اوجگیری غیرمنتظره بتیس؛ سبز و سفیدها میتوانند تیم اول آندولس شوند؟
هفتیک- رئال بتیس دیدار رفت نیمهنهایی کوپا دل ری برابر رایو وایکانو را به شکلی آغاز کرد که باعث ایجاد هراس در دل کسانی شد که با تاریخ این باشگاه آندولسی آشنایی داشتند.
چیزی نمانده بود که اشتباه زودهنگام مارک بارترا باعث پیش افتادن زودهنگام رایو شود و پس از آن ضعف دفاع تیمی به آلوارو گارسیا، مدافع تیم میزبان، اجازه داد که بازی را 0-1 کند.
رایو در تمام طول فصل فقط یک بار در خانه شکست خورده و از حمایت پر شور هوادارانش در ورزشگاه وایِکاس برخوردار بود. اما این تیم بتیس متفاوت است؛ تیم عملگرا و در عین حال جذاب مانوئل پیگرینی آرام آرام با نمایشی پخته و کنترل شده اداره بازی را در دست گرفت. در آخر، دو گل زیبا از بورخا ایگلِسیاس و ویلیام کاروالیو باعث شد که آنها به پیروزی 1-2 دست پیدا کنند.
این نقطه اوج روندی خوب در ماههای اخیر و همچنین فصل آخر از پروسهای طولانی برای ایجاد ثبات و تفکرات عاقلانه در باشگاهی بود که همیشه به روند پر فراز و نشیبش معروف بوده است.
آنخل آرو، رییس این باشگاه، در ابتدای فوریه گفت:” ما میتوانیم بگوییم که این مهمترین ماه در تاریخ ما است.” این صحبت پس از این مطرح شد که بتیس ژانویه را با حذف سویا، تیم همشهری، از کوپا دل ری در دیداری جنجالی و زدن چهار گل در دو بازی پیاپی لالیگا برای محکم کردن جایگاهش در جدول بالاتر از بارسلونا و اتلتیکو مادرید بحرانزده به پایان رساند.
ماراتن هفت بازی در 23 روز با پیروزی 0-4 برابر رئال سوسیهداد در یک چهارم نهایی کوپا دل ری آغاز شد و به زودی با دیدار مرحله یک شانزدهم نهایی لیگ اروپا با زنیت سن پترزبورگ و برگزاری دیدار دربی با سویا در لالیگا به پایان میرسد.
سپس ماه مارس با دیدار برگشت در خانه برابر رایو آغاز میشد، جایی که بتیس واقعا باید برای صعود به اولین فینالش در 17 سال اخیر آماده باشد؛ فینالی که در 23 آوریل در شهر آنها و در ورزشگاه ده لا کارتوخا برگزار خواهد شد. هیجان زیادی در بین هوادارانی رو به افزایش است که معمولا تنها به کمی دلگرمی برای به وجود آمدن چنین هیجانی نیاز دارند.
با این حال، به گفته الکسیس تروخیو که کاپیتان بتیس در فینال کوپا دل ری 1997 برابر بارسا بود، در زمان فتح این جام در سال 2005 کمک مربی این تیم بود و حالا نقشی کلیدی به عنوان رابط رختکن و هیئت مدیره در ورزشگاه بنیتو ویامارین دارد، همه در این باشگاه آرام هستند.
تروخیو به اتلتیک میگوید:” همه در بتیس میخواهند هر روز در تمامی ابعاد این باشگاه بهتر و بهتر شوند. ما همیشه فقط به هدف بعدی نگاه میکنیم. مهمترین نکته این است که هویت بازی خودمان را بسازیم و آن را در هر بازی به کار بگیریم. ما دینامیک بسیار خوبی در این گروه داریم و با حرفهایگری و احترام بسیاری کار میکنیم.”
***
شرایط در بتیس همیشه تا این حد مثبت نبوده است. اولین تجربه شخصی نگارنده از تاریخ پرماجرای این باشگاه به ژوئن 2009 برمیگردد؛ زمانی که 60 هزار هوادار در خیابانهای شهر سویل حاضر شدند تا به سو مدیریت مانوئل روئیس لوپرا، رییس قدیمی این باشگاه، اعتراض کنند.
پس از این که لوپرا بالاخره از سوی دادگاههای اسپانیا مجبور به کنارهگیری شد، کمی طول کشید تا میراثی که در این باشگاه به جای گذاشته بود تغییر کند؛ حتی پس از این که مدیریت جدید با حضور آرو، رییس فعلی، کنترل باشگاه را در دست گرفت. در سالهای اخیر شاهد این بودیم که حس جدیدی از حرفهایگری در پشت صحنه بنیتو ویامارین به کار گرفته شده است. دپارتمانها از خدمات پزشکی و بازاریابی تا استعدادیابی با تغییرات عمدهای روبرو شدهاند. منبعی از باشگاه میگوید:” ما نمیخواهیم هویتمان به عنوان یک باشگاه را از دست بدهیم اما تصویر باشگاه حالا در جدیترین و حرفهایترین حالتش قرار دارد.”
