برای جذاب‌تر شدن بوندس‌لیگا؛ بازی‌های بایرن باید 0-1 شروع شود!
هفت‌یک- به عنوان یک لیگ فوتبال کاملا رقابتی، بوندس‌لیگا مرده است.
آنها در یک دهه اخیر شاهد رشد عجیب‌ترین سلطه ممکن در یک لیگ معتبر اروپایی بوده‌اند، چرا که بایرن مونیخ 10 بار متوالی قهرمان شده است. تنها یک بار تکلیف قهرمان در روز آخر مسابقات مشخص شد. بیشتر اوقات، تکلیف جام پیش از عید پاک مشخص شده بود.
بایرن امسال احتمالا یازدهمین جام متوالی را به دست خواهد آورد تا با رکورد دینامو زاگرب در فاصله سال‌های 2006 تا 2016 در کرواسی برابر شود. آنها شاید حتی به رکورد باشگاه نروژی روزنبرگ با سیزده قهرمانی هم برسند. پس از آن باید به قلمروی لتونی، جبل‌الطارق و وانواتو برویم تا موردهای مشابه را پیدا کنیم.
و در حالی که بایرن از مدت‌ها قبل خودش را به عنوان باشگاه اول آلمان معرفی کرده است- آنها در مجموع 31 قهرمانی لیگ دارند و هیچ باشگاه دیگری بیش از هشت قهرمانی کسب نکرده است- آنها تا 10 سال قبل هرگز بیش از سه جام متوالی کسب نکرده بودند. سلطه کامل آنها مفهومی مدرن و واکنشی ناراحت‌کننده به نبود رقابت‌جویی در سراسر فوتبال مدرن اروپاست. در سایر کشورها مانند ایتالیا و فرانسه هم یک باشگاه بر سطح اول فوتبال آنها تسلط دارد، در حالی که فاصله بین باشگاه‌های ثروتمند و کوچک در انگلیس و اسپانیا به معضلی جدی تبدیل شده است.
اما یک دهه قهرمانی موقعیتی ترسناک و نشانگر سقوط غم‌انگیز لیگی است که پیش از این یک دهه به جذابیت و رقابت‌جویی معروف بود.
بایرن در سه دیدار ابتدایی فصل جدید بوندس‌لیگا، 15 گل به حریفان زد و بعید است تیمی بتواند مانع از یازدهمین قهرمانی پیاپی آنها شود.
راه‌حل‌های محتمل بسیار زیاد و گسترده است. بایرن جزئی از باشگاه‌های پروژه سوپرلیگ اروپا نبود اما از آن دست باشگاه‌هایی است که در چنین لیگ جهانی‌ای جای می‌گیرد- آنها خیلی سرتر از رقبای داخلی‌شان هستند. صحبت‌های نه چندان جدی درباره استفاده از سیستم پلی‌آف در بوندس‌لیگا برای ایجاد جذابیتی در پایان فصل که این رقابت به آن نیاز مبرم دارد، مطرح شده است. اصلاحات مالی نیز باید در نظر گرفته شود.
اما شاید راه حل بسیار ساده‌تر باشد. راه‌اندازی لیگ‌های جدید یا برقراری قوانین مالی از طریق دادگاه‌ها را فراموش کنید.
ساده‌ترین راه برای تبدیل دوباره بوندس‌لیگا به یک لیگ رقابتی برای همه- شامل بایرن- این است که بپذیریم آنها برای این لیگ زیاد از حد خوب هستند و به حریفان اجازه دهیم که بازی را در حالی شروع کنند که یک گل پیش هستند.
آیا این کار جواب می‌دهد؟ خوب، می‌توانیم نتایج یک دهه اخیر در صورت به کارگیری این روش را ببنیم.
***
2012-13
حتی با این سیستم جدید جنجالی هم این فصل بهترین فصل در تاریخ باشگاه بایرن به حساب می‌آید. آنها پس از هفته سی و چهارم در صدر جدول قرار می‌گرفتند، حتی با این که دو دیداری که برابر دورتموند برگزار کردند به پیروزی 1-2 برای تیم یورگن کلوپ تبدیل می‌شد. بایرن این لیگ را با شش امتیاز اختلاف فتح می‌کرد.
