گزارش ویژه: چگونه می‌توان در نیمه‌نهایی یک تورنمنت بزرگ پیروز شد؟

هفت‌یک- بازیکنان انگلیس که در نیمه‌نهایی یورو 96 از آلمان شکست خوردند با حسرت زندگی می‌کنند، اما همچنین به نظر می‌رسد درک کرده‌اند که تلاش‌های آن‌ها در سراسر کشور حس خوش‌بینی به وجود آورده است. در حالی که بین کسانی که این حس و حال را ساختند، از این تورنمنت با علاقه بیشتری یاد می‌شود، اما بین چهره‌های مدرن‌تر که تجربه‌ مشابهی داشته‌اند، وضعیت متفاوت است.

منبعی نزدیک به یکی از اعضای ارشد تیم فعلی انگلیس، که هنوز هم زخم شکستی دیگر در نیمه‌نهایی سه سال پیش روسیه را با خود به همراه دارد، می‌گوید:” همیشه در کنفرانس‌های خبری و مصاحبه‌های تلویزیونی مطرح می‌شود، انگار که یک موفقیت بوده و می‌پرسند عملکردتان خوب نبود؟ از بسیاری جهات این یک موفقیت بود اما این افراد، آن‌ها فقط آن را یک حسرت بزرگ می‌دانند.”

با سپری شدن یک ساعت از بازی، انگلیس از کرواسی جلو بود اما بازی به وقت اضافه کشیده شد. همان منبع می‌گوید:” آنها احساس می کنند که برد در مشت‌شان بود و مرتکب اشتباه شدند، شاید چون هیچ وقت در این موقعیت نبوده‌اند. از بسیاری جهات آن‌ها را به جلو می‌برد؛ دل‌شان نمی‌خواهد دوباره آن حس را تجربه کنند.”

اگر انگلیس امشب دانمارک را شکست دهد، آن‌ها از سال 1966 در یک تورنمنت بزرگ به فینال می‌رسند (توضیح مترجم: این مطلب پیش از دیدار شب گذشته انگلیس-دانمارک نوشته شد) در واقع در طول 55 سال گذشته، انگلیس فقط چهار بار در چنین موقعیتی قرار داشته است: البته بین سال‌های 1996 و 2018، 22 سال فاصله بود، و قبل از جام جهانی 1990، آن‌ها در نیمه‌نهایی 1968 جام ملت‌های اروپا حضور داشتند که کمتر از آن صحبت شده است. در آن مسابقه، دراگان زاجیچ چهار دقیقه قبل از به صدا در آمدن سوت پایان بازی، یوگسلاوی را به مرحله بعد فرستاد.

از چهار تورنمنتی که بین سال‌های 1974 و 1980 برگزار می‌شد، فقط تنها یک تورنمنت مرحله نیمه‌نهایی حذفی داشت و انگلیس سال 1976 به این مرحله نرسید. علی رغم برتری این کشور در نقشه فوتبال دنیا، عملکرد انگلیس در هر دوره این مدت، از پنج کشور بزرگ دیگر اروپا ضعیف‌تر بود. در حالی که آلمان (یا آلمان غربی) در همین بازه زمانی به 15 نیمه نهایی رسیده، ایتالیا اکنون در 10 نیمه‌نهایی حضور داشته، در حالی که فرانسه در 9 و هلند در 8 نیمه‌نهایی شرکت کرده است. اسپانیا مانند انگلیس، عصر دیروز مقابل ایتالیا به پنجمین نیمه‌نهایی‌اش رسید اما آن‌ها مثل انگلیس هنوز پشت سر پرتغال با شش حضور در نیمه‌نهایی هستند. پس از امشب، روسیه با چهار حضور در نیمه‌نهایی پشت سر انگلیس خواهد بود، اگرچه سه بار با اتحاد جماهیر شوروی در این مرحله شرکت کرد. برخلاف انگلیس، دانمارک از سال 1966 برنده یک تورنمنت شده و از آن زمان، این سومین حضور دانمارکی‌ها در نیمه‌نهایی خواهد بود.

