ال‌چولو به روایت گابی؛ اتلتیکوی سیمئونه در طول یک دهه چقدر تغییر کرد

هفت‌یک- سوال بزرگ درباره اتلتیکو مادرید در آستانه دیدار رفت مرحله یک هشتم لیگ قهرمانان برابر چلسی این است که آیا دیه‌گو سیمئونه، مربی تیم، تغییر کرده است یا خیر- و آیا این اتفاق خوبی است یا خیر.

در ماه‌های اخیر دیده شده که سیمئونه سیستم 2-4- 4 همیشگی، سفت و سخت و کاملا مستقیم خود را با سیستم 2- 5- 3 انعطاف پذیر و بر اساس مالکیت توپ تغییر داده است. اتلتیکو پاس‌های بیشتری ارسال می‌کند، بیشتر حفظ توپ می‌کند، در نبردهای هوایی کمتری پیروز است، خطای کمتری انجام می‌دهد و در کل فوتبال زیباتری را به نمایش می‌گذارد.

این موضوع مورد استقبال قرار گرفت چرا که اتلتیکو در نیم‌فصل اول لالیگا از آمادگی فوق‌العاده‌ای برخوردار بود. اما تیم سیمئونه اخیرا تنها یکی از چهار دیدار آخر را با پیروزی پشت سر گذاشته، حداقل یک گل در هر یک از هفت دیدار آخرش دریافت کرده که در طول 10 سال حضور ال‌چولو به عنوان سرمربی باشگاه بی‌سابقه بوده است.

به نظر می‌رسید فوتبال زیبا لبه‌های سخت بازی اتلتیکو را که در طول یک دهه، در شرایط خوب و بد بسیار اهمیت داشته، کند کرده و این اتفاق در آستانه مهم‌ترین بازی فصل اتلتیکو چندان خوشایند نیست اما زمان خوبی است تا با گابی فرناندز، کاپیتان سابق اتلتیکو و هم تیمی سابق سیمئونه، حرف بزنیم؛ بازیکنی که پیش از این رهبر تیم در داخل زمین بود و حالا از بیرون به خوبی شاهد عملکرد آنهاست.

***

گابی زمانی وارد تیم جوانان اتلتیکو شد که سیمئونه بازیکن اصلی روخی بلانکوس بود که موفق به فتح دوگانه لالیگا و کوپا دل ری در فصل 96- 1995 شد. آنها هشت سال بعد در تیم اول در ورزشگاه ویسنته کالدرون هم بازی بودند.

گابی می‌گوید:” سیمئونه الگوی من بود؛ کاراکتر و شخصیتش. او در همان پست من بازی می‌کرد. ما بازیکنان جوان به او به چشم الگو نگاه می‌کردیم: اینکه چطور تمرین می‌کند، چقدر حرفه‌ای است. ما تاریخ اتلتیکو مادرید را در او می‌دیدیم- که همه چیز مربوط به سختکوشی، تلاش زیاد و فداکاری شخصی بود. شما از همان زمان حضورش در اتلتیکو مادرید می‌توانستید نشانه‌های مربیگری را در او ببینید.”

سپس راه آنها برای مدتی جدا شد. سیمئونه به آرژانتین برگشت تا دوران فوتبالش را در آنجا به پایان برساند و اولین گام‌هایش به عنوان مربی را در حالی برداشت که گابی به بازیکن ثابت ختافه و رئال ساراگوسا تبدیل شد.

گابی زود و در تابستان 2011 برگشت و فصل جدید تحت هدایت گرگوری مانسانو خوب آغاز نشد. اتلتیکو در ماه دسامبر در رده دهم جدول قرار داشت و امتیازش به منطقه سقوط نزدیکتر از منطقه کسب سهمیه اروپا بود. هواداران در ویسنته کالدرون از تیم ناراضی بودند چرا که بازیکنان بی‌رمقی که استفاده کاملی از استعدادهای‌شان نمی‌کردند در این بین دیده می‌شد؛ چیزی که بر خلاف شهرت تاریخی اتلتیکو بود.

گابی که هنوز به مربی‌ای که هفت سال قبل از آن برای اولین بار به او در تیم بزرگسالان بازی داد، وفادار است، می‌گوید:” آن تیمی بود که هنوز واقعا هماهنگ نشده بود. ستاره بزرگی وجود نداشت اما شخصیت‌های مهمی بودند و نتایج خوب نبود. مانسانو تیمش را پیدا نکرده بود. موقعیت بسیار سختی بود.”

