آنالیز: چگونه منچسترسیتی با استراتژی دفاعی بهتر، قهرمان چمپیونزلیگ شد

به مسیر حذفی سیتی برای رسیدن به فینال نگاه می‌کنیم می‌بینیم که سیتی با چهار مدافع مرکزی تخصصی و رودری، در هفت بازی فقط سه گل دریافت کرد.

هفت‌یک- گواردیولا پس از قهرمانی منچسترسیتی در لیگ قهرمانان به تیمش گفت:”شما باید فاتح اروپا می‌شدید تا به عنوان یکی از بهترین تیم‌ها شناخته بشید، و ما اینو انجامش دادیم.”

ما زجر کشیدیم، به غیر از اینم انتظار نداشتیم، چون که اینتر یه تیم فوق‌العاده چه از نظر روش بازی و چه از نظر فیزیکی هستن. اما بعضی مواقع شما نیاز به شانس دارید، از همون نوعی که قبلا مقابل تاتنهام و بازی‌های دیگه نصیبمون نشد، ولی امروز اونو داشتیم.”

اینتر موقعیت‌های خیلی خطرناکی برای گل‌زنی داشت. ضربه‌ی سر اول فدریکو دی‌مارکو ابتدا به تیر خورد و سپس ضربه‌ی سر دومش به هم‌تیمی‌اش روملو لوکاکو برخورد کرد، و لوکاکو در دودقیقه مانده به پایان بازی به جای آنکه توپ را با سرش به تور بچسباند به بدن ادرسون کوبید. لائوتارو مارتینز در اوایل نیمه دوم روی اشتباه آکانجی می‌توانست جریان بازی را به نحو دیگری رقم بزند.

به عنوان یک مثال خوب، می‌توان به این اشاره کرد که سازمان‌دهی بازی اینترمیلان در وسط زمین مانع آن شده بود تا سیتی بتواند بازی همیشگی خودش را بکند. موقعیت عالی مارتینز، از پاس بروزویچ پایه ریزی شد که خودش آن را از رودری گرفته بود و درنهایت هم ادرسون با بیرون آمدن، موقعیت را دفع کرد.

همه چیز می‌توانست متفاوت رقم بخورد، درصورتی که کمی شانس هم چاشنی آن می‌شد. و و البته اگر منصف باشیم، سیتی از این شانس برخوردار بود.

بازی آن‌ها با توپ همان بازی روان و همیشگی خودشان نبود، مخصوصا در یک سوم پایانی زمین. و زمانی که اینتر سعی داشت تمام قسمت‌های لوزی خط میانی آن‌ها را بگیرد، بازیکنان سیتی به اندازه‌ای که باید، پاس‌هایی ریسکی به سمت جان استونز که آزاد بود، نمی‌دادند.

با اینحال این بازی بدون توپ آن‌ها بود که درخشان ظاهر شد، موضوعی که در مراحل حذفی لیگ قهرمانان بارها دیده شده. این ادرسون، روبن دیاز، ناتان آکه و تاحدودی رودری بودند که در استانبول در فاز دفاعی حضور داشتند.

تفاوت این تیم سیتی با تیم‌های قبلی‌، همانطور که گواردیولا توضیح می‌دهد در چهار مدافع مرکزی تخصصی است که پشت سر رودری حضور دارند. گواردیولا بعد از مسابقه در مصاحبه با بی‌تی اسپورت گفت:”به نظر من ما توی محوطه جریمه بهتر دفاع کردیم. چهار مدافع مرکزی که تخصصی و خوب هستن، حتی وقتی ما یک اشتباه می‌کنیم، من این حس رو دارم که ما مستحکم هستیم.”

او همچنین درباره‌ی این موضوع که گفته شده این تیم سیتی بهترین تیم سیتی است، گفت:”من نمی‌گم تیم صد امتیازی سیتی بدتر از این بود. شاید ما با چهاردفاع مرکزی مستحکم‌تر هستیم. شاید در گذشته اینطوری نبودیم.”

به مسیر حذفی سیتی برای رسیدن به فینال نگاه می‌کنیم می‌بینیم که سیتی با چهار مدافع مرکزی تخصصی و رودری، در هفت بازی فقط سه گل دریافت کرد. توانایی آن‌ها در دوئل‌ها توانست پرس بالای سیتی را در بازی برگشت مقابل لاپیزیش کامل کند، قبل از آنکه گواردیولا برنامه‌ی پرس را در نیمه دوم تغییر دهد، دفاع مستحکم در محوطه مانع کام‌بک زدن بایرن در اتحاد شد، و این عملکرد دفاع چهارنفره در آلیانز آرنا بود که اجازه نداد تا بایرن به نتیجه‌ی دلخواهش برسد، درصورتی که شاگردان توخل مشخصا تیم بهتری بودند.

سپس در بازی نیمه نهایی مقابل رئال مادرید در بازی رفت، کایل واکر توانست وینیسیوس را محدود کند، و با رهبری دیاز در محوطه جریمه و عملکرد اختاپوس‌وار رودری در خط میانی سیتی توانست 25 دقیقه ابتدای بازی را کنترل کند. گواردیولا چند هفته بعد گفت:”من این فصل یاد گرفتم که وقتی جلوی بوکایو ساکا، وینیسیوس، مارتینلی یا محمد صلاح بازی دارید، شما به مدافعان خوبی نیاز دارید تا دوئل‌های تک به تک را برنده شوند.”

