چرا یوونتوس برای استفاده بهتر از رونالدو به مهاجم جدید نیاز دارد
هفتیک- هرچند ممکن است کریستیانو رونالدو در رکورد بیشترین گل زده در یک فصل، در تاریخ یوونتوس با فلیچه بورل، مهاجم دهه 1930 باشگاه، برابری کرده باشد اما 31 گل او هنوز هم نمیتواند مشکلاتی را که باشگاهش در پیش رو دارد، پنهان کند. قهرمان ایتالیا رقابتهای فصل قبل را با عنوان پنجمین خط حمله برتر سری A به پایان رساند.
در حالیکه فصل 20-2019 یکی از پرگلترین فصول فوتبال ایتالیا از اواخر دهه 1950 بوده است. همچنین لازم به یادآوری است که 76 گل یوونتوس هنوز هم بهتر از آمار مربوط به دو قهرمانی اول باشگاه با آنتونیو کونته است؛ زمانیکه الساندرو ماتری، میرکو ووچینیچ و آرتورو ویدال غالباً هر یک با تنها 10 گل، بهترین گلزنان تیم بودند. یوونتوس در طول دوره 9ساله سلطه خود، فقط یک بار بهترین خط حمله را داشته است، و از 12 سال پیش و پس از الساندرو دل پیرو، حتی زمانیکه رونالدو را در اختیار داشته، آقای گلی به این تیم تعلق نداشته است. برد برای آنها همیشه مهمتر از به ثمر رساندن بیشترین گل بوده است.
اگرچه از نظر ساختار بازی، یوونتوس اغلب در تبدیل کردن فازهای طولانی مالکیت قاطع به پیروزیهای آسان دچار مشکل میشود. پاسهای کسلکننده و عدم ابتکار در خط میانی، اغلب با انتقاد روبرو بوده است. دادههای سایت StatsBomb نشان میدهد که یوونتوس در سری A از نظر xG در جریان بازی، در رتبه هفتم و از نظر پاس به داخل محوطه جریمه در رتبه ششم قرار دارد. بانوی پیر تمایل زیادی به تکیه بر ضربات ایستگاهی داشت که یا بازی را باز میکرد یا برای آنها مرگبار بود.
چهل و پنج درصد گلهای رونالدو در لیگ خارج از جریان بازی بود: 12 پنالتی، یک ضربه آزاد مستقیم و یک ضربه آزاد غیرمستقیم. او همچنین از نظر تعداد پاس کلیدی در تیم پس از پائولو دیبالا (با 69 پاس) در رتبه دوم قرار گرفت (با 50 پاس). تعداد بیشترین پاس در محوطه جریمه نیز به دیبالا تعلق داشت (54 پاس). اینکه بار خلاقیت روی دو گلزن برتر یوونتوس میافتد، با توجه به توانایی همه جانبه آنها خیلی تعجبآور نیست، اما این به این معنی است که تیم غالبا در محوطه 18 قدم حضور ندارد.
برخلاف انتظار، رونالدو به مهاجم نوک تیم تبدیل نشد. همچنان ترجیح داده میشود که پست او در سمت چپ باشد. دیبالا به دستورالعملهای مائوریتزیو ساری، مربی وقت تیم، گوش داد و در نیم فصل دوم فصل گذشته جلوتر بازی کرد و به همین دلیل است که ما از بسیاری از آن گلهای ناگهانی و مرگباری که از فضاهای تنگ اطراف محوطه جریمه به ثمر رسیدند، لذت بردیم اما او به صورت غریزی مایل است با بازیکنی کار کند که در سمت راستش بازی میکند.
یوونتوس هافبکی را ندارد که به طور طبیعی تمایل داشته باشد که از عقب اضافه شود، مگر اینکه آرون رمزی فرصت بیشتری برای بازی در ترکیب اصلی پیدا کند. بعد از پایان قرنطینه، تمایل آدرین رابیو به ارائه بازیهایی پویاتر، باعث شد که دیدیه دشان از بازگشت او به تیم ملی فرانسه استقبال کند. اما با این حال در پایان فصل، ماتیاس دی لیخت بیش از هریک از هافبکهای تیم در لیگ گلزنی کرد (4 گل) و لئوناردو بونوچی که در پست مدافع میانی در کنار او بازی میکند، به اندازه رمزی و میرالم پیانیچ که اکنون از این تیم جدا شده، گلزنی کرد (3 گل).
