تن‌هاخ چگونه از فاجعه برنتفورد به پیروزی مقابل لیورپول رسید
هفت‌یک- درست مثل مصاحبه جنجالی پس از بازی‌اش، دوشنبه شب در اولدترافورد همان موقعیتی بود که انتخاب‌های جسورانه اریک تن‌هاخ درست مانند همان جهشی عمل کرد که منجر به حضور او روی نیمکت منچستریونایتد شد.
دیو جونز، مجری اسکای اسپورت، شاید مجبور به عذرخواهی از بینندگان برای تاکید تن‌هاخ روی این موضوع که تیمش می‌تواند “فوتبال کوفتی خوبی بازی کند” و مدعی مشکل ترجمه شده باشد اما هر آدم باهوشی متوجه شد که این مربی هلندی منظورش دقیقا همین جمله‌ای بود که گفت. فحاشی روی آنتن زنده تلویزیون نشانه ابراز ایمان قوی و محکم او به بازیکنانش در فاصله یک هفته پس از انتقاداتی است که از عملکرد آنها داشت و مطمئن باشید که این کلیپ بین بازیکنان دست به دست خواهد شد.
نکته قابل توجه اینجاست که جسارت تن‌هاخ در انتخاب ترکیب تیمش جواب داد. او در کمال ناباوری تصمیم گرفت کریستیانو رونالدو، هری مگوایر و لوک شاو را نیمکت‌نشین کند و آنتونی الانگا، رافائل واران و تایرل مالاسیا را در ترکیب اصلی قرار دهد.
کنار گذاشتن کاپیتان یونایتد تصمیم مهمی بود اما کنار گذاشتن رونالدو باعث می‌شود که شما زیر ذره‌بین تمام دنیا قرار بگیرید و از همه مهم‌تر این که او شخصیتی محوری در تلاش تن‌هاخ برای جا انداختن سبکش در این تیم است.
اتلتیک مطلع شده است که چطور رونالدو در تلاش برای جدایی‌اش از باشگاه به شخصیتی منزوی در کرینگتون تبدیل شده است و برابر تمرینات پرسینگ مقاومت می‌کند. بازگشت او به ترکیب اصلی در برنتفورد با دوندگی 95.6 کیلیومتری تیم منچستریونایتد و انجام 65 استارت مصادف شد- 13.8 کیلومتر و 25 استارت انفجاری کمتر از حریف. البته که تمامی مسئولیت این اتفاق برعهده رونالدو نیست اما بازی با ضربان و انرژی بالا نیازمند تلاش و همراهی تمامی بازیکنان است. اگر یکی از مهره‌های دومینو بیفتد، همه به ترتیب خواهند افتاد.
سانچو با یک حرکت عالی جیمز میلنر را محو کرد و یکی از به یادماندنی‌ترین گل‌های تاریخ دیدارهای یونایتد-لیورپول را به ثمر رساند.
یونایتد برابر لیورپول 113.8 کیلومتر دوید و 155 استارت انفجاری داشت تا تیم یورگن کلوپ را در هر دو زمینه شکست داده باشد. لغو کردن یک روز تعطیلی و برگزاری جلسه دوندگی پس از شکست برابر برنتفورد منجر به واکنش فوری از سوی بازیکنان شد.
هرچند آنتونی مارسیال فقط به آن اندازه آماده بود که کار را از روی نیمکت شروع کند اما این باعث نشد که تن‌هاخ به استفاده از رونالدو روی بیاورد. او در عوض الانگا را برای تعهد کاملش به این سبک و برنامه انتخاب کرد.
الانگا توپی را به تیرک زد و با نفوذ مستقیمش یک کارت زرد را برای ترنت الکساندر آرنولد به ارمغان آورد؛ یکی از عوامل مهم در آنچه کلوپ آن را شروع “هجومی” یونایتد توصیف کرد.
مارسیال در نیمه دوم به زمین آمد و پاس گل مارکوس راشفورد را ارسال کرد.
رونالدو در فاصله چهار دقیقه به پایان بازی به زمین رفت اما تن‌هاخ تا آن زمان منظورش را رسانده بود: یونایتد می‌تواند بدون این بازیکن 37 ساله هم پیروز شود. قدرت فوق‌العاده گلزنی رونالدو هرچقدر هم که باشد، او برای حضور بیشتر در زمین باید با این سبک سازگار شود. تن‌هاخ گفت:” من فکر می‌کنم او می‌تواند. او در تمام طول دوران فوتبالش تحت هدایت چندین سرمربی با سبک‌ها و سیستم‌های متفاوتی بازی کرده است. او همیشه خوب بازی کرده است، بنابراین چرا نتواند این بار این کار را انجام دهد؟ سن او مسئله مهمی نیست.”
تن‌هاخ درباره این موضوع به صورت کلی گفت:” گاهی فکر می‌کنید مهاجمان نمی‌توانند پرس کنند چون باید انرژی زیادی را برای اقدامات هجومی ذخیره کنند. حالا فوتبال این است و انجام هردوی این کارها لازم است.”
تغییرات دفاعی تن‌هاخ پس از شکست تحقیرآمیز 0-4 برابر برنتفورد هم جواب داد.
