یک چهارم نهایی چمپیونزلیگ؛ منتظر چه نبردهای تاکتیکی‌ای باشیم؟

هفت‌یک- قرعه‌کشی مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان انجام شد و دیدارهای رفت در تاریخ 6 و 7 آوریل و دیدارهای برگشت در تاریخ 13 و 14 آوریل برگزار خواهند شد- در این مطلب چهار دیدار این مرحله را از نظر تاکتیکی بررسی خواهیم کرد.

چلسی- پورتو

مهمترین نکته به خاطر مانده از پیروزی پورتو در دیدار رفت برابر یوونتوس این بود که آنها شباهت زیادی به اتلتیکو مادرید ِ دیه‌گو سیمئونه داشتند- سیستم 2- 4- 4 دفاعی و منجسم که به 1- 4- 5 تبدیل شده و گاهی در دیدار برگشت حتی به 1- 3- 6 نیز شبیه بود. چلسی از این نظر بهترین آمادگی را برای این دیدار دارد.

آنالیز فنی: چرا مورینیو به پورتوی کونسیسائو افتخار می‌کند؟

هفت‌یک-آندره‌آ پیرلو پیش از سفر به پورتو دقیقا می‌دانست که چه چیزی در انتظارش است. سرمربی یووه در کنفرانس خبری پیش از بازی گفت:” آنها خیلی خوب دفاع می‌کنند و پنج کلین‌شیت در لیگ قهرمانان داشته‌اند. آنها تیمی منسجم به سبک اتلتیکو مادرید هستند- آنها در بستن فضاها تبحر دارند. بنابراین ما باید صبور باشیم […]

چلسی تحت هدایت توماس توخل کاملا تغییر کرده و حالا به نظر می‌رسد که عملکرد خوبی در تمامی ابعاد دارد. توخل در ابتدا روی بازی مالکانه با ساختار دفاعی مستحکم تمرکز داشت اما در دو پیروز درخشان برابر اتلتیکو، آنها در دیدار رفت به خوبی از روش پرسینگ بلافاصله پس از لو رفتن توپ و سپس در دیدار برگشت از ضدحملات بی‌‎رحمانه استفاده کردند. روش اول در اینجا مهم‌تر خواهد بود چرا که پورتو در بخش زیادی از بازی دست به دفاع عمقی می‌زند و سپس تلاش می‌کند تا به سرعت وارد فاز هجومی شود.

مهدی طارمی و موسی مارگا احتمالا زوج خط حمله باشند (توضیح مترجم: طارمی به دلیل اخراج در دیدار برگشت مرحله قبل مقابل یوونتوس، در دیدار رفت غایب است) اما مدت زمان در اختیار داشتن توپ توسط سرجیو اولیویرا، هافبک میانی، نیز مهم است، در عین حال پیشروی زیدو سانوسی، مدافع چپ، نیز در دیدار برابر یوونتوس بسیار تاثیرگذار بود. خسوس کرونا که به صورت معمول وینگر راست است در دیدار برابر یوونتوس در پست وینگ- بک حاضر شد و احتمال دارد که در این دیدار نیز برای رویارویی با خطر مارکوس آلونسو در همین پست به میدان برود. سرجیو کونسیسائو، سرمربی پورتو، احتمالا در هنگام از دست رفتن توپ از سیستم 1- 3- 6 استفاده کند.

اگر توخل انتظار داشته باشد که پورتو در دیدار رفت مرحله یک چهارم نهایی عقب‌نشینی کند، شاید اولیویه ژیرو، ستاره چلسی در دیدار رفت برابر اتلتیکو، بار دیگر به میدان برگردد. او در جریان نبردی درخشان، فیزیکی و یادآور فوتبال قدیم برابر په‌په در جریان تساوی 0- 0 فرانسه برابر پرتغال در ماه اکتبر در لیگ‌ ملت‌ها به میدان رفت. نباید باور کنید که په‌په ترجیح بدهد به جای مهاجمی سرعتی‌تر برابر ژیرو به میدان برود.