9 بار حضور در فینالِ آلمان را باید به آمار قبلی اضافه کنیم، بیشتر از هر کشور دیگری. با این وجود وقتی که آلمان شانس میزبانی را در مرحله حذفی داشت، مثل وضعیت انگلیس در بازی امشب، حضورشان در هر دو بار به حذف در نیمه‌نهایی ختم شد (یادتان باشد، این آمار جام جهانی 1974 را شامل نمی‌شود، در آن دوره قبل از فینال چندین مرحله گروهی وجود داشت). آن‌ها تنها نیستند. از میان 11 میزبانی که از سال 1966 جزو چهار تیم نهایی بودند، تنها 5 میزبان موفق به راهیابی به فینال شدند.

در جام جهانی 2006، آلمان در زمین خودش با دو گل در وقت‌های اضافه به ایتالیا باخت؛ تیمی که پر مرته‌ساکر در آن تیم حضور داشت. او به اتلتیک می‌گوید:” در اواخر تورنمنت، همه چیز دشوارتر می‌شود چون در مقابل تیم‌های بهتری بازی می‌کنید. مثل انگلیس [در یورو 2020]، آن‌ها قبلاً در دور حذفی شرکت کرده‌اند، می‌دانند که چگونه موقعیت را اداره کنند و چطور به حرکت ادامه دهند. شگفتی دیگری وجود ندارد. هر دو طرف بازی‌های زیادی داشته‌اند تا بتوانند همدیگر را از نزدیک مطالعه کنند. می‌دانند که چگونه بازی می‌کنید، چگونه حرکت می‌کنید و بالعکس. اما با هر بازی اعتقاد به توانایی خودتان بیشتر می‌شود.”

آلمانی‌ها که چهار سال قبل با شکست دادن کره میزبان به فینال جام‌جهانی رسیده بودند، در خانه مقابل ایتالیا شکست خوردند و از رسیدن به فینال جام‌جهانی 2006 بازماندند.

چهار سال قبل از آن، آلمان به لطف گل میشائیل بالاک در 15 دقیقه قبل از سوت پایان بازی با غلبه بر کره جنوبی به فینال رسید.

دتمار هامان، هافبک سابق لیورپول، درباره آن بازی می‌گوید:” کره جنوبی با نیرو گرفتن از هوادارانش، ایتالیا و اسپانیا را در مسیر رسیدن به نیمه‌نهایی حذف کرد و به پیشروی شگفت‌انگیزش ادامه می‌داد. بسیاری از مردم را متعجب کرده بودند و دور از انتظار همه ظاهر شدند. اما با این حال ما خوشحال بودیم که به جای روبرویی با ایتالیا یا اسپانیا، با کره بازی داریم. فرصت طلایی برای رسیدن به فینال بود، شبیه دانمارک که حالا بین انگلیس و فینال ایستاده است.

نکته مهم این است که بیش از اندازه فکر نکنید. بازی در مرحله نیمه نهایی واقعاً تفاوتی با بازی در یک‌هشتم یا یک‌چهارم نهایی ندارد، همه این بازی‌ها حذفی هستند. لحظه‌ای که با رویکردی متفاوت به آن نزدیک می‌شوید یا فکر می کنید که بازی خاصی است، اینجاست که با مشکل بزرگی روبرو می‌شوید. باید همان کارهایی را انجام دهید که در طول تورنمنت جواب داده و شما را تا این مرحله رسانده است.

آسوده‌خاطر، آرام و آماده آن چالش بودیم. نمی‌توانید بیش از حد هیجان‌زده شوید، باید بتوانید در زمین به هیچ چیز توجه نکنید و همه سروصداها را نادیده بگیرید، در غیر این صورت انرژی زیادی برای نگرانی هدر می‌دهید. نمی‌توانید به فکر تفاوت پیروزی و شکست باشید. باید در لحظه بمانید. جنبه ذهنی چنین موقعیتی کاملا عظیم است.

تقریباً در سئول کل ورزشگاه علیه ما بود اما از آن به عنوان انگیزه اضافی استفاده کردیم. بازیکنان بزرگی داشتیم که به شرایطی از این دست عادت داشتند و می‌توانستند جلوی آن را بگیرند. ژرار هولیه همیشه در لیورپول به ما می گفت: جمعیت تا حالا هیچ وقت گل نزده است.”

در عین حال مرته‌ساکر به همراه تیم آلمان در مجموع در سه نیمه نهایی شکست خورده است. در سال 2010 و 2012 ناامیدی بیشتری وجود داشت. اما دو بار هم برنده شدند، ابتدا در سال 2008 و سپس  سال 2014 که جام جهانی را بالای سر بردند.

