آشنایی با همگروهی ایران، انگلیس و آمریکا؛ ولز چگونه بعد از 64 سال به جام‌جهانی رسید
هفت‌یک- انگلیس و آمریکا حالا آخرین رقیب‌شان در جام جهانی 2022 را می‌شناسند- ولز.
شوت منحرف شده گرت بیل باعث شد که ولز در پلی‌آف احساسی جام جهانی در منطقه اروپا از سد اوکراین عبور کند و این کشور سلتیکی با جمعیتی کمی بیشتر از سه میلیون نفر برای اولین بار در 64 سال گذشته مجوز حضور در جام جهانی را به دست آورد.
اولین رقیب آنها پس از بازگشتی که مدت‌ها در انتظار آن بودند، تیم ملی آمریکا خواهد بود و این دو تیم در تاریخ 21 نوامبر در ورزشگاه الریان به مصاف یکدیگر خواهند رفت.
در فاصله پنج ماه تا این مسابقه، اتلتیک در این مطلب نگاهی کوتاه به فوتبال ولز داشته است.
***
فوق ستاره- گرت بیل
گرت بیل یکی از موفق‌ترین بازیکنان باشگاهی تاریخ است. او پنج لیگ قهرمانان در رئال مادرید کسب کرده، یکی از بهترین گل‌های فینال‌های لیگ قهرمانان را به ثمر رسانده و سه بار جام قهرمانی لالیگا را بالای سر برده است. مانند مایکل جوردن در ثانیه‌های پایانی دیدارهای پلی‌آف، سطح بازی بیل هر وقت تحت فشار است، بالاتر می‌رود.
اما نکته عجیب اینجاست که او به خاطر چنین افتخاراتی نیست که در خاطر بسیاری خواهد ماند. در عوض، میراث بیل این است که او را به عنوان بازیکنی می‌شناسند که ولز را به سطح اول فوتبال برگرداند.
اشتیاق او برای ولز به موضوعی نفاق برانگیز در رئال تبدیل شد، وقتی هواداری به شوخی پرچمی با شعار “ولز، گلف، رئال- به این ترتیب” به دست او داد و بیل به همراه سایر هم تیمی‌هایش در تیم ملی با آن عکسی گرفت و همین به عنوان عدم تعهد او نسبت به باشگاهش دیده شد.
او اخیرا به ندرت در لالیگا به میدان رفت، از فهرست بازیکنان مورد علاقه کارلو آنچلوتی و زین‌الدین زیدان کنار گذاشته شد و حالا بازیکن آزاد است.
اگر او در دیدارهای اخیرش در ترکیب تیم ملی درخشش همیشگی را نداشت هم قابل درک بود اما این اتفاق هرگز رخ نداد.
گرت بیل در طول دوران حرفه‌ای‌اش به افتخاراتی دست پیدا کرد که هیچ بازیکنی از ولز پیش از این به آن نرسیده بود.
بعضی باور دارند که دوران درخشش او زودگذر بوده و چه دورانی هم بوده است- او نه تنها ولز را به دو جام ملت‌ها برد، بلکه آنها را به نیمه نهایی یورو 2016 هم رساند.
اما نه. دبل باورنکردنی بیل در نیمه نهایی پلی‌آف جام جهانی در ماه مارس مقابل اتریش در کاردیف بود که ولز را به فاصله یک بازی تا جام جهانی رساند. مقاومت قابل توجه اوکراین در بازی روز یکشنبه هم نتوانست سد راه او شود.
در همان هفته‌ای که نشان MBE برای خدماتش به فوتبال و خیریه به او اهدا شد، این رکورددار گلزنی ولز ضربه آزادی را به سمت دروازه اوکراین زد که با برخورد به آندری یارمولنکو وارد دروازه شد و ولز را برای اولین بار در 64 سال اخیر به جام جهانی رساند.
ولز دو شاه معروف دارد: اوین گلیندور که برابر اشغال انگلیس در قرن 15 جنگید و شاه دیگری که حالا نیازی به معرفی ندارد.
