فینال کوپا آمه‌ریکا را کدام فتح می‌کند؛ “تیم” آماده برزیل یا مسی و ستاره‌های آرژانتین
هفت‌یک- برزیل و آرژانتین، رقیبان همیشگی، روز یکشنبه در فینال کوپا آمه‌ریکا با یکدیگر دیدار خواهند کرد؛ دیداری رویایی بین تیم‌های برتر آمریکای جنوبی که به این معناست که لیونل مسی و نیمار، هم تیمی‌های سابق در بارسلونا، روبروی یکدیگر قرار خواهند گرفت. برزیل تلاش خواهد کرد که دومین کوپا آمه‌ریکای متوالی را از آن خود کند، در حالی که آرژانتین برای فتح اولین قهرمانی این جام پس از سال 1993 خواهد جنگید.
مسی و نیمار در مرکز توجه قرار خواهند داشت- دو ستاره جهانی که بهترین بازیکنان تورنمنت بوده‌اند و با درماندگی تمام به دنبال کسب اولین جام ملی مهم خود هستند. اما این فینال در عین حال رویارویی دو سبک بسیار متفاوت فوتبال است.
برزیل تحت هدایت تیته به تاکتیک‌های مدرنی روی آورده که روی ثبات دفاعی و جاگیری آزاد برای نیمار در خط حمله تاکید دارد. سیستم‌های مورد علاقه تیته 2- 4- 4 یا 1-3- 2-4 هستند. دفاع چهار نفره منسجم که عموما تمایلی به ریسک ندارد و بازیکنان حاضر در آن بسیار نزدیک به هم بازی می‌کنند باعث شده که برزیل به ثباتی برسد که آسیب‌پذیری آنها در تغییر فاز هجومی به دفاعی را محدود کرده و از پا درآوردن آنها در صورت از دست رفتن مالکیت توپ را دشوار می‌سازد.
وقتی برزیل در سال 2019 بدون نیمار قهرمان کوپا آمه‌ریکا شد، آنها تیمی با بازی روان و خلاق بودند. برزیل به طور کامل از فوتبالِ تحت تاثیر سامبا جدا نشده اما بازی تحت هدایت تیته به نمایشی تک نفره در صورت حضور نیمار در زمین بدل شده است. دریبل‌زنی‌های بی‌پروای نیمار و توانایی او در ترکیب شدن با دیگر بازیکنان خلاق برزیل به درخشش تیمی اضافه می‌کند که به خوبی تمرین کرده و با یکپارچگی خاصی در سراسر زمین حضور پیدا می‌کند. ترکیب این تیم برزیل در سراسر خطوط به تیته اجازه داد تا سیستمی را به کار بگیرد که اخیرا در تیم‌های ملی زیادی دیده شده است. فرانسه سبکی مشابه را در جریان قهرمانی‌اش در جام جهانی 2018 به کار گرفت.
خط میانیِ توپ ربایی که از سوی کاسمیرو، هافبک دفاعی رئال مادرید و یکی از دشمنان قدیمی مسی، هدایت می‌شود ( کسی که معروف است هرگز در زمان حضور در ترکیب اصلی برزیل شکست نخورده است) و خط دفاع چهارنفره قدرتمند از خط حمله‌ای حمایت می‌کنند که می‌تواند روی ضدحملات دردسرساز شده یا بازی را با حفظ مالکیت توپ در دست بگیرد. وقتی برزیل توپ را از دست می‌دهد، ذهنیت جمعی برای پرس حریف و بازپس گیری سریع توپ، خط حمله آنها را گاهی حتی در نیمه زمین حریف به جلو می‌راند. این اتفاق شاید به عنوان سیستمی هجومی دیده نشود اما مطمئنا منجر به کسب پیروزی و به ثمر رسیدن گل می‌شود- 12 گل در این کوپا آمه‌ریکا که بیشترین گل زده بین تمامی تیم‌ها است. تساوی برزیل برابر اکوادور در بازی آخر مرحله گروهی باعث شد روند 10 پیروزی متوالی آنها قطع شود و تیته هم خطاب به خبرنگاران مدعی شود که “کمال و بی عیب و نقصی وجود ندارد.”
