چگونه بایرن بحران را پشت سر گذاشت و به آرامش رسید
هفت‌یک- بایرن مونیخ در ارکستر بوندسلیگا به عنوان ویولن نواز ردیف دوم قرار دارد. اکثر فصل‌ها، در زمان کریسمس یک وضعیت غیرقابل تحمل و دشواری برای بایرنی‌های خودشیفته شکل می‌گرفت، اما امسال به شکل محسوسی وضعیت فرق دارد.
یک آرامش نادر و آرام در مونیخ حکم فرماست.
علیرغم فاصله چهار امتیازی با بایرن لورکوزن صدرنشین (البته با یک بازی کمتر نسبت به لورکوزن)، آرامشی میان بایرنی‌ها حکم فرماست. و دلیل آن این است که این تیم بالاخره آنها با اطمینان از دوران پرنوسان وحشتناک در عملکرد خود عبور کرده‌اند؛ مسئله‌ای که در این سه سال همیشه در این موعد گریبان‌گیر آنان بوده است.
آنها در نوامبر، با شکست مقابل تیم دسته سومی ساربروکن از جام حذفی کنار رفتند، یک ماه بعد در لیگ با نتیجه 5 بر 1 به آینتراخت فرانکفورت باختند، و همچنین در ماه آگوست هم در سوپرجام با نتیجه 3-0 مغلوب لایپزیش شده بودند. هرچند در مورد دو بازی ابتدایی که ذکر شد، نتایج عجیبی بودند اما اینکه پیشرفت در تیم رخ داده غیرقابل انکار است. آمار گل‌زنی نسبت به فصل پیش بیشتر شده (از 2.7 فصل پیش به 3.3 رسیده است) و گل‌های دریافتی کمتر شده است (1/0 در مقابل 1/1) و آنها در لیگ قهرمانان اروپا در گروه دشواری قرار گرفتند که منچستر یونایتد، گالاتاسرای و کپنهاگن قرار داشتند و آنها با کمترین هیاهو فقط دو امتیاز در این گروه از دست دادند.
اگر در این نیم‌فصل اول تیم عالی و بدون شکست لورکوزن نبود، آنها در لیگ همین حالا هم دور از دسترس دیگران قرار داشتند. این فقط یک “اگر” بسیار بزرگ است که البته پذیرفته شده هم هست. اما زمانی که دورتموند در تعقیب آنان بود، استرسی وجود داشت که هیچکس نمی‌تواند آن را درک کند.
اینطور نیست که دیدگاه بایرن نسبت به تیم ژابی آلونسو با آن جدیتی که شایسته آن است، نباشد. اما آنها بر تاریخ و فرم ثابت خودشان ایمان دارند، و در دل خودشان بی‌سر و صدا امید دارند که لورکوزن، باشگاهی است که به خاطر از دست دادن تمرکزش در طول مسابقات معروف است، این تداوم و رکورد عالی‌ای که تا اینجا به ثبت رسانده را نتواند تا ماه می حفظ کند.
صحبت از دورتموند شد، این‌ها هستند که در آستانه‌ی تعطیلات زمستانی اخیر تیتر اخبار را در اختیار داشتند و نه بایرن.
بایرن در نیم فصل اول چند نتیجه بد داشت که آخرین آن شکست پنج گله مقابل آینتراخت فرانکفورت بود.
در آخرین بازی‌ای که انجام دادند آن ها با تساوی ناامیدکننده 1-1 مقابل ماینتس بازی را به پایان رساندند و دورتموند را در مقام پنجم و ادین ترزیچ را متاسفانه در آستانه‌ی اخراج قرار داده است (توضیح مترجم: دورتموند در اولین دیدار بعد از پایان تعطیلات زمستانی 3-0 دارمشتات را شکست داد). سران دورتموند تصمیم گرفتند که این مربی 41 ساله را حفظ کنند. اما به نظر می‌رسد که با آمدن نوری شاهین و سون بندر به عنوان کمک مربی‌های جدید او کارآیی و قوای اصلی را در دست ندارد. بعید است که با وجود جایگزین‌های احتمالی به عنوان همکار، ترزیچ محیط کاری شادی را داشته باشد.
از زمان اخراج دراماتیک توماس توخل در سال 2017، در وستفالن آنقدر ماجرا و دسیسه وجود نداشته است. در مقابل، از زمانی که روزنامه‌ها با اشتیاق از تنش میان مربی و هیئت مدیره در مونیخ می‌نوشتند، زمان زیادی گذشته است.
