آنالیز: چگونه اشتباهات فردی متعدد باعث شکست یونایتد مقابل برنتفورد شد

روی گل اول، دخیا پس از این که اجازه داد یک شوت آرام درست از زیر دستش وارد دروازه شود به درستی مورد انتقاد قرار گرفت. اما منشا اصلی این گل روی اشتباه دیگری در بازیسازی یونایتد بود.

هفت‌یک- این اولین شکست برابر برنتفورد از سال 1938 بود، اولین باری که این باشگاه از سال 1936 تا به حال در هفت بازی خارج از خانه پیاپی در لیگ شکست می‌خورد و باعث شد که اریک تن‌هاخ اولین سرمربی منچستریونایتد در بیش از یک قرن اخیر باشد که دو بازی اولش روی نیمکت این تیم را با باخت پشت سر می‌گذارد.

شما می‌توانید سوالات سرگرم کننده بسیاری با اطلاعات نشات گرفته از شکست تحقیرآمیز 0-4 یونایتد برابر برنتفورد طرح کنید، باختی که بسیار شوکه‌کننده و در عین حال بسیار آشنا بود. این آمارها خودشان گویای همه چیز هستند.

تن‌هاخ پس از بازی در پاسخ به سوالی درباره برنامه‌اش برای این بازی به دفاع از تاکتیک‌هایش پرداخت و گفت:” ما گل‌هایی را روی اشتباهات فردی دریافت کردید. شما ممکن است برنامه خوبی داشته باشید اما این برنامه را کاملا دور بیاندازید.”

اتلتیک در این مطلب به صورت دقیق نشان داده است که دقیقا چه چیزهای برای یونایتد اشتباه پیش رفت، شامل پاسکاری ضعیف لیساندرو مارتنیز به بیرون از خط دفاعی، اشتباه بد هری مگوایر روی گل چهارم و این که آنها چطور به برنتفورد اجازه دادند که روی کرنرها با داوید دخیا یارگیری کند.

***

درست از لحظه شروع بازی، برنامه تن‌هاخ برای یونایتد در زمان تصاحب توپ مشخص بود. هدف آنها این بود که دیوگو دالوت، مدافع کناری سمت راست، را به میانه زمین بیاورند تا خط میانی برنتفورد را فریب دهد.

یونایتد به این شکل می‌توانست با استفاده از کریستین اریکسن و دو مدافع میانی‌اش بازیسازی کند و دالوت هم جلو می‌رفت تا اگر هافبکی به دو مهاجم برنتفورد در پرس کردن توپ اضافه شد، تیم تن‌هاخ همیشه یک بازیکن آزاد داشته باشد.

 

 

این کار جواب نداد. دلیل اول چون بازیکنان در موقعیت درست نبودند، حرکات بدون توپ خوب نبود و انتخاب گزینه دریافت پاس درست نبود و دلیل دوم چون پاس ارسال شده ضعیف بود.

اینجا تنها یک دقیقه از بازی گذشته است و یونایتد سعی دارد از سمت راست بازی‌سازی کند.

جاگیری دالوت و اریکسن باعث می‌شود کار برای ماتیاس ینسن، هافبک برنتفورد، که می‌تواند هموطن دانمارکی‌اش پرس کند و  در عین حال خط پاسکاری رو به جلوی مدافع راست پرتغالی یونایتد را ببندد، آسان‌تر شود.

 

 

در مثال دیگری، جاگیری باعث گرفتار شدن ینسن در این منطقه می‌شود و این یعنی وقتی اریکسن توپ را رو به عقب برای مارتینز ارسال می‌کند…

 

 

… فضایی برای این بازیکن سابق برنتفورد وجود دارد تا بین خط میانی و خط حمله جاگیری کند…

 

 

… اما همچنان همان‌جا پشت برایان امبومو می‌ماند تا گزینه‌ای برای مارتینز در ارسال پاس رو به جلو به حساب نیاید.

