روایتی از کشف جود بلینگام؛ پسری که برای ستاره شدن عجله دارد

هفت‌یک- اولین کاری که جود بلینگام انجام داد، نوشتن همه چیز بود. او حس انتظارش را توصیف کرد. لحظه ورود به سنت جورج پارک، هیجان دیدن پیراهن تیم انگلیس که خیلی تمیز و مرتب جلویش قرار داشت و رضایتی که به خاطر اولین حضورش در تیم حس می‌کرد.

4 سال پیش بازیکن 13 ساله آکادمی بیرمنگام دفتر “خاطرات بچه‌ای مدرسه‌ای فوتبالیست اهل انگلیس” را که برای مدرسه ابتدایی‌اش در اِجباستون نوشته شده بود، امضا کرد، با آرزوی این که بعد از مسابقه در برابر ترکیه باز هم فرصت بازی پیدا کند:” امیدوارم این بازی‌ها اولین و آخرین بازی‌هایم نباشند.”

حالا در مقایسه با آن زمان، حضورش در لیست 26 نفره گرت ساوت‌گیت برای مسابقات قهرمانی اروپا نشان می‌دهد که او چه پیشرفتی کرده است. او سال گذشته هم از بیرمنگام به بروسیا دورتموند رفت. و با وجود همه این‌ها، پیشرفت این پسر 17 ساله مسئِله‌ای غیرعادی نیست. در عوض، مسابقاتی که در تابستان برگزار می‌شود، فقط روند منطقی وضعیت فوتبالی‌اش را نشان می‌دهد که از مدت‌ها قبل با بلوغ، تمرکز و انگیزه برای رسیدن به آن برنامه‌ریزی کرده بود.

در تیم بیرمنگام به استعداد پرشوری تبدیل شده بود که مربی تیم جوانانش را به چالش می‌کشید تا جلسات تمرینی بهتری برگزار کند. وقتی به خاطر سنش نمی‌گذاشتند پیشرفت کند، ناامید می‌شد. او شخصیت عجولی ندارد اما می‌داند می‌خواهد وارد چه راهی شود.

مایکل دادز، مربی آکادمی بیرمنگام، رابطه نزدیکی با بلینگام دارد. او زمانی که در هفت سالگی وارد باشگاه شد خوب می‌پرید، اما مهارت‌های فوتبالی منحصر به فردی نداشت. دادز به او کمک کرد تا رشد کند و به یکی از موفق‌ترین بازیکنان دنیا تبدیل شود.

دادز می‌گوید:” چیزی که خیلی سریع در مورد جود فهمیدم این است که هوش هیجانی خیلی بالایی دارد. در برابر او نمی‌توانید مرتکب اشتباه شوید یا از حرف زدن فرار کنید. اگر قرار بود حرف‌های ناخوشایندی گفته شود، می‌خواست که این حرف‌ها را بشنود چون طرفدار شفافیت بود و می‌خواست اطلاعات لازم را داشته باشد.

همیشه به کارکنان باشگاه می‌گفتم هر چه به او می‌گویید، باید درست باشد چون دست‌تان را می‌خواند. اگر بزرگ‌ترها به او دروغ می‌گفتند، می‌توانست متوجه شود. وقتی جلسه تمرینی‌ام بد بود، صریحاً می‌گفت. همیشه دوست داشت در هر جلسه تمرینی و در هر بازی بهتر و بهتر باشد. این برداشت را داشتم که نتوانسته‌ام او را به خوبی به چالش بکشم.

بلینگام در اولین فصل حضورش در دورتموند با این تیم قهرمان DFB پوکال شد.

اخیراً با یک مجله آلمانی مصاحبه کردم و آن‌ها گفتند که جود من را مثل مرشدش می‌بیند. به آن‌ها گفتم خنده‌دار است چون او مرشد من است. بیشتر از آن که من چیزی به او یاد بدهم، از او آموختم. به من یاد داد که به خاطر غرور چشمانم را روی عملکردم نبندم.

یک دوره ای با من صحبت نمی‌کرد. من قبلا جلسات تمرین سبک و سنگین برگزار می‌کردم و همیشه جود را در تمرینات سبک شرکت می‌دادم. در یک جلسه تمرینی به عمد سعی کردم او را کمی تحریک کنم.

می‌گفت خطا شده و من به بازی ادامه می‌دادم. بعد از آن جلسه، به پدر و مادرش گفت:” من دادزی را دوست ندارم. دلم نمی‌خواهد به باشگاه فوتبال برگردم.” مادرش [دنیس] و پدرش [مارک] که شایسته احترام زیادی هستند به او گفتند:” نه، اصلا. اوضاع خوب است.” در واقع دو ماه با من صحبت نکرد. بنابراین مجبور شدیم با حرف زدن درباره این موضوع حلش کنیم.”