منابع باشگاه- که به شرط ناشناس ماندن برای محافظت از روابط لب به سخن گشوده‌اند- می‌گویند کار با توخل به عنوان سرمربی در هفته‌های اخیر واقعاً خوشایندتر شده است. آنها می‌گویند که این مربی 50 ساله که در ماه مارس گذشته منصوب شد، نسبت به ابتدای فصل چهره بسیار خوشحال‌تری داشته است و به نظر می‌رسد نسبت به پنجره نقل و انتقالات بسیار مشتاق‌تر باشد. این آرامش ممکن است دوام نیاورد- به ندرت در بایرن این اتفاق می افتد- اما ارزش این را دارد که باید به پنج سال قبل برگردید، به سومین و آخرین دوره‌ی یوپ هاینکس، که باشگاه و مربی در تعطیلات زمستانی تضاد و تنشی را با هم نداشتند.
در حالی که با ورود مکس ایبرل به عنوان عضو هیئت مدیره‌ی ورزشی باشگاه، انتظار این را می‌رود که تغییر قدرتی را در سطوح مدیریت بالاتر از توخل در ماه‌های آینده ایجاد کند، قرارداد طولانی مدت این مدیر سابق بروسیا مونشن گلادباخ و لایپزیش با باشگاه باعث شده که در حال حاضر علاقه‌ی عمومی کمی درباره‌ی بحث پیرامون این موضوع وجود دارد.
همینطور با منقضی شدن قرارداد اسپانسری با هواپیمایی قطر، بایرن این زمستان در کمپ تمرینی دوحه نخواهد بود، و اردوی خود را در پرتغال می‌گذراند. یکی از دلایل این آرامش غیرعادی‌ای که از آن صحبت می‌کنیم همین موضوع است که هر زمستان طرفداران فعال و رسانه‌ها را پیرامون این مسأله به خود مشغول می‌کرد.
اما در پشت صحنه، کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد.
کیم مین جائه، مدافع میانی کره جنوبی، باید برای حضور در جام ملت‌های آسیا باید به همراه یورگن کلینزمن و تیم ملی کشورش، باشگاه را ترک کند، نصیر مزراوی برای حضور در جام ملت‌های آفریقا باید با تیم مراکش همراه باشد و این بار سنگینی را بر روی خط دفاعی کم تعداد بایرن خواهد گذاشت. اشتباهات در دقایق پایانی نقل و انتقالات تابستانی باعث شد که بایرن تنها با سه مدافع میانی کامل، فصل را شروع کند و در برخی مواقع نیاز حتی لئون گورتزکا هم در این پست بازی می‌کرد.
علیرغم مصدومیت‌ها و نیاز دائمی به تغییر در دفاع چهار نفره، خط دفاعی بهتر از حد انتظار عمل کرده است اما بایرن چاره‌ای جز تقویت این خط دفاع در چهار هفته‌ی پیش رو ندارد.
ترجیح آنها این است که رونالد آرائوخو را بیاورند که قابلیت بازی در دفاع میانی و دفاع راست را دارد، اما هزینه‌ی انتقال این بازیکن زیاد است و همینطور بارسلونا هم مایل به فروش او نیست و بایرنی‌ها را مجبور می‌کند که در تیم‌های دیگر دنبال بازیکن مد نظر خود باشند. توخل و کریستوف فرویند، مدیر ورزشی بایرن، اخیراً اشاره کردند که اگر بایرن نتواند یک بازیکن درجه یک پیدا کند، که قادر به حل مشکلات آنها در پست‌های مختلف، نباشد، دو یا سه بازیکن متخصص دیگر را به خدمت می‌گیرند.
بایرن در این ژانویه اریک دایر را به خدمت گرفت که علاوه بر بازی در قلب خط دفاعی، توانایی بازی به عنوان هافبک دفاعی را هم دارد.
کوتاه بودن زمان پنجره نقل و انتقالات، پیدا کردن گزینه‌های مد نظر را سخت‌تر هم می‌کند. برای بایرن جایگاهش در لیگ و همینطور اروپا بسیار حیاتی است، در اروپا می‌بایست با لاتزیو در فوریه و اوایل مارس بازی کنند. پنجره‌ی نقل و انتقالات پیش رو برای فرویند به خاطر این چالش‌های پیش رو حائز اهمیت است، چرا که بعد از انتصابش در بایرن در ماه سپتامبر این اولین پنجره‌ی نقل و انتقالات است و او باید مثل یک قمارباز حرفه‌ای بتواند طوری ورق‌هایش را بازی کند تا بتواند در آینده نتیجه‌ی خوبی را از آن برداشت کند.
