آنالیز: چگونه پیولی در دربی میلان اینزاگی را شکست داد
هفت‌یک-اگر سوار ترن هوایی شده باشید، می‌دانید که همیشه فراز و فرودهایی وجود دارد. و این اتفاقی بود که در جریان دربی دلا مادونینای این هفته بین میلان و اینتر رخ داد.
اینتر گل اول را زد، میلان مساوی کرد، سپس بازی را در اختیار گرفت و دو گل زد تا 1-3 پیش افتاده باشد. سپس اینتر یک گل را پاسخ داد اما به واسطه دروازه‌بانی معجزه‌آسای مایک مانیان و تغییر تاکتیک استفانو پیولی، نتوانست یک امتیاز از این بازی به دست آورد.
در طول 90 دقیقه جذابی که نتیجه هر لحظه ممکن بود تغییر کند، میلان توانست در دومین دربی متوالی در لیگ به بازی برگردد. آخرین باری که میلان موفق شده بود در دو دربی متوالی در لیگ به پیروزی برسد در زمان قهرمانی این تیم با هدایت ماسیمیلیانو آلگری در فصل 11-2010 بود.
در این مقاله، اتلتیک نبردهای تاکتیکی کلیدی این بازی را تحلیل کرده است…
***
هر دو تیم بازی را با ساختارهای مورد انتظار آغاز کردند، اینتر از سیستم 2-3-5 و میلان از سیستم 1-3-2-4 استفاده کردند. اما در ورزشی پویا مانند فوتبال، این حرکات هستند که بیشتر از ساختارهای ساکن اهمیت دارند.
در اوایل بازی مشخص بود که اینتر می‌خواهد خواکین کوره‌آ یا لائوتارو مارتینز تا خط میانی عقب بکشند و گزینه‌ای برای دریافت پاس باشند. اینجا، شما می‌توانید کوره‌آ را ببینید که درخواست ارسال توپ به سمت خودش را دارد، در حالی که تا خط میانی عقب کشیده است.
در مثالی مشابه، او عقب می‌کشد و از روی شانه‌اش پشت سر را برانداز می‌کند تا ببیند که آیا هیچ یک از مدافعان میانی میلان به دنبالش هستند یا خیر. بار دیگر، پاسی از طرف الساندرو باستونی ارسال نمی‌شود.
این ایده صرفا بر اساس عقب کشیدن و کمک به جلو بردن توپ از دفاع میلان نبود، بلکه برای ایجاد فضای در خط دفاعی میلان در زمانی که فیکایو توموری یا پیر کالولو از پست‌شان دور شده بودند نیز به کار گرفته می‌شد.
در سناریوی برعکس مثال‌های بالا، این کوره‌آست که نمی‌تواند توپ را در مسیر نفوذ باستونی در فضای مناسب ارسال کند، در حالی که این مهاجم آرژانتینی موفق به خارج کردن توموری از پستش شده است.
در مثالی دیگر، این لائوتاروست که عقب می‌کشد و مارسلو بروزوویچ به دنبال حمله به این فضاست…
… لائوتارو توپ را حفظ نمی‌کند و آن را به نیکولو بارلا، هافبک میانی اینتر، پاس می‌دهد که جهت‌گیری بدنش در زمان دریافت توپ باعث می‌شود ارسال پاس برای بروزوویچ از سمت او دشوارتر باشد.
اما این کار در دقیقه 20 جواب داد.
اینجا، کوره‌آ تا خط میانی عقب کشیده است، بین ساندرو تونالی و اسماعیل بن ناصر از میلان که روی بارلا و هاکان چالهان اوغلو تمرکز دارند…
… و پاس سمیر هاندانوویچ بین این زوج خط میانی میلان به کوره‌آ می‌رسد.
توموری که از پستش دور شده برای مهار کوره‌آ دیر می‌رسد و یک ضربه از این مهاجم اینتر به توپ کافی است تا لائوتارو این مدافع انگلیسی را در موقعیت دشواری قرار دهد.
برخلاف مثال قبلی، لائوتارو توپ را حفظ می‌کند تا بروزوویچ نفوذش را انجام دهد. او سپس پاسی را برای کوره‌آ ارسال می‌کند.
… که متوجه حمله بروزوویچ به فضای خالی شده با غیبت توموری و کالولو می‌شود. اینتر روی همین حمله از حریف پیش می‌افتد.
نکته جالب اینجاست که عدم موفقیت چالهان اوغلو در یافتن کوره‌آ روی یکی از این موقعیت‌هاست که باعث می‌شود میلان به بازی برگردد. در بازیسازی منجر به گل مساوی، شما می‌توانید کوره‌آ را بدون یار مستقیم ببینید که درخواست دریافت توپ دارد…
… اما پاس چالهان اوغلو به او نمی‌رسد…
… و تونالی این توپ سرگردان را مهار می‌کند و آن را برای رافائل لیائو می‌فرستد که گل مساوی را به ثمر برساند و بازی را 1-1 کند.
حضور تونالی در کنار بن‌ناصر به میلان در کنترل خط میانی در دقایق باقی مانده تا پایان نیمه اول کمک کرد و تیم پیولی پس از بازپس‌گیری توپ در خط میانی روی تغییر فاز دفاعی به هجومی خطرناک ظاهر شد.
تونالی همچنین دو کار دیگر هم در این بازی انجام داد که نقش مهمی در پیروزی میلان داشت.
