آیا منچسترسیتی بار دیگر تبدیل به مدعی قهرمانی شده است؟
هفت‌یک- پپ گواردیولا می‌گوید منچسترسیتی بار دیگر ضرباهنگ خود را پیدا کرده است. و در حالی که پس از پیروزی قدرتمندانه برابر چلسی در استمفوردبریج درباره پیشرفت تیمش صحبت می‌کند، از سه تیمی نام می‌برد که چلسی نمی‌تواند در زمینه ضدحملات با آنها رقابت کند: منچستریونایتد، تاتنهام و لیورپول. او گفت سیتی نمی‌تواند مانند آنها بازی کند و باید بازی خودش را انجام دهد.
مشکل این فصل این است که کمی زمان برده تا مشخص شود که چطور باید با تغییرات زمانه پیش رفت و این کار را انجام داد. در حالی که سیتی به چندین دلیل در این فصل شباهتی به خودش نداشته (مانند غیبت فرناندینیو، داوید سیلوا و سرخیو آگوئرو) آنها همچنین تلاش می‌کنند که با سبکی محتاطانه بازی کنند تا بتوانند با کمبودهای دفاعی که در طول سال 2020 به وضوح دیده شد، سازگار شوند.
گواردیولا یکشنبه شب گفت:” ما تیمی هستیم که باید با ریتمی مشخص بازی کنیم، ما نمی‌توانیم وقتی همه چیز به شدت در فراز و نشیب قرار دارد و هیچ چیز مشخص نیست بازی کنیم. ما باید با ریتم خودمان بازی کنیم، هزار پاس، پاس و پاس بدهیم و در لحظه درست حمله کنیم. این دلیل قهرمانی‌های ما در لیگ برتر بود. با صبر بیشتر، آرامش بیشتر؛ و (اخیرا) ما کمی از این نبض بازی را- به دلایل بسیاری- از دست دادیم و امروز بار دیگر آن را به دست آوردیم.”
راه بسیار زیادی برای دستیابی به تعادل درست در پیش است و آنها امیدوار هستند که این روند را حفظ کنند اما با یک بازی عقب افتاده، تنها 4 امتیاز با صدر جدول فاصله دارند؛ بنابراین شاید شرایط تغییر کند.
***
پیشرفت دفاعی
گواردیولا احتمالا لستر را هم به لیست خود اضافه کرده چرا که این تیم برندان راجرز بود که با تغییرات سریع در زمین، در اوایل فصل آغازگر مشکلات سیتی شد و دیدار برابر این چهار تیم می‌تواند یک نقشه راه تا به این جای فصل باشد.
لستر خیلی زود از مشکلات سیتی استفاده کرد (در یک بازی پیش از جذب روبن دیاز)، لیورپول در میانه زمین درخشان بود اما با یک خط دفاعی قدرتمند روبرو شد، تاتنهام باعث ایجاد اشتباه در این تیم شد و از این اشتباهات نهایت استفاده را کرد، اما یونایتد نتوانست به خوبی سایرین از این شرایط استفاده کند.
سیتی در حالی امشب در نیمه‌نهایی جام اتحادیه مقابل منچستریونایتد قرار می‌گیرد که در دیدار قبلی برابر این تیم، گواردیولا به تساوی راضی بود.
شاید آن بازی برابر یونایتد بیشتر از سایر دیدارها به ما نشان داد که گواردیولا در آن مقطع چه نگاهی به تیمش داشت. در حالی که هواداران فکر می‌کردند قرار است بازی مانند اتفاقی که برابر لیورپول خسته در ماه نووامبر رخ داد، به 20 دقیقه پایانی کشیده شود، تمرکز گواردیولا روی نباختن بود.
او قمار نکرد، بازی را بسته نگه داشت- و این انتخاب خودش بود. شاید این چندان زیبا نباشد اما او نشان داد که می‌داند چطور ثبات را در سیتی حفظ کند. این دقیقا چیزی بود که ما تماشاگران در اوایل فصل از آنها توقع داشتیم (و دقیقا همان چیزی است که آنها در لیگ قهرمانان به آن نیاز خواهند داشت).
آنها پس از دیدار برابر تاتنهام، هشت کلین‌شیت در 10 بازی در تمامی رقابت‌ها داشتند. آمادگی جان استونز در رقابت‌های جام اتحادیه باعث شد که او به ترکیب گواردیولا در مهمترین مسابقاتش راه پیدا کند: مسابقات لیگ. او پر از اعتماد به نفس است و یک رهبر واقعی در کنار دیاز و حالا دفاع سیتی جایگاهش را پیدا کرده است. با این حال گاهی مسابقات محتاطانه پیش می‌رود؛ سیتی در کل بهترین بازی روان خود را ارائه نمی‌دهد و در برابر تیم‌های چالش‌برانگیز نیز قرار نگرفته است.
به همین دلیل است که بازی برابر یونایتد تا این حد راهنمای خوبی است: این تیمی است که فصل گذشته با استفاده از نقاط ضعف سیتی، سه بار آنها را شکست داد. بنابراین کنترل آنها و سربلند شدن استونز در امتحانی دیگر اتفاق بسیار مثبتی بود.