با این حال سیمئونه می‌دانست دقیقا چه کار کند. او در مراسم معارفه‌اش به عنوان سرمربی در دسامبر 2011 در ویسنته کالدرون گفت:” ما نیاز داریم به ارزش‌هایی برگردیم که افتخار را به این باشگاه آوردند. ما باید تیمی جنگنده باشیم. من تیمی سلطه‌جو، قوی، سریع و آماده ضدحمله می‌خواهم. این چیزی است که هواداران اتلتیکو همیشه دوست داشته‌اند.”

سیمئونه از مربیگری می‌گوید؛ انجام دادن ماموریت غیرممکن

هفت‌یک- دیگو سیمئونه یکی از بهترین مربیان دنیا در یک دهه گذشته است؛ مربی که اتلتیکو مادرید را به یک قدرت قابل اعتنا، نه تنها در اسپانیا، که در فوتبال اروپا تبدیل کرده است. او درمطلبی که برای سایت coachesvoice نوشت از اولین روزهایی که تصمیم گرفت مربی شود، می‌گوید:     جولیانو، کوچک‌ترین پسرم، […]

با توجه به این که بسیاری از هواداران در هفته‌های پیش از آن به دلیل نبود تلاش کافی برای تیم سوت می‌زدند، بسیاری به وقوع این اتفاق بدبین بودند. با این حال گابی معتقد است که عناصر لازم برای ساخت این تیم جدید جنگنده وجود داشت- و به اساس بازیکنانی چون رائول گارسیا، دیه‌گو گودین و خوان فران اشاره می‌کند که دوست داشتند همین روش را به کار بگیرند.

گابی می‌گوید:”از نظر من راز تیم این بود که بازیکنان زیادی حضور داشتند و بیشتر ما عملا هیچ قهرمانی‌ای کسب نکرده بودیم. اما بلندپرواز بودیم و واقعا می‌خواستیم نشان دهیم که می‌توانیم با بهترین‌ها رقابت کنیم. ما قدم به قدم پیش رفتیم و توانستیم پیشرفت کنیم و شروع به کسب جام‌های قهرمانی کردیم. همه این‌ها به لطف اتحاد در رختکن بود- هسته بازیکنانی داشتیم که به همان اندازه که خوب فوتبال بازی می‌کردند، با یکدیگر دوست شده بودند. و این از نظر من راز این برهه زمانی بود.”

اتلتیکو کمتر از شش ماه پس از حضور سیمئونه در ورزشگاه “آرنا نَشِنالا”ی بخارست (جایی که این سه شنبه برابر چلسی قرار خواهند گرفت) با پیروزی برابر اتلتیک بیلبائوی مارسلو بیلسا با نتیجه 0-3 به قهرمانی لیگ اروپا رسید. آنها پس از آن در سوپرکاپ اروپا در موناکو با نتیجه 1-4 برابر چلسی، قهرمان لیگ قهرمانان، به پیروزی رسیدند و رادامل فالکائو موفق به ثبت هت‌تریک شد. گابی می‌گوید:” لحظاتی در تیم بود که احساس می‌کردم شکست‌ناپذیر هستیم. ما می‌دانستیم که از نظر فردی بهترین نیستیم اما به عنوان گروه بهترین بودیم.

گابی در ترکیب اتلتیکو نماد ویژگی‌هایی بود که سیمئونه انتظار داشت تیمش داشته باشد.

سیمئونه از کاپیتانش استفاده می‌کرد تا بتواند مفهوم اتلتیکو و سختکوشی و فداکاری مورد نیاز را به “خارجی‌هایی” چون فالکائو و آردا توران بفهماند. گابی می‌گوید:” دو عبارتی که سرمربی بسیار استفاده می‌کرد را به خاطر دارم. یکی این بود که کاپیتان هرگز نباید سقوط کند- تو هرگز نباید سرافکنده باشی و مهم نیست که شرایط در سطح شخصی یا برای تیم چقدر بد هستند. تو همیشه باید با رفتار و خوش‌بینی، تیم را رهبری کنی و من سعی کردم این کار را انجام دهم.

عبارت دیگری که ال‌چولو بسیار تکرار می‌کرد این بود که هیچکس مهم‌تر از تیم نیست. بازیکنان واقعا تراز اول مانند آردا توران، فالکائو و داوید “ال‌گواخه” ویا می‌توانستند برای ما سرنوشت‌ساز باشند اما تیم همیشه مهم‌تر از هر فردی بود. وقتی آنها این موضوع را درک کردند، عملکردشان در سطح فردی نیز بهبود پیدا کرد.”