2013-14
بایرن با این سیستم جدید 17 امتیاز را از دست می‌داد اما نتایج دورتموند صرفا به چند شکست 1-3 منتهی می‌شد و به این ترتیب پپ گواردیولا در اولین فصل حضورش در بوندس‌لیگا باز هم قهرمانی را به دست می‌آورد.
2014-15
دورتموندِ کلوپ این فصل به شکل عجیبی سقوط کرد و کوین دی‌بروین نمایش درخشانی در وولفسبورگ داشت که می‌توانست قهرمانی را با سه امتیاز بیشتر از بروسیا مونشن گلادباخ برای این تیم به ارمغان بیاورد. این دو مدعی قهرمانی هفته پایانی را با تنها یک امتیاز اختلاف آغاز می‌کردند.
2015-16
آخرین فصل حضور گواردیولا در بایرن با ناامیدی به پایان می‌رسد و توماس توخل در اولین فصل حضورش در دورتموند به راحتی عنوان قهرمانی را کسب می‌کرد، گواردیولا پس از دو فصل ناموفق به منچسترسیتی ملحق می‌شد.
2016-17
دوران پس از جدایی پپ برای بایرن دشوار بود و آنها تحت هدایت کارلو آنچلوتی چهارم می‌شدند. نام جدیدی برای اولین بار پس از قهرمانی وولفسبورگ در سال 2009 روی جام قهرمانی نقش می‌بست و لایپزیش در اولین حضورش در رقابت‌های بوندس‌لیگا تحت هدایت رالف هاسن‌هوتل این عنوان را از آن خود می‌کرد تا با تیم کایزرسلاترن در فصل 98-1997 مقایسه شود.
2017-18
بایرن آغاز فاجعه‌باری که با سه شکست در هفت بازی ابتدایی فصل تجربه کرده بود را جبران می‌کرد و با حضور یوپ هاینکس روی نیمکتش اجازه کسب اولین قهرمانی پس از سال 1991 را به شالکه نمی‌داد.
2018-19
بایرن تحت هدایت نیکو کواچ باید به رتبه سوم قناعت می‌کرد، در حالی که دورتموند بار دیگر و این بار با حضور لوسین فاوره روی نیمکتش قهرمان می‌شد.
2019-20
بوندس‌لیگا اولین لیگی بود که پس از شیوع ویروس کرونا آغاز به کار کرد و در حالی که تمام دنیا به تماشای فوتبال آلمان نشسته بودند، با تغییر قابل توجهی در این لیگ روبرو می‌شدیم چون لایپزیش با یک امتیاز بیشتر از دورتموند قهرمان می‌شد تا رالف رانگنیک اولین جام دوران مربیگری‌اش را به دست آورد. بایرن ِ هانسی فلیک– که هیچ سیستم مشابهی در رقابت اروپایی نداشت- لیگ قهرمانان را بالای سر می‌برد.
2020-21
یولیان ناگلزمان جای رانگنیک را می‌گیرد- اما نتیجه نهایی یکی بود و لایپزیش بالاتر از دورتموند از عنوان قهرمانی‌اش دفاع می‌کرد. بایرن صرفا در نزدیکی کورس قهرمانی قرار داشت.
2021-22
برای اولین بار پس از سال 95-1994 تحت هدایت جیووانی تراپاتونی، بایرن نمی‌توانست در جمع چهار تیم صدر جدول حضور داشته باشد. دورتموند بار دیگر قهرمان می‌شد و لورکوزن که هرگز موفق به فتح بوندس‌لیگا نشده است با اختلاف کمی از جام دور می‌ماند- این ششمین بار در تاریخ این باشگاه است که آنها به عنوان نایب قهرمانی می‌رسند.
***
بنابراین، در مجموع بایرن همچنان سه قهرمانی در 10 سال گذشته به دست می‌آورد. دورتموند و لایپزیش هم سه بار قهرمان می‌شدند و وولفسبورگ چهارمین قهرمان بود. برای مثال در سایر لیگ‌های معتبر اروپایی، تنها لیگ برتر توانسته است در یک دهه اخیر چهار قهرمان متفاوت داشته باشد.
جریمه امتیازی بایرن نسبت به نتایج واقعی بین 12 تا 23 امتیاز در هر فصل بود.