وقتی گواردیولا درباره هزار پاس و عدم تغییر در بازی از 40 متری صحبت می‌کند، نیاز دارد که بازیکنانش به هم نزدیک‌تر شوند و البته که توپ را حفظ کنند. اما شاید آنها کمی زیاده‌روی کرده باشند و در انتخاب‌هایش بیش از حد محتاط و در انجام بازی پیش از حد کند شده باشند. این موضوع باعث می‌شود که همه چیز تحت کنترل باشد اما آنها دیگر خلاقیت ندارند.
سیتی نمی‌تواند تا همیشه به این شکل بازی کند. گواردیولا، استاد اعظم فوتبال هجومی، نمی‌تواند به این شکل ادامه دهد. تنها راهی که این انسجام دفاعی جدید بتواند کمکی به کسب جام بکند این است که راهی برای ایجاد تعادل بهتر بین دفاع و حمله پیدا شود تا بتوان مانند روزهای گذشته بدون ترس از این که شرایط سایر پست‌ها چگونه است، با جسارت بالا دست به حمله زد.
بازیابی خط حمله
تساوی خسته‌کننده برابر وست‌بروم در چند روز گذشته واکنش خوبی نبود اما گواردیولا حداقل نشان داد که در تلاش است تا مشکل را حل کند (آنطور که در برابر تیمی در منطقه سقوط انتظار می‌رود). وینگرها در سمت طبیعی خودشان بازی می‌کردند تا بتوانند قدرت تیم در کناره‌ها را حفظ کنند و دلیل حضور هافبک دفاعی نزدیک‌تر به خط دفاع در جایگاه خودش این بود که سیتی هر دو مدافع کناری را به جلو برده بود تا از چهار بازیکن هجومی شامل کوین دی بروین حمایت کنند. با ادامه یافتن بازی، ایلکای گوندوگان هم بیشتر پیشروی کرد. این نمایشِ تیمی ضعیفی بود اما هدف از بین بردن غل و زنجیرها به خوبی دیده می‌شد.
مدافعان کناری سیتی در حملات شرکت می‌کنند و به همین دلیل هافبک دفاعی نزدیک‌تر به خط دفاعی بازی می‌کنند.
بازی با ساوتهمپتون پیروزی مهمی بود و در همان بازی بود که نقاط قوت و ضعف سیتی به خوبی نشان داده شد: آنها از نظر دفاعی قوی بودند اما در حمله چندان درخشان ظاهر نشدند. در واقع اگر سیتی در حمله خطرناک‌تر بود، هیچ دلیلی برای به صدا درآمدن زنگ هشدار برابر یونایتد و وست‌بروم نداشت و حالا در صدر جدول رده بندی ایستاده بود. اگر خاله من هم چرخ داشت، دوچرخه بود و مشکل این است که چنین موقعیت‌هایی به اندازه کافی برای تیمی که به اندازه سیتی فرصت هدر می‌دهد، پیش نمی‌آید.
آنها در حال حاضر باید چندین موقعیت ایجاد کنند و امیدوار باشند که بتوانند به اندازه پیروزی در بازی، از آنها استفاده کنند. فصل گذشته هم همینطور بود اما چون خط دفاعی ضعیف‌تر بود، آنها در دیدارهایی که قادر به استفاده از موقعیت‌ها نبودند، شکست می‌خوردند. این فصل با دفاع قوی‌تری که دارند، بازی را به تساوی می‌کشانند اما هنوز هم به شانس‌های زیادی برای پیروزی نیاز دارند.
بلاتکلیفی و عدم دقت در برابر دروازه به خوبی در دو بازی اخیر مشاهده شده اما آنها موقعیت‌های بیشتری خلق می‌کنند و نکته مهم این است که گواردیولا فکر می‌کند شرایط رو به بهبود است. او پس از پیروزی در دیدار روز یکشنبه گفت:” فکر می‌کنم پویایی ما از دیدار برابر نیوکاسل شروع شد. به خاطر دارم که در کنفرانس خبری این احساس را داشتم که ما به همان سبکی که باید بازی کردیم و این موضوع مربوط به پیروزی یا شکست با یک حرکت نبود بنابراین چنین احساسی داشتم.”
او پیروزی 0- 2 برابر تیم استیو بروس را بهترین عملکرد فصل تیمش خواند و بار دیگر نشانه‌های واضحی وجود داشت که او می‌داند که نیاز به ایجاد موقعیت‌های بیشتری دارند. او بازیکنان را در خط میانی نگه می‌دارد تا از دفاع محافظت کند اما این بار این ناتان آکه بود که از دفاع چپ به داد تیمش رسید. ژوائو کانسلو نه تنها اجازه داشت که از دفاع راست پیش برود، بلکه به نوعی در پست هافبک هجومی قرار گرفت، جایی که او با دی‌بروین و گوندوگان پیش تاخته همراهی کرد. سه بازیکن هجومی به صورت مداوم جای‌شان را تغییر می‌دادند و این نشان دهنده اتفاقات بهتر بود.