اول، او به دنبال نفوذ از بین استفان دی‌فرای و میلان اشکرینیار، مدافعان میانی اینتر، بود و این در حالی بود که لیائو سعی داشت اشکرینیار را از پستش دور کند و تئو هرناندز، مدافع چپ میلان، هم دنزل دامفرایس، وینگ-بک راست اینتر، را در جای خودش نگه می‌داشت.
در مثال بعدی، دامفرایس روی تغییر فاز هجومی به دفاعی دیر اقدام می‌کند، بنابراین اشکرینیار باید از پستش دور و با لیائو روبرو شود که باعث ایجاد فضایی می‌شود که تونالی خواهان حمله به آن است. عجیب است که این هافبک میلان به سمت تیر دور نفوذ می‌کند و سانتر لیائو قطع می‌شود.
این نفوذها توسط تونالی آغازگر گل دوم و سوم میلان شد. در جریان بازیسازی گل اولیویه ژیرو که بازی را 1-2 به سود میلان کرد، این نفوذ تونالی از بین اشکرینیار و دی‌فرای بود که این مدافع هلندی را وادار کرد یک اوت به حریف بدهد و میلان روی همان اوت گل زد.
سپس در جریان بازیسازی برای گل سوم، تونالی (در گوشه سمت راست تصویر زیر) نفوذی از پشت دامفرایس انجام می‌دهد، در حالی که لیائو عقب کشیده است و اشکرینیار با او حرکت می‌کند.
پاس این مهاجم پرتغالی برای تونالی بدون نقص نیست اما این هافبک میلان موفق می‌شود توپ را پیش از آن که اشکرینیار روی او مرتکب خطا شود، کنترل کند. چند پاس از روی این ضربه آزاد ارسال می‌شود تا لیائو گل سوم این بازی را به ثمر برساند.
نقش مهم دیگر تونالی عقب کشیدن تا فضای دفاع راست در زمانی بود که هرناندز پیش می‌رفت.
تونالی از آنجا توانست ژیرو را در پشت خط دفاعی اینتر پیدا کند. بارلا برای پرس کردن تونالی دیر اقدام کرد چون مجبور به پوشش فضا در خط میانی اینتر بود…
… و با وجود لیائو و هرناندز که اشکرینیار و دامفرایس را مشغول کرده بودند، تونالی زمان بیشتری برای حمل توپ داشت تا آن را در مسیر نفوذ ژیرو قرار دهد.
ژیرو نتوانست در مثال بالا دروازه را باز کند، همان اتفاقی که چند دقیقه بعد وقتی تونالی او را در موقعیت بهتری قرار داد رخ داد. تونالی وقتی توپ را دریافت کرد که زمان کافی داشت چون بارلا نمی‌توانست به سمت او برود و خط میانی را رها کند…
… او پاسی بی‌نقص برای ژیرو که منتظر توپ بود فرستاد اما شوت این بازیکن از کنار دروازه بیرون رفت. به این توجه کنید که لیائو و هرناندز در این صحنه دامفرایس و اشکرینیار را مشغول کرده‌اند که یعنی هیچ کدام از آنها نمی‌توانند برای پرس تونالی پیش بروند.
در نهایت، حضور تونالی در فضای دفاع چپ جواب داد. روی ضربه آزادی که او خودش با نفوذ از پشت دامفرایس و اشکرینیار گرفته بود، هرناندز پاس کوتاهی انداخت، توپ دوباره به تونالی رسید که همان پاس قبلی را تکرار کرد و آن را در مسیر نفوذ ژیرو از پشت دفاع اینتر قرار داد. این مهاجم فرانسوی توپ را به لیائو رساند که با دریبل از سد دی‌فرای و باستونی عبور کرد و توپ را به گوشه دورتر دروازه دوخت.
سیمونه اینزاگی، سرمربی اینتر، مجبور بود تغییری در تیم ایجاد کند و با توجه به این که 1-3 عقب بود، سه تعویض انجام داد تا هنریک میختاریان، ادین ژکو و فدریکو دی‌مارکو را به جای بارلا، کوره‌آ و باستونی وارد زمین کند.
اینتر از این مقطع بیشتر روی بازی از کناره‌ها تاکید داشت و از وینگ‌بک‌ها برای باز کردن زمین و ارسال سانتر استفاده کرد.
و آنها به این شکل به بازی برگشتند. یک و دو بین متئو دارمیان و میختاریان باعث شد که این وینگ-بک در موقعیتی قرار بگیرد که ژکو را در محوطه جریمه پیدا کند…
… و این مهاجم بوسنیایی دروازه مانیان را باز کرد.
اینتر در پانزده دقیقه بعدی بارها به دروازه میلان حمله کرد و تنها دلیل پیروزی میلان، درخشش مانیان بود.
این شرایط تا زمانی که پیولی با به زمین آوردن سیمون کیائر به جای داویده کالابریا و فرستادن الکسیس ساله‌ماکرز به پست وینگ-بک راست به استفاده از خط دفاعی پنج نفره روی آورد، ادامه داشت.
تغییر ساختار پیولی باعث شد که کنترل بازی بار دیگر در اختیار تیم او قرار بگیرد و این میلان بود که در پایان این بازی پر فراز و نشیب در اوج قرار داشت و در نهایت سه امتیاز را به دست آورد تا با ناپولی در صدر جدول برابر شود.