آنالیز: کولیبالی چگونه می‌تواند به خط دفاعی چلسی کمک کند
هفت‌یک- شش سال بعد از این که کالیدو کولیبالی به هدف اصلی دفاعی آنتونیو کونته در اولین تابستان حضورش روی نیمکت چلسی تبدیل شده بود، او بار دیگر و این بار توسط مربی درجه یک دیگری در فهرست اهداف نقل و انتقالاتی این باشگاه قرار گرفت و همین نشانگر میزان کیفیت پایدار این بازیکن است.
گزینه اولِ توماس توخل برای پست دفاع وسط در این پنجره، ماتیس د‌لیخت بود اما به محض این که مشخص شد این ستاره یوونتوس تصمیم گرفته به بایرن مونیخ بپیوندد، چلسی وقت را تلف نکرد و بلافاصله برای جذب کولیبالی اقدام کرد؛ بازیکنی که چند سال قبل که دی‌لیخت هنوز جواهری در حال رشد در آکادمی آژاکس بود، خودش را به اتفاق آرا به عنوان یکی از بهترین مدافعان آن زمان معرفی کرده بود.
اگر مبلغ 40 میلیون یورویی انجام این انتقال کم به نظر می‌رسد، پس نباید نشانه‌ای از این باشد که این بازیکن 31 ساله قدرتش را از دست داده است. خبر جدایی او باعث عصبانیت هواداران ناپولی که علاقه زیادی به این بازیکن داشتند، شد؛ در حالی که آئورلیو دی‌لورنتیس، رییس این باشگاه، هم به فروش یکی از اسطوره‌های این باشگاه که از نظر او غیرقابل فروش بود و امید داشت که قراردادش را پس از سال 2023 هم تمدید کند، موافقت کند راضی نبود.
ناپولی کولیبالی را از باشگاه بلژیکی خنک خرید و این بازیکن در طول 8 فصل حضور در سن‌پائولو به مدافعی در کلاس جهانی تبدیل شد.
آخرین فصل کولیبالی در ناپل فصل خوبی بود. او 27 بازی را در سری A در ترکیب تیمی انجام داد که سوم شد و ستون خط دفاعی‌ای بود که به همراه میلان کمترین گل را در این لیگ دریافت کرد. بیشتر 11 بازی غیبت او به دلیل حضورش در جام ملت‌های آفریقا در کامرون بود که بازوبند کاپیتانی سنگال را بر بازو داشت و به همراه این تیم به اولین جام قهرمانی در تاریخ کشورش رسید. بنیان تیم آلیو سیسه دفاعی بود که تنها دو گل در هفت بازی دریافت کرد.
ادوارد مندی، دروازه‌بان چلسی، عضو کلیدی دیگر در این موفقیت تاریخی بود که رابطه‌اش با کولیبالی را عمیق‌تر از قبل کرد. او اولین کسی بود که به احتمال پیوستن این بازیکن هم‌وطنش به چلسی اشاره کرد و به تایمز گفت:” ما از تونی رودیگر و آندریاس کریستنسن راضی بودیم اما فکر می‌کنم ما از حضور مدافعانی که به تیم ما اضافه خواهند شد، بسیار خوشحال خواهیم بود.”
اما شاید همه از این موضوع با خبر نباشند که چلسی با جذب کولیبالی دقیقا چه سودی خواهد برد؟ او چه ویژگی‌های در زمین و رختکن در اختیار توخل خواهد گذاشت؟ و آیا سن او باید باعث نگرانی باشد؟
اجازه دهید نگاه دقیق‌تری داشته باشیم…
***
یک مربی سابق دیگر چلسی بود که فرصت بزرگی را در اختیار کولیبالی قرار داد. رافا بنیتس عملکرد درخشان این مدافع جوان و بی‌تجربه را دید و به صورت جدی خواهان جذب او در روزهای پایانی پنجره نقل و انتقالات ژانویه 2014 شد و در نهایت تابستان سال بعدی این بازیکن را به ناپولی برد.