کانسلو مانند یک هافبک هجومی با دی‌بروین و گوندوگان همکاری می‌کند.
به همین دلیل است که دیدار برابر چلسی با توجه به تعویق دیدار با اورتون بسیار کلیدی به حساب می‌آمد. آیا سیتی واقعا پیشرفت کرده بود یا تنها برابر ساوتهمپتون و نیوکاسل به پیروزی رسید؟ خب، ما پاسخ خودمان را گرفتیم. چلسی در دوران اوج نیست و گل دقیقه آخری آنها تاثیری در کاهش فاصله نداشت اما سیتی به ندرت به دردسر افتاد و زک استفن، دروازه‌بان ذخیره آنها، تا به ثمر رسیدن گل کالوم هادسون اودوی شب آرامی را پشت سر گذاشت.
تیم گواردیولا به خوبی پرس و خطوط ارتباطی با خط میانی را مسدود کرد و این یعنی چلسی نتوانست از دفاع بازی‌سازی انجام دهد. وقتی سانترهایی به محوطه جریمه سیتی فرستاده می‌شد، تمام چهار بازیکن حاضر در خط دفاعی آماده مقابله بودند. و وقتی مالکیت توپ در اختیار آنها بود، عملکرد ماهرانه‌ای در عقب نشاندن چلسی و سپس ارسال پاس به فضای آزاد داشتند.
بنابراین چه چیزی تغییر کرده است؟
سیتی بارها در این فصل سنگین و کند بوده است. تمرکز روی دفاع مانع از حمله شد چرا که بازیکنان کافی در فاز هجومی حضور نداشتند. آنها در هفته‌های اخیر با بازیکنان و تنوع بیشتری حمله کرده‌اند.
گواردیولا شاید نه چندان جدی اما این مسئله را تایید کرد:” شاید مشکل از سبک من بود، شاید به خوبی به آنها نگفتم که باید چه کار کنیم یا راه درست برای بازی که بتوانیم این کار را انجام دهیم، انتخاب نکرده بودم. ما نیاز داریم با یک ضرباهنگ بازی کنیم، تیم‌هایی هستند که با تغییر پست و سیستم باورنکردنی بازی می‌کنند مانند یونایتد، لیورپول و تاتنهام. ما نمی‌توانیم به این سبک بازی کنیم و به آن شکل خوب نیستیم. مشخصا هیچ بازیکنی کند نیست، هیچ بازیکنی تنبل نیست اما ما باید با ضرباهنگ دیگری بازی کنیم، در فرصت مناسب بدویم و در فرصت مناسب کارمان را انجام دهیم.
فکر می‌کنم موفقیت ما در گذشته به همین شکل به دست آمده و همیشه همین را امتحان کردیم، ترکیب مهم نیست، این که آریش 2- 4- 4 باشد یا پنج بازیکن یا هفت بازیکن در دفاع باشند، اهمیتی ندارد، ایده ما این است که از دروازه‌بان شروع کرده و به وینگرها و مهاجمان برسیم و همه این اتفاقات با پاسکاری انجام شود و در زمان مناسب تیم حریف را تنبیه کنیم و امروز توانستیم این کار را انجام دهیم.”
گواردیولا اشاره بیشتری به اهمیت بهبود تاکتیکی نکرد اما به هرحال او مردی است که به داشتن تاکتیک برای هر بازی شهرت دارد و فیل فودن ناخواسته به این موضوع اشاره کرد. این بازیکن جوان پس از بازی گفت:” او همیشه برای بازی‌های بزرگ مانند این تاکتیک‌های فوق العاده دارد، او در چنین چیزهایی نابغه است. ما با پیشروی و حمله از کناره‌ها برابر آنها پیروز شدیم؛ بنابراین موفق شدیم به خوبی این کار را انجام دهیم.”
یک تغییر بزرگ در میانه میدان هم رخ داد. عقب کشیدن دی بروین از خط حمله به عنوان شماره 9 کاذب باعث به ثمر رسیدن گل دوم سیتی شد و به برناردو سیلوا اجازه داد که به عنوان شماره 8 بازی کند که شاید بهترین پست برای او باشد.
او زوج گوندوگان شد که یکی از ستاره‌های احیای شده اخیر سیتی بوده و فرارهای هجومی او در چهار بازی اخیرش در لیگ 3 گل به همراه داشته است.
… و به فرارهای هجومی برناردو و کانسلو توجه کنید.
بنابراین حالا این سیتی جدید است؟
گواردیولا تاکید می‌کند:” نه، نه، نه، این همان تیم است. همان مربی، بازیکنان همان هستند و ایده هم کاملا همان ایده است. وقتی در گذشته قهرمان می‌شدیم به این دلیل بود که مثل امروز بازی می‌کردیم، مهم نیست که یک بازیکن بیشتر اینجا یا آنجا بازی می‌کند، این ضرباهنگ است که اهمیت دارد، سبکی که باید با آن بازی کنیم. ما در گذشته آن را از دست داده بودیم و امروز بار دیگر آن را بازیابی کردیم.”
آیا آنها می‌توانند این ضرباهنگ را حفظ کنند؟ حریف بعدی یونایتد است.