 

 

یونایتد توپ را در سمت چپش به چرخش درمی‌آورد و دوباره به مارتینز برمی‌گرداند. این بار، اریکسن حرکت بدون توپی انجام می‌دهد تا به گزینه دریافت پاس تبدیل شود و با آزاد بودن مگوایر، این توالی پاسکاری بسیار ساده و بدیهی است…

 

 

… اما مارتینز ترجیح می‌دهد توپ را به سمت چپ برای لوک شاو ارسال کند، جایی که بازیکنان یونایتد یارگیری شده‌اند و هیچ گزینه آزادی برای دریافت پاس وجود ندارد.

 

 

 

ناتوانی یونایتد در پیش بردن توپ نه تنها مانع از خلق موقعیت توسط آنها شد، بلکه به این معنا بود که آنها مالکیت توپ را در موقعیت‌های خطرناکی از دست می‌دادند. تن‌هاخ پس از بازی گفت:” این موضوع ربطی به تاکتیک‌ها نداشت. دو گل اول به واسطه نحوه مواجهه با توپ و تصمیم‌های اتخاذ شده به ثمر رسید” اما حتی پیش از این که این گل‌ها به ثمر برسد هم این مشکلی کاملا واضح بود.

در این مثال از دقایق ابتدایی بازی، اریکس طوری بازی می‌کند انگار علاقه‌ای به بازیسازی یونایتد ندارد…

 

 

… سپس موتورش روشن می‌شود، جلوتر از ینسن استارت می‌زد تا گزینه دریافت پاس برای دخیا باشد. پس از این پاس، اریکسن می‌توانست توپ را برای بازیکن آزاد ارسال کند- مگوایر. با این حال، این اتفاق رخ نداد و دخیا تصمیم گرفت که آن را به سمت چپ برای شاو بفرستد…

 

 

… که باعث دردسر این مدافع چپ یونایتد شد و او را وادار کرد که توپ بلندی ارسال کند چون امبومو راهش را بسته بود و گزینه دریافت پاس درستی نداشت. برنتفورد به راحتی مالکیت توپ را به دست آورد.

 

 

روی گل اول، دخیا پس از این که اجازه داد یک شوت آرام درست از زیر دستش وارد دروازه شود به درستی مورد انتقاد قرار گرفت. اما منشا اصلی این گل روی اشتباه دیگری در بازیسازی یونایتد بود.

به موقعیت مگوایر که با دایره در سمت راست دروازه‌بان مشخص شده است توجه کنید، در حالی که دخیا پاسی رو به جلو برای اریکسن ارسال می‌کند…

 

 

… این ملی‌پوش انگلیسی تنها چند سانتیمتر در زمان رسیدن توپ به اریکسن حرکت می‌کند و پاس برگشتی این هافبک نیز کمکی به تغییر این موقعیت نمی‌کند.

اگر اریکسن این پاس را رو به فضای مقابل مگوایر ارسال می‌کرد یا جایگاه کاپیتان این تیم در منطقه جلوتری از زمین بود، سپس مگوایر  می‌توانست رو به جلو دریبل بزند یا پاس رو به جلوی مستقیمی را ارسال کند. اما یک پاس مستقیم قدرتمند به سمت او…

 

 

… در واقع قدرت حرکت را از این مدافع گرفت…

 

 

… و او را مجبور کرد بدنش را باز کند تا توپ را از ینسن که مسیر ارسال پاس به اریکسن را هم بسته بود پس بگیرد.

وقتی نزدیک‌ترین گزینه دریافت پاس به مگوایر گرفته می‌شود، او سعی می‌کند توپ بلندی را بفرستد اما ینسن از این کار هم جلوگیری می‌کند تا توپ به سود یونایتد به اوت برود و جاش داسیلوا روی همین توپ دروازه را باز کرد.

