بعد از قهرمانی در اروپا؛ قدم بعدی بایرن چیست؟
هفت‌یک- صبح روز بعد از قهرمانی، حالات روحی توماس مولر ترکیب از سرخوشی، ناباوری و خستگی بود. او به اتلتیک گفت:” عجب ماجراجویی هیجان‌انگیزی. واقعا بسیار بسیار زیبا بود.” این مهاجم 30 ساله مثل یک هوادار عادی بایرن از پیروزی 1-0 و نزدیک تیمش مقابل پاری سن ژرمن صحبت می‌کرد. و البته خیلی هم دور از واقعیت نیست زیرا مولر خودش هم از بزرگ‌ترین هواداران این تیم فوق‌العاده است.
او در مصاحبه پس از بازی به ZDF گفت:” بازیکنان ما از بالا تا پایین، همگی یک مشت دیوانه هستند و با همبستگی استثنایی‌مان، همیشه سعی می‌کنیم به هم کمک کنیم.” مانوئل نویر که او هم یکی دیگر از 5 بازیکن با تجربه بایرن است که دومین قهرمانی‌اش را در رقابت‌های اروپایی به دست آورده (ژروم بواتنگ، داوید آلابا و خاوی مارتینز در قهرمانی سال 2013 حضور داشتند)، مثل نویر صحبت‌های جالبی مطرح کرد. او گفت:” شاید این بیش‌ترین لذتی بود که از بازی کردن در یک تیم بردم.”
یوشوا کیمیچ، مدافع راست موقت بایرن، که پاس گل را برای کینگزلی کومان ارسال کرد، برخی از هم تیمی‌هایش را “برادر” خطاب کرد که در کنارشان توانست این جام بزرگ را کسب کند و رویایش را تحقق ببخشد.
صحبت‌های بسیاری از خصوصیات هانسی فلیک به عنوان یک سخنران عالی، یک متخصص ساخت تیم و یک انسان خوش‌اخلاق که باعث می‌شود در تیم او همه احساس ارزشمندی کنند و اینطور حس کنند که باشگاه قدردان زحمت‌هایشان است، تا به امروز مطرح شده است. شب یکشنبه، یک بار دیگر مشخص شد که سرمربی 55 ساله، دقیقا در جایی‌که نیکو کوواچ دچار مشکل شده بود، تیم را به موفقیت رساند: کل تیم برای رسیدن به هدف مشترک‌شان یعنی سه گانه متحد شده بودند و به هم دیگر، چه داخل زمین و چه در خارج زمین، روحیه می‌دادند. مسئولان باشگاه متوجه شدند که لوکاس هرناندز، مدافع 80 میلیون یورویی که هنوز نتوانسته رابطه نزدیکی با بازیکنان برقرار کند، از پر جنب و جوش‌ترین افراد در جشن‌های پس از سوت پایان بود.
فلیک به عنوان دستیار سابق لوو، به خوبی می‌دانست که یک روحیه تیمی خوب، تفاوت بین شکست و پیروزی را در این سطح تعیین می‌کند. روحیه تیمی سوخت لازم برای تیم است که بدون آن، حتی یک ماشین پرتحرک و پرس کننده‌ای مثل بایرن نمی‌تواند روان کار کند. در جریان یورو 2012، تیم ملی آلمان دچار طاعون درگیری بازیکنان بایرن-دورتموند شده بود که با یکدیگر می‌جنگیدند تا در ترکیب اصلی قرار بگیرند. پس از حذف به شدت دردسرساز مقابل ایتالیا در نیمه‌نهایی یورو، لوو و کادر فنی‌اش برنامه تمرینات بسیار کاملی را آماده کردند که با حضور تیم در کمپ باهیا در برزیل که متشکل از خانه‌های ییلاقی متعدد بود، سطح کیفی تیم به اوج رسید.
رفتار دوستانه فلیک با بازیکنان و تاثیری که در اتحادیه بایرنی‌ها داشت، یکی از عوامل اصلی قهرمانی این تیم در سه جام بود.
پر مرته ساکر بعد از قهرمانی در جام گفت:” فکر نمی‌کنم بدون این برنامه‌ریزی تمرینی می‌توانستیم جام جهانی را کسب کنیم.” بعد از برد مقابل بارسا و همینطور پیروزی بعدی در روز یکشنبه، فلیک دائما به کمپ زمستانی تیم در دوحه قطر در ماه ژانویه اشاره داشت که منبع الهام روحی تیم برای نتایج تقریبا بی‌نقص در سال 2020 (25 پیروزی و 1 تساوی) بوده است. او گفت:” سخت‌کوشی‌های ما در دوحه و عزم بچه‌ها برای اینکه در یک مسیر قرار بگیرند، باعث شد تا ما امسال به دستاوردهای بزرگی برسیم.”