مرته‌ساکر می‌گوید:” به گذشته نگاه می‌کنم، عوامل مختلف نقش مهمی دارند. مهم‌تر از هر چیز، تیم شما چقدر بالغ است؟ ما برای درس گرفتن از اشتباهات‌مان و بردن جام جهانی 2014، به چند موقعیت خطرناک نیاز داشتیم. در این سطح، بیشتر از برد از شکست می‌آموزید. به نظر می‌رسد انگلیس از تیم سال 2008 ما فراتر رفته است.

در سال 2014، آلمان برابر برزیل میزبان اندکی شانس کمتری داشت و این موضوع به آن‌ها کمک کرد:” فهمیدم که پیروزی در نیمه‌نهایی به این معنی است که نگذارید بازی خیلی در ذهن‌تان بزرگ شود. باید فشار و اهمیت بازی را نادیده بگیرید و بر روی چیزهایی که به شما انرژی می‌دهند، تمرکز کنید، نه این که از دستشان خلاص شوید. باید به عادی‌ترین شکل ممکن آماده شوید. همان شکلی تمرین می‌کنید، همان شکلی می‌خورید ، همان شکلی می‌خوابید. اصول را به خوبی انجام می‌دهید. هیچ جایی برای تفکر “من باید بهترین بازی زندگی‌ام را انجام دهم” وجود ندارد. فقط کارها را با اعتقاد راسخ انجام دهید. همان طور که قبلاً یک میلیون بار انجام‌شان دادید. هرکسی که بتواند این شکلی بازی کند، با تمرکز و بدون تأمل روی مسائل  گسترده‌تر، شانس زیادی برای پیروزی دارد.”

سال 2014 مرته‌ساکر بین دو نیمه وارد زمین شد چون آلمان 5-0 جلو بود. سامی خدیرا، با تجربه دو نیمه نهایی دیگر، در سال های 2010 و 2012، گل پنجم تیمش را در نیم ساعت اول بازی به ثمر رساند. خدیرا به اتلتیک می‌گوید:” نیمه نهایی تفاوت چندانی با بازی در یک‌هشتم نهایی یا یک‌چهارم نهایی ندارد. تفاوت در فشار روانی است، چیزهای بیشتری برای از دست دادن دارید، چون یک فینال نزدیک است. ممکن است از نظر عاطفی خود را تحت فشار بیشتری قرار دهید، اما این کار اشتباه است. بازی در فینال یا نیمه‌نهایی زیباست. به همین دلیل است که باید مثل هر بازی دیگری به آن نزدیک شوید، سعی نکنید کار خاصی انجام دهید. سال 2014 در برابر برزیل، ‌می‌خواستیم بر نقاط قوت خود تمرکز کنیم، نه روی انجام دادن یک کار غیر منتظره که برزیل را غافلگیر کند.”

***

نسبت برد ایتالیا در نیمه‌نهایی حتی از آلمان هم بهتر است، چون آن‌ها از ده بار حضور آخرشان، هشت بار به مرحله بعد رفته‌اند، از جمله برد دیشب‌شان مقابل اسپانیا در ضربات پنالتی. این کشور چنان استعدادی در بردن نیمه‌نهایی‌ها دارد که در نیمه‌نهایی جام ملت‌های اروپای 1968، بازی مقابل اتجاد جماهیر شوروی را با شیر یا خط برنده شدند.

با این حال مانند آلمان، ایتالیا هم باخت در نیمه نهایی در زمین خودش را تجربه کرده است. به دلیل تجربه ایتالیا در جام جهانی 1990، شباهت‌هایی با انگلیس دارند؛ در آن جام آمار دفاعی‌ ایتالیا قبل از نیمه‌نهایی با آرژانتین درخشان بود.

انگلیس هفت کلین‌شیت پیاپی داشته که پنج بارش در مسابقات جام ملت‌های اروپا بوده و بنابراین رکورد جدیدی در مسابقات ثبت کرده است، 31 سال پیش ایتالیا در ده بازی شکست نخورده بود. این آمار شامل تساوی دوستانه با آرژانتین (قهرمان جهان) و هلند (قهرمان اروپا) و همچنین انگلیس بود.