چالش بعدی پایان دادن سد روانی برابر رئال مادرید، رقیب همشهری، بود. اتلتیکو در حالی به فینال کوپا دل‌ری 2013- برابر رئال در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو- قدم گذاشت که تقریبا 14 سال را با 24 شکست و بدون حتی یک پیروزی برابر تیم همسایه در اِل‌دربی گذرانده بود.

گابی به خاطر می‌آورد:” سرمربی دوست داشت شب پیش از مهم‌ترین دیدارها با بسیاری از ما به صورت شخصی حرف بزند. من به یاد دارم به او گفتم که این مهمترین بازی است که در طول دوران فوتبالم انجام دادم: در برنابئو برابر حریف همیشگی که 13 سال شکست نخورده است. بار زیادی روی شانه‌های ما بود. این بازی برای هرکدام از ما به صورت شخصی بسیار مهم بود.

چولو به من گفت که این می‎‌تواند مهمترین بازی باشد اما او باور داشت که بازی‌های بزرگتری در راه هستند. و او اشتباه نمی‌کرد. او می‌توانست انرژی درون تیم را ببیند که ما بسیاری قوی و متحد هستیم. او با کاری که انجام داد، افراد را متقاعد کرد و دیدید که آنها قادر به انجام چه کارهایی بودند.”

اتلتیکو خیلی زود عقب افتاد اما در وقت اضافه توانست نتیجه را به 1- 2 برگرداند و خانه همسایه را مورد تاخت و تاز خود قرار دهد و گابی ذره‌ای از این که در لحظات پایانی به دلیل درگیری با کریستیانو رونالدو از زمین بازی اخراج شد، ناراحت نیست. آنها سپس این روند را با حضور در نوکمپ بارسلونا و گرفتن تساوی 1-1 تکمیل کردند؛ نتیجه‌ای  که برای کسب اولین عنوان قهرمانی لالیگا از سال 1996 نیاز داشتند.

گابی می‌گوید:” شما برای قهرمانی لالیگا در بازی آخر در نوکمپ برابر بهترین بازیکن تاریخ به میدان می‌روید. بنابراین غیرقابل تصور به نظر می‌رسد که اتلتیکو مادرید بتواند این کار را انجام دهد. اما ما باور داشتیم که اگر به همان روند با روحیه خوبی که داشتیم ادامه دهیم، می‌توانیم هرکاری را به انجام برسانیم.

حتی وقتی بهترین بازیکنان ما مصدوم بودند و ما 0-1 عقب بودیم، شرایط نمی‌توانست بدتر شود. اما هنوز تمام تکیه اتلتیکو مادرید به این بود که وقتی به نظر می‌رسید همه چیز علیه تو است، تلاش کن و ما بار دیگر این را نشان دادیم. یک پیروزی که واقعا به سبک اتلتیکو مادرید بود. این نشان‌دهنده تمام ارزش‌های اتلتیکو مادرید بود.”

تیم اتلتیکو که فاتح فصل 14- 2013 لالیگا شد، در 38 بازی تنها 26 گل دریافت کرد و انسجام دفاعی آنها براساس سختکوشی زیاد، روحیه ورزشی و نظم از سوی تمامی بازیکنان شکل گرفت- همان تیمی که پیش از حضور سیمئونه به نظر مشتی بازیکنان بی‌برنامه بودند، حالا تیمی بسیار منسجم در سیستم 2- 4- 4 به حساب می‌آمدند که هر بازیکن در آن کارش را می‌دانست و استعداد شخصی‌اش را در خدمت تیم به کار می‌برد.

گابی می‌گوید:” سرمربی همیشه ایده بسیار واضحی از این که می‌خواهد تیم چطور بازی کند، داشت. در آخر کلید مربی خوب بودن این است که بازیکنانش به او باور داشته باشند. وقتی به چیزی که مربی می‌گوید باور داشته باشی، کورکورانه به او باور داری حتی وقتی که به نظر اشتباه می‌رسد. سپس در بلند مدت این موضوع موفقیت را به همراه خواهد داشت. ال‌چولو کاملا به این دست یافته بود. او انگیزه‌دهنده‌ای فوق العاده‌ و استراتژیست بزرگی است که بهترین بازی را از بازیکنانش می‌گیرد. بنابراین همه ما در سطح شخصی بسیار پیشرفت کردیم. آن گروه از بازیکنان از نظر فردی بهترین نبودند اما در کنار هم توانستیم قوی‌ترین تیم‌ها را شکست دهیم.”