منچسترسیتی- بروسیا دورتموند

تمرکز اصلی در این دیدار به شکل اجتناب ناپذیری روی تقابل ارلینگ هالند با باشگاه سابق پدرش و جیدون سانچو با باشگاه سابق خودش خواهد بود- و در نگاهی واقع‌گرایانه اگر بروسیا دورتموند بتواند برای منچسترسیتی دردسرساز شود، بیشتر از طریق سرعت و کیفیت فردی مهاجمانش خواهد بود تا غلبه بر خط میانی تیم پپ گواردیولا.

به هرحال سیتی مطمئنا بهترین فوتبال اروپا در سال 2021 را به نمایش گذاشته و این کار را با سیستم بسیار شناور تیمش انجام داده که معمولا هیچ مهاجم هدفی در ترکیب نداشته است. این دیدار در این زمینه یک تضاد کامل است- دورتموند تا حد زیادی حول محور قدرت گلزنی هالند بنا شده و این در حالی است که سیتی عموما بدون یک مهاجم نوک بهتر بازی می‌کند.

بار گلزنی معمولا بین پنج بازیکن شامل ایلکای گوندوگان، برناردو سیلوا، کوین دی‌بروین، فیل فودن، ریاض محرز و رحیم استرلینگ تقسیم می‌شود. گابریل ژسوس و سرجیو آگوئرو شاید حتی در ترکیب اصلی حضور نداشته باشند.

سانچو می‌توانست در دیدار امشب با پیراهن سیتی مقابل دورتموند به میدان برود اما آبی‌ها او را به راحتی از دست دادند.

با این حال شباهتی در هر دو تیم وجود دارد که از مدافعان کناری بازیساز پرتغالی استفاده می‌کنند. استفاده گواردیولا از ژوائو کانسلو که از پست دفاع راست به وسط زمین می‌رود تا در نقش هافبک میانی بازی کند، ایده جدیدی از سوی او نیست اما پیش از این هرگز عملکرد این سبک هافبک‌های کناری چنین تاثیری در بازیسازی تیم او نداشته‌اند. رافائل گریروی دورتموند چنین نقش نامتعارفی ندارد اما مدافع چپی است که پیش از این در پست هافبک میانی به میدان رفته و حالا به پست قدیمی‌اش برگشته که زمینه ساز حملات از سمت چپ است.

تمرکز مهم و اجتناب ناپذیری روی سبک تاکتیکی گواردیولا وجود دارد که در سال‌های اخیر بارها به استفاده بیش از حد از سیستم‌های آزمایشی در دیدارهای حذفی در لیگ قهرمانان‌های قبلی متهم شده است- شکست فصل گذشته برابر لیون شاید بهترین (یا بدترین) مثال در این زمینه باشد. با این حال سبک فعلی او با کشیدن کانسلو به وسط زمین برای حضور در کنار هافبک دفاعی سیتی شاید بهترین سیستم برای دفاع برابر سرعت ضدحملات هالند و سانچو باشد.

رئال مادرید- لیورپول

این تکرار دیدار فینال چمپیونزلیگ در سال 2018 است و همه این موضوع را حس می‌کنند که هر دو تیم اساسا نسخه ضعیف‌تری از سه سال پیش خودشان هستند. سرمربی‌ها تغییری نکرده‌اند اما هر دو ضربات سختی از مصدومیت‌ها در این فصل خورده‌اند.

چهار مدافع زین الدین زیدان همان بازیکنان هستند و مثلث کاسمیرو، لوکا مودریچ و تونی کروس در خط میانی‌اش حضور دارند که هنوز مانند گذشته قادر به کنترل تاثیرگذار بازی هستند. کریم بنزما که زمانی وظیفه زمینه‌سازی برای ارائه بهترین نمایش از سوی ستاره‌ها را داشت، حالا خودش ستاره اصلی است. او در این فصل بارها عملکرد درخشانی داشته و حالا به موقعیت‌هایی فکر می‌کند که بتواند از طریق آن به ناتانیل فیلیپس و اوزان کاباک ضربه بزند.

در غیاب راموس، صلاح این فرصت را دارد که انتقام اتفاقات دیدار سه سال قبل را از رئال بگیرد.