منازعات درون باشگاهی به طور کلی با اتفاقات دراماتیک داخل زمین همراستا بوده است. بتیس بین سالهای 2009 تا 2019 تجربه کار با 11 مربی در تیم اول را داشته که شامل پهپه مِل، گاس پویِت و کیکه ستین بوده است و این تیم در همین بازه زمانی دو بار سقوط کرده و همچنین دو بار در رقابتهای اروپایی به میدان رفته است. آنها در اکثر مواقع قادر به برآورده کردن توقع هواداران و مدیران باشگاه نبودهاند و نتوانستهاند عملکرد خوبی را از بازیکنان با استعداد اما بیثباتشان بگیرند.
پیگرینی در تابستان 2020 به این باشگاه آمد تا پس از پایهریزی برای پپ گواردیولا در منچسترسیتی و عدم دریافت فرصت کافی برای موفقیت در وستهام به لالیگا برگشته باشد. این مربی اهل شیلی در بازه زمانی کوتاهی توانست هویت و سرسختی کاملا تازهای را به ترکیب بتیس منتقل کند.
بتیس تحت هدایت ستین توانسته بود رئال مادرید را در سانتیاگو برنابئو و بارسلونا را در نوکمپ شکست دهد اما برابر بسیاری از تیمها شکستهای سنگینی را هم در خانه تجربه کرده بود. آنها تحت هدایت پیگرینی توانستند به این رکوردها دست پیدا کنند- بتیس در ماه دسامبر با نتیجه 0-1 برابر بارسلونا پیروز شد- اما در عین حال قدرت و ثبات خود را نیز به نمایش گذاشتند.
این مربی پس از 78 بازی روی نیمکت بتیس توانسته 42 پیروزی را به دست آورد- بهترین درصد پیروزی در تاریخ این باشگاه با 54 درصد، افتخاری که در تیمهای قبلیاش در لالیگا مانند ویارئال (48 درصد)، رئال مادرید (82 درصد) و مالاگا (42 درصد) هنوز هم از آن او است. کسب 61 امتیاز در اولین فصل حضورش در سال گذشته در واقع بیشترین امتیاز کسب شده از سوی بتیس پس از فصل 05-2004 به حساب میآمد و باعث شد که این تیم در جایگاه ششم قرار گرفته و به رقابتهای اروپایی برگردد.
تروخیو میگوید:” شخصیت مانوئل بسیار مهم است. او این گروه را به خوبی، با احترام و استانداردهای بالا مدیریت میکند و همیشه روحیه رقابتجویی را به آنها منتقل میکند. تجربه و پختگی او و اعتماد به نفسی که به بازیکنان میدهد بسیار درخشان است. این مشخصا باعث شده که عملکرد همه بهتر شود. همه ما که با مانوئل کار میکنیم احساس مهم بودن داریم- همه، بدون توجه به نقشی که دارند.”
پیگرینی از ابزار خوب و صیقل نخوردهای که برای کار در اختیار داشته به خوبی بهره برده است. خط مشی نقل و انتقالاتی بتیس بر پایه هدف قرار دادن بازیکنانی است که در اواسط دوران بازیشان هستند اما نتوانستهاند درخششی که در جوانی از آنها انتظار میرفت را به نمایش بگذارند. این سیاست پیش از این همیشه به خوبی جواب نداده است- تصمیم لوپرا برای شکستن رکورد نقل و انتقالات جهانی در سال 1998 و جذب دنیلسون، بازیکن جوان برزیلی، با قیمت 21.5 میلیون پوند که در آن زمان نجومی به حساب میآمد، یک فاجعه بود.
اما موفقیتهای به دست آمده در این روند در سالهای اخیر از شکستهایش بیشتر بوده است. سرخیو کانالس، بازیکن سابق رئال مادرید، به همراه بارترا و کریستین تیو، زوج پرورش یافته در لاماسیا، در کنار نبیل فکیر، بازیساز سابق لیون، و هکتور بیرین، بازیکن قرضی از آرسنال، همگی جَو و بستری مناسب برای نشان دادن استعدادهایشان در بتیس پیدا کردهاند.