خلق و خوی دوستانه دستیار سابق کوواچ، تاکتیک‌های هجومی قابل قبول و روند پیروزی‌های توقف‌ناپذیر، همگی در ساخت روحیه تیمی بسیار قوی کمک زیادی کرد. ولی تمام داستان روحیه تیمی نیست بلکه انگیزه هم نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند. یک منبع نزدیک به بازیکنان گفت:” پر انرژی بودن و پر شور و حرارت بودن بازیکنان به موفقیت بایرن کمک زیادی کرد. بقایای تیم 2013 (مولر، نویر، آلابا، مارتینز) و همچنین چندین بازیکن متولد اواسط دهه 90- سرژ گنابری، لئون گورتزکا، نیکلاس زوله و یوشوا کیمیچ- که جام اروپایی کسب نکرده بودند، در تیم حضور داشتند.
گروه اول بی‌تاب کسب دوباره جام بود و هفت سال تلاش آنها برای کسب جام ناکام مانده بود و گروه دوم می‌دانستند که برای قرار گرفتن در بین بازیکنان بزرگ، باید چمپیونزلیگ را ببرند. به محض اینکه عملکرد آنها در اواخر پاییز رو به بهبود رفت تا وقتی که در بین مدعیان قهرمانی قرار بگیرند، این دو گروه برای رسیدن به هدف مشترک، خیلی خوب کنار هم قرار گرفتند و هر کسی که در راه‌شان می‌آمد، کنار می‌زدند.”
بر خلاف تیم سال 2001 و 2013 که برای کسب قهرمانی به شکست‌های دردناک فینال‌های 1999 و 2012 نیاز داشتند، این تیم در اولین اقدام خود و به شکلی بی‌نظیر به قهرمانی رسید. کیمیچ در این رابطه گفت:” ما این احساس را داشتیم که شکست‌ناپذیر هستیم.”
ولی در بایرن، بردن تمام جام‌ها تنها می‌تواند پیش درآمد کسب دوباره تمام جام‌ها باشد. این حس به شکلی قوی وجود دارد که این تازه شروعِ کار یک تیم در حال رشد و پیشرفت است که لروی سانه را هم فصل بعد در خط حمله خود خواهد داشت. ولی برای قرار گرفتن در بین بهترین‌های اروپا، بایرن در چند سال پیش رو باید با دستاوردهای تاریخی خود رقابت کند. جایگاه آنها در کتاب رکوردها قطعی شده ولی برای اینکه آنها بتوانند بهترین بایرن تاریخ لقب بگیرند، باید به اولین تیم بایرن در دوران مدرن تبدیل شوند که قهرمانی‌های متعدد این تیم در اواسط دهه هفتاد در زمان حضور فرانتس بکن‌باوئر، گرد مولر ، سپ مایر و …. را تکرار می‌کند.
رومینیگه خوش‌شانس بود که پیش از جدایی از بایرن، یک قهرمانی دیگر در چمیپیونزلیگ را تجربه کرد.
کارل هاینز رومینیگه، مدیر اجرایی باشگاه، زمانی که پپ گواردیولا هدایت تیم را برعهده داشت گفته بود:” هدف ما این است که فاصله زمانی بین قهرمانی‌های اروپایی را کاهش دهیم.” آنها با قدرت در این مسیر قرار دارند. 25 سال طول کشید که بایرن چهارمین قهرمانی اروپایی‌اش را کسب کند؛ سپس 12 سال برای پنجمی و حالا 7 سال برای ششمی. اگر بتوانند این روند را حفظ کنند، در سال 2023 هم قهرمان خواهند شد؛ زمانی‌که فینال در مونیخ برگزار می‌شود و احتمالا آخرین فصل نویر و مولر خواهد بود.
در عین حال، تلاش بایرن همچنان باید بر حفظ ترکیب فعلی باشد و باید مطمئن شوند که بایرن یک مقصد برای بازیکنان است نه یک توقفگاه. برای این هدف آنها باید حقوق‌های بالا پرداخت کنند ولی سقوطی که به خاطر کووید 19 در شرایط اقتصادی باشگاه ایجاد شد، قدرت مانور آنها را در نقل و انتقالات تابستان امسال کاهش داده است. برنامه آنها برای جذب کای هاوارتز به عنوان دومین خرید پس از سانه در تابستان، یک ماه پیش به بن‌بست رسید؛ تصمیمی تحمیلی که اگر ستاره خلاق بایر لورکوزن تصمیم بگیرد توانایی‌های متعدد و فراوانش را در جایی دیگر به عرصه نمایش بگذارد، ممکن است بایرن دچار مشکل شود.
یک مدافع راست جوان همچنان اولویت اصلی بایرن خواهد بود. فلیک همچنین 4 وینگر در اختیار دارد که باید در برنامه بازی‌های فشرده فصل 21-2020 از آنها استفاده کند. هر خرید دیگری به فروش بازیکنان بستگی دارد. بواتنگ با وجهه خوبی که در تیم دارد و اینکه مدافع میانی بسیار قابل اتکایی است که یک سال از قراردادش باقی مانده، احتمالا در تیم ماندنی شود. آلابا هم که در شرایطی مشابه او است، هنوز برای تمدید به توافق نرسیده است. مدافع اتریشی، پینی زَهاوی، سوپرایجنت فوتبال را استخدام کرده که نیم نگاهی به انتقال او به بارسلونا دارد ولی کاتالان‌ها وضعیت مالی خوبی ندارند و برای نوسازی تیم‌شان احتمالا به سراغ او نخواهند آمد. تا به اینجا، آلابا نسبت به انتقال به لیگ برتر بی‌میلی نشان داده، لیگی که در آن چندین باشگاهش به دنبال جذب او هستند. بایرن امیدوار است که ارتباط قدرتمند مدافع 28 ساله با باشگاهی که 12 سال پیش، به عنوان یک نوجوان به آن پیوست، باعث شود او در این تیم بماند. با این حال این احساس در بین مدیران وجود دارد که زهاوی منتظر است که قرارداد آلابا به پایان برسد تا به یک گزینه جذاب برای خرید در سال 2021 تبدیل شود.