در بازی برگشت مقابل مادرید نقش این مدافعان بار دیگر حیاتی بود. توانایی فوق‌العاده آنان در نبردهای یک دربرابر یک در طرح و برنامه‌ی سیتی نقش موثر داشت و این به معنی آن هست که آن‌ها توانستند کریم بنزما، وینیسیوس و رودریگو را کنترل کنند، درحالی که آکانجی خود را میان کارواخال و چهار مدافع سیتی قرار می‌داد. این باعث شده بود تا مدافع سوئیسی قادر باشد تا اگر توپ به سمت کارواخال می‌رود به سمت او یورش ببرد، یا اگر رئال از توپ‌های بلند استفاده کرد، او از توپ‌های دوم بهره ببرد.

مدافعان تخصصی سیتی و رودری توانستند با توانایی‌های خود در نبرد‌ها و انتقال‌های به موقع و گرفتن توپ‌های دوم، سیتی را به سمت فینال لیگ قهرمانان ببرند.

دربازی مقابل اینتر هم بیشتر به همین شکل بود. عملکرد مستحکم دیاز و آکانجی سیو‌های ادرسون را تکمیل می‌کرد و انطباق پذیری در مقابل اینکه بتوانند نقشه‌ی دو در برابر دو را مقابل ژکو و مارتینز به خوبی اجرا کنند، به طرح و برنامه‌ی سیتی برای پرس کمک می‌کرد.

طبق معمول شکل اولیه سیتی موقعی که توپ را نداشت، 4-2-4/2-4-4 بود.

و ایده‌ی اصلی پرس این بود که مرکز زمین را از دست اینتر خارج کنند.

وقتی که اینتر از عقب با سه مدافع بازی‌سازی می‌کرد، برناردوسیلوا و جک گریلیش (زرد) به سمت داخل حرکت می‌کردند تا باستونی و دارمیان را پرس کنند، درحالی که گزینه‌های پاس اینتر به وینگ‌بک‌ها هم بلاک شده بود.

پشت آن‌ها، کوین دی‌بروین و ارلینگ هالند (آبی) بروزویچ و هاکان چالهاناوغلو را مهار کرده بودند، و این به رودری و ایلکای گوندوگان (ُسفید) اجازه می‌داد تا مرکز زمین را پوشش دهند. و مرد آلمانی کاملا حرکات نیکولو بارلا را زیر نظر داشت.

وقتی که شاگردان سیمئونه اینزاگی با دفاع چهارنفره بازی سازی می‌کردند و فرانچسکو آچربی به خط هافبک می‌رفت، سیتی همان روش را به کار می‌بست. برناردو  و گریلیش از کناره‌ها به سمت داخل می‌آمدند (زرد)، هالند و دی‌بروینه(آبی) آچربی و بروزویچ را پوشش می‌داند، و رودری گوندوگان هم چالهان‌اوغلو و بارلا را مهار کرده بودند.

به خاطر این رویکرد پرس، بازی اینتر هنگام مالکیت توپ شکل نگرفت. به عنوان مثال: باستونی صاحب توپ است و آچربی به خط جلویی رفته، برناردو (زرد) در حال پرس کردن از زاویه‌ای است که جلوی پاس دادن به دی‌مارکو را هم گرفته.

در همین حال دی‌بروین و هالند، بروزویچ و آچربی را مهار کرده‌‌اند (آبی) و رودری و گوندوگان (سفید) چالهان‌اوغلو و بارلا را گرفته‌اند. باستونی بازی را به سمت دیگر یعنی دارمیان می‌برد و و این‌جا گریلیش (زرد) به سمت آن یورش می‌برد…

مدافع ایتالیایی در اینجا مجبور می‌شود یک پاس با عجله به سمت بارلا بدهد که گوندوگان آن را قطع می‌کند.

آکانجی و دیاز بازیکنان کلیدی برای طرح و برنامه‌ی سیتی در پرس بودند. توانایی بازی با پای آندره اونانا و توانایی حفظ توپ مهاجهان اینتر به این معنی بود که دروازه بان اینتر می‌تواند مستقیما با ژکو و مارتینز بازی کند، اما در اینجا مدافعان مرکزی تخصصی سیتی ظاهر می‌شدند.

آن‌ها به خوبی به استقبال یک در برابر یک مقابل مهاجمان اینتر می‌رفتند و زمانی که دنزل دامفرایس از کناره‌ها به خط جلو اضافه می شد، ناتان آکه او را پوشش می‌داد.

دریک مثال دیگر، اونانا توپ بلند را برای مارتینز و ژکو ارسال می‌کند…

اما دیاز نبرد هوایی را برنده می‌شود و توپ به آکه می‌رسد.

متغیرهای زیادی در شکل‌گیری اولین قهرمانی لیگ قهرمانان و سه‌گانه‌ی تاریخی آنان نقش داشتند. اما تصمیم به اتخاذ این سیستم با استفاده از چهار مدافع تمام عیار و طرح و برنامه‌های مختلف در پرس، به آنان این امکان را داد که برتری بیشتری در مراحل حذفی داشته باشند.

گواردیولا پس از سومین قهرمانی‌اش در لیگ قهرمانان گفت: “به نظرم، این یه گام بزرگ برای تیم هستش، حالا ما از دفاع کردن لذت می‌بریم.”

 

عنوان اصلی مقاله: Manchester City’s ‘proper defenders’ left knockout opponents with nowhere to go نویسنده: Ahmed Walid نشریه / وبسایت: The Athletic زمان انتشار: 12 ژوئن 2023
کلمات کلیدی:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

3 دیدگاه ارسال شده است