مربی موقت قدیمی برای هدایت روزمره
فوتبال ولز در آوریل 2021 با بحرانی کوچک روبرو شد. آنها مجوز حضور در یورو را به دست آورده بودند اما سرمربی نداشتند.
رایان گیگز، وینگر سابق منچستریونایتد، که در سال 2018 جانشین کریس کولمن روی نیمکت این تیم شده بود به اتهام خشونت خانگی علیه نامزدش بازداشت و از کار برکنار شد. او همچنان در انتظار محاکمه است و انتظار می‌رود که دادگاه بعدی او در آگوست امسال برگزار شود.
اتحادیه فوتبال ولز تصمیم گرف راب پیج، دستیار نه چندان معروف او، را که پیش از این هرگز در سطح ملی یا در تیمی سطح اول مربیگری نکرده بود به عنوان جانشین موقت انتخاب کند.
راب پیج که بعد از برکناری رایان گیگز به عنوان مربی موقت ولز انتخاب شد، توانست این تیم را به جام جهانی برساند.
با وجود تمام حواشی و با توجه به این که تنها سه ماه زمان برای آمادگی تا یورو فرصت باقی مانده بود، پیج ارتباط تیمی خوبی را با اتحادی استثنایی شکل داد، تیمی که خط دفاعی قدرتمندش باعث شد از گروه دشواری شامل ایتالیا، سوییس و ترکیه صعود کنند.
هنوز هیچ تضمینی درباره آینده او وجود نداشت و پیج به اتلتیک گفته بود که انتظار داشت در صورت شکست ولز برابر اتریش در پلی‌آف از کار برکنار شود.
او حالا می‌تواند به آینده امیدوار باشد- راب پیج، اولین سرمربی ولز در جام جهانی در 64 سال اخیر.
بازیکنان کلیدی نادیده گرفته شده در باشگاه‌ها
بسیاری از بازیکنان پیج شباهت بسیاری به سرمربی این تیم دارند- دست‌کم گرفته شده، بدون هیاهو اما با پشتکار و شکیبایی‌ای که از سوی بسیاری نادیده گرفته شده است.
به طور مثال وِین هنسی را در نظر بگیرید، دروازه‌بانی 35 ساله که 9 مهار برابر اوکراین داشت- بیشترین تعداد شوت زده شده در چارچوب بدون رسیدن به گل در مسابقات انتخابی. او از دوم ژانویه بازی نکرده و توسط نیک پوپ، دروازه‌بان تیم ملی انگلیس، از ترکیب برنلی سقوط کرده کنار زده شد.
یا کی‌فر مور، مهاجم تنومند این تیم، تنها برای چهارمین بار از زمان سال نوی میلادی به میدان رفت. او نقش مهمی در هفته‌های اخیر ایفا کرده و گل صعود مستقیم بورنموث به لیگ برتر را به ثمر رسانده است.
وین هِنِسی با واکنش‌های تماشایی‌اش یکی از عوامل اصلی پیروزی ولز برابر اوکراین بود.
سوربا توماس، وینگر این تیم، 18 ماه پیش در دسته پنجم لیگ ملی برای بورهام وود بازی می‌کرد. در سوی دیگر این هرم فوتبال، اتان آمپادو، مدافع میانی، برای سومین بار از زمان حضورش در چلسی به صورت قرضی به باشگاهی دیگر فرستاده شد. در حالی که استعداد قابل توجه هری ویلسون هرگز باعث نشد که او بتواند راهش را به تیم اول لیورپول باز کند.
آرون رمزی که در سال‌های اخیر در یوونتوس و رنجرز به مشکل خورده با اژدهایی رو سینه‌ای بار دیگر احیا شد.
هوادارانی که فوتبال را به ورزش ملی جدید تبدیل کرده‌اند
پیج پس از پایان بازی به “بهترین هواداران در دنیای فوتبال” ادای احترام کرد. مخالفت با او پس از جام ملت‌های اروپای اخیر که با هیاهوی بسیار هواداران ولز که از کشوری به کشور دیگر سفر می‌کردند، همراه بود، دشوار است.