تا نیمه‌نهایی، ایتالیا تمام بازی‌های خود را در رم انجام داده بود، اما آن‌ها در ناپل به مصاف آرژانتین می‌رفتند؛ جایی که به دلیل حضور دیگو مارادونا جو متفاوت بود. مارادونا با درخشش خودش ناپولی را به دو قهرمانی در سری A در 1987 و 1990 رسانده بود. او از مردم شهر دومش می‌خواست که آرژانتین را به جای ایتالیا تشویق کنند؛ کشوری که همیشه به خاطر فقر و جرم، نگاه از بالا به پایین به ناپل داشته است.

آرژانتین پیش از این در مرحله گروهی در ناپل مقابل شوروی بازی کرده بود. در راه رسیدن به مرحله نیمه‌نهایی، آرژانتینی ها که در اتوبوس خود نشسته بودند متوجه کمی آشکار پرچم‌های ایتالیا از بالکن‌های آپارتمان شدند.

همانطور که یک تیم می‌تواند در نیمه نهایی برنده شود، تیم دیگر می‌تواند شکست بخورد. اگرچه فرم آن‌ها نسبت به آرژانتین بسیار بهتر بود، ایتالیا در ضربات پنالتی از مسابقه خارج شد و وقتی علتش را بررسی می‌کنیم عوامل زیادی را می‌بینیم؛ یکی از آن‌ها بر خلاف پیشنهاد خدیرا بود که می‌گفت تداوم بیشتر احتمال دارد تیم را جلو ببرد، نه شگفتی.

در کتاب عالی “جهان در حرکت” اثر سایمون هارت، سالواتوره اسکیلاچی، گلزن برتر جام، اظهار داشت که بزرگترین اشتباه را مربی تیم، آزلیو ویچینی، انجام داد. او از پیترو ویرکووود برای پوشش مارادونا استفاده نکرد. مدافع سمپدوریا هشت سال قبل جام جهانی را از آن خود کرده بود اما ویچینی در عوض از جوزپه برگومی و ریکاردو فری استفاده کرد که مسئولیت دنبال کردن مارادونا و کلودیو کانیجیا که گل مساوی را برای آرژانتین به ثمر ساند، را داشتند. برگومی می‌پرسد:” چگونه می‌خواهید تیمی را تغییر دهید که تا آن زمان خیلی خوب عمل کرده و گلی دریافت نکرده است؟”

مارادونا متوجه خطای ایتالیا در انتخاب‌هایش شد. او نمی‌توانست باور کند که جانلوکا ویالی به جای روبرتو باجو انتخاب شده و وقتی نام باجو را روی نیمکت دید- علی رغم عملکرد خیره‌کننده باجو- گفت که این تصمیم باعث شد آرژانتینی‌ها روحیه بگیرند. ویالی فصلی پر فراز و نشیب و پر از مصدومیت را پشت سر گذاشته و در مرحله گروهی یک پنالتی را مقابل امریکا از دست داده بود. بعد دچار یک مصدومیت دیگر شد- این بار در ناحیه ران پا. پزشکان ایتالیایی نمی‌توانستند چیزی ببینند اما ویالی اصرار داشت که مشکلی وجود دارد.

علی رغم نگرانی‌های ویالی، ویچینی او را دوباره وارد بازی کرد. هم‌بازی او در جلوی زمین آلدو سرنا بود که فکر می‌کرد ویچینی، ویالی و دروازه بان تیم والتر زنگا را رهبرانی بی‌بدیل می‌بیند. ویچینی در ادامه تصمیمات بحث‌برانگیز دیگری گرفت. کارلو آنچلوتی که آخرین بار در بازی افتتاحیه مقابل اتریش به میدان رفته بود، دوباره در ترکیب قرار داشت. ویچینی 17 دقیقه مانده به پایان بازی جوزپه جانینی را از زمین بیرون کشید، با این که او توانایی‌اش در پنالتی زدن را ثابت کرده بود که و شرکت در آن چالش دور از انتظار نبود.

گل کانیجیا به رکورد بسته ماندن دروازه ایتالیا در جام‌جهانی 1990 پایان داد و کمک کرد تا آرژانتین به دیدار فینال برسد.

