آنالیز: چرا لیورپول این فصل اینقدر راحت گل می‌خورد؟

دو مشکل بزرگ در آن بازی وجود داشت- یک این‌که روی بازیکن صاحب توپ فشاری نبود و کالوین فیلیپس در نیمه اول فضای بسیار زیادی در اختیار داشت و پاس‌های خوبی به کناره‌های زمین ارسال می‌کرد. یکی از این پاس‌ها، گل اول را ساخت.

ترنت الکساندر آرنولد مامور مهار جک هریسون، زننده گل بود ولی اگر واقع‌بینانه نگاه کنیم، مدافع راست لیورپول کار چندانی برای مقابله با کنترل توپ عالی هریسون و ضربه داخل پای او نمی‌توانست انجام دهد.

مشکل اصلی اما این بود که جو گومز، مدافع میانی لیورپول که باید جای خالی الکساندر آرنولد را پر می‌کرد، در هنگام گرفتن توپ از رقیب خیلی ضعیف است. سرعت بالا در پوشش، سلاح اصلی او است ولی در این موقعیت، او برای این‌که بتواند با حریف درگیر شود، بیش از حد سریع بود.

…. و هنگامی‌که هریسون توپ را شوت کرد، گومز 10 گام از او رد شده بود و در موقعیتی قرار نداشت که جلوی توپ را بگیرد.

اشتباه گومز، اشتباهی پرتکرار بود ولی اشتباهی بزرگ‌تر از سوی ویرژیل فن‌دایک رخ داد که تلاش کرد ارسال استوارت دالاس در پشت خط دفاعی لیورپول را دفع کند…

او که سعی داشت با بیرون پای راست این ارسال را به پاسی برای اندی رابرتسون تبدیل کند، در نهایت آن را به پاتریک بامفورد رساند که گل دوم را برای لیدز وارد دروازه کرد. با وجود تمام صحبت‌هایی که در مورد جلو بودن خط دفاع لیورپول انجام شده، در این شرایط انتظار می‌رود فن‌دایک با آرامش بیشتری عمل کند.

زمانی‌که هلدر کاستا توپ را در سمت راست دریافت کرد، لیورپول در موقعیت خوبی برای دفاع کردن بود.

اول آیلینگ شروع به دویدن کرد که باعث شد فن‌دایک نیز همراه او حرکت کند و فضایی بین او و جو گومز ایجاد شد و کلیچ به فضای پشت جورجینیو واینالدوم رسید…

گرانیت ژاکا در مقابل خط دفاعی تیمش آزاد بود تا توپ را به الکساندر لاکازت برساند و هر چند که تیم کلوپ در هنگامی‌که تحت فشار است، به خوبی افرادش را مقابل توپ قرار می‌دهد تا از ارسال پاس‌های حریف جلوگیری کند، ولی رها کردن هافبک سوئیسی در این مورد یک فاجعه بود.

با وجود این‌که فن دایک با سر مسیر توپ را تغییر داد، برای رابرتسون دفع توپ کار دشواری نبود ولی در نهایت، دفع توپ او خوب نبود و مستقیم به لاکازت رسید.

گل اول مطمئنا نتیجه اشتباه فاجعه‌بار آدریان، دروازه‌بان جانشین الیسون مصدوم بود؛ هر چند که گومز هم بی‌تقصیر نبود.

مطمئنا گومز در هنگام ارسال پاس آدریان در موقعیت خوبی نبود که البته این موضوع، اشتباه دروازه‌بان را توجیه نمی‌کند ولی حتی یک پاس دقیق هم در این شرایط گومز را تحت فشار قرار می‌داد؛ مدافعی که توسط جک گریلیش که در این تصویر حضور ندارد، تحت فشار قرار گرفته بود. گریلیش توپ را برای الی واتکینز فرستاد تا دروازه را باز کند.

گومز روی گل دوم ویلا هم مقصر بود. در موقعیتی که تماشاگران را یاد گل‌های هریسون برای لیدز می‌انداخت، گومز خود را در شرایطی یافت که به سرعت بالایش برای بازیابی توپ نیاز بود…

… ولی سپس متوجه شد که در آن لحظه بیش از حد سریع می‌دود و باید آماده حرکت ناگهانی رو به داخل واتکینز برای شوت‌زنی هم می‌بود. در این تصویر، او باز هم چند قدم از توپ فاصله گرفته و هر چند که نیاز به یک ضربه عالی برای باز شدن دروازه وجود دارد، ولی همچنان دفاع به خوبی انجام نمی‌شود.

مَتی کَش در سمت راست دفاع تیمش آزاد بود و در حالی‌که دیوگو ژوتا در مرکز زمین در حال پرس کردن بود، فرصت زیادی داشت تا نگاهی بیندازد و توپ را به پشت دفاع لیورپول ارسال کند.

ترزگه و راس بارکلی در این صحنه سر راه یکدیگر قرار گرفتند- بارکلی صاحب توپ شد، آن را به سمت گوشه برد و سپس آدریان را با یک ضربه دقیق امتحان کرد. شاید ترزگه در موقعیت بهتری قرار داشت.

بار دیگر هم می‌توان گومز را مقصر این گل دانست. او نسبت به توپ، دورترین بازیکن لیورپول بود و نه تنها باید حواسش به دویدن تایرون مینگز می‌بود، بلکه باید اتفاقاتی که در پشت سرش در حال رخ دادن بود زیر نظر می‌داشت، جایی‌که ترزگه کمین کرده بود.

نمی‌توان انتظار داشت که گومز تمام توپ‌هایی که از او عبور می‌کند، قطع کند زیرا گاهی این کار غیرممکن است. ولی او حتی نمی‌دانست که ترزگه پشت سرش ایستاده- او بار دیگر تلاش کرد که موقعیت آفساید برای مینگز ایجاد کند، از حرکت ایستاد و دستش را به نشانه آفساید بالا برد و فکر کرد که کارش را درست انجام داده است.

درست در همین لحظه بود که او به بالاتر نگاه کرد و متوجه شد که ترزگه در حال دویدن است تا توپ را در زمین حفظ کند. او توپ را به محوطه جریمه برای واتکینز ارسال کرد تا بازی 4-1 شود.

شب مصیبت‌بار برای گومز با تعویض او پس از یک ساعت از زمان بازی، به پایان رسید و کورتیس جونز وارد زمین شد و فابینیو به دفاع رفت- ولی او پیش از تعویض هم روی گل پنجم ویلا، توپ را لو داد و آن را مستقیم به واتکینز رساند.

این گل هم روی تغییر جهت ضربه الکساندر آرنولد و در نهایت رسیدن آن به راس بارکلی و ضربه دقیق هافبک انگلیسی به گوشه دروازه لیورپول به ثمر رسید.

گل ششم هم به طور خاص، شبیه قبلی‌ها بود، ضربه گریلیش پس از تغییر جهت به واسطه برخورد با فابینیو، از آدریان عبور کرد و وارد دروازه شد.

مک گین به بهترین شکل پاسش را ارسال کرد و گریلیش خیلی خوب از فضای به وجود آمده، فرار کرد و با خونسردی دروازه حریف را باز کرد.