خریدهای زیاد یا ثبات؛ یک تیم برای موفقیت به کدام نیاز دارد؟
هفت‌یک- تیتر اصلی صفحه آخر روزنامه لستر مرکوری در روز پنجشنبه سوالی مستقیم از هواداران لسترسیتی بود. تیتر این بود:” هنوز نترسیده‌اید؟” چه فاجعه‌ای رخ داده است؟ در زمان انتشار این مطلب، لستر بدترین گناه فوتبال مدرن را مرتکب شده بود- نخریدن هیچ بازیکن جدیدی.
آنها هنوز هم هیچ بازیکنی را به خدمت نگرفته‌اند و یکی از دو باشگاه در پنج لیگ معتبر اروپایی هستند (باشگاه دیگر خیرونا است) که هنوز هیچ بازیکنی را در این پنجره نقل و انتقالاتی به فهرست تیم‌شان اضافه نکرده‌اند. یکی از هواداران خشمگین و ناراحت آنها در توییتر نوشت:” این برنامه‌ریزی افتضاح است اما ما به آن عادت داریم.”
صبر کنید. این لستر است. همان باشگاهی که ثابت کرد فتح جام قهرمانی لزوما نیازی به هزینه کردن ندارد و با همین کار فوتبال را زیر و رو کرد. همان باشگاهی که از زمان حضور برندان راجرز روی نیمکتش در سال 2019 و ساختن تیمی حول محور میراث قهرمانی معجزه‌آسای این باشگاه، با حفظ خط مشی نقل و انتقالاتی سنجیده پنجم، پنجم و هشتم شده است.
به عوامل تعدیل کننده مانند این که مارتین گلاور، مدیر بخش جذب بازیکن لستر، مجبور شد تا هفته پیش صبر کند تا از ساوتهمپتون جدا شود؛ یا این که انتقال قریب‌الوقوع یوری تیلمانس به آرسنال هنوز انجام نشده را در نظر نگیرید (با نگرانی درباره فرپلی مالی و نرخ دستمزد نسب به گردش مالی بالا، لستر ترجیح می‌دهد قبل از خرید، بازیکنانی را بفروشد). خرید بازیکنان جدید. این چیزی است که هواداران لستر می‌خواهند. و آنها تنها نیستند.
لیورپول در این تابستان مبلغ هنگفتی برای خرید داروین نونیز هزینه کرد اما هواداران این تیم در انتظار به خدمت گرفتن یک هافبک جدید هم هستند.
من دوستی دارم که ده سال پیش اعلام کرد بخش محبوبش از فصل پنجره نقل و انتقالات است- از نظر او، این بهتر از خود فوتبال بود. این موضوع در سال 2012 برایم بسیار عجیب بود. اما در سال 2022 دیدگاه غیرمعمولی نیست. هواداران قراردادها را دنبال می‌کنند و علاقه زیادی به جزییاتی مانند هزینه صورت گرفته، پرداخت‌های ساختاری و بند پاداش‌های قابل دسترس به شکلی دارند که برای نسل قبلی عجیب است. آنها معمولا تعداد خریدها را با احتمال موفقیت برابر می‌دانند- با وجود این که تمامی شواهد نشان می‌دهد که این معادله اشتباه است.
یورگن کلوپ در نشست خبری هفته گذشته با پرسش‌های متعددی درباره این که چرا لیورپول هیچ هافبکی نخریده روبرو شد و از این موضوع تعجب کرد. به او گفته شد که هواداران از این موضوع ناراضی هستند.
در واقع، لیورپول یک هافبک خریده که احتمالا هافبک بسیار خوبی هم به حساب می‌آید: فابیو کاروالیو که فصل گذشته به عنوان یکی از جذاب‌ترین استعدادهای انگلیس خارج از لیگ برتر در فولام ظهور کرد، یازده گل زد و هشت پاس گل ارسال کرد و برای تیم ملی زیر 21 ساله‌های پرتغال هم بازی می‌کند.
