آنالیز: چرا تیته برنده اصلی انتقال کاسمیرو به منچستریونایتد است

هفت‌یک- تیم‌های موفق در جام جهانی اغلب بر پایه تیم‌های باشگاهی موفق شکل گرفته‌اند.

ترکیب اصلی اسپانیا در جام جهانی 2010 شباهت بسیار زیادی به بارسلونا داشت، تیم 2014 آلمان نیز تحت سلطه بازیکنان بایرن مونیخ بود. لازم نیست که کل تیم از یک باشگاه باشد. تیم قهرمان ایتالیا در جام جهانی 2006 از حضور جنارو گتوزو و آندره‌آ پیرلو در وسط زمین بهره می‌برد که از رابطه موفقیت‌آمیزشان در میلان برای آتزوری نیز استفاده کردند.

آیا برعکس این موضوع ممکن است؟ کدام باشگاه‌ها به زوج‌های ملی تکیه دارند؟ منچستریونایتد مطمئنا امیدوار به انجام چنین کاری است. جذب کاسمیرو، هافبک دفاعی رئال مادرید، به این معناست که اریک تن‌هاخ می‌تواند زوجی که تیته، سرمربی برزیل، در طول چند سال گذشته به عنوان گزینه اولش در وسط زمین از آنها استفاده کرده است را به کار بگیرد. این- احتمالا- دلیل کلیدی اقدام ناگهانی یونایتد برای جذب کاسمیرو است، در حالی که بیشتر روزهای تابستان را صرف متقاعد کردن فرانکی دی‌یونگ، سبک کاملا متفاوتی از هافبک دفاعی، کرده بود.

یافتن این سبک از خریدها در لیگ برتر چندان آسان نیست. جذب مارسل دسایی توسط چلسی در سال 1998 به این معنا بود که آنها توانستند زوج دفاع وسط قهرمان جام جهانی که متشکل از دسایی و فرانک لبوف بود را در کنار هم قرار دهند، هرچند این خرید پیش از برگزاری جام جهانی انجام شد و لبوف جانشین لورن بلان محروم شده بود. جذب توبی آلدروایرلد توسط تاتنهام هم به معنای همکاری او با یان فرتونگن، هموطن بلژیکی‌اش، بود، هرچند آنها هم همیشه در تیم ملی در پست دفاع میانی با هم بازی نمی‌کردند و دوران حضورشان در آژاکس بسیار بیشتر بود.

با این حال، کاسمیرو و فرد معمولا در چند سال اخیر در برزیل کنار هم بازی کرده‌اند. آنها در پنج بازی از هفت بازی کوپا آمه‌ریکای سال گذشته از جمله بازی فینال برابر آرژانتین در ترکیب تیم برزیل قرار داشتند. آنها از آن زمان تا به حال نیز در پنج بازی دیگر شامل مسابقات انتخابی جام جهانی برابر شیلی، اکوادور و کلمبیا و دیدارهای دوستانه تابستان امسال در ژاپن و کره جنوبی هم کنار هم بازی کرده‌اند.

اقدام برای جذب کاسمیرو روی کاغذ منطقی به نظر می‌رسد و کیفیتی که دفاع یونایتد به آن نیاز زیادی داشت را برای آنها به ارمغان می‌آورد، این اتفاق همچنین به فِرِد اجازه می‌دهد که احساس راحتی بیشتری داشته باشد. اما این خرید واقعا در زمین چطور جواب می‌دهد ؟

خوب، پاسخ این سوال این است که بستگی دارد در حال تماشای چه دیداری باشید. همکاری کاسمیرو و فرد در سه دیدار آخری که کنار هم در زمین حضور داشته‌اند به شکل‌های متفاوتی به نمایش درآمده است.

همکاری آنها چند ویژگی مشخص و همیشگی دارد. تیم تیته معمولا با سیستم 1-3-2-4 بازی می‌کند و فرد و کاسمیرو به عنوان زوج همیشگی خط میانی بدون مالکیت توپ در زمین حضور دارند.

فرد همیشه نقش هجومی‌تری از کاسمیرو دارد اما میزان این هجومی بودن متفاوت بوده است. در پیروزی 0-1 برابر کلمبیا در ماه نوامبر، فرد اغلب موقعیتش در کنار کاسمیرو را حفظ می‌کرد، بنابراین برزیل در هنگام تصاحب توپ از دو هافبک دفاعی که نزدیک‌تر به خط دفاع بازی می‌کنند، بهره می‌برد.

فرد هر از گاهی برای شرکت در حملات جلو می‌رفت. اینجا، در حالی که برزیل سعی دارد توپ را جلو ببرد، کاسمیرو و فرد ابتدا در موقعیت یکسانی قرار دارند…

… پیش از این که فرد به پستی در مناطق هجومی‌تر زمین برود. دنی آلوس که در 39 سالگی همچنان به فوتبالش ادامه می‌دهد، اغلب به جای این که مدافع کناری اورلپ‌کننده باشد، یک بازیساز از عمق زمین است و گزینه‌ای برای دریافت توپ از خط میانی به حساب می‌آید.