دادز بازی‌هایی را به یاد می‌آورد که عملکرد بلینگام در آن‌ها خارق‌العاده بوده است. پدر او مهاجم گلزنی بود که در سطح غیرحرفه‌ای فوتبال بازی می‌کرد و برادرش جوب که 15 سال دارد، برای آکادمی بیرمنگام بازی می‌کند.

در نووامبر 2018 در فینال جام بلیدز برای تیم زیر 16 ساله‌ها بازی کرد. در نیمه دوم در عرض 22 دقیقه چهار گل به ثمر رساند تا بیرمنگام با نتیجه 4-8 لیورپول را شکست دهد. قبل از آن او برای تیم زیر 15 ساله‌های بیرمنگام بازی کرد که در یک بازی با نتیجه 4-0 منچستر یونایتد را شکست دادند. بلینگام دو گل زد، دو پاس گل داد و اخراج شد.

دادز می‌گوید:” او در آن بازی آن قدر خوب بازی کرد که در واقع کار را برای ما راحت کرد. چون استانداردهایش خیلی بالاست، آن قدر عصبانی شد. ما 4-0 پیروز می‌شدیم و او می‌خواست 8-0 پیروز شود.”

با این حال این اتفاق به طور خاص باز هم تکرار می‌شود. پیشرفت چشمگیر بلینگام به حضور او در پیش‌فصل تیم اول منجر شد. هیچ وقت از زمین تمرین دور نمی‌شد و در روزهایی که مدرسه نداشت، تمرین می‌کرد، اما اشتهایش برای پیشرفت سیری‌ناپذیر بود. دادز با خنده تعریف می‌کند:” دنبال من می‌گشت و من فکر کردم که می‌خواهد من را کتک بزند. با عصبانیت زیادی صحبت می‌کرد. گفت:” باید با شما صحبت کنم.” از شنیدن این جملات خسته شده بود:” صبور باش جود. فقط 16 سال داری. صبر داشته باش.” ذهنیت او این بود:” من می‌خواهم بازی کنم، سنم را فراموش کن، بهم فرصتی بده و نشانت خواهم داد که می‌توانم بازی کنم.” باشگاه می‌خواست کمی از او مراقبت کند چون به تازگی مدرسه را رها کرده بود. او می‌خواست در همه دقایق بازی‌ها حاضر باشد.

بازی‌های خوب بلینگام در این فصل ساوت‌گیت را متقاعد کرد تا او را در فهرست تیمش برای یورو 2020 قرار بدهد.

تمام سرخوردگی‌هایش را سر من خالی کرد و گفت که سنش را بهانه می‌کنند تا به او بازی ندهند. به یاد دارم که گفتم:” آرام باش” جواب داد:” نه ، من از شنیدن این حرف‌ها خیلی خسته شده‌ام. نمی‌خواهم این حرف‌ها را بشنوم. براساس توانایی و عملکردم من را قضاوت کن.” خیلی طول نکشید تا بیرمنگام و مربی وقتش، پپ کلوتت اسپانیایی، دقیقا همین کار را انجام دهند.

لی کمپ، بازیکن 36 ساله که از سال 2018 تا 2020 در دروازه بیرمنگام حضور داشت، در طول 20 سال دوران بازی‌اش بارها و بارها شنیده بود که استعداد فوق‌العاده جدیدی از تیم‌های پایه دارد به تیم اصلی می‌آید؛ آن قدر که تعدادش از دستش در رفته است.

او به خاطر می‌آورد که در تابستان سال 2019 بلینگام از نظر فیزیکی تبدیل به “آدم دیگری” شده بود و استفاده نکردن از او دیگر توجیهی نداشت.

کَمپ که فصل گذشته در سوئیندون تاون بازی کرده، می‌گوید:” همان حرف‌های قدیمی را می‌شنوی اما وقتی با چشمان خودت می بینی، یک قدم عقب به عقب برمی‌داری و با خودت می‌گویی:” بله، این پسر یک استعداد واقعی است.” از همان لحظه اول می‌توانستی استعدادش را ببینی.

لمس توپش زیبا بود. طوری که حرکت می‌کرد، توپ را می‌گرفت، می‌توانست با توپ فرار کند و دوپا هم بود. این کارها برایش خیلی راحت بود. ضمن احترام زیاد نسبت به بازیکنانی که با آن‌ها بازی کرده‌ام و خودم را هم جزء این گروه می‌دانم، ما در آن سطح نیستیم و هرگز به سطحی که او در 16 سالگی داشت، نمی‌رسیم.

