بایرن در مرحله گذار؛ ناگلزمان و صالح‌حمیدزیچ باواریایی‌ها را به کدام سو می‌برند؟

هفت‌یک- یولیان ناگلزمان، سرمربی جدید بایرن مونیخ، پس از شکست 0- 2 برابر بروسیا مونشن گلادباخ در دیداری دوستانه که 10 روز پیش برگزار شد، اظهار داشت که فوتبالیست‌ها تنها شغلی نیستند که پس از تعطیلات تابستانی نیاز به آغازی آرام و قدم به قدم دارند.

این مربی 34 ساله در مونیخ به خبرنگاران گفت:” کمی زمان می‌برد تا شرایط بار دیگر به روال برگردد. اما این کاملا طبیعی است. وقتی شما (خبرنگارها) از چهار هفته تعطیلی برمی‌گردید، نمی‌توانید فورا حرف لام را روی کیبورد پیدا کنید. این درباره بازیکنان هم صدق می‌کند.” خب، شاید یولیان حرف درستی را مطرح می‌کند.

اما هواداران بایرن شاید زمانی بیشتر به طعنه ناگلزمان بخندند که سرمربی جدید نتوانسته باشد به اندازه تعداد حروف لام‌ درون اسمش این حرف را در این پیش فصل پیدا کرده باشد. قهرمان آلمان در سه بازی از چهار بازی برگزار شده شکست خورد (همان شکست 0- 2 برابر گلادباخ، شکست 2- 3 برابر کلن و شکست 0- 3 برابر ناپولی) و یک تساوی هم به دست آورد (2- 2 برابر آژاکس) تا سرمربی‌اش در آستانه آغاز فصل جدید بوندسلیگای 22- 2021 هیچ بردی در کارنامه نداشته باشد. تیم بایرن هرگز با چنین آمار ضعیفی پا به فصل جدید نگذاشته است.

اولیور کان، مدیر اجرایی، و اولی هوینس، نایب رئیس هیئت سرپرستی باشگاه، هر دو با نهایت خشم و ناراحتی شاهد شکست برابر ناپولی در آلیانس آرنا بودند. اما یوپ هاینکسِ 76 ساله، آلترناتیو همیشگی بایرن برای موارد اضطراری مربیگری، حالا نباید نگران زنگ خوردن تلفنش باشد؛ ناگلزمان می‌تواند شرایط را به شکل قابل قبولی بهبود ببخشد.

هیچ یک از بازیکنان ملی‌پوش به استثنای نیمه اول برابر تیم لوچانو اسپالتی در شنبه گذشته، در این دیدارها حضور نداشتند. آنها تنها در اواخر جولای پس از سه هفته تعطیلات پس از یورو به مونیخ برگشتند و به ندرت پیش از حضور برابر ناپولی تمرین کرده بودند. هیچ اردوی پیش فصل و شانسی برای تمرین به شکلی درست و اصولی وجود نداشت. تیم بایرن در حالی در دیدارهای پیش فصل شکست خورد که از بازیکنان جوان و نیمکت‌نشین تشکیل شده بود که یا به دنبال جدایی بودند (شامل میشل کوایزون که پیش از این هدف لیدز بود) یا پیش از آن جدایی دوباره‌شان قطعی شده بود، مانند جاشوا زیرکزی (مهاجم قرضی در اندرلخت).

ناگلزمان گفت:” همه می‌توانند ببینند که ما تا به حال با چه تیم‌هایی از بایرن بازی کرده‌ایم. بسیاری از بازیکنان هستند که فرصت بازی زیادی در بوندس‌لیگا نخواهند داشت.”

واقعیت هم همین است. دایو اوپامکانو، ستاره جدید، تانگوی نیانزوی فرانسوی، عمر ریچاردز، دفاع چپ سابق ردینگ، و جوزپ استانیزیچ 21 ساله همگی در دفاع درخشان ظاهر شدند. توربِن رین 18 ساله، یک هافبک میانی با استعداد با تکنیکی قابل توجه نشان داد و آرمیندو سی‌یب (هافبک هجومی 18 ساله) مفید به نظر می‌رسید.