آنها همچنین داروین نونیز با استعداد را با شکستن رکورد مبلغ هزینه شده برای جذب بازیکن این باشگاه (در صورت فعال شدن بندهای پاداش) به قیمت 85 میلیون پوند خریدند و مدافعی درخشان و جوان به نام کالوین رمزی را به خدمت گرفتند. علاوه بر این، آنها ساختار پرداخت دستمزدشان را برای حفظ محمد صلاح در هم شکستند. اما این برای بعضی از افراد کافی نیست.
کلوپ گفت:” من درک نمی‌کنم. مردم در این باره با من صحبت می‌کنند اما آخرین چیزی که از ذهنم عبور می‌کند این است که ما باید هافبک دیگری به خدمت بگیریم.” وقتی به او گفته شد که خط میانی تیمش در فصل 22-2021 خروجی چندان درخشانی از نظر گلزنی و پاس گل نداشته، کلوپ پاسخ داد:” من از همه این موارد خبر دارم که ما به اندازه کافی از خط میانی گل نمی‌زنیم اما خواسته ما چیست؟ ما هافبک‌هایی داریم که عملکرد خوبی دارند و وظایف خودشان را هم به خوبی انجام می‌دهند.”
منظور او این بود که عملکردها- حمله، خلق موقعیت، دفاع- در فوتبال او به عنوان ماشینی 11 نفره اجرا می‌شود و خط میانی او هم موتور تسهیل‌گر این تیم است. مهم نیست که چه کسی گل می‌زند یا پاس گل می‌دهد، توپ بدون این پیش‌زمینه وارد دروازه نمی‌شود.
در واقع لیورپول فصل گذشته رکورد 147 گل زده را در این باشگاه به ثبت رساند و چهار شکست در 63 بازی ثبت کرد. اما به خاطر این که تیبو کورتوا بهترین بازی دوران فوتبالش را در فینال لیگ قهرمانان انجام داد و بازگشت دیوانه‌وار منچسترسیتی در دیدار برابر استون‌ویلا در دقایق پایانی کورس قهرمانی، این تیم نتوانست فاتح چهارگانه شود.
مالکان جدید چلسی در این تابستان به دنبال خرید بازیکنان زیادی بودند و تاکنون مهمترین خریدشان رحیم استرلینگ بوده است.
بنابراین منطق می‌گوید که نیاز به جراحی عظیمی نیست. و منطق همچنین می‌گوید که صبر کردن برای جود بلینگام که احتمالا تابستان سال آینده در دسترس خواهد بود، منطقی است و به نظر می‌رسد که استراتژی کلوپ هم همین است. اما منطق برای هواداران تشنه خریدهای جدید مانند غل و زنجیر برای یک معتاد است. هرچند اکثر هواداران لیورپول زیرک هستند اما صدای اقلیت پرهیجان به اندازه‌ای بلند است که کلوپ را آزار دهد.
سه خرید تابستانی لیورپول (کلوپ می‌گوید بعید است خرید بیشتری انجام شود) با کمیتی که باشگاهی که مدعی قهرمانی است باید از آن برخوردار باشد در یک راستا قرار دارند. در طول ده فصل گذشته، تیمی که قهرمان لیگ برتر شده میانگین 3.4 بازیکن بزرگسال تیم اول در تابستان به خدمت گرفته است. این میانگین برای تیم‌های قعر جدولی 9.5 بازیکن بوده است.
سیتی فصل گذشته به خاطر عدم جذب مهاجم پس از ناکامی در تلاش طولانی برای خرید هری کین مورد انتقاد قرار گرفت. جک گریلیش تنها خرید آنها بود. تعدادی از کارشناسان در همین راستا پیش‌بینی کردند که آنها جز دو تیم صدر جدول نخواهند بود. سیتی با 93 امتیاز و 99 گل زده قهرمان لیگ شد.
کلوپ سال پیش از آن با سوالاتی درباره عدم جذب بازیکن روبرو بود. لیورپول پس از 30 سال اولین قهرمانی لیگ را به دست آورد. و یک سال پیش از آن هم سیتی بار دیگر یک خرید در تابستان انجام داد و قهرمان لیگ شد، در حالی که تاتنهام هیچ خریدی انجام نداده بود- و به فینال لیگ قهرمانان رسید.
گروه تحقیقاتی CIES Football Observatory مدتی است در حال بررسی رابطه بین موفقیت و ثبات تیمی بودند. در سال 2018 و پس از تحقیق درباره هر لیگی در اروپا، این تحقیق منتشر شد و در بخشی از آن آمده بود:” این تحلیل وجود این قانون کلی را نشان می‌دهد: تیم‌هایی با بهترین عملکرد از فهرست بازیکنان باثبات‌تری نسبت به تیم‌هایی که توانایی رقابتی چندانی ندارند، بهره می‌برند. در حالی که جذب بازیکنان جدید مهم است اما حضور بیش از حد در بازار اغلب نشانگر نداشتن برنامه‌ریزی استراتژیک است.”
فعال‌ترین باشگاه اروپا در بازار نقل و انتقالات در آن سال دیارباکیراسپور ترکیه بود که 96.4 درصد از بازیکنانش در طول 12 ماه گذشته خریده شده بودند. آنها سقوط کردند. اتفاقی که برای نَفتوکیمیک بورگاس بلغارستان به عنوان دومین تیم با بیشترین فعالیت نقل و انتقالاتی در این تحقیق هم رخ داد.
سیتی که فصل گذشته به دلیل نخریدن هری کین با سرزنش‌های زیادی روبرو شد، در ابتدای تابستان امسال ارلینگ هالند را به خدمت گرفت.
تحلیل‌های بیشتر CIES نشان داد که از سال 2009 تا سال 2017، چهار باشگاهی که کمترین درصد جذب بازیکنان جدید را داشتند شامل بایرن مونیخ که شش قهرمانی لیگ و یک لیگ قهرمانان به دست آورد، بایرسلونا که بهترین دوران تاریخش را سپری کرد، زسکا مسکو که سه قهرمانی لیگ و جام حذفی روسیه کسب کرد و آی‌اف‌کا ماریهامن از جزایر آلاند که برای اولین بار قهرمان لیگ فنلاند شد، بودند.
در همین حال، باشگاه اروپایی دیگری که امسال کمترین تکیه را بر جذب بازیکنان جدید داشت- این معیار بر اساس میانگین زمان سپری شده توسط بازیکنان مورد استفاده در باشگاه است- رئال مادرید بود که تابستان گذشته تنها دو خرید داشت (داوید آلابا و ادواردو کاماوینگا) و قهرمان لالیگا و لیگ قهرمانان شد.
سر الکس فرگوسن هرگز علاقه‌ای به جذب چندین بازیکن به صورت همزمان نداشت. او گفت:” ما نمی‌خواهیم خودمان را سردرگم کنیم، در غیر این صورت باید با بازیکنان بسیاری روبرو شده و سعی در خوشحال نگه داشتن همه آنها کنید.” ژوزه مورینیو همیشه حس می‌کرد انجام سه یا چهار خرید در تابستان کافی است و کلوپ و پپ گواردیولا مدت‌ها پیش از حضور در لیگ برتر، کیفیت را به کمیت ترجیح می‌دادند.
آرسن ونگر در پایان دوران مربیگری‌اش علیه هیجان کاذب و بیش از حد دوران مدرن برای نقل و انتقالات صحبت کرده بود. او گفت:” اولا نیاز به جذب بازیکنان جدید در اکثر موارد برای آرام کردن عصبانیت هواداران است. این برای حصول اطمینان از جذب نامی بزرگ است و دوما رسانه‌ها شما را برای جذب بازیکنی جدید تحت فشار قرار می‌دهند.
اما اجازه دهید فراموش نکنیم که فوتبال تا حد زیادی به ثبات بستگی دارد. این تا حدی بر خلاف توقعی است که مردم دارند اما موفقیت با استعداد و انسجام و هماهنگی در ارتباط است.”
این در اواسط فصل 16-2015 بود که آرسنال در کورس قهرمانی قرار داشت اما باشگاهی که فهرست تیمش را در طول زمان با آگاهی و احتیاط بسته بود، از دپارتمان جذب بازیکن سنجیده‌ای برخوردار بود و مجموع هزینه‌اش 22 میلیون پوند بود توانست قهرمان شود و البته که این تیم لستر بود.