بنیتس به اتلتیک می‌گوید:” من گزارش خوبی از او در پایگاه داده شخصی خودم از سال 2011 در تورنمنت تولون در فرانسه داشتم، زمانی که او بازیکن جوانی بود. بعدتر در ناپولی با ریکاردو بیگون، مدیر ورزشی، همکاری داشتیم و کادر او نیز این بازیکن را دنبال می‌کردند و بازی‌اش را در خِنک دیده بودند. ما گزارش مثبتی در سال 2013 و پس از آن در سال 2014 دریافت کردیم و در همان سال او را در سن 23 سالگی با هفت یا هشت میلیون یورو خریدیم.
من با دوستانم و روابطی که داشتم درباره او تحقیق کردم و آنها به من گفتند که او بازیکنی حرفه‌ای و مرد بسیار خوبی است.”
بنیتس همچنان ارزش زیادی برای دی‌لورنتیس دارد، نه فقط به این خاطر که او علاقه زیادی به استعدادهایی داشت که منفعت زیادی برای ناپولی داشتنند؛ گونزالو ایگواین و جورجینیو هم در طول دوران حضور او به سن پائولو آمدند و بعد از درخشش در این تیم، در نهایت با سود بسیاری فروخته شدند. بلکه به این خاطر که کولیبالی بیشترین تاثیرگذاری را در زمین داشت، مدت زمان زیادی در این باشگاه ماند و دوران اوجش را در این تیم سپری کرد.
کولیبالی در مصاحبه با پلیرز تریبون که در ژوئن 2019 منتشر شد از زمانی گفت که بنیتس پس از تست پزشکی ناپولی، او را با خودش به صرف ناهار برد. مربی جدید او لیوان‌های میزهای اطراف را هم برداشت و شروع به حرکت دادن آنها کرد تا انتظارات تاکتیکی‌اش از یک مدافع میانی در تیمش را شرح دهد. این ملی‌پوش سنگالی اظهار داشت:” وقتی به ایتالیا رسیدم، پسربچه بودم. من به فوتبالیست بهتری تبدیل شدم چون تاکتیک‌های سطح بالا را یاد گرفتم.”
بنیتس به کولیبالی این جسارت را داد که بازی‌اش را تسهیل کند اما مائوریتزیو ساری، جانشین او، با سیستم خاص 3-3-4 که بعدتر سعی کرد در چلسی هم به کار بگیرد اما تاثیری نداشت، بازی او را به سطح بالاتری برد. ناپولی در طول سه فصل درخشان یکی از بهترین فوتبال‌های هجومی را در سری A ارائه کرد و این در حالی بود که یکی از نفوذناپذیرترین خطوط دفاعی در ایتالیا را نیز به خود اختصاص داده بود. کولیبالی نقش مهمی در هر دو ویژگی داشت، رهبری خط دفاعی نفوذناپذیر برابر په‌په رینا بر دوش او بود و از قدرت پاسکاری و توانایی حمل توپش برای فرستادن این تیم به جلو استفاده می‌کرد.
کولیبالی اساسا تحت هدایت ساری دقیقا به مدافعی که از کودکی در فرانسه الگویش بود، تبدیل شد: لیلیان تورام، اسطوره فرانسه، که با این تیم قهرمان جام جهانی شد. او مربی‌اش را به عنوان یک “نابغه” و “خبره” مورد ستایش قرار داد- در حالی که در روز تولد پسرش از بیمارستان فراخوانده شد تا در دیدار خانگی برابر ساسولو به عنوان بازیکن ذخیره روی نیمکت بنشیند.
کولیبالی گزینه اول توخل برای تقویت خط دفاعی چلسی نبود اما می‌تواند کمک زیادی به استحکام عقب زمین آبی‌ها بکند.
کولیبالی اخیرا به عنوان مدافع میانی سمت چپ در دفاع چهار نفره به کار گرفته شد و در طول دوران حضورش در ناپولی در پست‌های دفاعی متفاوتی در سیستم‌های تاکتیکی مختلفی به میدان رفت. بنیتس اضافه می‌کند:” او به عنوان مدافع میانی راست و چپ در خط دفاعی چهار یا حتی سه نفره بازی کرده است. او با ما همچنین به عنوان مدافع راست در دفاع چهار نفره بازی کرد. او مدافعی انعطاف‌پذیر است- او در تکل زدن خوب و سریع است.