اما افت کیفیت بازیکنان مطرح تیم حتی بیشتر از فصل گذشته نگران‌کننده به نظر می‌رسد.

وقتی کان تاکید کرد که تیم عالی است و پیش از دیدار برابر ناپولی به هم صبحتش در تلویزیون یادآوری کرد که بایرن هفت جام در دو سال به دست آورده، فراموش کرد به این نکته اشاره کند که تیاگو (لیورپول)، فیلیپه کوتینیو (بارسلونا)، ایوان پریشیچ (اینتر)، داوید آلابا (رئال مادرید)، ژروم بواتنگ (بازیکن آزاد) و ژاوی مارتینز (باشگاه القطر) دیگر در این تیم نیستند. از بین بازیکنانی که به این تیم اضافه شدند فقط اوپامکانو، لروی سانه (منچسترسیتی) و جمال موسیالا (چلسی) در حد حضور در ترکیب اصلی هستند.

اریک ماکسیم چوپوموتینگ، مهاجم تیم، تابستان گذشته به عنوان ذخیره روبرت لواندوفسکی خریداری شد و عملکرد خوبی در پر کردن جای بازیکنی غیرقابل تعویض ارائه کرده است (بسیاری از باواریایی‌ها باور دارند که این تیم می‌توانست برای دومین بار قهرمان لیگ قهرمانان شود اگر مهاجم نوک لهستانی دو دیدار رفت و برگشت مرحله یک چهارم نهایی برابر پاری‌سن‌ژرمن را به دلیل مصدومیت از دست نمی‌داد).

سایر بازیکنان اصلا جواب ندادند- بازیکنان قرضی چون داگلاس کاستا (یوونتوس)، تیاگو دانتاس (توندلای پرتغال) و آلوارو اودریوسولا (رئال مادرید) همگی پس فرستاده شدند- یا هنوز در حال نشان دادن این موضوع هستند که کیفیت لازم را ندارند. بونا سار، مدافع راست فرانسوی، که با رقم هشت میلیون یورو از مارسی خریداری شد تا به حال ضعیف بوده و مارک روکا، هافبک اسپانیایی، (9 میلیون یورو از اسپانیول) با مصدومیت‌ها درگیر شده است.

هانسی فلیک، سرمربی بایرن پیش از ناگلزمان، در ماه آوریل گفت:” همه می‌دانند که تیم سال گذشته از نظر کیفیت بهتر بود.” این انتقاد صریح برای شرمنده کردن حسن صالح حمیدزیچ، دشمن همیشگی فلیک، مطرح شد اما به هرحال درست بود.  با ادامه شرایط، این حرف حالا حتی درست‌تر هم هست.

حضور روی نیمکت بایرن‌مونیخ، اولین تجربه ناگلزمان از حضور در یک باشگاه بزرگ است.

بایرن در خط میانی به دنبال جانشین‌های قابل اعتمادی برای زوج یوشوا کیمیش- لئون گورتسکاست و همین علاقه آنها به مارسل سابیتزر را شرح می‌دهد. بازیکن اتریشی به واسطه موقعیت قراردادش گزینه‌ای ارزان‌قیمت به حساب می‌آید- فقط یک سال از قرارداد او با لایپزیش باقی مانده است.

عدم توافق دائم بر سر مسائل نقل و انتقالات بین فلیک و صالح حمیدزیچ باعث فروپاشی بایرن در فصل گذشته شد. پس از جدایی فلیک و حضورش روی نیمکت تیم ملی و بازنشستگی کارل هاینز رومینیگه، مدیر اجرایی، که بزرگترین حامی فلیک به حساب می‌آمد، شرایط بسیار آرام‌تر شد. اما برای چه مدت؟

بعضی از افراد نزدیک به باشگاه مدعی هستند که ناگلزمان و حمیدزیچ به خوبی با یکدیگر کنار می‌آیند.