تروخیو میگوید:” هدف ما این است که بازیکنانمان پتانسیلی که هرکدام دارند را ببینند و ما هم اطمینان حاصل کنیم که آنها هر روز تلاش میکنند. این باعث ایجاد سطح بالایی از رقابت شده و سطح گروهیِ تیم را بالا کشیده است. ما بسیار تاکید داریم که آنها باید از نقاط قوت و ویژگیهای شخصیتیشان آگاه باشند و این موارد را در هر جلسه تمرینی و هر بازی بهبود ببخشند.”
فکیر مثال خوبی از فرصتطلبی بتیس و کمک به یک بازیکن برای رسیدن به اوج پتانسیلش است. پس از فتح جام جهانی با تیم ملی فرانسه در تابستان 2018، کار انتقال این بازیکن به لیورپول با 53 میلیون پوند تمام شده بود. بتیس 12 ماه بعد او را با 20 میلیون یورو (16.5 میلیون پوند) به خدمت گرفت. او از آن زمان تا به حال در 100 بازی توانسته 19 گل بزند و 20 پاس گل ارسال کند که بسیاری از آنها در دیدارهای بزرگی بوده، مانند گل او در دیدار ماه گذشته برابر سویا در کوپا دل ری که مستقیما از روی نقطه کرنر به ثمر رسید.
تروخیو میگوید:” درباره نبیل، بحث استفاده از موقعیتی مطرح بود که در بازار به وجود آمده بود. این که پروژهای منسجم برای زندگی حرفهای و خانواده او را برایش شرح داده و فراهم کنیم، اهمیت بسیاری داشت. ما باشگاهی هستیم که صددرصد به بازیکنانمان و افرادی که در اطراف آنها حضور دارند، اهمیت میدهیم.”
بازیکنان دیگری هم زندگی حرفهایشان را در بتیس تغییر دادند. کاروالیو، هافبک پرتغالی، که تابستان گذشته در آستانه جدایی از این تیم بود، به بخشی اساسی از این تیم تبدیل شد. به نظر میرسد که بیرین در باشگاهی که پدرش در کودکی طرفدار آن بود، احیا شده است. گیدو رودریگز به بازیکن ثابت تیم ملی آرژانتین تبدیل شده است. کانالس از مصدومیت جدی زانو برگشت تا به یکی از موثرترین هافبکهای لالیگا بدل شود.
منبعی میگوید:” کانالس میتوانست به باشگاهی با جایگاه بالاتر یا به خارج از کشور برود. اما در این برهه از زندگی حرفهای خود، او به باشگاهی نیاز داشت که نه تنها حضور مداوم و هفتگی او در زمین را تضمین کند، بلکه نقشی اساسی در آن ایفا کرده و رهبر آنها باشد.”
پیگرینی در گذشته به عنوان مربیای محتاط شناخته میشد اما با بازیکنانش در بتیس سازگار شده است. تیم او این فصل دومین خط حمله برتر لالیگا را با 41 گل در 23 بازی در اختیار دارد. آنها در مرحله گروهی لیگ اروپا میانگین دو گل در هر بازی را به ثبت رساندند و در شش بازی در کوپا دل ری تا به حال 19 بار دروازه حریفان را باز کردهاند.
تروخیو میگوید:” بتیس میخواهد به تیمی مهم و تراز اول تبدیل شده و ابتکار عمل را در بازیها در دست بگیرد. ما برای انجام این کار به بازیکنانی با استعداد نیاز داریم اما استعداد به خودی خود کافی نیست. ما به دنبال افرادی متعهد هستیم که بلندپرواز باشند و دنبال استراحت کردن نباشند.”
بازیکنان همچنین با رقابت داخلی در تیمی که بازیکنان خوب بسیاری دارد که فوق ستاره نیستند، انگیزه میگیرند. هر سه مهاجم دوران دشواری را در باشگاههای قبلی سپری کردند اما خوانمی، بازیکن سابق ساوتهمپتون، همین حالا در 28 بازی در تمامی رقابتها 16 گل زده، ایگلسیاس پس از دورانی دشوار در اسپانیول در این فصل 13 گل زده و ویلیان خوزه پس از دورانی ناموفق در وولوز با انتقال قرضی به این تیم در تابستان تا به حال هشت گل به ثمر رسانده است.
همه این موارد باعث خوشحالی هواداران بتیس است که در سالهای اخیر از قدرتنمایی و قهرمانیهای سویا، تیم همشهری، بسیار ضربه خوردهاند. وردیبلانکوس همیشه مدعی هستند که آنها بزرگترین باشگاه آندولس هستند- ادعایی که 46374 دارنده تمامی بلیتهای فصل این باشگاه آن را تایید میکنند. میانگین حضور تماشاگران در ورزشگاه بنیتو ویامارین در این فصل تقریبا 39 هزار نفر بوده است- رتبه سوم در لالیگا بالاتر از برنابئو، سانچز پیسخوان، سن مامس و مستایا.