استفاده لیورپول از خط دفاع جلو کشیده بدون سرعتی‌ترین مدافعان میانی‌شان گاهی فاجعه‌بار به نظر رسیده است- سرعت وینیسیوس جونیور در پشت مدافعان حریف ممکن است باعث نگرانی آنها شود. تاثیر این موضوع باعث ایجاد مشکلاتی در خط میانی و سمت راست شده، هرچند آنها حالا با بازگشت فابینیو به خط هافبک منسجم‌تر به نظر می‌رسند. او و تیاگو و (شاید) جورجینیو واینالدوم می‌تواند قدم به قدم با مثلث میانی رئال مادرید حرکت کرده و به در اختیار گرفتن میانه میدان امیدوار باشند.

لیورپول همچنین مدافعان کناری بهتری دارد خصوصا اگر لوکاس واسکز همچنان در پست دفاع راست برای رئال بازی کند؛ چرا که باید در برابر سادیو مانه قرار بگیرد. در همین حال رویارویی جذاب دیگر این بازی بین محمد صلاح و سرخیو راموس خواهد بود که پس از تعویض زودهنگام بازیکن مصری به دلیل مصدومیت ناشی از درگیری با کاپیتان رئال در کیف در سال 2018 رخ خواهد داد (توضیح مترجم: راموس به دلیل مصدومیت در دیدار رفت غایب است).

بایرن مونیخ- پاری سن ژرمن

فینال فصل گذشته بسیار هیجان انگیز بود؛ دیداری پایاپای بین دو تیم که به سلطه بر بازی از طریق بازی مالکانه و خط دفاعی جلو کشیده اعتماد داشتند. بایرن مونیخ پیروز میدان شد اما پاری سن ژرمن شانس‌های بهتری داشت و مشتاق انتقام خواهد بود.

البته که از آن زمان توخل جدا شده و جایش را به مائوریسیو پوچتینو داده که تا به حال در به کارگیری سبکش کاملا موفق نبوده است؛ هرچند همین مقدار نیز برای پی‌اس‌جی کافی بود تا در مجموع دو دیدار برابر بارسلونا به پیروزی برسد- و این اتفاق بدون حضور نیمار رخ داد.

پوچتینو روش‌هایی متفاوت با توخل را به کار گرفته است؛ به طور مثال از مارکو وراتی در دیدار رفت برابر بارسلونا به عنوان شماره 10 استفاده کرد اما می‌توان احساس کرد که او تیمش را برای ضربه زدن به بایرن به سبک خود بایرن آماده کرده است؛ با ارائه بازی هجومی و ایجاد برتری از طریق پرسینگ.

پاریسی‌ها هنوز تلخی شکست در فینال فصل قبل را در ذهن دارند و این می‌تواند انگیزه مصاعفی برای عبور از بایرن به آنها بدهد.

این تیم بایرن کمی با فصل گذشته متفاوت است؛ جاشوا کیمیش پس از جدایی تیاگو در خط میانی بازی می‌کند و سرعت لروی سانه به بال تیم اضافه شده است- منطقه‌ای که آنها در فینال فصل گذشته در نهایت از آنجا بر پی‌ا‌س‌جی غلبه کردند، کینگزلی کومان و سرژ گنابری از طریق کناره‌ها به خط حمله اضافه شدند و ضربه سر کومان تک گل بازی را به ثمر رساند.

شاید بازیکن کلیدی غیرمنتظره برای تیم هانسی فلیک بتواند اریک ماکسیم چوپوموتینگ باشد که عضوی از تیم قهرمان پی‌اس‌جی در فصل گذشته و ذخیره فعلی بایرن است. اما این احساس مانند سال گذشته وجود دارد که این دیدار نبردی بین مهاجمان پی‌اس‌جی و مانوئل نویر است. مهار تک به تک نیمار توسط این دروازه‌بان در دیدار فینال عالی بود و باعث شگفتی خواهد بود اگر او در دیدار پیش‌رو با موقعیت‌های مشابهی روبرو نشود.