اتلتیکوی سیمئونه تقریبا به تمام دستاوردهای ممکن رسیده است. آنها در سطح لیگ قهرمانان توانستند تیم‌های بزرگی چون بارسلونا، میلان، بایرن مونیخ و چلسی (پیروزی 1- 3 در استمفوردبریج در بازی برگشت معروف نیمه نهایی 2014) را حذف کنند. اما آنها دوبار در بازی پایانی شکست خوردند و فینال‌های لیگ قهرمانان 2014 و 2016 را برابر رئال مادرید در لیسبون و میلان واگذار کردند.

گابی می‌گوید که شکست‌ها باعث می‌شد که همه افراد در باشگاه در خودشان فرو بروند- شامل سیمئونه که چنان از شکست در فینال میلان ناراحت شد که از جمع بازیکنان جدا شد. او می‌گوید:” واقعیت این است که وقتی در فینال لیگ قهرمانان شکست می‌خوری- دو فینال برابر حریف همیشگی- چیزهای زیادی هست که به آنها فکر کنی. نه فقط ال‌چولو، بسیاری از بازیکنان درباره آینده و این که آیا ممکن است پس از رسیدن به این سطح هم بهبود پیدا کرد یا خیر فکر می‌کردند.

شکست در دو فینال چمپیونزلیگ، ضربه بزرگی برای سیمئونه و تیمش بود.

این اتفاق باعث شد که او در مواردی بازنگری کند تا ببیند که آیا می‌تواند یک بار دیگر پس از شکست دیگری در فینال، تیم را بالا بکشد. او فهمید که نمی‌تواند بازیکنانی که تمام تلاش‌شان را کرده بودند و هوادارانی که هنوز امید داشتند را ناامید کند. او می‌خواست بار دیگر تیم را بالا بکشد و به کسب قهرمانی‌ها ادامه دهد.”

***

واکنش نشان دادن پس از شکست دوم در فینال لیگ قهرمانان، آغازگر روند بازسازی‌ای شد که دقیقا به همان شکلی که بسیاری از افراد در اتلتیکو امیدوار بودند، پیش نرفت. همه در باشگاه باید با موضوع ترک ویسنته کالدرونِ کهنه و انتقال به واندا متروپولیتانوی درخشان اما بدون احساس کنار می‌آمدند؛ انتقالی که خصوصا برای تیمی که ارتباط نزدیکی با هوادارانش داشت، بسیار سخت بود. بار دیگر چلسی وارد داستان شد- اولین بازی لیگ قهرمانان در این ورزشگاه، شکست 1- 2 برابر تیم آنتونیو کونته در سپتامبر 2017 بود.

گابی می‌گوید:” خیلی سریع تغییرات زیادی رخ داد. بیشتر از همه برای هواداران- آنها برنامه همیشگی خود برای هر بازی را از دست داده بودند و به ورزشگاهی جدید می‌آمدند. ما بازیکنان باید تلاش می‌کردیم و روحیه و رفتار خودمان را برای رقابت و تلاشی سخت‌تر از همیشه منتقل می‌کردیم. هرچند کار آسانی نبود اما آهسته آهسته توانستیم به این جو دست پیدا کنیم که ما را متحد کرد و بار دیگر در بزرگترین‌ بازی‌ها به ما کمک می‌کند.”

به نظر می‌رسید که تیم در طول این روند به صورت مداوم در حال تغییر است. گابی در تابستان 2018 پس از 413 بازی با پیراهن روخی بلانکوس به تیم قطری السد پیوست. در همین حال گارسیا، خوان فران و گودین، دیگر بازیکنان باتجربه، نیز از تیم جدا شدند. بسیاری از بازیکنانی که قرار بود جانشین آنها شوند- شامل آنتوان گریزمان، لوکاس هرناندز و رودری- تنها بازیکنانی گذری بودند. تیم جدید اتلتیکو نتوانست به چالش کسب قهرمانی لالیگا نزدیک شود. با این حال این موفقیت در لیگ اروپای 2018 تکرار شد و آنها با پیروزی برابر رئال یک سوپرکاپ اروپای دیگر هم به دست آوردند اما اتلتیکو از نظر بسیاری دیگر مدعی قهرمانی در رقابت‌های مهم نبود.

اتلتیکو در سال 2018 بار دیگر فاتح لیگ اروپا شد اما نتوانست اعتباری که پیش از سال 2016 داشتند را به آنها برگرداند.