 

 

تن‌هاخ در پاسخ به سوالی درباره فلسفه‌اش و بازیسازی از دفاع گفت:” وقتی شرایط فراهم نیست، من نمی‌خواهم بازیسازی از دفاع انجام شود. نحوه بازی امروز ما احمقانه بود. شما باید مستقیم‌تر بازی کنید. وقتی ما آنها را جذب کردیم، فضای ایجاد شده در جلوی زمین بود و ما باید از این گزینه استفاده می‌کردیم. این کاری است که ما انجام ندادیم.”

اینجا، حتی اگر دخیا نمی‌توانست توپ را به صورت چیپ به فضایی که مگوایر در برابرش داشت، ارسال کند…

 

 

… پاس بلند درست به سمت مرکز میدان برای کریستیانو رونالدو نبود، بلکه پاس بلندی برای دالوت در فضای میانی سمت راست بود. ضعف دخیا در زمینه پخش توپ معروف است اما اینجا تصمیم‌گیری او بد بود.

 

 

و این مشکلی در بین تمامی اعضای این تیم بود.

در توالی بازیسازی یونایتد که پیش از گل دوم برنتفورد انجام شد، دالوت به سمت میانه زمین آمد تا گزینه دریافت پاس برای مگوایر باشد و ایوان تونی، مهاجم حریف، به هم تیمی‌هایش اشاره کرد تا مراقب او باشند…

 

 

… اما تمامی بازیکنان دیگر برنتفورد به جز ینسن- که دالوت به فضای او حمله کرده بود- مشغول بودند و او هم در حال یارگیری با اریکسن بود. منطقی این بود که مگوایر پاسی را برای دالوت ارسال کند. حتی اریکسن هم به او اشاره کرد…

 

 

 

… اما مگوایر سه ثانیه صبر کرد و این به اندازه کافی طولانی بود که تونی خودش مسیر ارسال پاس او را ببندد و به سمت مدافع یونایتد حرکت کند. مگوایر در این شرایط پاسی را برای اریکسن که یارگیری شده بود ارسال کرد تا شرایط بدتر هم بشود…

 

 

… و وقتی اریکسن سعی می‌کند دالوت را پیدا کند، ینسن می‌دانست بازیکن آزاد یونایتد کجاست و به همین دلیل زاویه پرسینگ درستی را انتخاب می‌کند.

این بازپس‌گیری مالکیت توپ توسط برنتفورد منجر به یک ضربه آزاد خطرناک می‌شود که ینسن آن را از روی تیر به بیرون می‌زند. و ضربه دروازه پس از آن…

 

 

… یک تصمیم اشتباه دیگر را به همراه دارد. دخیا می‌بیند که ینسن کاملا به اریکسن نزدیک است اما تصمیم می‌گیرد این پاس را (فلش قرمز) ارسال کند، به جای این که شکل بدنش را تغییر دهد و پاسی را برای مگوایر به کناره زمین بفرستد (فلش سفید) یا حتی پاس بلندی ارسال کند. نتیجه این کار یک اشتباه و یک گل دیگری برای برنتفورد است.

 

 

معضلات یونایتد همین‌جا تمام نمی‌شود.

آنها هیچ مراقبتی از دخیا روی کرنرهای برنتفورد نداشتند. در این مثال از دقایق ابتدایی بازی، یونایتد سه بازیکن را مسئول یارگیری با حریف کرده است و سایر اعضای تیم به یارگیری منطقه‌ای مشغول هستند…

 

 

… سپس وقتی بازیکنان برنتفورد پخش می‌شوند- سه بازیکن بیرون از محوطه جریمه در منطقه استفاده از توپ برگشتی، سه بازیکن برای حمله و استفاده از سانتر و کریستین نورگارد و مدز رورسلو به سمت محوطه شش قدم می‌روند، مارکوس راشفورد متوجه می‌شود که نباید با نورگارد یارگیری کند…

 

 

… و از او جدا می‌شود تا پوشش منطقه‌ای را انجام دهد.