قبل از گل کانیجیا، زنگا 517 دقیقه مقابل هیچ بازیکنی تسلیم نشده بود و هنوز رکورد جام جهانی را در دست دارد. به خاطر کلین‌شیت‌های قبلی، برای بعضی از بازیکنان ایتالیا دریافت گل شوکه‌کننده‌تر بود. این شاید هشداری برای انگلیس باشد. سرنا که اعتقاد داشت آرژانتینی‌ها از محدودیت‌های خود آگاه بودند و همین نشان می‌دهد که چرا رساندن تیم‌شان به ضربات پنالتی برایشان آسان‌تر بود، گفت:” دریافت گل به اعتماد به نفس ما ضربه زد. این همان چیزی است که روی آن حساب می‌کردند.”

اگرچه سرمربی تیم کارلوس بیلاردو این حرف را رد کرد، اما تنها سه روز قبل، آرژانتین یوگسلاوی را با همین روش حذف کرد. این اولین تجربه چنین تنشی در ایتالیا بود. اگر بیلاردو میزان فشار ایتالیایی‌ها را در این شرایط محاسبه کرده بود، واقعاً کار هوشمندانه‌ای انجام داده بود. آرژانتین تیم میهمان بود اما جو داخل استادیوم به نفع آن‌ها بود. ویالی در کتاب خودش “شغل ایتالیایی” آن را با بازی کردن در “زیر آب” مقایسه می‌کند. ایتالیا در خاک خودش بود اما احساس می‌کرد بازی در ورزشگاه بی‌طرف برگزار می‌شود. به گفته ویالی، هواداران به خاطر گل اول اسکیلاچی خوشحال شدند، اما نه طوری که بگوییم “ورزشگاه منفجر شده است”.

وقتی نوبت به ضربات پنالتی رسید، حتی اسکیلاچی، گلزن برتر مسابقات هم نمی‌خواست پنالتی بزند چون اعتماد به نفسش پایین و خسته بود. سرنا پنجمین پنالتی‌زن ایتالیایی بود و بعد از این که ویچینی به او گفت که در پیدا کردن پنالتی‌زن مشکل دارد، به او هشدار داد که شخص دیگری را پیدا کند.

ضربه سرنا را سرجیو گوی‌کوچه‌آ مهار کرد. این دروازه‌بان توضیح داد که چطور حال و هوای ورزشگاه، آرژانتین را به ایتالیا ترجیح می‌داد:”هرچه بازی بیشتر ادامه می‌یافت، آن‌ها بیشتر احساس فشار می‌کردند چون برنده نبودند؛ و از آن جا که بازنده نبودیم، در حال رشد بودیم، بنابراین تاثیر معکوس (میزبانی) را دیدیم.”

قبل از شروع ضربات پنالتی، گوی‌کوچه‌آ می‌توانست چهره بازیکنان ایتالیا را ببیند:”آن‌ها چیزی برای از دست دادن داشتند، و ما شانس برنده شدن چیزی را داشتیم” یا بهتر بگوییم، “آنها مسئولیت برنده شدن را داشتند. ما نداشتیم.”

قبل از پیروزی در ضربات پنالتی برابر یوگسلاوی، گوی‌کوچه‌آ در زمین ادرار کرده بود. این بازی در گرمای 35 درجه انجام شده بود و او آب زیادی نوشیده بود. او خرافاتی بود و همین امر باعث شد تا این کار را بار دیگر در ناپل انجام دهد، جایی که هیچ دوربینی تصویرش را نگیرد. برای حذف ایتالیا، آرژانتین همه چیزش را گذاشته بود و همین باعث محرومیت سه بازیکن آن‌ها در فینال بازی‌ها مقابل آلمان غربی شد. بیلاردو هرگز نمی‌توانست بفهمد که چرا ایتالیا 31 خطا مرتکب شده و فقط یک کارت زرد دریافت کرده است.

برای مارادونا این وضعیت چیزی را نشان می‌داد که کشورش در برابرش قرار گرفته بود، و در زندگی‌نامه خودش نوشت:” ما، گروه متفاوت‌ها، مجروحین، تحت تعقیب‌ها، به فینال رسیدیم.”

***

از بین تمام کشورهای اروپایی که از سال 1966 چهار بار یا بیشتر در مرحله نیمه‌نهایی بازی کرده‌اند، انگلیس بدون پیروزی طبیعتا بدترین رکورد را دارد. در حالی که پرتغال از شش بار حضور دو برد به دست آورده، هلند از هشت بار حضورش همین تعداد پیروزی داشته است.