مهارت فوتبالی کولیبالی باعث شد که او به بازیکنی مهم در ناپولی تحت هدایت ساری و پس از او تبدیل شود اما شخصیتش موجب شد که حضور او در این تیم اجتناب‌ناپذیر باشد. او در زمین رهبر و سازمان‌دهنده‌ای همچون تیاگو سیلوا، با و بدون بازوبند کاپیتانی، است و به اندازه این باشگاه، برای شهر ناپل هم ارزش قائل بود؛ او در طول دوران شیوع کرونا پیراهنش که در دیدار خانگی لیگ قهرمانان برابر لیورپول به تن داشت را به حراج گذاشت تا از 500 خانواده اهل این شهر حمایت مالی کند و با کیتا بالده، هم تیمی‌اش در سنگال، همکاری کرد تا پول و لوازم اورژانسی پزشکی را به مردم این کشور اهدا کند.
یکی از آخرین اتفاقاتی که رخ داد نیز نشانگر همین موضوع است. در روزی که او از جشن قهرمانی در جام ملت‌های آفریقا به ناپل برمی‌گشت، هم‌تیمی‌های کولیبالی از دیدن او در رختکن ناپولی شوکه شدند. او به صورت داوطلبانه به محض این که پروازش در ایتالیا به زمین نشست، مستقیما از فرودگاه به زمین تمرین رفت تا کارش را در این تیم از سر بگیرد.
ناپولی در شش فصل از هشت فصل حضور کولیبالی در این تیم توانست در جمع سه خط دفاعی برتر سری A قرار بگیرد و او چهار بار در بهترین تیم سال این رقابت‌ها جای گرفت؛ تنها جانلوییجی بوفون و جورجو کیه‌لینی دفعات بیشتری در این تیم قرار گرفته‌اند. پس جای تعجب ندارد که چرا کارلو آنچلوتی او را با پائولو مالدینی و الساندرو نستا مقایسه کرد، چرا دی‌لورنتیس مدام قیمت او را بالا می‌برد تا از دسترس باشگاه‌های بزرگ اروپایی دور باشد و چرا لوچانو اسپالتی، مربی فعلی این تیم، دو بار گفت که اگر این ستاره خط دفاعی تیمش فروخته شود، خودش را از در ورودی سن‌پائولو به دار خواهد آویخت.
اما چلسی می‌تواند چه انتظاراتی از نسخه 31 ساله کولیبالی داشته باشد؟
***
ابتدا باید درخواست‌های توخل از مدافعان میانی تیمش را بار دیگر بررسی کنیم. بدون توپ، از آنها انتظار می‌رود که به اندازه کافی آزاد و پویا باشند که بتوانند در فضاهای جلوی زمین دفاع کنند، پرسینگی تهاجمی را انجام دهند و با هوشمندی بنا بر نیازهای محیطی جاگیری کنند. آنها در هنگام تصاحب توپ باید برای ریسک کردن آماده باشند تا هر زمان که فرصتش پیش آمد توپ را جلو ببرند و به جای این که هروقت ممکن بود توپ را به کناره‌ها بفرستند، توپ را به صورت مورب ارسال کنند.
از همه مهم‌تر، آنها باید شدت بازی‌شان را در سیستمی حفظ کنند که هدفش بستن تمامی فضاها روی حریف است. رودیگر گزینه فوق العاده‌ای برای توخل در تمامی ابعاد بود، برای چالش فیزیکی دفاع کردن در موقعیت‌های تک به تک اشتیاق داشت و بارها تماشاگران حاضر در استفموردبریج را با نفوذهای جسورانه به نیمه زمین حریف از سمت چپ خط دفاعی سه نفره نیم‌خیز کرده بود.
کولیبالی هم برای این هدف بسیار مناسب است. او در مصاحبه با مجله چمپیونز یوفا در جولای 2020 گفت:” من نبردهای تک به تک و روبرو شدن با یار مستقیمم را دوست دارم. این بخش محبوب کار من است.”