برزیل تنها زمانی از وینگرهایش استفاده می‌کند که حریفان را مجبور به تغییر شکل دفاعی‌اش کرد.
برزیل پس از شکست در مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی گذشته برابر بلژیک تا به حال در هیچ دیدار رسمی شکست نخورده و از جام جهانی 2014 به بعد نیز در خاک برزیل باخت نداشته است- آخرین بار شکست 0- 3 برابر هلند در دیدار رده بندی بود. آن باخت پس از شکست شرم‌آور 1- 7 برابر آلمان رخ داد که باعث شد تیته فوتبالی منظم را به سنگ بنای اصلی دوران خودش تبدیل کند.
این توانایی حفظ ساختار و منظم ماندن در فوتبال آنها در دیدار مرحله یک چهارم نهایی برابر شیلی مشهود بود، زمانی که برزیل در اوایل نیمه دوم 10 نفره شد. پس از اخراج گابریل ژسوس، تیته سیستم خود را به 1- 3- 5 تغییر داد و ریچارلیسون، مهاجم تیم، را به پستی دفاعی‌تر برد.
برزیل یک دیوار دفاعی در کانال میانی زمین تشکیل می‌دهد و در صورت رفتن توپ به کناره‌های زمین هم حریف را پرس می‌کنند.
همانطور که تیته اشاره کرد، برزیل تیم بی عیب و نقصی نیست. دانیلو، مدافع راست، می‌تواند در حین تصاحب توپ و تکل زدن سردرگم ظاهر شود. برزیل به شکلی باورنکردنی با فقدان وینگر پویا روبرو است. اورتون و وینیسیوس جونیور پست بال راست را از آن خود نکرده‌اند. با غیبت گابریل ژسوس در دیدار فینال با اضافه شدن محرومیت یک جلسه‌ای برای لگدی که به ایگنیو منا زد، تیته احتمال از فیرمینو در نقش وینگر/مهاجم استفاده کند.
آخرین شکست قهرمان پنج دوره جام جهانی در دیداری دوستانه در سال 2019 پس از فتح نهمین کوپا آمه‌ریکا بود. حریف: آرژانتین. این دو رقیب دیداری را در عربستان سعودی برگزار کردند که شامل بسیاری از همین بازیکنان (و همین سرمربیان) بود که روز یکشنبه در فینال کوپا آمه‌ریکا حضور خواهند داشت. آن دیدار، دیداری پر برخورد شد که با 45 خطا به پایان رسید و برزیل توپ و میدان را در اختیار داشت اما فرصت خاصی در حملات ایجاد نکرد. در آخری بازی آرژانتین 14 شوت و برزیل شش شوت به سمت دروازه زده بودند. مسی یک خطای پنالتی گرفت اما آن را از دست داد تا در نهایت روی ریباند، دروازه آلیسون، دروازه‌بان لیورپول، را باز کند.
آرژانتین در حالی که پای به فینال خواهد گذاشت که روند پیروزی‌های پیاپی درخشانی دارد. آلبی‌سلسته در 19 بازی تحت هدایت لیونل اسکالونی شکست نخورده و حالا رکورد 18 بازی بدون شکست مارسلو بیلسا از سال 2000 تا 2002 را شکسته است.
تیم اسکالونی علیرغم ثبت چنین رکوردی هنوز شدیدا از سوی رسانه‌های آرژانتینی به دلیل بازی نامطمئن و مشکل داشتن برای کسب پیروزی آسان برابر حریفان تحت انتقاد قرار دارد. این تیمی با استعداد است اما شکاف‌هایی در فهرست فعلی دیده می‌شود. جرمن پتزیا و نیکولاس اوتامندی، مدافعان میانی، هر دو در برابر مهاجمان و وینگرهای سرعتی مشکل دارند؛ مشکلی که کلمبیا نهایت استفاده را دیدار نیمه نهایی از این موضوع برد. علاوه بر این، اسکالونی هنوز نتوانسته بین مدافعان کناری و هافبک‌های دفاعی‌اش انتخاب کند. گیدو رودریگس و لئاندرو پارِدِس در آرژانتین هر دو به عنوان هافبک‌های میانی سنتی هستند که به ندرت در حمله حضور پیدا می‌کنند.