هر دو این کشورها میزبان مسابقات قهرمانی اروپا بوده‌اند. در حالی که پرتغال سال 2004 به فینال راه یافت، هلند چهار سال قبل از آن مقابل ایتالیا در نیمه‌نهایی به ضربات پنالتی رفت. عملکرد و نتایج هلند شباهت زیادی به انگلیس در این تورنمنت دارد. در حالی که انگلیس هفته گذشته آلمان را حذف کرد، هلند فرانسه را شکست داد (توضیح مترجم: در مرحله گروهی با نتیجه 3-2). انگلیس اوکراین را شکست داد و هلند نیز با یوگسلاوی همین کار را کرد. مانند انگلیس، اوضاع برای هلند خیلی خوب پیش رفته بود تا این که در 120 دقیقه دو پنالتی را هدر دادند و در ضربات پنالتی بعدش از چهار پنالتی اول سه ضربه را از دست دادند. کارت قرمز جانلوکا زامبروتا برای ایتالیا بعد از 34 دقیقه باعث تغییر روحیه و همچنین انتظارات در ورزشگاه آمستردام آرنا شد و همان طور که ادوین فن‌در سار، دروازه‌بان هلند بعدا گفت:” این اخراج با ذهن ما بازی کرد.”

در آن موقعیت، هلند آماده نبود تا از مزایایی که پیش پای‌شان قرار گرفته بود، استفاده کند. تاکنون انگلیس بدون هیچ مشکل به‌خصوصی که مسیرش را عوض کند، پیش آمده است. مرته‌ساکر تصدیق می‌کند که آماده شدن برای اتفاقات غیرمنتظره ممکن نیست اما مهم است که بپذیریم به ندرت تیمی با چنین آرامشی به فینال می‌رسد.

او می‌گوید:” دانمارکی‌ها پس از اتفاقاتی که برای با کریستین اریکسن افتاد، انرژی زیادی خواهند داشت و بازیکنان گرت ساوت‌گیت از این موضوع آگاه خواهند بود. ومبلی عامل جالبی خواهد بود. برتری خانگی نقش مهمی دارد، اما برای انگلیس، بازی در ومبلی برای پنجمین بار در این مسابقات تقریباً طبیعی خواهد بود. برای دانمارک، این ورزشگاه موقعیت بزرگی خواهد بود. به یاد دارم وقتی تاتنهام بازی‌های خانگی‌اش را در ومبلی انجام می‌داد، تیم‌ها بارها به آن جا می‌رفتند و عملکردشان بهبود پیدا کرد، چون به آن‌ها حس خاصی می‌داد.”

در نیمه‌نهایی یورو 1996، آلن شیرر خیلی زود انگلیس را پیش انداخت اما در نهایت این آلمان بود که در ضربات پنالتی به پیروزی رسید.

آخرین باری که انگلیس در ومبلی در بازی نیمه‌نهایی شرکت کرد، آلن شیرر گل اول انگلیس را به ثمر رساند و بعد در ضربات پنالتی گل زد اما انگلیس بازی را به آلمان باخت. در یورو 96، انگلیس مقابل سوئیس بازی کرد، کمی خوش شانس بودند که اسکاتلند را شکست دادند و مقابل هلند نیز فوق‌العاده بودند. آن‌ها سپس خوش‌شانس بودند که توانستند اسپانیا را پشت سر بگذارند و در شکست مقابل آلمان بدشانسی آوردند. عملکرد آن‌ها در این تابستان به این شکل بوده است: خوب (کرواسی)، بد (اسکاتلند)، خوب (جمهوری چک)، بالاخره بسیار دلگرم‌کننده (آلمان) و خدایا باید بازی را ببرند (اوکراین). انگلیس با کارت قرمز یا محرومیت روبرو نبوده و تیم‌های مقابل‌شان هیچ کدام ده نفره نشده‌اند. در هیچ یک از بازی‌های آن‌ها پنالتی در کار نبوده و جدا از مقررات کرونا که باعث غیبت بازیکنان می‌شود، از زمان شروع تورنمنت به خاطر مصدومیت در انتخاب بازیکن دچار مشکل نشده‌اند.