با این حال، سر و صدای توخل برای جذب یک هافبک دفاعی شماره شش تا حدودی کاهش یافته است. نه گورتزکا و نه جاشوا کیمیچ معیارهای مربی برای این پست به عنوان یک توپ‌گیر خط عقب را ندارند. اما تمرینات طراحی شده‌ی برای نظم و هماهنگی بین این دو ملی‌پوش آلمانی به ثمر نشسته است و اوضاع مطلوب‌تر است.
با داشتن کنراد لایمر، جمال موسیالا و رافائل گریرو، توخل گزینه‌های دیگری برای مرکز زمین دارد که هافبک‌های دفاعی ذاتی نیستند اما کیفیت کافی برای بازی کردن در این پست را دارند. در این زمینه از همه دلگرم‌کننده‌تر پیشرفت الکساندر پاولوویچ 19 ساله است. این بازیکن جوان در پیروزی مهم 3-0 مقابل اشتوتگارت، زمانی که گورتزکا و کیمیچ به علت بیماری در دسترس نبودند، به عنوان بازیکن اصلی وارد زمین شد.
توخل گفت:”ما شگفت زده نشدیم، زیرا الکس در تمرینات فصل پیش قوی بود، ما دقیقا می‌دانیم که او قادر به انجام چه کارهایی است.” حضور پاووولیج، هیئت مدیره را خوشحال کرده و تمایل مربی برای پیشرفت بازیکنان جوان را نمایان می‌کند، و این احتمال را می‌دهد که بایرن در این ماه برای هافبک دفاعی به دنبال یک گزینه‌ی قرضی باشد، اگر اصلا تمایلی برای به خدمت گرفتن بازیکن جدید باشد (توضیح مترجم: بایرن هفته گذشته اریک دایر را با انتقالی قرضی از تاتنهام به خدمت گرفت).
در جلوی زمین، همه چیز تا آنجا که ممکن است، خوب است.
جمال موسیالا که فصل قبل گل قهرمانی بایرن را به ثمر رساند، در این فصل هم یکی از مهره‌های قابل اتکای توخل است.
لروی سانه فصل فوق‌العاده‌ای را پشت سر می‌گذارد، اگرچه باید چند گل دیگر به ثمر برساند و سرژ گنبری برای آمادگی جسمانی و فرم بهتر در حال تلاش بیشتر است. اما این‌ها تنها نکات منفی در فصلی هستند که در تابستان شاهد آن بودیم. با امضای قرارداد هری کین، نگرانی‌های موجود درباره‌ی خط هجومی بایرن رفع شده است. کاپیتان انگلیس باعث بهبود عملکرد بازیکنان کناری‌اش شده است، بسیار سخت کار کرده است، در زمانی که توپ را در اختیار ندارند کمک می‌کند و همچنین به تیم توخل این امکان را داده است که ضدحملات بسیار موثرتر باشد.
تنها چیزی که برای تسلط بیشتر وجود ندارد، بازی سازی بهتری است که بتواند در مقابل فشار حریفان کلاس بالا مقاومت کند و به آنها کنترل بیشتری بر مالکیت بدهد. در این مورد نیز پیشرفت در هفته‌های اخیر قابل مشاهده بوده است.
این‌ها همه تصاویر خوب و رنگارنگی را برای چشم‌انداز قهرمانی سریالی در فصل دوازدهم ترسیم می‌کنند. اما مخاطبان با تجربه می‌دانند که البته این رنگ‌های جذاب فاصله‌ی چندانی با این که روی هم بریزند و به فروپاشی برسد، ندارد.
اما تا زمانی که آنها می‌توانند با توانایی‌های هری کین کاستی‌های تیم خود را بر طرف کنند به این نکته چشم دارند که بایرن در مسیر بهتری نسبت به فصل پرتنش 23-2022 قرار دارد، جایی که با اینکه آن همه افتضاح بودند، اما در نهایت قهرمان شدند و در لیگ قهرمانان هم به قهرمان، یعنی منچستر سیتی باختند.
با همه چیزهایی که گفته شد، با ورود به سال 2024، اوضاع خیلی هم بد نیست.
گرامی باد یاد دو فوق ستاره جهان فوتبال ، تیم ملی آلمان و باشگاه بایرن مونیخ . فرانتس بکن بایر معروف به قیصر و گرد مولر معروف به بمب افکن . متاسفانه هردوی این ابرمردان جهان فوتبال ، دارفانی را به دورود گفتند و به دیار باقی رهسپار شده اند . بی تردید یاد و خاطره این دو عزیز، برای همیشه در اذهان علاقه مندان به فوتبال ، باقی خواهد ماند . روحشان شاد .