واران جانشین مگوایر شد و یکی از بهترین بازی‌هایش برای یونایتد را انجام داد. لیساندرو مارتینز که از زمان حضورش در یونایتد بحث‌های زیادی درباره‌اش مطرح شده است، بهترین بازیکن یونایتد بود؛ خودش را برابر شوت محمد صلاح انداخت، مانع از گل به خودی برونو فرناندز روی خط دروازه شد و با عزمی باورنکردنی بازی کرد که باعث شد رابطه خوبی با هواداران برقرار کند.
او با فرو کردن انگشتانش به سر جیمز میلنر باعث عصبانیت او شد، لحظه‌ای که نشانگر احساسی بود که تن‌هاخ آن را “گرینتا”ی آمریکای جنوبی توصیف کرد. تن‌هاخ که اطمینان دارد قد 175 سانتیمتری مارتینز در لیگ برتر دردسرساز نخواهد بود گفت:” اشتیاقی واقعی برای پیروزی و کنترل کردن احساسات.”
مالاسیا چند سانتیمتر از او کوتاه‌تر است اما او هم نشانه‌هایی از “گرینتا” دارد. او هم در نیمه دوم با دو بار تکل زدن روی پای الکساندر آرنولد در نزدیکی پرچم کرنر موجی از هیاهو را روی سکوها به راه انداخت و نمایش خوبی در دومین چالش‌اش ارائه کرد.
با وجود تمام تاکید تن‌هاخ روی توقعاتی که بدون توپ از بازیکنانش دارد، او در یکی از جنبه‌های بسیار حیاتی کاملا واقع‌بین است. داوید دخیا حتی یک بار هم ضربه شروع مجدد کوتاهی را ارسال نکرد. فرش قرمزی که برای برنتفورد پهن شده بود، برای لیورپول جمع شد. دخیا در عوض توانست توپ را از پرس از جلوی لیورپول عبور دهد.
در مقطعی از نیمه اول، تن‌هاخ با سرعت به کنار زمین رفت تا راشفورد را از پست مهاجم نوک به بال بیاورد و او در نزدیکی اندرو رابرتسون قرار بگیرد (همانطور که در تصویر زیر مشخص است). جیدون سانچو به مرکز خط حمله رفت و تن‌هاخ به دخیا اشاره کرد که توپ را کجا بفرستد. همین اتفاق دقایقی بعد بار دیگر رخ داد.
این شاید منجر به بازپس‌گیری مداوم‌تر توپ از سوی لیورپول و ثبت آمار 70 درصد مالکیت توپ شده باشد اما در طولانی مدت، تن‌هاخ می‌خواهد تیمش را به بازیسازی از دفاع عادت دهد. اما برای دیداری مهم که فشار زیادی به همراه داشت، تن‌هاخ به شکلی کاملا عاقلانه زیاد سختگیری نکرد.
جذب کاسمیرو باید باعث تقویت این استراتژی شود. گفته می‌شود که بازیکنان یونایتد بدون توجه به مبلغ خرید و دستمزد کاسمیرو، جذب این بازیکن را یک موهبت می‌دانند و نظرشان این است که آرامش او در دریافت توپ از مدافعان و ارسال پاس رو به جلو به آنها برای حفظ هدفمند مالکیت توپ کمک خواهد کرد.
به نظر می‌رسد که تن‌هاخ با استفاده از هر سه خرید جدیدش در این بازی قصد داشت منظور خاصی را درباره تلاشش برای جذب بازیکنان جدید با توجه به باز بودن پنجره نقل و انتقالاتی القا کند. منابع نزدیک به آژاکس انتظار دارند که یونایتد پیشنهاد دیگری برای جذب آنتونی که بازی با لیورپول را از تلویزیون دید ارائه کنند و بعضی پیشنهاد احتمالی آنها را 94 میلیون یورو می‌دانند. کودی گاکپو هدف دیگر آنها است.
با مشخص شدن تکلیف وینگرها، ضربات پایانی توسط سانچو و راشفورد اعتماد به نفسی که در پیش فصل شکل گرفته بود را تقویت کرد. آنها در کارهای دفاعی نیز به خوبی مشارکت داشتند. حتی پس از 71 دقیقه، راشفورد استارت زد تا سد راه جو گومز شود و سپس تکلی روی پای الکساندر آرنولد زد تا ورزشگاه بار دیگر هیجان‌زده شود.
اعتراض علیه گلیزرها در جو داخل اولدترافورد محو و خشم به لذت تبدیل شد اما همچنان بین هواداران می‌ماند. هر گل با فریادهای علیه مالکان یونایتد همراه بود. حفظ همین سطح بازی در دیدار برابر ساوتهمپتون، زمانی که دمای هوا بالاتر باشد، عیار واقعی این تیم را مشخص خواهد کرد.
به نظر می‌رسد که تن‌هاخ می‌خواهد از اولین پیروزی رسمی‌‌اش نهایت لذت را ببرد. او تا دقایقی پس از نیمه شب در ورزشگاه ماند، دقایقی را به امضای عکس‌هایش اختصاص داد و چند عکس با هوادارانی که صبورانه منتظرش بودند، گرفت. او بیشتر از هر کس حق داشت که از طعم این پیروزی لذت ببرد.