتیکو برابر سلتا به چندین دلیل از اهمیت خاصی برخوردار بود. اول نحوه واکنش سریع آنها به دریافت گل مساوی برخلاف جریان بازی بود. دوم این که این گل با نفوذ و پاس عالی سائول ساخته شد.
داستان بزرگ در طول پیش‌فصل این بود که همکاری طولانی سائول با اتلتیکو به پایان رسیده به نظر می‌رسید. هر دو طرف پذیرفته‌اند که ایجاد تغییر بهترین اتفاق ممکن پس از فصلی است که او نقش زیادی در کسب عنوان قهرمانی در پایانش نداشت. تنها مشکل این بود که سایر باشگاه‌هایی که توان پرداخت قیمت 50 میلیون یورویی مدنظر را دارند نیز به افت او در سال‌های اخیر توجه کرده‌اند.
موضوع قابل توجه دیگر، عدم حضور نام سائول در لیست هافبک‌هایی بود که دی پل باید با آنها رقابت کند. او در برابر سلتا بار دیگر در پست وینگ- بک چپ به میدان رفت، نقشی که علنا تایید کرده علاقه‌ای به آن ندارد. اما هیچ چیزی در عملکرد او دیده نشد که نشان دهد ذره‌ای از تعهد او کاسته شده است- او بیشتر از همه هم‌تیمی‌هایش در طول 90 دقیقه تکل زد، دفع توپ داشت و پاس ارسال کرد.
سوارز و تریپیه هر دو در نیمه دوم در بالائیدوس به زمین آمدند تا به کنترل بازی توسط اتلتیکو کمک کنند. تریپیه بعد از کمک به صعود تیم ملی انگلیس به فینال یورو 2020، با گمانه‌زنی‌های بسیار درباره آینده‌اش به تیم برگشت. منچستریونایتد مشتاق برگرداندن بازیکن سابق تاتنهام به لیگ برتر بود اما اتلتیکو اطمینان داشت که قصد حفظ او را دارد و موقعیت مالی خوب آنها به این معنا بود که یونایتد فقط با پرداخت بند فسخ 40 میلیون یورویی قادر به خرید این بازیکن هستند.
اهمیت تریپیه در سیستم 2- 5-3 سیمئونه زمانی مشخص شد که عملکرد نه چندان درخشان تیم در ژانویه و فوریه سال گذشته با محرومیت او از سوی اتحادیه فوتبال انگلیس به اتهام شرط بندی همزمان شد؛ اتهامی که هیچکس در باشگاه از آن مطلع نبود. اتلتیک متوجه شده که هرچند بازگشت به خانه شاید برای این بازیکن 30 ساله جذاب باشد اما هر انتقالی پیش از بسته شدن پنجره نقل و انتقالات در 31 آگوست بسیار بعید است.
هفته اول لالیگا با شباهت‌هایی به فصل گذشته هم همراه بود- داوران و مقامات حامی رئال و بارسا علاقه زیادی به متوقف کردن اتلتیکو داشتند. ادعای توطئه بار دیگر زمانی مطرح شد که به دلیل خطای هند از سوی یورنته یک پنالتی به سود سلتا اعلام شد و این 24 ساعت پس از دیداری رخ داد که در آن به دلیل حرکتی مشابه از سوی لوکاس واسکز، بازیکن رئال، هیچ پنالتی‌ای گرفته نشده بود. اتلتیکو همچنین احساس کرد که دادن کارت قرمز به ماریو هرموسو در جریان جنجالی دیرهنگام در این بازی سختگیرانه بوده؛ در حالی که یاگو آسپاس از سلتا در حالی که انگشتش را داخل چشم او کرده بود از مهلکه فرار کرد.
تیم سیمئونه دیدار اول را با پنج کارت زرد به پایان رساند و این اتفاق با وجود انجام تنها 9 خطا در 90 دقیقه رخ داد. این باعث یادآوری آمارهای فصل گذشته شد که اتلتیکو لقب سومین تیم با دریافت بیشترین کارت زرد را به خود اختصاص داده بود؛ در حالی که در رده سیزدهم از 20 تیم حاضر در لالیگا در تعداد خطاهای انجام شده قرار داشت. چنین بی‌عدالتی‌های واضحی تنها به دلیل غرض‌ورزی و احساساتی است که هواداران اتلتیکو- و سیمئونه- دوست دارند به آن پناه ببرند و از آن در طول فصل استفاده کنند.
منبعی نزدیک به رختکن می‌گوید:” آنها دوست دارند قربانی باشند. از این موضوع به عنوان انگیزه استفاده می‌کنند.”
***
احساسات (و شوق) بسیاری در عصر یکشنبه در واندا دیده می‌شد چرا که این اولین بازی با حضور هواداران پس از فوریه 2020 در این ورزشگاه بود و فرصتی برای به نمایش درآوردن جام قهرمانی لالیگا به حامیان وفادار روخی‌بلانکو نیز به حساب می‌آمد.
محدودیت‌های ویروس کرونا ظرفیت هواداران حاضر را به 24926 نفر محدود کرده بود. همه آنها در حالی که ایستاده بودند فریاد “کامپئونس، کامپئونس” سر داده بودند، در حالی که کاپیتان کوکه جلوی بازیکنان از کنار جام قهرمانی عبور کرده و در تونل افتخار بازیکنان الچه قدم گذاشت.