یوونتوس تا همین حالا هم اقدامات اصلاحی را انجام داده است. آرتور ملو از بارسلونا به جای پیانیچ آمده است و میتواند با رودریگو بنتانکور که یک بازیکن جنگنده و در خدمت تیم است، در جلوی خط دفاعی به صورت چرخشی بازی کند. دژان کولوفسکی، بازیکن جوان سال سری A میتواند در سمت راست، در پست شماره 10 یا حتی در پست شماره 8، بازی کند. این بازیکن سوئدی یک فوتبالیست کامل است که نقاط مهم زمین را پوشش میدهد و موقعیتهای زیادی را ایجاد میکند. وستون مک کنی بازیکنی تطبیقپذیر است که از شالکه آمده و یکی دیگر از بازیکنان پرتلاشی است که به خط میانیای که در فصل اخیر کند و دارای ریتمی یکنواخت بود، اضافه شده است.
این سه خرید با میانگین سنی 22 سال، منجر به ادامه روند جوانسازی یوونتوس شد که در تابستان گذشته با دی لیخت، رابیو، مریح دمیرال و لوکا پلگرینی آغاز شده بود. چالش باشگاه در چارچوب شرایط اقتصادی فعلی، این است که با خرید مانوئل لوکاتلی، هافبک ساسولو، این فرآیند را تکمیل کند.
در حال حاضر، تمرکز باشگاه یوونتوس بر خروج برخی بازیکنان از لیست، کاهش دستمزدها و پر کردن جای خالی در مرکز خط حمله است. موضوع این پنجره نقل و انتقالات، تمایل باشگاهها به قطع همکاری با برخی بازیکنان به منظور کاهش فشار ناشی از صورتحساب دستمزدها بوده است. آرسنال این کار را با هنریک مخیتاریان انجام داد، منچستر یونایتد در پایان با الکسیس سانچز همان کار را کرد، بارسلونا در ارتباط با خروج بازیکنانی مانند ویدال در حال مذاکره است و یوونتوس به بلیز ماتویدی 33 ساله اجازه داد که بدون پرداخت مبلغی برای رضایتنامه، به تیم اینتر میامی در MLS برود.
در مرتبه بعدی به گونسالو ایگواین 32 ساله گفته شد که دیگر جایی در برنامههای آنها ندارد. اکنون باشگاه و بازیکن به دنبال این هستند که بر سر یکسال باقیمانده از قرارداد به توافق برسند. پیشبینی میشود بحثهای مشابهی بین یوونتوس و سامی خدیرای 33 ساله انجام شود تا کمک کند که بار مالی کاهش یافته و میانگین سنی تیم پایینتر بیاید. پس از فروش مویز کین به اورتون در تابستان گذشته و ماریو مانژوکیچ به الدحیل در پنجره زمستانی، باشگاه با خروج ایگواین با تمرکز جدیتر به دنبال رفع نیاز در پست شماره 9 خواهد بود.
معیارهای انتخاب، مقرون به صرفه بودن، یافتن بازیکنی هماهنگ با رونالدو و سازگاری با ایدههای مربی جدید، آندرهآ پیرلو، است. اگرچه جفت و جور شدن همه اینها در این بازار آسان نیست. آرکاردیوش میلیک از ناپولی برای این پست مناسب است، اما قیمت درخواستی 40 تا 45 میلیون یورو (36 تا 40 میلیون پوند) برای بازیکنی که وارد آخرین سال قرارداد خود میشود و چند عمل جراحی زانو را پشت سر گذاشته، بسیار گران است؛ مگر اینکه مبادله امکانپذیر باشد. الکساندر لاکازت از آرسنال و دووان زاپاتا از آتالانتا نیز به هیچ وجه ارزان نیستند و تا زمانیکه یوونتوس خریدارانی برای امثال داگلاس کاستا پیدا نکند، نقدینگی محدود است.