حرکاتش، طوری که کارها را انجام می‌دهد و می‌بیند، توپ را به گردش درمی‌آورد و پاس می‌دهد و با آن فرار می‌کند. شبیه راه رفتن من و شما بود. به همین سادگی. در سطح بالاتری قرار داشت.”

حضور استعدادیاب‌هایی از هلند، پرتغال و آلمان در تمرینات جوانان بیرمنگام عجیب نبود؛ آنها به خصوص دنبال یک نفر بودند. اما وقتی علاقه تیم‌های دیگر از جمله دورتموند و منچستریونایتد به او شدت گرفت، رفتار بلینگام سطح دیگری از شخصیتش را نشان داد. رویکرد او نسبت به باشگاه تغییر کرد؛ البته نه به شکلی که آسیب‌زا باشد.

چگونه دورتموند یکی از جذاب‌ترین استعداد‌های اروپا را از چنگ منچستریونایتد خارج کرد

هفت‌یک– بسیاری آن زمان از این موضوع باخبر نبودند اما بزرگ‌ترین پیروزی بروسیا دورتموند در فصل جاری، در 16 می 2020 به دست آمد. آنها در اولین بازی‌شان پس از شروع دوباره بوندس‌لیگا، شالکه 04، رقیب همشهری‌شان را شکست دادند اما شاید مهم‌تر از آن این بود که در رقابت بر سر یکی از پرطرفدارترین […]

کمپ می‌گوید:” تنها چیزی که در آن زمان عوض شد، و بابت این تغییر باید او را ستایش کرد، این بود که سطح عملکردش بهتر شد و بلوغش را نشان داد. در آن زمان با آن همه حواس‌پرتی که وجود داشت به سادگی می‌توانست از فوتبال دور شود اما فکر می‌کنم دقیقا عکسش را انجام داد. جدیتش بیشتر شد و به پیشرفت ادامه داد.”

منچستریونایتد به زمین تمرین‌شان آمد و حتی ملاقاتی با سر الکس فرگوسن ترتیب داد اما مسیری که دورتموند می‌توانست برایش هموار کند به این معنی بود که او می‌تواند با قراردادی به ارزش 30.4 میلیون پوندی به این تیم ‌بپیوندد. آن‌ها می‌دانند که یک الماس در اختیار دارند.

در دورتموند هم شماره 22 را بر تن می‌کند. زمانی که این شماره را در بیرمنگام می‌پوشید دادز برایش توضیح می‌داد که تطبیق‌پذیری یعنی نباید خودش را در پستی خاص تعریف کند. می‌تواند هافبک دفاعی، یک هافبک تهاجمی و بازیکن پست 10 باشد.

بلینگام 46 بار در دورتموند به میدان رفته، قهرمان جام حذفی فوتبال آلمان شده و به تیمش کمک کرده تا فصل آینده به لیگ قهرمانان برسد. برنامه این بود که بعد از تعطیلات زمستانی کم کم او را در تیم جا بیندازند اما در عمل این کار غیر ممکن بود چون این نوجوان 17 ساله با مشاوره گرفتن از بازیکنان باتجربه‌ و قدیمی‌تر تیم مثل متس هوملس همه را تحت تاثیر خود قرار داد. به علاوه، دورتموند پیش‌بینی کرده بود که به بلینگام کمک می‌کند تا طی دو سال به یک بازیکن بین‌المللی کامل تبدیل شود. اما این روند فقط چند ماه طول کشید.

میشائیل زورک، مدیر ورزشی دورتموند، در مصاحبه‌ای گفته بود:” دیدن فوتبال بازی کردن جود لذت‌بخش است. او یک پسر 17 ساله عادی نیست. مثل یک بزرگسال فوتبال بازی می کند؛ مثل کسی که سال‌هاست در بوندس‌لیگا حضور داشته است.

جود از انتظارات ما فراتر رفته است. می‌دانستیم بازیکن بسیار خوبی خواهیم گرفت، اما هیچ کس انتظار نداشت که او در اولین فصل بازی‌های زیادی انجام دهد. دیدن او در زمین خوشحال‌کننده است. جود معمولاً یک هافبک کلاسیک باکس‌تو‌باکس است و می‌توانید او را در همه جای زمین پیدا کنید. از نظر جسمی بازیکن قدرتمندی است و بیشتر جنگ‌های دونفره را می‌برد. جود یک گل بسیار مهم به منچسترسیتی زد و در بوندس‌لیگا هم  گلزنی‌هایش را شروع کرده است. من مطمئن هستم که گل‌های زیادی برای ما به ثمر می‌رساند.”