او مدافعی جسور و هجومی است که مدام سعی در تحمیل کردن خودش به حریفان دارد. اینجا، ناپولی در ماه نوامبر با اینتر در سن سیرو روبرو شده و به محض این که ادین ژکو توپ را در نیمه زمین خودی به دست می‌آورد، او فاصله‌اش را با این بازیکن کم می‌کند…
… و درست زمانی که این مهاجم به سمتش می‌چرخد اقدام به تکل زدن می‌کند. این توپ به دریس مرتنز می‌رسد که آن را با شوتی درخشان از راه دور وارد دروازه می‌کند.
حالت تهاجمی کولیبالی به این معناست که او گاهی در موقعیت‌های تک به تک شکست می‌خورد اما وقتی این اتفاق رخ می‌دهد، سرعت بازیابی او اغلب باعث می‌شود که برتری حریف به محض این که به دست می‌آید، از دست برود. در این موقعیت، لاتزیو در حال حمله است و چیرو ایموبیله آخرین بازیکن خط دفاعی ناپولی را در حال پیشروی از سمت چپ ارزیابی می‌کند…
سپس ایموبیله توپ را از کولیبالی عبور می‌کند، در حالی که سعی دارد از او جلو بیفتد و آن را به سمت دروازه بفرستد…
… اما بهترین گلزن لاتزیو فرصتی برای لمس توپی دیگر پیش از آن که کولیبالی درست در پشت سرش قرار بگیرد، با قدرت بدنی‌اش او را به زمین زده و با توپ دور شود، پیدا نمی‌کند.
اینجا در حالی که ناپولی در حال دفاع از برتری شکننده‌اش مقابل اینتر است، کولیبالی تصمیمی شجاعانه می‌گیرد تا به محض ورود نیکولو بارلا به محوطه جریمه پیش برود و در دور کردن توپ موفق عمل می‌کند.
بارلا برتری قابل توجهی در رقابت برای بازپس‌گیری توپ دارد اما وقتی آن را به دست می‌آورد، کولیبالی در جایگاهی قرار گرفته که پس از چرخیدن این بازیکن به او فشار بیاورد و راه ارسال هر پاسی را به رویش ببندد.
کولیبالی سریع و قدرتمند است اما این ویژگی بسیاری از فوتبالیست‌هاست. چیزی که او را به عنوان یک مدافع از بقیه بالاتر می‌برد، توانایی او در تشخیص سریع خطر و جاگیری برای مقابله با این تهدید است. اینجا، وقتی رم برای زدن گل مساوی در دقایق پایانی بازی از سمت چپ پیشروی می‌کند، او از روی شانه راستش تامی آبراهام را می‌بیند که سعی در فرار دارند و سرعتش را طوری تنظیم می‌کند که این بازیکن سابق چلسی را دنبال کند.
اما وقتی حمله جلوتر می‌رود، کولیبالی متوجه می‌شود که یکی از هم تیمی‌هایش حالا در پستی است که بتواند با آبراهام روبرو شود و حالا این فلیکس آفنا گیان است که به خطر بزرگ‌تری تبدیل شده است. بنابراین، او مسیر دویدنش را به فضایی تغییر می‌هد که آفنا گیان سعی دارد پس از ارسال پاس به آن هجوم ببرد…
… و در بهترین زمان ممکن می‌رسد تا با ضربه‌ای توپ را به منطقه‌ای امن برساند.
چابکی ذهنی کولیبالی اغلب به این معناست که او نیازی به تکل زدن برای متوقف کردن حمله ندارد. در این صحنه، به نظر می‌رسد که با پیشروی جاناتان ایکونه از سمت چپ با فضای بسیار زیادی که برای نفوذ فیورنتینا در قلب خط دفاعی آنها وجود دارد، ناپولی به دردسر بزرگی افتاده است. حل کردن این مشکل آسان به نظر نمی‌رسد:
با این حال، کولیبالی با فراری با زمان‌بندی درست خودش را در موقعیتی قرار می‌دهد تا هر دو گزینه خطرناک دریافت پاس ایکونه را پوشش دهد. او مکث می‌کند، گزینه‌هایش برای پاس رو به عقب را بررسی می‌کند و فرصت حمله از دست می‌رود.