از نظر ورزشی، ولز به طور خاص در ورزش راگبی معروف است و تیم ملی این کشور بارها موفقیت‌های بسیاری را در این زمینه به دست آورده است. حالا تیم فوتبال آنها در حال انجام کاری مشابه است، میزان حمایت صورت گرفته از تیم پیج باعث شده که بسیاری در شهرت ولز به عنوان کشور راگبی تجدیدنظر کنند.
یک نظرسنجی در ماه گذشته نشان داد که 47 درصد شرکت کنندگان از فوتبال به عنوان ورزش محبوب‌شان نام بردند که دو درصد بیشتر از 45 درصدی بود که راگبی را انتخاب کردند.
بعد از 64 سال، سرانجام رویای هواداران ولز برای صعود به جام جهانی برآورده شد.
تغییرات فرهنگی‌ای نیز صورت گرفته است. فوتبال ولز پیش از این درگیری‌هایی با زبان ولزی داشت، چرا که چندین بازیکن قادر به خواندن سرود ملی الهام‌بخش این کشور نبودند، ” Hen Wlad Fy Nhadau”، (سرزمین پدران من).
آن روزها در کاردیف به گذشته‌ای دور فرستاد شد. تمامی بازیکنان این تیم پس از پایان بازی در کنار یان دافید، خواننده ولزی، شعر معروف او که ترجمه آن “ما هنوز اینجا هستیم” است را خواندند و نجات این زبان را جشن گرفتند.
اشک‌هایی که در هزاران جفت چشم دیده می‌شد، بیشتر از این که احساس مردم به فوتبال این کشور را نشان دهد، احساس آنها به ولز را نشان می‌داد.
ضربه روحی جام جهانی- درمان شد
البته که ناراحتی‌ها و دل‌شکستگی‌های بسیاری در مسیر 64 سال دوری از جام جهانی به وجود آمده است. پنالتی‌های جنجالی باعث شد که آنها موفق به حضور در جام‌های جهانی 1978 و 1986 نشوند اما اتفاق بدتری در راه بود.
در نوامبر 1993، ولز در آستانه صعود به جام جهانی 1994 آمریکا بود. صعود به این رقابت‌ها برای آنها ارزشمندتر هم بود چون انگلیس موفق به کسب سهمیه نشده بود.
پنالتی از دست رفته پل بودین در دیدار مقابل رومانی، مانع از رسیدن ولز به جام جهانی 1994 شد.
تمام چیزی که ولز نیاز داشت یک تساوی بود. بازی 1-1 مساوی بود که پل بودین، مدافع سوئیندن، در نیمه دوم پشت ضربه پنالتی‌ای قرار گرفت که حضور ولز در جام جهانی را قطعی می‌کرد. او هیچ یک از سه پنالتی قبلی‌اش برای ولز را از دست نداده بود.
این پنالتی چنان به شدت به تیرک دروازه برخورد کرد که پژواک آنها هنوز پس از 29 سال بدن فوتبال ولز را می‌لرزاند.
پس از خراب شدن این پنالتی بود که رومانی گل پیروزی‌اش در دقیقه 83 را به ثمر رساند و توانست به قیمت حذف ولز، راهی جام جهانی شود. این انتظار ادامه پیدا کرد.
توانایی صعودِ زیرکانه در تورنمنت‌ها
مانند دوستی قدیمی که هر از گاهی به شهر برمی‌گردد، ولز شاید حضور درخشان و مداومی نداشته باشد اما هر وقت که در تورنمنتی حضور دارد، تاثیرگذار است.
ولز اولین بازی‌اش در یورو 2016 را با پیروزی برابر اسلواکی آغاز کرد، چند ثانیه با تساوی معروف برابر انگلیس فاصله داشت و با قدرت از سد روسیه عبور کرد تا در صدر گروه B قرار بگیرد.