آرژانتینی‌ها با عرض دادن به بازی، به مسی کمک می‌کنند تا در کانال‌های میانی صاحب موقعیت شود.
در حالی که اسکالونی می‌تواند به نتایج خوبش اشاره کند، آرژانتین اکثرا در ساختار تاکتیکی نامطمئن و قدیمی ظاهر شده است. اسکالونی به ساختار 1-3-2-4 تکیه دارد که برتری حضور در کناره‌ها و جاگیری را در اولویت قرار می‌دهد. آرژانتین با خط دفاعی جلو کشیده بازی می‌کند تا حریف را به نیمه زمین خودش عقب براند. اگر حریفی خط دفاع چهار نفره آنها را پرس کند، ممکن است آنها درگیر بازی سنگین در حین تغییر فاز شوند که گاهی باعث می‌شود بازیکنان تکنیکی آرژانتین در موقعیت تک به تک قرار بگیرند.
این از نظر تئوری سبک عمودی (مستقیم) در بازی است. اما وابستگی آرژانتین به درخشش مسی به سردرگمی تاکتیکی و فوتبال تک بعدی منجر شده است.
عرض بازی آرژانتین همچنان باعث می‌شود تا مسی بتواند به راحتی در مناطق مختلف زمین برود و فضا برای نفوذ هافبک‌ها فراهم شود.
مائورو کامورانزی، بازیکن آرژانتینی الاصل سابق تیم ملی ایتالیا، پس از پیروزی دراماتیک این تیم در نیمه‌نهایی برابر کلمبیا به رادیو کونتیننتال گفت:” من احساس می‌کنم که این تیم حرکات بداهه بیش از حدی در زمین دارد.” قهرمان جام جهانی که در حال حاضر به عنوان آنالیزور با یونیویژن کار می‌کند، از اسکالونی تمجید کرد اما نگرانی خود از بابت فقدان هویت آرژانتین نشان داد. او گفت:” من می‌دیدم که بسیاری از بازیکنان برابر بولیوی در زمین قدم می‌زدند. این موضوع در صورت رویارویی با برزیل آزاردهنده خواهد شد.”
البته مسیِ الهام بخش و باانگیزه بار دیگر ثابت کرده که بازیکنان بزرگ می‌توانند از تاکتیک‌ها پیشی بگیرند. او آرژانتین را با بهترین آمار در بین تمامی بازیکنان، شامل چهار گل و پنج پاس گل، به فینالی دیگر رسانده است. نقش دوم‌های تیم او از بازیکنانی ثابت شده چون لائوتارو مارتینز از اینتر تشکیل شده که حالا در سه بازی متوالی یک گل به ثمر رسانده است. اگر برزیل قدرتی جمعی است، آرژانتین تیمی است که براساس کیفیت فردی بازیکنانش ظاهر می‌شود.
آرژانتین تیمی با اعتماد به نفس است. بازیکنان پس از پیروزی برابر کلمبیا در ضربات پنالتی حلقه زده، شروع به شادی با بالا پریدن کردند و شعاری خطاب به رسانه‌های آرژانتینی را سر دادند:” حمایت از تیم ملی، حمایت تا پای جان از آنها چون من عاشق آرژانتین هستم، چون این حسی است که در قلبم دارم. و برایم اهمیتی ندارد که آن خبرنگاران لعنتی چه می‌گویند!”
نتیجه فینال روز یکشنبه می‌تواند به وسیله تصمیمات و استراتژی در جریان بازی تعیین شود اما پیش‌بینی دیداری با این شکوه دشوار است، چرا که احساسات به بالاترین حد خواهند رسید و می‌تواند باعث نمایش بهترین عملکرد از هر یک از دو تیم شود. مطمئنا درگیری‌های سوال برانگیز و اتفاقاتی خارج از جریان بازی در پیش خواهد بود. حقیقتا در چنین دیدار فینالی هر اتفاقی می‌تواند رخ دهد.