دالوت از حرکت نورگارد اطلاع ندارد و این هافبک برنتفورد وظیفه مشخصی برای تیمش دارد…

 

 

… و این وظیفه بستن راه دخیا است.

این کرنر توسط یونایتد دور شد…

 

 

… اما نتیجه بازی روی کرنر بعدی 0-3 شد و بار دیگر یارگیرهای منطقه‌ای یونایتد از دخیا حمایت نکردند.

این روند همیشگی مورد استفاده برنتفورد است- نورگارد به سمت تیر دورتر می‌رود و دالوت ابتدا این هافبک را می‌بیند…

 

 

… اما سپس نورگارد، مانع کرنر قبلی، از پشت نفوذ می‌کند…

 

 

… و راه  دخیا را می‌بندد، اجازه حرکت به او نمی‌دهد و در همین حال امبومو کرنر را ارسال می‌کند. همزمان، تونی به سمت تیر دور می‌دود و بِن می و پونتوس یانسون به سمت محوطه شش قدم می‌روند…

 

 

 

… بنابراین در موقعیتی قرار می‌گیرند که ضربه سر دوم را از آن خود کنند و نورگارد هم برای حمایت از آنها عقب می‌کشد…

 

 

… و بن می بالاتر از مارتینز ضربه سر را وارد دروازه می‌کند.

 

 

اگر فکر کردید که اشتباهات فردی به پایان رسیده است، پس در اشتباه هستید.

وقتی یونایتد به دنبال یافتن راه نجات پیش می‌رود، شاو، مارتینز و مگوایر (اینجا خارج از تصویر است) عقب می‌مانند تا خط دفاعی را پوشش دهند و ابتدا جایگیری خوبی دارند…

 

 

… اما زمانی که برنتفورد توپ را پس می‌گیرد، اریکسن به مگوایر اشاره می‌کند تا مراقب تونی باشد…

 

 

… و این مدافع در موقعیت نسبتا خوبی برای انجام این کار قرار دارد اما سرعتش به اندازه کافی نیست. حداقل کاری که او می‌تواند انجام دهد این است که سرعت تونی را بدون خطا یا با خطا کم کند.

اما کاری که او در عوض انجام می‌دهد باعث عصبانیت اریکسن می‌شود…

 

 

… چون او به جای برگشتن به سمت میانه زمین و تلاش برای متوقف کردن تونی، بدنش را باز می‌کند و جهت بدنش را آماده نبردی هوایی می‌کند. مگوایر باید بداند که خیلی جلو کشیده و فضای پشت او به این معناست که ینسن به دنبال ارسال توپ به پشت سرش است.

 

 

 

تونی با سرعت حرکت می‌کند و دستان اریکسن برای هشدار دادن به هم تیمی‌هایش به کناره‌ها باز شده است اما فایده‌ای ندارد و او پاسی برای امبومو ارسال می‌کند تا نتیجه را 0-4 کند.

این بازی پس از فقط 35 دقیقه به پایان رسید.

اظهارات تن‌هاخ پس از بازی بسیار صریح و درست بود، این نمایش نتیجه اشتباهات فردی بود.

لویی فن خال، یکی دیگر از سرمربیان سابق یونایتد، در سال 2016 پس از شکست برابر میتیلند، خواهرخوانده دانمارکی برنتفورد، در لیگ اروپا به قانون مورفی اشاره کرد: هر چیزی که بتواند اشتباه پیش برود، اشتباه پیش می‌رود.

و با توجه به بازیکنان قدرتمند و درستی که جای‌شان در یونایتد خالی است، همه چیز همیشه اشتباه پیش می‌رود.

 

عنوان اصلی مقاله: Manchester United’s humiliation: Bad decisions, poor passes, repeat mistakes نویسنده: Ahmed Walid نشریه / وبسایت: The Athletic زمان انتشار: 14 آگوست 2022
کلمات کلیدی:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *