لوئیس سوارز و آخرین فرصت در اتلتیکو؛ بازگشت یاغی به صحنه جرم!

هفت‌یک-دیه‌گو سیمئونه هفته پیش گفت:” من به عنوان یک مربی خوش‌شانس بوده‌ام. من فرناندو تورس را داشتم که همه جام‌های قهرمانی را کسب کرده و همیشه حتی وقتی بازی نمی‌کرد هم خوب تمرین می‌کرد. همین شرایط را با لوییس سوارز دارم. او متعهد و همیشه آماده بازی کردن است.”

سوارز در آن زمان تنها هفت دقیقه در جریان پیروزی 1-3 اتلتیکو مادرید برابر رئال بتیس بازی کرد، دیداری که باعث شد تیم سیمئونه از رقبا پیشی گرفته و به جمع چهار تیم صدر جدول لالیگا برگردد. بازی یکشنبه گذشته سیزدهمین دیداری بود که سوارز در این فصل به عنوان بازیکن تعویضی وارد زمین شد- آماری که پیش از این هرگز در طول زندگی حرفه‌ای او ثبت نشده بود.

دیدار چهاردهم بازی جمعه شب در خانه کادیز بود. این بازیکن اروگوئه‌ای در حالی به زمین رفت که بازی 1-1 بود، نیم ساعت تا پایان این دیدار باقی مانده بود و در به ثمر رسیدن گل پیروزی‌بخش تیمش نقش داشت- اما با این حال چنین اتفاقی هم دلیل بر این نمی‌شود که او باید  سه‌شنبه شب در دیدار برگشت مرحله یک هشتم لیگ قهرمانان برابر منچستریونایتد در ترکیب اصلی قرار بگیرد.

این مقایسه با تورس شاید معنای دوپهلویی داشته باشد. ال نینیو، قهرمان هواداران اتلتیکو، همیشه از این که سیمئونه او را در اواخر دوران فوتبالش روی نیمکت قرار می‌داد، راضی نبود. سوارز که ژانویه امسال 35 ساله شد نیز نشانه‌هایی از عدم رضایت از شرایطی که در آن قرار گرفته را نشان داده است.

سیمئونه گفت:” بیرون گذاشتن سوارز با وجود تمام ویژگی‌هایی که دارد آسان نیست. او با شخصیت، تعهد و احترامی که برای مربی‌اش قائل است این موضوع را پذیرفته است. این باعث شده که ما گزینه‌های دیگری را در اختیار داشته باشیم.”

سوارز در بیشتر بازی‌های این فصل روی نیمکت بود و نارضایتی‌اش از این شرایط را هم پنهان نکرد.

سوارز هفته گذشته تمام 90 دقیقه بازی رفت اتلتیکو برابر منچستریونایتد را از روی نیمکت تماشا کرد. او حالا در سه دیدار اخیر این تیم در لالیگا به عنوان بازیکن تعویضی به میدان رفته و مجموعا 55 دقیقه بازی کرده است.

هرچند مهاجم سابق لیورپول و بارسلونا سابقه مصدومیت از ناحیه زانو و سایر مصدومیت‌ها را دارد اما آماده بوده و در تمامی دیدارهای این فصل در دسترس کادر فنی قرار داشته است. با این حال از ماه اکتبر تا به حال تنها دو بار 90 دقیقه کامل در زمین حضور داشته و بیشتر یا بیرون کشیده شده یا در دقایق پایانی بازی به میدان رفته است.

این دقایق از زمانی که روند گلزنی او به صورت جدی افت کرده کمتر و کمتر شده است. سوارز در 20 بازی باشگاهی آخرش که شامل10 بازی بدون تاثیرگذاری خاص بوده، تنها سه گل زده که بدترین رکورد در دوران حضور او در فوتبال حرفه‌ای بزرگسالان است.

این افت فردی با بدترین روند اتلتیکو در طول یک دهه حضور سیمئونه روی نیمکت این باشگاه که شامل چهار شکست متوالی در لالیگا در ماه دسامبر، حذف از کوپا دل ری توسط رئال سوسیه‌داد و کنار رفتن از سوپرکاپ توسط اتلتیک بیلبائو در ماه ژانویه بوده همزمان شده است.

بدترین نقطه برای این بازیکن و این تیم در اواسط فوریه بود که آنها در خانه با نتیجه 0-1 برابر لوانته، تیم قعر جدولی لالیگا، شکست خوردند. سوارز در حالی وارد زمین شد که اتلتیکو از حریف عقب بود. او در طول 25 دقیقه حضورش در زمین تنها 9 لمس توپ داشت که هیچ یک از آنها در محوطه جریمه حریف نبود و تنها چهار پاس درست ثبت کرد.

سیمئونه می‌داند که باید محتاطانه بازیکنی را مدیریت کند که در طول دوران پر افتخار فوتبالش که بر پایه ترکیبی از غرور حرفه‌ای و خودباوری شکل گرفته عادت به بازی مداوم و گلزنی داشته- و بازیکنی که به احتمال قوی قرار نیست با پایان قراردادش در ماه ژوئن، پیشنهاد جدیدی از اتلتیکو دریافت کند.

***

تاثیرگذاری سوارز در اتلتیکو از زمان جدایی از بارسلونا و پیوستن به این تیم در تابستان 2020 بسیار درخشان بوده و او نقش مهمی در قهرمانی غیرمنتظره لالیگا در سال گذشته ایفا کرد.

عصبانیت از کنار گذاشته شدن توسط جوزپ ماریا بارتومئو، رییس سابق بارسلونا، و رونالد کومان که هدایت این تیم را برعهده داشت – احساسی که از سوی سیمئونه، مربی جدیدش، تشدید شد – باعث شد که گلزنی او در آغاز این فصل روند صعودی را طی کند. هفده گلگ در 19 بازی اول لالیگا اهمیت زیادی داشت تا اتلتیکو بتواند اختلاف 10 امتیازی را تا ماه ژانویه ایجاد کند. سوارز و این تیم در این مقطع افت کردند اما وقتی این فصل به نقطه سرنوشت‌سازش رسید، روحیه رقابتی مسری این مهاجم و ذهنیت برنده او باعث شد که گل‌های حساسی را در دو دیدار آخر به ثمر رسانده و جام را برای تیمش به ارمغان بیاورد.

پشت‌پرده جدایی سوارز از بارسلونا؛ یک حسرت طولانی

هفت‌یک- لیونل مسی آن را “دیوانگی” خواند اما حتی او هم تصور نمی‌کرد که چنین اتفاقی تا این حد دیوانه‌وار شود. مسی یک روز جمعه در ماه سپتامبر به رختکن زمین تمرین سن خوان دسپی ِ بارسلونا رفت و با این موضوع روبرو شد. بهترین دوست او دیگر آنجا نبود؛ بنابراین پیامی برای او فرستاد. […]

سوارز همچنین فصل 22-2021 را با شرایط خوبی آغاز کرد و در 16 بازی اول هشت گل زد که شامل اولین گل خارج از خانه در لیگ قهرمانان پس از سال 2015 در دیداری از مرحله گروهی برابر میلان در ماه سپتامبر بود. با این حال، مشکلاتی در عملکرد فردی او در مشکلات ساختاری این تیم بیش از پیش هویدا شد. اتلتیکو در صعود از گروهش در لیگ قهرمانان به مشکل خورد و تلاش آنها برای دفاع از عنوان قهرمانی لالیگا در زمان فرارسیدن وقفه زمستانی عملا بیهوده شد.

اتلتیکو تابستان گذشته تیمش را خصوصا با بازگرداندن آنتوان گریزمان از بارسلونا و جذب ماتیاس کونیا، مهاجم نوک برزیلی فاتح مدال طلای المپیک 2022، از هرتابرلین با 26 میلیون یورو تقویت کرد. سیمئونه که حالا بیشتر از همیشه گزینه در خط حمله دارد تصمیم به استفاده از سیستم چرخشی و تعویض ساختارها و ترکیبش در هر بازی گرفت تا 35 ترکیب متفاوت در 38 بازی این فصل را به زمین فرستاده باشد.

سوارز تنها بازیکن ارشدی نیست که حس کرده عملکردش با تغییرات مداوم افت کرده است. استرس‌ها نمایان شد، خصوصا وقتی که روند گلزنی این بازیکن اروگوئه‌ای افت کرد. وقتی او در دقیقه 57 دیدار برابر سویا در ماه دسامبر از زمین بیرون کشیده شد، میکروفن‌های تلوزیونی کنار زمین صدایش را ضبط کردند که در حال حرکت آرامش از کنار زمین به سوی نیمکت از کلمه “بی‌شعور” استفاده کرد.

مشخص نیست که مخاطب این کلمه دقیقا چه کسی بوده اما تصمیم سیمئونه قابل درک بود. سوارز در این بازی برابر سویا 18 لمس توپ و یک تلاش ناموفق برای گلزنی داشت. این در طول هشت دیداری اتفاق افتاد که او در آنها مجموعا چهار شوت در چارچوب داشت و اغلب اینطور به نظر می‌رسد که هیچ ارتباطی با سایر اعضای تیمش ندارد.

منبعی آشنا به رختکن می‌گوید:” سوارز شاید وقتی از زمین بیرون می‌رود، ناراحتی‌اش را نشان دهد یا روی نیمکت به بطری لگد بزند اما نقشش را می‌داند و می‌داند که این آخرین فصل حضورش در اتلتیکو است. ناراحتی او به این دلیل است که فرصت‌هایی که پیش از این داشته را به دست نمی‌آورد.”

در صحبت سوارز با رسانه‌های محلی در اروگوئه در طول وقفه دیدارهای ملی در ماه ژانویه، نشانه‌های زیادی وجود داشت که بخشی از این ناراحتی و ناامیدی به واسطه مربی او است.

سوارز در آن زمان گفت:” بازیکنانی که به صورت ثابت بازی می‌کنند، عملکرد بهتری دارند. اگر شما این گزینه را در اختیار نداشته باشید به سختی می‌توانید در بهترین شرایط فیزیکی باشید. خوشبختانه من از نظر فیزیکی بسیار بهتر هستم و مشکل آمادگی ندارم اما همیشه اینطور نبوده است. مردم حرف‌های بسیاری درباره عدم گلزنی من در 10 یا 11 بازی صحبت می‌کنند. من در بعضی از این دیدارها در دقیقه 55 از زمین بیرون رفتم. در سایر دیدارها تنها 20 دقیقه در زمین حضور داشتم. گاهی این زمان برای داشتن عملکرد خوب کافی نیست.”

سوارز در هر دو دیدار انتخابی جام جهانی در آغاز سال جاری میلادی که پیروزی برابر پاراگوئه و ونزوئلا بود و تیم ملی کشورش را بار دیگر در آستانه صعود به مسابقات امسال در قطر قرار داد، گل زد. او تا آن زمان تقریبا 36 ساله خواهد بود اما این تورنمنت را فرصتی برای خداحافظی از فوتبال ملی در بهترین شرایط ممکن می‌بیند.

سوارز فصل قبل نقش مهمی در قهرمانی اتلتیکو مادرید در لالیگا داشت.

در لالیگا و با توجه به مصدومیت کونیا و گریزمان، سیمئونه در ابتدای سال مدام از سوارز در ترکیب اصلی استفاده می‌کرد. جرقه‌هایی از درخشش قدیمی او دیده می‌شد و این بازیکن توانست در اوایل فوریه در نوکمپ گلزنی کرده و پاس گلی را ارسال کند. با این حال، آن بازی نشان داد که اگر همه نتوانند خودشان را با جدیت و فشاری که سبک بازی اتلتیکو نیاز دارد، وفق دهند، این تیم از هم خواهید پاشید. سیمئونه پیش از این چنین مبادله پایاپایی را پذیرفته بود اما حالا متوجه شد که این شرایط نمی‌تواند ادامه پیدا کند.

این تصمیمِ عدم استفاده از سوارز همچنین با بهبود نتایج و عملکرد اتلتیکو همزمان شد. میل هجومی دائمی برای برهم زدن خطوط دفاعی حریف که در بارسلونا دیده می‌شد، دیگر وجود نداشت. این تیم بدون حضور شماره 9 در خط حمله منسجم‌تر و مرتبط‌تر به نظر می‌رسید.

شانس سوارز برای قرار گرفتن در ترکیب همچنین تحت تاثیر رسیدن ژوائو فیلیکس به بهترین شرایطش در طول دوران حضور در اتلتیکو قرار گرفت. این ملی‌پوش پرتغالی در پنج بازی اخیر پنج گل زده که شامل ضربه سر تماشایی در دیدار رفت ماه گذشته برابر یونایتد و گل هوشمندانه در بازی جمعه شب برابر کادیز بود. او ماه گذشته به اتلتیک گفت که او و سوارز بازی یکدیگر را به خوبی می‌فهمند اما منابع می‌گویند که بازی گرفتن همزمان از هردوی آنها در  خط حمله برای سیمئونه دشوار است چون هیچکدام بدون توپ به اندازه کافی تلاش نمی‌کنند.

آخرین حضور سوارز در ترکیب اصلی در تاریخ 19 فوریه بود که با مصدومیت کونیا و گریزمان، به همراه ژوائو فلیکس برابر اوساسونا به میدان رفت. او در همان بازی آخرین گلش را نیز به ثمر رساند، شوتی تماشایی از فاصله 40 متری که وارد دروازه سرخیو هررا، دروازه‌بان اوساسونا، شد. این ضربه‌ی تمام کننده درخشانی بود اما او می‌دانست که اگر سعی کند به دروازه نزدیک شود، دفاع پوششی حریف جلوی او را خواهد گرفت. او از آن زمان بار دیگر به نیمکت برگشته است.

***

در جلسات تمرینی هفته گذشته اتلتیکو در زمین تمرین ماخاداهوندا، سوارز در ترکیب تمرینی پیش از دیدار جمعه شب برابر کادیز در لالیگا غایب بود. او در عوض تمرینات آماده‌سازی بیشتری را با اسکار اورتا، مربی بدنسازی قدرتمند این تیم، که با تیم ملی اروگوئه هم کار می‌کند، انجام داد.

هدف آنها این بود که سوارز را به بهترین شرایط فیزیکی ممکن برای بازی‌های حساس پیش‌رو برسانند. اتلتیک متوجه شده که سوارز شخصا احساس می‌کند که بیشترین تلاشش را در تمرینات و ریکاوری به کار گرفته است. او در زندگی شخصی و خانوادگی‌اش فداکاری‌هایی کرده تا طول دوران حضورش در بالاترین سطح فوتبال حرفه‎‌ای را حداقل برای یک فصل دیگر تمدید کند.

سوارز در دیدار جمعه شب برابر کادیز به زمان بیشتری از حالت عادی نیاز داشت تا توانایی‌اش را در زمین نشان دهد و در گل تعیین‌کننده این بازی نیز نقش داشت. پاس دقیق او به آنخل کوریا رسید که شوتش توسط خرمیاس لدسما، دروازه‌بان تیم مهمان، دفع شد و رودریگو دی پل توانست این توپ را روی ریباند به گل تبدیل کند. این با اختلاف مهم‌ترین تاثیرگذاری او در این بازی بود که در آن هیچ شوتی نزد و هشت پاس درست داشت. نکته قابل توجه در عملکرد او تلاش‌های ناموفق بسیاری برای عبور از مدافعان و رفتار عجیبش با هم‌تیمی‌ها و داور بازی خصوصا پس از این که تیمش در دقایق پایانی بازی 10 نفره شد بود.

آمار سوارز نشان داده که تصمیم سیمئونه در مورد نیمکت‌نشین کردن او تصمیم اشتباه نبوده است.

همه این موارد مهر تاییدی بر این واقعیت است که این آخرین فصل حضور او در اتلتیکو و شاید لالیگا خواهد بود. تصمیم گیرندگان اتلتیکو پیش از این به این موضوع فکر کرده‌اند که چطور می‌توانند از فضای ایجاد شده با قطع دستمزد او پس از جدایی‌اش استفاده کنند و رسانه‌‎های محلی نام‌هایی را به عنوان جانشینان احتمالی او مطرح کرده‌اند که از لوکاس بویه، مهاجم الچه، تا پائولو دیبالا از یوونتوس و دومینیک کالورت لوین از اورتون هستند. بودجه این باشگاه تا حد زیادی به این موضوع بستگی دارد که آیا آنها سهمیه حضور در لیگ قهرمانان فصل آینده را کسب خواهند کرد یا خیر. این که سائول نیگز و آلوارو مورتا نیز پس از پایان قرارداد قرضی‌شان به این تیم برگردند یا در تابستان به فروش برسند نیز اهمیت بسیاری در این موضوع دارد.

سوارز پاییز گذشته به خبرنگاران در اروگوئه گفت که برنامه بلندمدت او این است که فوتبالش را در لیگی بدون فشار آمریکای جنوبی به پایان برساند؛ او احتمالا به آمریکا یا آسیا یا هر لیگ دیگری خواهد رفت که بتواند در 37 سالگی از فوتبالش لذت ببرد. این اظهارات شاید با شایعات فعلی درباره نزدیک شدن او به MLS و خصوصا اینترمیامی هم‌خوانی داشته باشد. با این حال، این باشگاه که بخشی از مالکیت آن در اختیار دیوید بکام است به دلیل نقض قوانین بودجه محکوم شده و این موضوع توانایی آنها در پرداخت دستمزد سالانه 12 میلیون یورویی (با مالیات) که سوارز در اتلتیکو دریافت می‌کند را تا حد زیادی کاهش می‌دهد. با این حال ایده بازی او تحت هدایت فیل نویل، سرمربی میامی، همچنان جذاب است.

پیش از همه این‌ها، هنوز سه ماه از قرارداد او باقی مانده است. سیمئونه پاییز گذشته او را در دیدار مرحله گروهی لیگ قهرمانان برابر لیورپول، باشگاه سابقش، در ترکیب اصلی قرار داد و او توانست گلی را به ثمر برساند که به دلیل آفساید مردود اعلام شد اما خطر دیگری روی دروازه این تیم ایجاد نکرد تا لیورپول برد آسانی را به دست آورد. او پس از تعویض زودهنگام از سوی بعضی از هواداران تیم سابقش هو شد و در حالی روی نیمکت قرار گرفت که کاپشنی کلفت به تن داشت و اخم سنگینی چهره‌اش را پوشانده بود.

استقبال از او در اولدترافورد در بازی سه‌شنبه شب نیز از این بهتر نخواهد بود؛ ورزشگاهی که هیچکس اتفاق سال 2011 و درگیری او پاتریس اورا، مدافع چپ سابق یونایتد، را از یاد نبرده است. سوارز هرگز نپذیرفت که در آن صحنه کار اشتباهی مرتکب شده باشد اما از سوی اتحادیه فوتبال انگلیس به دلیل توهین نژادپرستانه محکوم شد.

سوارز در طول دوران فوتبالش همیشه تمایل داشته که بهترین عملکردش را در چنین جوهای سنگین و پر حرارتی به نمایش بگذارد و توانایی‌اش را در بزرگترین موقعیت‌ها نشان دهد. او این فصل در هر دو بازی رفت و برگشت برابر بارسا، باشگاه سابقش، گلزنی کرد. وسوسه‌ی دادن یک شانس دیگر به او یکی از بزرگترین چالش‌های سیمئونه پیش از بازی سه‌شنبه شب در اولدترافورد است.