گابی می‌گوید که سیمئونه همیشه می‌دانست که جدایی بازیکنان بخشی از زندگی در باشگاهش است. او می‌گوید:” تمام بازیکنان این حق را دارند که برای تیمی که می‌خواهند بازی کنند. بازیکنان بزرگی چون گریزمان، لوکاس هرناندز- پیش از آنها بازیکنان چون فالکائو، ویا و گارسیا- ما باید از آنها برای کاری که با پیراهن اتلتیکو انجام دادند سپاسگزار باشیم و بهترین‌ها در آینده برای‌شان آرزو کنیم.

اتلتیکو مادرید نباید از هیچکس التماس کند تا برای آنها بازی کنند. اگر آنها در اتلتیکو مادرید هستند، حق‌شان بوده چون می‌خواستند آنجا باشند؛ چون می‌خواستند تیم را بزرگتر کنند. اگر آنها نمی‌خواهند آنجا باشند، پس مشکلی نیست؛ ممنون برای کاری که انجام دادی و یک بازیکن تراز اول دیگر می‌آید تا جای تو را بگیرد. این موضوع بغرنجی نیست.”

تابستان 2019 با تغییر پرسنل دیگری همراه بود- بازیکنان با استعدادی به تیم پیوستند اما مشخصا جنگندگان “چولو” نبودند؛ شامل ژوائو فیلیکس 127 میلیون یورویی، مارکوس یورنته، ماریو هرموسو و کیه‌ران تریپیه. در حالی که آنها با بازگشت به سبک قدیمی پرسینگ فشرده و دفاع از عقب زمین، موفق به شکست دادن لیورپول در مرحله یک هشتم لیگ قهرمانان فصل گذشته شدند، تلاش برای یافتن سبک جدید منجر به چیزی شد که گابی آن را “روند تطابق” می‌نامد و سایر بازیکنان با استعداد اما نه لزوما تاثیرگذار مانند توماس لمار و یانیک کاراسکو در این سبک جایی نداشتند. آنها هرگز جایی در کورس قهرمانی لالیگا نداشتند و در یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان به دست لایپزیش حذف شدند.

گابی می‌گوید:” فصل گذشته سخت بود. زمان برد تا این بازیکنان متقاعد شوند که باید به سختی تلاش کنند که این کار خوبی برای آنهاست، که می‌تواند به تیم کمک کند و آنها را نیز به بازیکنان بهترین تبدیل کند. آنها امسال پیشرفت را در تمام بازیکنان و درخشش آنها دیدند. آنها دیدند که سختکوشی و دوندگی زیاد برای تیم می‌تواند منفعت شخصی برای خودشان به همراه داشته باشد. این چیزی است که حالا به نمایش درآمده است.”

کوکه، کاپیتان اتلتیکو، تنها ارتباط تیم درون زمین فعلی با تیم فصل 14- 2013 است که گابی می‌گوید حالا وظیفه انتقال ارزش‌های اتلتیکو که زمانی بر عهده او بود را انجام می‌دهد. او می‌گوید:” کوکه به برادر کوچک من تبدیل شده است. وقتی به اتلتیکو مادرید برگشتم و کاپیتان شدم، این بچه 19 ساله را با استعدادی غیرمعمول دیدم که فقط می‌خواست یاد بگیرد و پیشرفت کند. او آرام آرام به بازیکنی کاملی تبدیل شده و به عنوان کاپیتان باشگاه باید تیم را رهبری کند و همین کار را هم انجام می‌دهد. کاپیتانی بهتر از کوکه برای اتلتیکو مادرید وجود ندارد؛ هیچکس نمی‌تواند بهتر از او نشان دهد که بازیکنان اتلتیکو مادرید باید چطور باشد.”

در همین حال خود گابی نیز رو به جلو رفته و در حال پیشرفت است. ژاوی، کاپیتان سابق و اسطوره بارسلونا، سرمربی او در طول دو فصل حضورش در السد بوده که سبک بر اساس مالکیت توپش با چیزی که گابی تحت هدایت سیمئونه در اتلتیکو بازی می‌کرد، بسیار متفاوت بود.