کولیبالی در هنگام تصاحب توپ به توانایی‌اش برای حمل آن و دور کردنش از خط دفاعی حتی تحت فشار شدید معروف بود. این جنبه از بازی او به شکل قابل توجهی بالاتر از میانگین است؛ به گزارش سایت fbref.com، 46.4 حمل توپ در هر 90 دقیقه در طول یک سال گذشته باعث شده که او در هفتاد و پنجمین صدک مدافعان میانی قرار داشته باشد، در حالی که میانگین فاصله رو به جلوی طی شده با توپ او 125.6 متر در هر 90 دقیقه در هفتاد و ششمین صدک قرار دارد.
با استفاده از اسمارتراسکات، ابزاری که بر اساس این که بازیکنان چند وقت یک بار اقدامی درخشان و بر اساس سبکی مشخص دارند یا در مقایسه با بازیکنان دیگر در همان پست چقدر موثر هستند به آنها امتیاز می‌دهد، ما می‌توانیم ببینیم که توانایی حفظ توپ کولیبالی در عین پیشروی در زمین در فصل گذشته همچنین جز بهترین مدافعان میانی سمت چپ است.
شما همچنین می‌توانید این مورد را به صورت عملی برابر لاتزیو ببینید. کولیبالی صبر می‌کند تا حریفش اقدام به پرس کردن کند، سپس با توپ جلو رفته و آن را با پای چپش از پشت حریف عبور می‌دهد.
… و سپس از فاصله ایجاد شده با مهاجم دوم لاتزیو استفاده و از همین فضا در زمین پیشروی می‌کند.
کولیبالی می‌تواند بازی مالکانه و جسورانه‌اش را با پاسی رو به جلو ترکیب کند. اینجا، در حالی که ناپولی به دنبال گل مساوی برابر کالیاری است، او توپ را در اختیار گرفته و با اولین لمس توپش حریفی را از سر راه برمی‌دارد.
…. پس از آن پاسی تند و تیز را از فاصله‌ای باریک با پای چپ روی پای مرتنز در محوطه جریمه ارسال می‌کند.
کولیبالی به همان اندازه که در ارسال پاس کوتاه قابل اعتماد است و عملکرد مثبتی دارد، به خوبی هم می‌تواند پاس‌های خطرناک مورب مورد علاقه توخل را با هر دو پا ارسال کند. اینجا او برابر فیورنیتنا با سر بالا به دنبال هم‌تیمی است و سپس پاسی بلند را به بال چپ ناپولی می‌فرستد…
… که درست جلوی پای لورنزو اینسینه فرود می‌آید اما شوت سر ضرب او از بالای دروازه بیرون می‌رود.
و اینجا او برابر لژیا ورشو در فصل گذشته توپ را روی پای چپش دارد، متوجه پیشروی لوزانو می‌شود و پاس بلند دقیقی را برای او ارسال می‌کند که باعث می‌شود این بازیکن مستقیما با دروازه روبرو شود.
همه این مثال‌ها از فصل گذشته بودند و تمامی شواهد حاکی از این است که کولیبالی با و بدون توپ مجموعه مهارت سطح بالایی دارد که باعث می‌شود او بسیار برای توخل مفید باشد.
***
بنیتس اطمینان دارد که کیفیت کولیبالی می‌تواند از ایتالیا به انگلیس منتقل شود اما باید در بعضی از موارد تغییراتی در آن ایجاد کند. او اضافه می‌کند:” کولیبالی باید تمرکزش را در بعضی موارد بهبود ببخشد. او می‌تواند به از دست دادن تمرکز و داشتن اعتماد به نفس بیش از حد متهم شود اما در ناپولی بسیار تاثیرگذار بوده و افرادی که من می‌شناسم و به آنها اعتماد دارم به من گفته‌اند که او در طول این مدت بهترین مدافع میانی ایتالیا بوده است.