شیرر به اتلتیک می‌گوید:” بازی اسکاتلند دشوار بود و لحظات سختی برای انگلیس به وجود آمد، اما آیا آن‌ها مجبور بودند در یک مسابقه دوره سختی را پشت سر بگذارند؟ سوال خوبی است. آن‌ها حتی یک گل هم عقب نیفتاده‌اند یا مصدومیت مهم یا بازیکن اخراجی نداشته‌اند. بله، آن‌ها با دردسر وضعیت میسون مونت و بن چیلول روبرو شدند که باید خودشان را قرنطینه می‌کردند، اما این مشکل خارج از زمین بود. آیا آن‌ها به اندازه کافی تجربه مبارزه دارند؟ آیا آن‌ها به اندازه کافی آزمایش شده‌اند؟ در برهه‌ای از زمان، فکر می‌کنم برندگان یک تورنمنت به این‌ها می‌رسند، چه در وقت اضافی باشد یا پنالتی یا هر دو، هرچند که اگر همه چیز از این جا به بعد به میل ما پیش برود، من قطعا شکایتی ندارم. تیم انگلیسِ من مجبور شد در سال 1996 اسپانیا را در ضربات پنالتی از پیش رو بردارد، گرچه در بازی بعد همین ضربات کار ما را تمام کرد. تا رسیدن به مرحله نیمه نهایی، تیم‌ها و ترکیب‌شان معمولاً در مرحله‌ای تحت این فشار قرار می‌گیرند. این موقعیت می‌تواند شما را در جایگاه خوبی قرار دهد.”

شیرر می‌گوید:” البته دانمارک یکی از بزرگترین آزمون‌هایی را که می توانستید تصور کنید پشت سر گذاشته و من فکر می‌کنم این یک نیمه‌نهایی بسیار خطرناک است. آلمان خطرناک بود و اگر توماس مولر آن موقعیت جدی را گل می‌کرد، نتیجه بازی می‌توانست متفاوت باشد. در بازی با اوکراین، کاملاً مطمئن بودم که پیروز می‌شویم و خوب هم پیروز می شویم و موفق هم شدیم. باعث شدیم که آن‌ها واقعاً تیم متوسطی به نظر برسند.

من فکر می‌کنم دانمارک از نظر جسمی و روحی تیم واقعاً سختی خواهد بود. این نکته دیگر در مورد نیمه‌نهایی است. برای رسیدن به آن جا نتیجه بسیار بزرگی لازم است و انگلیس برای به دست آوردن آن، عملکرد خیلی خوبی به نمایش گذاشت. آن‌ها باید به عقب برگردند، تدارکات را مدیریت کنند، شنبه شب گذشته نخوابیده‌اند و بعد از آن باید دوباره همه این‌ها را تجربه کنند. آن جاست که جنبه ذهنی وارد می‌شود. این همان جنبه‌ای است که این آزمون را به اندازه بازی با آلمان بزرگ می‌کند. و دانمارک از همه نظر تیم خوبی است. این که بگوییم بعد از اتفاقی که برای اریکسن افتاد، آنها با تمام وجود بازی می‌کنند، بی‌احترامی بزرگی به آن‌هاست و بسیار اشتباه است. این طور نیست. آن‌ها تیم خوبی هستند، بازیکنان مناسبی دارند و نتایج قابل توجهی نیز به دست آورده‌اند، با در نظر گرفتن این که دو بازی اول را در شرایطی بسیار سخت واگذار کردند. بدیهی است که تیم سرسختی هستند، با نیروی محرکه‌ای که آن‌ها را جلو می‌برد که می‌تواند خطرساز باشد و باید هشدار بزرگی باشد برای انگلیس.”

فردی بوبیچ شماره 9 آلمان در یورو 96 بود اما او از روی نیمکت خروج شیرر و انگلیس از رقابت را تماشا کرد. او فکر می‌کند این بار اوضاع متفاوت است.

او به اتلتیک گفت:” کاملاً مطمئن هستم که انگلیس در نیمه نهایی برنده خواهد شد.” استدلال او ساده است:”آن‌ها گل نمی‌خورند.” بوبیچ معتقد است که اگر بازی به پنالتی بکشد، دانمارک شانس بیشتری دارد اما اگر انگلیس با حمایت تماشاگرانش “اعتقاد و اراده کاملش را نشان دهد”، کار به آن جا نخواهد کشید. او می‌گوید:” همه این‌ها را خواهند داشت – و همچنین قدرت حرکت رو به جلو. و هری کین دوباره گل می‌زند …”