کاپیتان رم، ادین ژکو، تقریباً هشت سال بزرگتر از میلیک و در سن 34 سالگی است، اما با زیر و بم لیگ آشناست و فصل گذشته را با 16 گل و 7 پاس گل به پایان رساند. الکساندر کولاروف، هم تیمی و دوست ژکو به تازگی برای کسب یک افتخار بزرگ به اینترمیلان پیوسته است. این مهاجم بوسنیایی در سن 34 سالگی باید برای یک انتقال مشابه، محاسباتی را انجام دهد. اگر او تیمش را ترک کند، رم بودجه لازم را در اختیار خواهد داشت تا ناپولی را متقاعد کند که میلیک را بفروشد؛ به ویژه اینکه باشگاه جنوبی به تازگی با دو مهاجم به نامهای ویکتور اوسیمن و آندره آ پتانیا قرارداد امضا کرده است. چنگیز اوندر در صدر لیست نهایی آنها برای پست وینگر راست قرار دارد اما به تنهایی برای معاوضه مستقیم با ملیک کافی نیست.
یک نقل و انتقال زنجیرهای دقیقاً به این دلیل رخ نداده است که هنوز هیچ یک از باشگاهها به امید کوتاه آمدن باشگاه دیگر در نقل و انتقال ریسک نکرده است. اگرچه رم چند بازیکن دارد که ناپولی خواهان آنهاست، اما قیمتی که ناپولی برای میلیک در نظر گرفته، گران است. در همین حال، یوونتوس فرصتهای دیگری را ارزیابی میکند. اگرچه باشگاه تورینی توافق با لوئیز سوارز را انکار میکند اما تا زمانیکه او بتواند خود را از قرارداد با بارسلونا خارج کند، علاقه آنها برای به خدمت گرفتن او با پرداخت هزینه کم یا بدون پرداخت هزینه به باشگاه مبدأ، در حال افزایش است.
سوارز که در ژانویه 34 ساله میشود دلایل زیادی برای ناراحتی از حضور در نوکمپ دارد؛ به ویژه به دلیل رفتار رونالد کومان، سرمربی جدید بارسلونا، که در یک تماس تلفنی ناگهانی به او گفت که قراردادش دیگر تمدید نخواهد شد. با این وجود، قهرمان چهار دوره لالیگا روز یکشنبه خود را برای تست و تمرین معرفی کرد و رویکرد سختگیرانه بهترین دوستش، لیونل مسی را در پیش نگرفت. شاید درایت ویژه او کمک کند تا راه حل سریعتری برای حل و فصل ماجرای قرارادش پیدا کند- که اگر این گونه باشد، ذکاوت مسی نمیتواند گرهی در کار ایجاد کند؛ مبنی بر اینکه مرد آرژانتینی تا زمانی در باشگاه میماند که رفیق اروگوئهایاش بماند.
به طور کلی، اگرچه دو نفر از سه مهاجم نیمکتنشین راه راه سیاه و سفیدپوشان از ایگواین مسنتر هستند و نسبت به سوارز، دستمزد کمتری دریافت نمیکنند.. دو نفر از آن سه نفر از ناحیه زانو دچار مشکل شدهاند و سبک بازی هر سه آنها کاملاً متفاوت است. وجه مشترک آنها احترامی است که مدافعان برای آنها قائل هستند. این امر باعث میشود که توجه تا حدی از رونالدو دور شده و فضا برای او ایجاد شود. هر یک از آنها توانایی این را دارند که بقیه را در جریان بازی قرار دهند؛ از جمله هافبکهای گل نزن یوونتوس. سوارز از هوش لازم برای بازی در کنار مسی برخوردار بود، مو صلاح قبل از عزیمت به لیورپول با ژکو زوج تشکیل داده بود و میلیک برای ترکیب با دریس مرتنز و لورنزو اینسینیه به همه کیفیتهای همکاری سطح بالای خود نیاز داشت.
با توجه به اینکه فصل جدید طی دو هفته دیگر آغاز میشود، زمان بسیار مهم است. در شرایطی که همگی چشم به راه یک سرمایهگذاری تازه و زیرکانهاند، آنچه در حال حاضر بیش از درآمد برای پیرلو مهم است، ایدهها هستند. او گفت:” ما بازیکنان زیادی داریم. آنها درجه یک هستند و ما باید بیشترین استفاده را از آنها ببریم.” احتمالا یک مهاجم جدید به یوونتوس کمک میکند تا از رونالدو که فصل گذشته بیش از 30 گل به ثمر رسانده است، بیشتر بهره ببرد.