این همچنین یعنی بتیس آسیب بسیاری از شیوع جهانی ویروس کرونا دید- آنها بیشتر از هر باشگاهی در لالیگا روی درآمدهایشان از ورزشگاه حساب میکنند. بازی در اروپا در این فصل اهمیت بسیاری برای شرایط مالی این باشگاه داشته است. تمرکز روی توسعه بینالمللی و بازاریابی نیز جواب داده است.
حسابها با فروش بازیکنان شامل دنی سبایوس به رئال مادرید، جیووانی لوسلسو به تاتنهام، فابین روئیس به ناپولی و امرسون رویال به بارسلونا در طول این سالها به تعادل رسیده است. منابع این باشگاه احتمال جدایی بازیکنان بیشتر در تابستان سال آینده را رد نمیکنند اما در محافظت و اعطای پاداش به بازیکنان ارزشمندشان بسیار محتاط هستند.
پیگرینی قراردادش را در ماه ژانویه به مدت دوسال دیگر تمدید کرد و حالا تا سال 2025 با این باشگاه قرارداد دارد. بازیکنان کلیدی که قراردادهایشان را در ماههای اخیر تمدید کردهاند شامل کانالس، کاروالیو، الکس مورنو و فکیر هستند که پیشنهاداتی از دیگر باشگاهها داشتند اما با خانوادههایشان در پایتخت آندولس به آرامش رسیدهاند.
تروخیو میگوید:” ما به نبیل نشان دادیم چیزی که قولش را به او داده بودیم به واقعیت تبدیل شده است. ما میخواستم او احساس مهم بودن داشته باشد، همچنان از بازی برای بتیس لذت ببرد و با خانوادهاش خوشحال باشد. ما بسیار مفتخریم که بازیکنانی مانند نبیل فکیر داریم.”
***
بزرگترین رویداد فصل 22-2021 برای بتیس در اوایل ژانویه رخ داد، دربی مرحله یک هشتم کوپا دل ری برابر سویا که با نتیجه تساوی 1-1 نیمه کاره رها شد، چرا که میلهای از سوی سکوها به سوی خوان خوردان پرتاب شده و به او اصابت کرد. این بازی روز بعد با پیروزی 1-2 بتیس به پایان رسید و تیم خولن لوپتگی به هیچ وجه از اتفاقاتی که افتاد، راضی نبود.
بتیس اقدام این هوادار که وسیلهای را پرتاب کرده بود، محکوم کرد اما از نحوه واکنش سویا هم ناراحت شده و مدعی شدند که اگر این حادثه در ورزشگاهی دیگر رخ داده بود، برخورد متفاوتی صورت میگرفت.
سپس نوبت به لذت بردن از پیروزی برابر رئال سوسیهداد و صعود به نیمه نهایی رسید که با شکست ناخوشایند 0-2 برابر ویارئال در لالیگا همراه شد. این یادآور فراز و نشیب قدیمی بتیس بود، هرچند منابع نزدیک به رختکن میگویند شرایط حالا متفاوت است.
پیگیرینی تمام باشگاههای سابقش را به لیگ قهرمانان رسانده و پول صعود به این رقابتها برای این باشگاه بسیار زیاد است. اما با توجه به این که دیگر دیدار مرحله نیمه نهایی کوپا بین والنسیا و اتلتیک بیلبائو برگزار میشود، این تیم از شانس زیادی برای بالا بردن جام قهرمانی به عنوان پاداش تلاشی که در سالهای اخیر داشته، برخوردار است.
این منبع میگوید:” بتیس به کسب جامهای قهرمانی عادت ندارد، بنابراین این اتفاقی بسیار خاص است. این موقعیت با حذف تیمهای بزرگ فراهم شده است. بتیس حالا باید جز مدعیان باشد.”
تروخیو محتاطتر است و هر صحبتی درباره مدعی بودن یا بازی فینال را رد میکند. پیشرفت تدریجی جذابترین روش پیشرفت نیست و در تاریخ بتیس چندان رایج نبوده است اما حالا به شعار این باشگاه تبدیل شده است.
تروخیو میگوید:” هدف این است که لذت را برای هوادارانمان به ارمغان بیاوریم. ما شرایط خوبی در سه رقابت داریم، میخواهیم به کسب نتایج خوب ادامه دهیم و ببینیم تا کجا میتوانیم پیش برویم. هرچه زمان پیش میرود، تقویت نقاط قوت و تصحیح اشتباهات آسانتر میشود. ما روشهایی یافتهایم که جواب میدهد، بسیار قدرتمند هستند و میخواهیم به همین شکل پیش برویم.”