نگاهی به شیوه بازی تیم ژاوی؛ او جانشین گواردیولاست؟

هفت‌یک– اگر پپ گواردیولا به عنوان جانشین یوهان کرویف کبیر در بارسلونا شناخته می‌شد، هستند کسانی که امیدوارند ژاوی، جانشین پپ باشد. گفته می‌شود این هافبک بازنشسته که نه تنها با بارسا چندین قهرمانی در لالیگا، کوپا دل ری و چمپیونزلیگ دارد، بلکه با اسپانیا نیز دو قهرمانی در اروپا و یک قهرمانی در جام […]

گابی می‌گوید:” از نظر ایده، ژاوی و سیمئونه مشابه هستند: گشتن به دنبال چیزی که موفقیت را برای تیم در پی داشته باشد. ژاوی با مالکیت 70 یا 80 درصد توپ موفق شده و ال‌چولو با مالکیت 30 یا 40 درصد به این هدف دست یافته است. هرکدام سبکی را به کار برده یا از آن مراقبت و دفاع می‌کنند که برای آنها جواب داده است. یک کاپیتان باید اینجا خودش را سازگار کند و به چیزی که مربی به او و تیم می‌گوید، باور داشته باشد. ژاوی به من چیزهایی گفت که به آنها باور داشتم و می‌توانستم ببینم که موثر هستند. ال‌چولو چیزهای بسیار متفاوتی گفت اما آنها هم جواب می‌دادند.”

گابی در حال حاضر کلاس‌های مربیگری را می‌گذراند، انگلیسی یاد می‌گیرد، برای برداشتن قدم بعدی در فوتبال آماده می‌شود و معتقد است بهترین مربیان در فوتبال همیشه باید از تکامل سبک خود استقبال کنند. او می‌گوید:” مطمئنا مربیان در آخر باید از گوش دادن و یاد گرفتن سبک‌های دیگر بازی استقبال کنند. شاید اینطور باشد که شما به ایده‌های دیگر باور ندارید چون هرگز شانس کار به آن سبک را نداشتید. من باور دارم که همین طور است و مربیان باید ذهن خود را فراتر از نتایجی که کسب می‌کنند باز نگه دارند و ببیند که از چه جهاتی می‌توانند باعث بهبود تیم خود شوند.”

***

تیم جدید این فصل اتلتیکو اثباتی بر این مدعاست که سیمئونه ذهنش را باز نگه داشته است. اتلتیکو هنوز دقیقا سیستم مالکیت توپ اصیلی که شاید ژاوی یک روز فرصت به کارگیری آن در بارسلونا را داشته باشد، به نمایش نمی‌گذارد. با این حال تغییر سبک ال‌چولو به وضوح قابل رویت است.

تیم اتلتیکویی که گابی در آن نماینده سیمئونه در زمین بود به عقب‌نشینی و تحمل تمام فشارها پیش از انجام ضدحمله شناخته می‌شد. این تیم با حضور کوکه در پست هافبک دفاعی در سیستم 2-5-3 می‌خواهد مالکیت توپ را در اختیار داشته باشد و بیشترین زمان ممکن را در نیمه زمین حریف سپری کند.

گابی می‌گوید:” آنها با سیستمی متفاوت و پایه‌ای متفاوت بازی می‌کنند. بازیکنان بسیار هجومی‎‌تر هستند. آنها استعدادهای هجومی بیشتری دارند و سرمربی به خوبی می‌داند که چطور بهترین بازی را از هر بازیکن بگیرد و با تکیه بر نقاط قوت، آنها را وادار به انجام بهترین بازی کند. بنابراین آنها تغییر کرده‌اند. آنها در نیمه زمین حریف بیشتر پرس می‌کنند و سیستم متفاوتی دارند؛ مالکیت توپ بیشتر و حضور تعداد بسیار بیشتر بازیکنان در محوطه جریمه حریف.”

بیشترین آرایش‌ها و بازیکنان به کار گرفته در 10 بازی اخیر اتلتیکو در لالیگا

در تیم اول اتلتیکو تحت هدایت سیمئونه همه یک کار برای انجام دادن داشتند و به خوبی به آن واقف بودند – حتی “بازیکنان تک رو”یی چون آردا یا دیه‌گو ریباس نیز در پست‌های مشخص در سیستم سختگیرانه 2-4- 4 قرار می‌گرفتند. هرموسو امسال می‌تواند به عنوان مدافع میانی یا مدافع چپ بازی کند، کاراسکو وینگ-بک، هافبک کناری و مهاجم بوده است و یورنته در پست‌های دفاع راست، هافبک میانی و مهاجم نوک به میدان رفته است.

گابی می‌گوید که چنین انعطاف پذیری و قدرتی در پست‌های متفاوت به سیمئونه اجازه داده که از نظر تاکتیکی انعطاف پذیری بیشتری داشته و همچنین اثرات شیوع ویروس کرونا را بهتر مدیریت کند.