آنها می‌گویند سرمربی جدید کاملا برای آغازی سخت در قرارداد پنج ساله‌اش آماده است و درک می‌کند که محدویت‌های مالی ایجاد شده توسط کروناست که باعث شده بایرن استراتژی نه چندان راحتی را در پیش بگیرد: هر خرید خوب، سه یا چهار خرید با ریسک بالا یا قراردادهای قرضی فرصت‌طلبانه را به همراه دارد.

با این حال سایر منابع باور دارند که ناگلزمان و صالح حمیدزیچ همیشه نظرات یکسانی درباره اهداف آینده‌نگرانه ندارند. مطمئنا چنین تفاوت‌هایی در باشگاهی مانند بایرن غیرعادی نیست- تا جایی که به خصومت شخصی یا جنگ قدرت منجر نشوند.

شاید باعث تعجب نباشد که باشگاهی که به قدرت هزینه با تکیه بر خودکفایی‌اش افتخار می‌کرده، حالا کمی از مسیرش منحرف شده و ناگهان خریدهایی برای کاهش قیمت و با رقمی خوب و ارزان به هدفش تبدیل شده است.

در حالی که باشگاه‌هایی که توسط یک سرمایه‌دار هدایت می‌شوند،  تلاش خود برای بهره‌برداری از بازار خریدار را افزایش داده‌اند، بایرن تحت کنترل هواداران به صرفه‌جویی متعهد است. آنها توانستند علیرغم شیوع ویروس کرونا سود کمی در فصل 20- 2019 داشته باشند و حاضر به رفتن زیر بار بدهی برای جذب بازیکنان بیشتر یا افزایش دستمزد فعلی ورای 356 میلیون یورو (برای کل باشگاه) نشدند.

صالح حمیدزیچ که گرانقیت‌ترین انتقال تاریخ بایرن را با خرید لوکاس هرناندز، بازیکن فرانسوی قهرمان جام جهانی، با 80 میلیون یورو در سال 2019 رقم زده و در صورت پاره نشدن رباط پای لروی سانه در دیدار جام خیریه انگلیس، مبلغ بیشتری برای این ملی‌پوش آلمانی  پرداخت می‌کرد، مجبور شده راهکارهای خلاقانه‌تری در پیش بگیرد که درجات مختلفی از موفقیت را به همراه دارد. سرپرستی هوینس تا به حال مانع از انتقادات صریح بیشتر از ترازنامه‌های نقل و انتقالاتی صالح حمیدزیچ در باشگاه از زمان حضورش در این شغل در سال 2017 شده است.

رییس افتخاری باشگاه هنوز سعی در اعمال نفوذ و کنترل نامحسوس بر شرایط دارد. او بازیکنان را به خانه‌اش در کنار دریاچه تیگارنزی در فاصله یک ساعت از شهر دعوت می‌کند تا با آنها صحبت کند. سانه آخرین کسی بود که چند هفته قبل به این خانه ییلاقی رفت.

هوینس رکورد قابل تحسینی از غلبه بر قلب و ذهن بازیکنان و گرفتن بازی کمی بهتر از آنها دارد. موفقیت طولانی مدت سانه در مونیخ نکته‌ای حیاتی برای باشگاه و صالح حمیدزیچ است که با وجود در دسترس بودن کای هاورتز و علاقه‌اش به جدایی از بایرلورکوزن، اصرار به خرید او داشت.

فلیک، جانشین یواخیم لوو، به این نکته اشاره کرده که تیم آلمان جدید حول محور مهاجم چلسی شکل خواهد گرفت که ممکن است چندان به مذاق مونیخی‌ها خوشش نیاید؛ خصوصا اگر سانه به نیمکت‌نشینی در تیم ملی ادامه دهد.

اعضای داخلی باشگاه انتظار دارند کان و هربرت هاینر، رییس باشگاه، کار صالح حمیدزیچ را با دقت بیشتری مورد بررسی قرار دهند.  شعار آنها در این باشگاه این بود که ” دو پنجره نقل و انتقالات بد باعث سقوط شما به عنوان یک باشگاه می‌شود”.