نکته جالب اینجاست که ملاقات‌های اخیر این خبرنگار سابق اسرائیلی با مربی بایرن که بیلد آنها را “ملاقات‌های مخفی” دانسته، به صفحه اصلی نشریات و بولتن‌های اسکای اسپورت رسیده است. با وجود اعتماد فلیک به آلابا به عنوان تنظیم‌کننده خط دفاعی، ممکن است باشگاه برای اینکه با خطر از دست دادن او به عنوان بازیکن آزاد در پایان فصل آینده روبرو نشود، در صورتی که توافقی بین دو طرف حاصل نشود، او را به فروش برساند.
داستان تیاگو آلکانتارا اما کمی متفاوت است. هیئت مدیره تصمیم گرفته که هافبک اسپانیایی پس از اینکه مذاکرات برای تمدید قرارداد را رد کرد، در این تابستان به فروش برسد. در شرایط عادی، چهارمین باشگاه ثروتمند اروپا (از لحاظ درآمد) احتمالا مشکلی با جدایی هافبک 30 ساله به عنوان بازیکن آزاد در تابستان آینده نداشت ولی در دوران ویروس کرونا، آنها نمی‌توانند از لحاظ اقتصادی بی‌احتیاط باشند. تیاگو در صورتی اجازه جدایی خواهد داشت که باشگاه خریدار حداقل 30 میلیون یورو بپردازد. در مونیخ، آنها انتظار دارند که لیورپول به دنبال جذب او باشد ولی هنوز پیشنهاد رسمی از مرسی‌ساید دریافت نشده است.
نویر در سومین باری که با بایرن به فینال چمپیونزلیگ رسید، برای دومین بار فاتح این رقابت‌ها شد.
آلیانز آره‌نا در سال 2023 میزبان فینال چمپیونزلیگ خواهد بود و بایرنی‌ها امیدوارند که این بار، برخلاف سال 2012، در این ورزشگاه جشن قهرمانی بگیرند.
نمایش استادانه یکشنبه شب این هافبک، احتمالا آخرین بازی او برای بایرن بود. در بین منتقدان رسانه‌ای‌اش، مقاومت در برابر سبک بازی ظریف و زیبای او همچنان مثل آلرژی به بادام زمینی باقی مانده است. با این حال، باشگاه بر این باور است که جانشینی برای توانایی‌های او در بین بازیکنان فعلی تیم و در نقل و انتقالات وجود ندارد. فلیک به لئون گورتزکا و کیمیچ که دوستان صمیمی هستند، برای کنترل خط میانی اعتماد خواهد کرد و سنگینی حملات بایرن با حضور سانه، بیش‌تر به سمت کناره‌ها خواهد رفت. آنها همچنین به کورنتین تولیسو و میکائیل کویزانس اعتماد دارند؛ هر چند که این دو شاید توانایی تیاگو در ارسال پاس‌های دقیق را نداشته باشند.
گفتن اینکه آیا با وجود تمام این خصوصیات مثبت، آنها به دومین تیم پس از رئال مادرید تبدیل خواهند شد که از عنوان قهرمانی خود دفاع می‌کند یا نه، کار دشواری است: بایرن فقط به خاطر هدایت عالی و انگیزه بالا قهرمان نشد، آنها در لحظاتی کلیدی در لیسبون کمی هم خوش‌شانس بودند. شانس خوب آنها در لیست مصدومان هم به کمک‌شان آمد. ولی متقابلا، آنها یکی از ” ابر باشگاه‌ها” هستند که نیازی به خرید‌های بزرگ یا تغییرات اساسی در تابستان ندارند که علتش، برنامه‌ریزی خوب آنها برای تقویت تیم در طول چند سال اخیر بوده است.
با حضور اولیور کان به عنوان مدیر باشگاه به جای رومینیگه در یک سال آینده، انتظار می‌رود موفقیت‌ها در سطح مدیریت هم ادامه پیدا کند. شعار کان به عنوان بازیکن، “ادامه بدهید” بود که به همین علت گزینه ایده‌آلی برای مدیریتِ ولعِ پایان‌ناپذیر بایرن به موفقیت است. ترکیب او با سرمایه نجومی باشگاه، شایستگی بالای فوتبالی و خلق و خوی عالی فلیک یک معجون بسیار قدرتمند خواهد ساخت.
خیلی عالی بود و ترجمه روانی داشت.
دستتون درد نکنه.👏👏