در تساوی پرتنش برابر اکوادور- که به نتیجه‌گیری دشوار در آنجا به خاطر ارتفاع زیادش مشهور است- – تیته در استفاده از فرد محتاط‌تر رفتار کرد. او در زمان تصاحب توپ کنار کاسمیرو (که گل اول را با استفاده از توپ برگشتی در مرحله دوم کرنر به ثمر رساند) حضور داشت.

با این حال، آنها در هنگام عدم تصاحب توپ در این بازی عملکرد خوبی نداشتند. وقتی کاسمیرو برای سد کردن راه حریف پیش می‌رفت، فرد در زمینه پوشش دادن چندان کوشا نبود- اینجا، بازیکن حریف از کاسمیرو عبور می‌کرد و اکوادور به راحتی می‌تواند توپ را در موقعیتی بین خطوط از او عبور دهد. این سبک معمول بازی برزیل در خط میانی است که اغلب با فاصله بسیار زیادی بین دو هافبک میانی همراه است.

سبک جالب‌تری در جریان پیروزی 0-4 برابر شیلی در ماه مارس به نمایش درآمد. اینجا، در حالی که فرد بار دیگر قرار است کنار کاسمیرو بازی کند- و در فاز دفاعی به همین شکل است- او در زمان تصاحبت توپ به صورت مداوم به مناطق جلوتری از زمین می‌رود تا سیستم برزیل عملا به 1-4-1-4 تبدیل شود. این یکی از سبک‌های بازی همیشگی آنهاست- کاسمیرو سرجایش می‌ماند و دیگران را هدایت می‌کند، در حالی که فرد جلو می‌رود.

و میزان پیشروی فرد هم قابل توجه است- این نشان می‌دهد که او 20 متر با کاسمیرو، هم‌بازی‌اش، در خط میانی فاصله دارد. برای تاکید روی این موضوع، بازیکنان دیگری که در این تصویر مشخص شده‌اند شامل نیمار و لوکاس پاکِتا، دو مهاجم میانی، هستند که عقب‌تر آمده‌اند تا توپ را دریافت کنند و همین باعث شده است که فرد اساس به عنوان مهاجم موقت این تیم فعالیت کند.

و شاید این مهاجمان به این خاطر تا این حد عقب آمده‌اند که کاسمیرو در خط میانی تنهاست و پیش بردن توپ برای او دشوار است. روی دو موقعیت در نیمه اول، او سعی کرد پاس رو به جلویی برای فرد بیاندازد اما اصلا موفق نبود، پاس او در موقعیت اول توسط یکی از حریفان قطع شد…

… و روی موقعیت دوم متوجه نفوذ فرد به مناطق میانی نشد و پاسش از او عبور کرد.

بار دیگر، وقتی آلوس به عنوان گزینه دریافت پاس امن‌تر به مناطق میانی می‌آید، کاسمیرو احساس راحتی بیشتری دارد- این زمانی که فرد حتی در این تصویر نیست.

فرد در واقع نقش هجومی‌ترش را به خوبی ایفا می‌کند، خصوصا وقتی نیمار یا پاکتا عقب می‌آیند تا روی توپ تاثیرگذار باشند. اینجا، او به پاس رو به جلوی نیمار با یک پشت پای تمیز واکنش نشان می‌دهد و به نیمار اجازه می‌دهد به سمت گل پیش برود…

اما نمی‌توان این واقعیت را نادیده گرفت- کاسمیرو و فرد زوج میانی کاربردی و مفیدی در سطح ملی هستند. این موضوع به سبک بازی همیشگی برزیل هم مربوط است: بازیکن شماره 5 در دفاع نزدیک به سمت چپ زمین می‌ماند و بدون پیشروی از دفاع مراقبت می‌کند. در حالی که بازیکن شماره 8 وقتی فرصتش را داشته باشد کمی در سمت راست رو به جلو می‌رود. فرد و کاسمیرو در فاز دفاع انسجام خارق‌العاده‌ای ندارند و کیفیت پاسکاری در این کار ترکیبی چندان بالا نیست اما این مشکل عموما به واسطه عقب کشیدن یکی از مهاجمان حل می‌شود.

هرچند، رابطه آنها احتمالا پس از بازی کنار هم برای یونایتد حل می‌شود و بنابراین برنده بزرگ این انتقال مطمئنا تیته است. به نظر می‌رسد که او تصمیمش را برای استفاده از کاسمیرو و فرد در قطر گرفته است و سه ماه بازی آنها کنار هم در سطح باشگاهی به سود او هم خواهد بود.

مطمئنا با توجه به مشکلات یونایتد، این دو تا ماه نوامبر در سطح پیرلو و گتوزوی میلان در سال 2006، سرخیو بوسکتس، ژاوی هرناندز و آندرس اینیستای بارسلونا در سال 2010 یا باستین شواین‌اشتایگر و تونی کروس بایرن مونیخ در سال 2014 نیستند. اما برزیل از همین حال یکی از مدعیان جدی قهرمانی در جام جهانی است و به این ترتیب کمی قدرتمندتر خواهد شد.