این اتفاق دستاورد خوبی به حساب می‌آمد اما کار آنها تمام نشده بود. ولز سپس در مرحله یک هشتم برابر ایرلند شمالی به پیروزی رسید؛ پیش از این که بلژیک جذاب تحت هدایت مارک ویلموتس که از حضور ادن هازارد، کوین دی‌بروین و روملو لوکاکو بهره می‌برد را شکست دهد.
گل تماشایی هال رابسون کانو در یورو 2016، ولز را به نیمه نهایی این رقابت‌ها رساند.
هیچ تیمی سد راه ولز نبود. هال رابسون کانو معروف‌ترین چرخش بعد از چرخش تاریخی کرویف را در این دیدار به نمایش گذاشت و ولز توانست بازگشتی رویایی از شکست 0-1 داشته و با نتیجه 1-3 برابر بلژیک پیروز شود.
سفر افسانه‌ای آنها در با شکست برابر پرتغال، قهرمان این رقابت‌ها، در نیمه نهایی به پایان رسید.
(برای کسانی که به چنین نشانه‌هایی باور دارند: مانند یورو 2016، ولز در قطر هم بار دیگر در گروه B در کنار انگلیس قرار گرفته و پیش از این نیز بیش از 50 سال بود که در یورو حضور نداشت.)
ساختن بر اساس طرح گری اسپید
گری اسپید، مهاجم سابق لیدز، نیوکاسل و اورتون، در شکست معروف برابر رومانی آن ضربه پنالتی را گرفت. او که رهبری الهام‌بخش به حساب می‌آمد توانست در طول 14 سال حضورش در تیم ملی 85 بازی برای کشورش انجام دهد.
او در دسامبر 2010 به عنوان سرمربی ولز جانشین جان توشاک شد و وظیفه او پایان دادن به دوری 52 ساله ولز از رقابت‌های مهم فوتبالی بود. او در 10 بازی ابتدایی روی نیمکت این تیم پنج پیروزی به دست آورد و این امید را ایجاد کرد که شب تیره فوتبال ولز به سحر رسیده است. اما فوتبال ولز به شکلی تراژیک هرگز شاهد به سرانجام رساندن این وظیفه از سوی او نبود. اسپید در نوامبر 2011 دست به خودکشی زد.
گری اسپید در سال 2011 و زمانی که مسئولیت هدایت تیم ملی ولز را برعهده داشت، دست به خودکشی زد.
کریس کولمن، جانشین او، در دهمین سالمرگ اسپید به اتلتیک گفت:” هیچ روزی نیست که حداقل یک بار به او فکر نکنم. من به خندیدن او فکر می‌کنم- آن لبخند بزرگ که همیشه با یک شوخی همراه بود.
اکثرا او را به عنوان پسری جوان در ولز به یاد می‌آورم، دفعه اولی که دیدار کردیم، موهای پرپشت او و احساس خوبی که در اطرافش جریان داشت. دل ما برایت تنگ شده است، مرد.”
این تیم ولز نیز او را به خاطر دارد- این به وضوح از حرفه‌گری‌ای، روحیه و شجاعتی که در تیم فعلی جریان دارد مشخص است.
***
با وجود تمام سادگی این مطلب، ولز بیشتر از یک ویژگی دارد، همانطور که بزرگتر از گرت بیل است.
آنها تیمی هستند که پدربزرگ و مادربزرگ‌های‌شان منتظر رسیدن این روز بودند. آنها تیمی متشکل از بازیکنان دست‌کم گرفته شده هستند که در جو تاثیرگذار و هیجان‌انگیز تیم ملی قدرت گرفتند. آنها تیمی هستند که نظر مردم به فوتبال را در کشورشان تغییر دادند.
کلمه Hiraeth یک واژه ولزی است که ترجمه آن به انگلیسی دشوار است اما می‌توان آن را به اشتیاقی شدید برای خانه معنی کرد.
فوتبال ولز اشتیاق سیری‌ناپذیر خودش برای رسیدن به این جایگاه را دارد. روز عیش و نوش و خوشحالی فرا رسیده است.