او می‌گوید:” در طول دوران بسیار سخت در فوتبال و زندگی با وجود این بیماری همه گیر، اتلتیکو به لطف بازیکنانی که در اختیار دارد باثبات‌ترین تیم بوده است. آنها حالا 18 بازیکن دارند که بسیار تطبیق پذیر هستند و استعداد بسیاری دارند. حدود 8 یا 10 بازیکن هستند که می‌توانند در پست‌های متفاوت به میدان بروند. با توجه به غیبت بازیکنان در طول دوران شیوع ویروس کرونا، آنها از این تطبیق پذیری و قدرتی که در میان بازیکنان تیم دارند، سود می‌برند. این مزیت اصلی اتلتیکو مادرید در فصل جاری است.”

چنین قوت و کیفیت بالایی باعث ثبات در نتایجی شده که منجر به کسب 50 امتیاز از 19 بازی ابتدایی فصل شد تا با رکورد مجموعی که تیم گابی در فصل 14-2013 به ثبت رساند، برابر شود. این اتفاق با حضور لوییس سوارز، جنگنده بالفطره، و آمادگی او در خط حمله به دست آمد. چنین آمادگی‌ای به همراه لغزش رئال مادرید و بارسلونا باعث شد که اتلتیکو یک ماه پیش اختلاف هفت امتیازی دست نیافتنی با دو بازی عقب افتاده در صدر جدول داشته باشد.

پشت‌پرده جدایی سوارز از بارسلونا؛ یک حسرت طولانی

هفت‌یک- لیونل مسی آن را “دیوانگی” خواند اما حتی او هم تصور نمی‌کرد که چنین اتفاقی تا این حد دیوانه‌وار شود. مسی یک روز جمعه در ماه سپتامبر به رختکن زمین تمرین سن خوان دسپی ِ بارسلونا رفت و با این موضوع روبرو شد. بهترین دوست او دیگر آنجا نبود؛ بنابراین پیامی برای او فرستاد. […]

تغییراتی در هفته‌های اخیر با مصدومیت‌ها و غیبت‌های اجباری مربوط به ویروس کرونا ایجاد شده که مشکلاتی را به همراه داشته است. آمارها همچنین نشان می‌دهد که اتلتیکو حتی در دوران اوج پیش از کریسمس نیز موفقیت‌هایی را به دلیل خوش‌شانسی خود تجربه کرده است.

از نظر هجومی، تعداد گل زده آنها در هر بازی در مقایسه با تیم فصل 14- 2013 کمی بیشتر بوده اما این موضوع به لطف قدرت تمام‌کنندگی عالی از سوی لوییس سوارز (16 گل از 10.7 گل مورد انتظار) و مارکوس یورنته ( 8 گل از آمار عجیب 1.6 گل مورد انتظار) ممکن شده است. این تیم کمتر شوت می‌زند و میانگین کیفیت موقعیت گل آنها نیز پایین‌تر است.

در دفاع نیز شرایط مشابهی جریان دارد. اتلتیکو گل‌های کمتری دریافت کرده اما بار دیگر باید به شانس آنها اشاره کرد. آنها در مقایسه با آخرین تیم اتلتیکوی فاتح لالیگا شوت‌های بیشتری دریافت نکرده‌اند اما میانگین کیفیت بسیار بالاتری دارند. یان اوبلاک، دروازه‌بان فعلی این تیم، دلیل مهمی برای این اختلاف بین گل‌های دریافتی و گل‌های مورد انتظار حریفان است. از 16.4 موقعیت مورد انتظار در چهارچوب (xGoT: مدلی که محل زدن ضربه، جایگاه دروازه‌بان در زمان زدن ضربه و عوامل مختلف را بررسی می‌کند) اوبلاک تنها 12 گل دریافت کرده است (به جز گل به خودی‌ها).

با بررسی گل‌های مورد انتظار اتلتیکو و حریفان، افت خط حمله اتلتیکو در چند بازی اخیر قابل توجه است. آنها در ابتدای فصل بهتر از هر تیم دیگر سیمئونه در سال‌های اخیر بازی می‌کردند اما با غیبت‌های اخیر بسیاری از بازیکنان، آمارها بار دیگر به جایی که انتظارشان را داشتید برگشتند- تلاش برای ایجاد انسجام در دفاع و استفاده از معدود فرصت‌ها برای کسب پیروزی.