تیمی که بیشترین سود را از این جریمه امتیازی بایرن می‌برد- و شاید جای تعجب داشته باشد- هرتابرلین است که فصل گذشته در دیدار پلی‌آف از سقوط فرار کرد. آنها می‌توانستند سه پیروزی بیشتر برابر بایرن داشته باشند و هفت تساوی به دست آورند تا در مجموع 13 امتیاز کسب کرده باشند. لورکوزن، لایپزیش و فرایبورگ هم 12 امتیاز بیشتر می‌گرفتند و این عدد برای دورتموند و مونشن گلادباخ به 11 امتیاز بیشتر می‌رسد.
مشخصا محدودیت ما در این است که این نتایج واقعا به ما نمی‌گویند که اگر حریفان بایرن بازی برابر این تیم را در حالی که با یک گل جلو بودند شروع می‌کردند، دقیقا چه اتفاقی رخ می‌داد. در واقعیت، بایرن در دیدارهایی که با یک گل به دقایق پایانی رسیده با احتیاط بازی کرده تا از پیروزی‌اش دفاع کند. اگر آنها می‌دانستند که این نتیجه مساوی خواهد بود، تلاش بیشتری برای به ثمر رساندن گل پیروزی‌بخش در دقایق پایانی به کار می‌گرفتند. اما این مطمئنا به این معناست که بایرن عملکردی بهتر از آمار ارائه شده داشت و بنابراین، جریمه امتیازی هر فصل لزوما به این شکل اعمال نمی‌شد.
البته شرایط متفاوت بازی از سوت شروع به این معناست که روش‌های استراتژیک هم به شکل متفاوتی پیش می‌رفت- بایرن احتمالا بیش از قبل بر توپ و میدان تسلط داشت و حریفان سعی می‌کردند از ضدحملات استفاده کنند.
شاید این الگو شواهد بیشتری از این میزان قدرتمند بودن و سلطه بایرن را در اختیار ما گذاشته باشد. اینجا، ما نزدیک به 340 گل بیشتر در طول یک دهه به صورت مساوی به حریفان آنها هدیه کردیم و بایرن باز هم با سه قهرمانی در لیگ عنوان موفقترین تیم بوندس‌لیگا را به صورت مشترک از آن خود کرد.
البته این راه حلی جالب و سرگرم کننده است. اما این مشکل کاملا جدی است، بنابراین چرا که نه؟ بایرن باید چند بار قهرمان بوندس‌لیگا شود که همه بپذیرند که نیازی جدی به تغییر وجود دارد؟ آیا هواداران بایرن واقعا از قهرمانی همیشگی تیم‌شان لذت می‌برند یا با یک چالش واقعی لذت بیشتری را تجربه می‌کنند؟ بایرن همچنان شانس قهرمانی در بوندس‌لیگا را خواهد داشت. آنها همچنان می‌توانند مثل همیشه مدعی اصلی قهرمانی در رقابت‌های حذفی باشند. هر گل و هر پیروزی بسیار با ارزش‌تر خواهد بود.
نظر شما در این باره چیست؟
علت اصلیش پولی هست که روانه باشگاه های قدرتمند میشه . چون اون ها نتایج بهتری می‌گیرن ، منابع مالی‌شون رو مدیریت میکنن و چون طرفداران بیشتری هم دارن پول بیشتری کسب میکنن و این اختلاف هر فصل بیشتر و بیشتر میشه .
از اونجایی هم که این باشگاه ها پول بیشتری دارن میتونن بازیکن ها و کادر فنی بهتری داشته باشن . یعنی اختلاف سطح در بیرون از زمین باعث ایجاد اختلاف سطح در داخل زمین میشه . به نظر من باید پول حق پخش و پاداش های رقابت ها رو کمتر کنن و فرپلی مالی سختی رو اجرا کنن که نذاره تیمی مثل بایرن اینقدر راحت یه بازیکن قدرتمند رو بخره و با دادن دستمزد زیاد اون رو نگه داره .
یه مورد دیگه هم اینکه پاداش رقابت هایی مثل لیگ قهرمانان رو کمتر کنن . همین که تیم ها به لیگ قهرمانان راه پیدا میکنن کلی درآمد گیرشون میاد حالا اگر تیمی مثل بایرن ۱۰ سال پیاپی یا بیشتر بیاد لیگ قهرمانان چی میشه ؟ در حالی که تیمی مثل هرتابرلین سهمیه لیگ کنفرانس رو هم نمیتونه بگیره