هسته اصلی تیم هنوز به اندازه کافی خوب است تا بتواند دهمین قهرمانی متوالی بایرن در بوندس‌لیگا را تضمین کرده و در کورس قهرمانی این فصل لیگ قهرمانان حاضر باشد اما تاثیر رو به افزایش عدم درک درست در پست‌های اعضای تیم نباید دست‌کم گرفته شود.

کان از چند ماه قبل به طور کامل جانشین رومینیگه شد و احتمالا تصمیمات ابتدایی او با محافظه‌کاری همراه خواهد بود.

کان و هاینر هنوز در این شغل تازه وارد هستند، با احتیاط جای خود را در دنیای پس از هوینس و رومینیگه پیدا می‌کنند و تمایلی به انجام تغییرات شدید یک‌شبه ندارند. این اولین تجربه ناگلزمان در هدایت یک باشگاه بزرگ و معتبر نیز به حساب می‌آید. او شاید می‌توانست از مزایای تجربه هرمان گرلند، کمک مربی و شخصیتی مهم که 25 سال در باشگاه حضور داشت، استفاده کند. اما این مربی 67 ساله پس از فصل گذشته به همراه میرسلاو کلوزه، همکارش، از بایرن جدا شد. هیچکدام از آنها رابطه خوبی با صالح حمیدزیچ نداشتند.

بایرن چنین تغییرات بنیادینی در اعضای باشگاه را از سال 1979 تجربه نکرده، زمانی که هوینس 27 ساله در اقدامی رادیکال به عنوان مدیرکل انتخاب شد و همین آغاز روند حضور بازیکنان سابق در راس مدیریت باشگاه را کلید زد. این واقعیت که مدیریت جدید امروزه باید با اثرات ویروس کرونا مبارزه کند، باعث تقویت این احساس می‌شود که این باشگاه وارد دوران گذار شده و به سختی برای حفظ چهره‌ای که از خود ساخته تلاش می‌کند. اشک‌های زیادی در بیرون از مونیخ برای این وضعیت دشوار خاص ریخته نمی‌شود.

شیوع ویروس کرونا شاید تمدید قرارداد با کیمیش و گورتسکا را دشوار کرده باشد اما نشانه‌ها حاکی از این است که هر دو نفر برای ادامه حضور در بایرن موافقت خواهند کرد و باشگاه نیز دستمزد آنها را تا بازه 20 میلیون یورویی بیشترین دستمزدها بالا خواهد برد. باشگاه‌های معدودی هنوز می‌توانند دستمزد بیشتری پرداخت کنند اما پولی ندارند و نمی‌توانند تا این حد دستمزد را افزایش دهند.

ثبات، پرستیژ و سلطه بایرن بر رقابت‌های داخلی مواردی است که باعث جذب بازیکنان آلمانی می‌شود. حفظ بهترین بازیکنان تا زمانی که ورزشگاه‌ها دوباره پر نشوند، به طول خواهد انجامید.

کان اطمینان دارد که “مجموعه قدرتمند و فرهنگ موفقیت” بایرن به آنها اجازه خواهد داد تا فاصله با رقبای متمول‌تر را از میان بردارند اما بعضی افراد در مونیخ نگران هستند طول بکشد تا مدیران جدید همان اتحاد خاصی را برقرار کنند که به آنها اجازه داد در طول یک دهه گذشته بیشتر از توان خودشان بدرخشند. انجام این کار تحت تاثیر شرایط دشوار مالی چندان آسان نیست چرا که قدرت اساطیری بایرن- ثروتمندترین و شایسته‌ترین تیم در بوندسلیگا و فراتر از آن- در خطر آسیب دیدن قرار دارد.

یکی از دنبال کنندگان قدیمی تیم اخیرا اظهار داشت:” شما این حس را دارید که باشگاه در حال حاضر از یک خانواده به یک شرکت در حال تبدیل است.”

میلیون‌ها هوادار رقیب امیدوار هستند که بایرن جایی در بین این راه به باشگاهی معمولی تبدیل شود.