تعداد 379 نفر از هواداران باشگاه اتلتیکو که در جریان شیوع ویروس کرونا جان خود را از دست دادند، حضور فیزیکی در ورزشگاه نداشتند. یاد آنها با قرار دادن 379 شاخه میخک قرمز و سفید توسط کوکه، سیمئونه و پدرو پالمرو، قدیمی‌ترین هوادار عضو باشگاه (با 90 سال سن و سابقه عضویت 80 ساله)، در کنار زمین پیش از برگزاری بازی گرامی داشته شد. پابلو ناوارو، نوازنده ویولون، سرود باشگاه را در این مراسم یادبود تکان دهنده نواخت.
بازگشت هواداران اتلتیکو به واندا متروپولیتانو با یادبود طرفدارانی که به دلیل ابتلا به کرونا جان‌شان را از دست دادند، آغاز شد.
وقتی بازی شروع شد به نظر می‌رسید که تمامی این احساسات و دمای 36 درجه، انرژی بازیکنان اتلتیکو را گرفته است. سائول مهمترین خطرها را در نیم ساعت اول با ضربه‌ای از فاصله 30 متری و ضربه سر پشت به دروازه ایجاد کرد که هر دو با فاصله زیاد از زمین بیرون رفتند اما تشویق هواداران را به دنبال داشتند. کیکو کاسیا، دروازه‌بان سابق لیدز، سپس با تلاشی فاجعه‌بار برای دفع توپ به آنها کمک کرد و کوریا توپ را با خوشحالی هرچه تمام‌تر وارد دروازه خالی کرد.
پاس گل متعلق به دی پل بود که راهش را به ترکیب ثابت سیمئونه باز کرده و دامنه پاس‌هایش چیزی به تیم اضافه کرده است. سوارز و تریپیه در نیمه دوم وارد زمین شدند چرا که پس از تابستانی دشوار قصد نداشتند فشار چندانی به آنها بیاورند. بازیکن اروگوئه‌ای به طور خاص با استقبال قهرمانانه از سوی هواداران اتلتیکو روبرو شد که برای اولین بار شانس تشکر از فردی را داشتند که تمام سال گذشته دلتنگ تشویق کردنش بودند.
سوارز نه چندان آماده فرصتی دیرهنگام برای تبدیل کردن این بازی به دیداری فراموش نشدنی را از دست داد اما واقعا اهمیتی نداشت. هواداران حاضر در ورزشگاه از این فرصت استفاده کرد تا با عصبانیت با بعضی تصمیمات ریکاردو دی بورگوش بنگوئه‌چه‌آ، داور بازی، علیه تیم‌شان مخالفت کنند، رفتار معمول دیگری که در طول قرنطینه دلتنگ آن بودند. سیمئونه در پایان بازی در کنار زمین بالا و پایین می‌پرید و از جمعیت می‌خواست که بازیکنان را تشویق کنند. سوپ پایان بازی با تشویق‌های بیشتری همراه شد و این به آن معنا بود که مدافع عنوان قهرمانی از همین حالا دو امتیاز بیشتر از همین هفته در فصل گذشته دارد.
کوریا به سوی جمعیتی رفت که ایستاده در حال تشویق بودند- و سه گل در دو بازی اول شاید به این معناست که شاید بزرگترین نیاز اتلتیکو در حال حاضر خرید جانشین برای سوارز نباشد؛ بلکه جذب مدافعی با استعداد باشد که بتواند دفاع وسط و دفاع راست را پوشش دهد. اگر سائول با رقمی بالا فروخته شود، فضای کافی در محدودیت دستمزد ایجاد خواهد شد که بتوان یک بازیکن با دستمزد بالای دیگر را به تیم اضافه کرد اما منبعی از باشگاه اتلتیکو این هفته در گفتگو با اتلتیک تایید کرد که این فرد خامس رودریگز، بازیکن سابق رئال مادرید و فعلی اورتون، نخواهد بود.
نیازی به هیچ خرید ناگهانی گران‌قیمت یا قمارهای ریسکی نقل و انتقالاتی نیست. اتلتیکو در جایگاهی قرار دارد که نسبت به بارسا و رئال به شکل عجیبی باثبات است و تیم سیمئونه از شرایط بسیار خوبی برای فتح اولین قهرمانی متوالی لالیگا پس از 60 سال برخوردار است.
منبعی نزدیک به رختکن اتلتیکو می‌گوید:” گفتن این که چه کسی قوی‌ترین فهرست بازیکنان در لالیگا را دارد، بسیار دشوار است چرا که بازار نقل و انتقالات هنوز بسته نشده است. اما اتلتیکو باید در کنار رئال و بارسا به عنوان یکی از نامزدهای قطعی برای دفاع از جامی به حساب بیاید که در حال حاضر در ویترین افتخاراتش قرار دارد.”
مدعی اصلی اتلتیکو است اما هیچکس نمی‌خواهد جوگیر شود یا خودش را در معرض استهزای هواداران یا مفسران سایر تیم‌ها قرار دهد. مدعی قهرمانی و باثبات‌ترین باشگاه بزرگ اسپانیا جایگاهی بسیار ناآشنا برای اتلتیکو به حساب می‌آید. اما زمانه عجیبی است و تیم سیمئونه برای کسب این جایگاه تلاش کرده است. گرفتن عنوان قهرمانی از آنها برای هیچکس آسان نخواهد بود.