این فصل لیگ برتر متعلق به او است و می‌تواند با سبکی که توخل می‌خواهد با آن بازی کند، سازگار باشد. او شباهت‌هایی با رودیگر دارد- او پا به توپ بسیار خوب است، با هر دو پا خوب بازی می‌کند. آیا کمی بیش از حد آرام و مهربان است؟ باید ببینیم چه اتفاقی در چلسی رخ خواهد داد. همانطور که گفتم، او در ایتالیا خوب بود چون بسیار سریع بود اما تردید دارم که در این لیگ بتواند چنین تسلط کاملی داشته باشد.
توانایی بازی هوایی بزرگترین نقطه قوت او نیست اما این موضوع در ایتالیا اهمیت کمتری دارد و او مشکلی نداشت. تماشای این که چنین شرایطی در لیگ برتر به چه شکل پیش خواهد رفت، جذاب است اما او همیشه علاقه زیادی به یادگیری دارد و زمان زیادی را پس از تمرین با من و کادرم برای کار روی ضربات سر و بهبود تکنیکش سپری می‌کرد.”
آمارها نشان می‌دهند که آمار کولیبالی در بازی هوایی در حال پسرفت است، نرخ موفقیت او در سری A حدود 55 درصد است، در حالی که این آمار برای رودیگر در طول سه فصل آخرش در لیگ برتر به صورت ثابت بالا رفته است- هرچند باید به این نکته توجه شود که رودیگر به شکل قابل توجهی در نبردهای هوایی کمتری نسبت به کولیبالی شرکت کرده است.
بنیتس همچنین به نکته جالب دیگری اشاره کرد. بخشی از روند سازگاری کولیبالی با لیگ برتر شاید بستگی به درک این موضوع داشته باشد که سرعت و قدرت او در لیگی که از نظر بسیاری سریع‌ترین و فیزیکی‌ترین رقابت داخلی در دنیا به حساب می‌آید کمی کمتر باشد. آیا او نیاز دارد قدمی رو به عقب بردارد، در نبردهای تک به تک چندان تهاجمی نباشد، بداند که شاید اگر غلفت کند و توپ از او عبور کند شاید نتواند آن را پس بگیرد؟
سپس به سوال مربوط به سن می‌رسیم. چلسی قراردادی چهار ساله با کولیبالی امضا کرده که او را تا ژوئن 2026 و درست پس از تولد 35 سالگی‌اش در استمفوردبریج حفظ می‌کند. با این که تحت مدیریت مارینا گرانوفسکایا هیچ تردیدی درباره این تعهد مطرح نمی‌شد اما چنین چیزی حتی در چشم‌انداز وسیع‌تر لیگ برتر هم بسیار غیرعادی است. تنها قراردادی که می‌تواند این توافق را با آن مقایسه کرد، تمدید قرارداد لیورپول با ویرژیل فن‌دایک (او هم 31 ساله) است که یک سال زودتر به پایان می‌رسد.
ریسک نزولی قابل توجهی در این زمینه صورت گرفته است- هرچند شاید این ریسک خیلی هم زیاد نباشد، چرا که چندین منبع قابل اعتماد مدعی شده‌اند که توافق اولیه آنها امضای قراردادی پنج ساله بوده است.
جذب کولیبالی با قراردادی چند ساله که گفته می‌شود با دستمزد هفتگی 160 هزار پوندی همراه است تاکیدی بر این واقعیت است که به نفع چلسی بود که قرارداد رودیگر را با همان شرایطی که او ابتدا در سال 2021 خواسته بود، تمدید می‌کرد: دستمزد هفتگی بین 180 تا 200 هزار پوند. جدای از این که توخل و چند بازیکن کلیدی خواهان حفظ او بودند، رودیگر بازیکنی جوان‌تر بود و با شرایط سرمربی و این لیگ آشنایی داشت.
با این حال، تاد بولی و کلیرلیک کپیتال علاقه‌ای به تجدید نظر در تصمیمات مالکان قبلی ندارند. آنها تیمی را تحویل گرفتند که نیاز مبرمی به تجدید قوای دفاعی در بالاترین سطح دارد و در زمان کوتاه و بدون هزینه زیاد توانستند ماهرترین و باتجربه‌ترین مدافع میانی درجه یک حاضر در بازار نقل و انتقالات را به خدمت بگیرند.
به سختی می‌توان ادعا کرد که آنها می‌توانستند عملکرد بهتری داشته باشند.