این موضوع به خوبی جواب نداده است. شکست خانگی 0- 2 برابر لوانته در روز شنبه به این معناست که اتلتیکو در 12 روز گذشته لالیگا به اندازه 4 ماه قبل امتیاز از دست داده است. گابی باور دارد این که اتلتیکو بتواند بدون هیچ رقابت و نگرانی‌ای به قهرمانی اسپانیا برسد، هرگز واقع گرایانه نبوده است.

او می‌گوید:” تمام دیدارها در نیم فصل دوم بسیار دشوار هستند. هر تیم اهداف خودش را در هر بازی دارد- می‌خواهد رقابت برای سقوط نکردن یا کسب سهمیه اروپا باشد. و ما می‌دانیم که هنوز در نیمه فصل هستیم. سخت‌ترین بخش هنوز در راه است.”

چشم انداز لیگ قهرمانان نیز از زمانی که اتلتیکو و چلسی در دسامبر گذشته به عنوان رقبای یکدیگر در مرحله یک هشتم انتخاب شدند، بسیار متغیر بوده است. در حالی که تیم سیمئونه در لیگ داخلی دچار لغزش شده، شرایط چلسی در لیگ برتر پس از انتخاب توماس توخل به عنوان سرمربی در اواسط ژانویه به جای فرانک لمپارد بهبود پیدا کرده است. گابی می‌گوید که این رقابت حالا بسیار نزدیک‌تر از آن است که بتوان برنده آن را حدس زد.

او اظهار داشت:” ما می‌دانیم که اتلتیکو مادرید می‌تواند در لیگ قهرمانان و در جریان دو بازی هر تیمی را شکست دهد. اما ممکن است یک شب بد داشته باشی و حذف شوی.” با این حال گابی باور دارد که نگاه کلی برای هواداران روخی بلانکوس مثبت است چرا که تیم فعلی سیمئونه می‌تواند سبک پرواکتیو‌ و مالکانه‌تر را با ارزش‌های سختکوشی سنتی باشگاه ترکیب کند.

او می‌گوید:” ما فقط باید قدم به قدم پیش برویم. همه بازیکنان در بالاترین سطح بازی می‌کنند. هرکس می‌تواند روز بدی داشته باشد اما تمام بازیکنان به صورت مداوم بهترین بازی خود را به نمایش می‌گذارند. هرچیزی که در طول تاریخ اتلتیکو مادرید به دست آمده همیشه با تلاش و فداکاری به دست آمده است. اگر زمین بخوری بار دیگر برمی‌خیزی. وقتی چنین روحیه‌ای درون گروهی از بازیکنان با بلندپروازی زیاد و در بالاتین سطح وجود داشته باشد، پس شما می‌توانید به هر دستاوردی برسید.”

و حالا مانند هر لحظه کلیدی دیگری در طول یک دهه حضور سیمئونه روی نیمکت، چلسی یک آزمایش مهم به حساب می‌آید. تیم منسجم اول با حضور گابی در مرکز آن، دوبار موفق شد که تیم لندنی را در موقعیت‌های حساس شکست دهد؛ با این حال تیم سنتی چهار فصل قبل، در خانه شکست را پذیرا شد. نحوه پیش رفتن شرایط در طول دو بازی رفت و برگشت در این فصل چیزهای بسیاری درباره این که آیا اتلتیکو واقعا توانایی پیروزی برابر بهترین تیم‌ها را دارد یا خیر، به شما خواهد گفت.

پاسخ به این سوال با توجه به عملکرد اتلتیکو تا به حال در فصل 21- 2020 برای گابی روشن است: مهم نیست که شرایط در ادامه فصل چطور پیش برود، ال‌چولو هنوز ال‌چولو است و هنوز مربی‌ای است که اتلتیکو مادرید را بهتر از هر کس دیگری درک می‌کند.

او می‌گوید:” بیشتر از این که سیمئونه تغییر کرده باشد، گروه بازیکنان هستند که متفاوت شده‌اند. او می‌داند چطور به خوبی با این بازیکنان سازگار شود. در آخر سرمربی هنوز فوتبال را به همان شکل می‌بیند که بر اساس رقابت هر روزه و تلاش برای یافتن راه‌حل‌های بهتر بسته به تیمی که برابرش بازی می‌کنید است. و از نظر من، اتلتیکو مادرید امروزه تیمی بسیار بسیار کامل است. شما این روزها از تماشای بازی اتلتیکو مادرید لذت می‌برید و با تیمی که در حال تماشایش هستید احساس نزدیکی می‌کنید.”