علاوه بر نمایش‌های داخل زمین، رفتار بلینگام آخر از زمین هم به اندازه‌ای پخته است که خیلی‌ها نمی‌توانند تصور کنند او تنها 17 سال دارد.

دورتموند چنان تحت تأثیر عملکرد او قرار گرفته که می‌خواهد قرارداد بلینگام را تمدید کند. منابعی در آلمان معتقدند که دستمزد او را از 2.5 میلیون یورو به 5 میلیون یورو در سال افزایش می‌دهند.

این مبالغ به راحتی می‌توانند روی ذهن یک بازیکن جوان تاثیر بگذارند. اما به نظر می‌رسد در مورد او عکس این مطلب درست است. بلینگام که با آدیداس هم قرارداد دارد، در حساب‌های شبکه‌های اجتماعی‌اش برای ساختن مدرسه در شهر مومباسای کنیا از سازمان Mustard Seed Project حمایت می‌کند.

همان طور که زورک اشاره کرد مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا و بازی با منچسترسیتی یک نقطه عطف برای دورتموند و البته ساوتگیت است. اگرچه بلینگام در سه بار حضورش فقط 152 دقیقه برای تیم ملی به میدان رفته است، اما همه در کمپ تحت تاثیر رفتارش قرار گرفته‌اند. هم‌تیمی‌هایش از عملکرد او در تمرینات شگفت‌زده‌اند و قدرت بدنی و تسلط او توجهات را جلب کرده است. خلاصه‌ای که ساوت‌گیت از این هفته نوشت، یک کلمه بود:” شگفت‌انگیز”.

با این وجود، دیدن توانایی این بازیکن تازه‌کار برابر سیتی بود که تاثیر زیادی روی تیم ملی گذاشت و بیش ازپیش نشان داد که او آماده است. گواردیولا به شوخی گفته بود که بلینگام در مورد سنش دروغ می‌گوید.

دادز به یاد می‌آورد که وقتی بلینگام برای اولین بار به تیم جوانان انگلیس دعوت شد، با نگرش “نشان‌تان خواهم داد” به تیم رفت و در کنار بازیکنانی از منچسترسیتی، چلسی و آرسنال قرار گرفت. او می‌خواست نشان دهد که حضور در برنامه تیم بیرمنگام به جای حضور در آکادمی تیم‌های برتر، مانعی برای پیشرفت نیست.

کارکنان اتحادیه فوتبال انگلیس او را جذاب و بلند پرواز توصیف می‌کردند. ریچی کایل مربی اصلی “بازیِ بدون توپ” بود و روی عملکرد بازیکنان در زمان نداشتن مالکیت توپ کار می‌کرد. او می‌گوید که فقط هوش موقعیتی و تاکتیکی او نبود که باعث می‌شد هم‌دوره‌ای‌هایش از او عقب بمانند.

بلینگام در اولین بازی انگلیس در یورو 2020 مقابل کرواسی در 10 دقیقه پایانی به زمین رفت.

کایل که قبلا کمک مربی تیم ملی کانادا بود و به تازگی در تیم زنان فارست گرین راورز کمک مربی شده، می‌گوید:” او بلوغ منحصر به فردی داشت که وقتی در جمع صحبت می‌کرد خودش را نشان می‌داد.

در کلاس وقتی داشتیم بازی را مرور می‌کردیم، او با اطمینان می‌گفت که چه چیزهایی را باید بهتر کنیم و اطلاعاتش از بازی عالی بود. هر زمان کار تاکتیکی انجام می‌دادیم، در مورد سیستم‌ها و سبک بازی صحبت می کردیم، او سریع متوجه مساله می‌شد. یکی از کارهایی که می‌خواستیم انجام دهیم این بود که بازیکنان مسئول یادگیری خودشان باشند و جود این کار را انجام داد.

آن قدر از نظر جسمانی قوی است که می‌تواند تک تک چمن‌های زمین را پوشش دهد. گاهی اوقات می‌خواستیم او را یک مقدار مهار کنیم، کمی از اطلاعات موقعیتی بازی‌اش کم می‌کردیم، این که اگر ضد حمله خوردیم در کجای زمین باشد. اما از ما می‌پرسید:” اگر این اتفاق بیفتد چی؟” همیشه از بهتر شدن استقبال می‌کرد. او پسر خاصی است و خیلی با کسانی مثل او روبرو نمی‌شوید. او [در یورو] جایگاهش را پیدا می‌کند و شرایط را تحت کنترل خواهد گرفت.”

سابقه کوتاه بازی او تا به امروز نشان می‌دهد که می‌تواند این کار را انجام دهد.