پیتر پکاریک: آقای قابل اعتماد اسلواکی به دنبال پایان خوش
هفت‌یک- در دسامبر 2006 و در سن 20 سالگی، بازی در استادیوم مملو از تماشاگر در بوندس‌لیگا و حضور در تورنمنت‌های بزرگ بین‌المللی در تیم ملی اسلواکی برای پیتر پکاریک تصوری دور از دسترس به نظر می‌رسید.
بازیکن جوان باشگاه فوتبال ژیلینا برای اولین بار در بازی برابر تیم ملی امارات مقابل چشمان 1000 تماشاگر در ابوظبی به میدان رفت و تیمش این بازی را با نتیجه 1-2 برد. اسلواکی در دوره گذار قرار داشت. یک سال پس از حذف در مرحله پلی‌آف جام جهانی با باخت سنگین 5-1 مقابل اسپانیا، اسلواکی نسل فوتبالی خود را تغییر داد.
یان کوچیان، سرمربی جدید تیم ملی اسلواکی، مسئولیت این تغییر نسل را برعهده گرفت. بعد از یک شروع ناموفق در مرحله مقدماتی یورو 2008، سرمربی سابق چک‌سلواکی که در آلمان هم بازی کرده بود، حالا باید یک تیم جدید می‌ساخت.
در بسیاری از بازی‌ها او با بازی‌اش حریفان را غافلگیر می‌کرد. می‌توان در بازی اسلواکی در ابوظبی این موضوع را دید: بعضی از بازیکنان دیگر اصلا برای تیم ملی بازی نکردند. البته پکاریک باز هم برای تیم ملی به میدان رفته است. او تاکنون 99 بازی ملی انجام داده و تنها دو سال و نیم پس از بازی در آن دیدار فراموش نشدنی مقابل امارات، همراه با وولفسبورگ قهرمان بوندس‌لیگا شد.
کوچیان در این باره می‌گوید:” آن‌ها این وظیفه را به من محول کردند: که تیم ملی را از نو بسازم. مردم صبور بودند، خیلی به نتایج اهمیت نمی دادیم. نمی‌توانید در یک بازی تغییر نسل ایجاد کنید، یا همه را یک باره از رختکن بیرون بیاندازید.” او به بسیاری از لیدرهای آینده تیم اسلواکی فرصت بازی داد؛ پکاریک، آدام نِمِچ، توماس هوبوکان و البته مارِک همشیک که راه را برای موفقیت اسلواکی در این دهه هموار کرد.
پکاریک یکی از ستاره‌های تیم وولفسبورگی بود که در سال 2009 قهرمانی بوندس‌لیگا شد؛ تیمی که بازیکنانی مانند ادین ژکو، گرافیته و اشکان دژاگه را در اختیار داشت.
کوچیان پس از ناکامی در صعود به یورو 2008 اخراج شد و اتحادیه فوتبال اسلواکی ولادیمیر وایس را به عنوان سرمربی انتخاب کرد که قبلاً تیم آرتمدیا را به مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا رسانده بود. با هدایت وایس، اسلواکی به جام جهانی 2010 راه یافت، از زمان استقلال این کشور در سال 1993 این اولین حضور اسلواکی در یک تورنمنت مهم بود.
بعد از برد دشوار 0-1 مقابل لهستان در زمینی برفی در خوژوف، اسلواکی با یک ترکیب جدید که پکاریک هم در آن حضور داشت توانست به جام جهانی آفریقای جنوبی راه پیدا کند. او بعد از آن بازی گفت:” وقتی وارد بازی زمین شدیم به این فکر می‌کردیم که باید برنده شویم، حتی اگر مجبور باشیم با پاهای شکسته بازی کنیم.”
با وجود این که هیچ وقت نتوانست به اندازه همشیک یا مارتین اشکرتل، مدافع میانی لیورپول، مشهور شود، اما مردم اسلواکی قدر او را می‌دانستند. پکاریک به مدت 15 سال، تنها مدافع کناری مدرن اسلواکی بوده است. به همین دلیل وقتی وایس هدایت تیم را به عهده گرفت، ساخت تیم با محوریت بازیکنی مثل پکاریک کاملا منطقی بود. پسربچه اهل ژیلینا کسی بود که مربیان می‌توانستند به او اعتماد کنند. به همین دلیل هواداران هرتابرلین بعدها او را آقای قابل اعتماد (Mr Zuverlässig) صدا می‌کردند.
اسلواکی قبل از 2010 هرگز در تورنمنت بزرگی حضور نداشت، اما یورو 2020 سومین تورنمنت بزرگ آن‌ها خواهد بود. پکاریک در جام جهانی 2010 و یورو 2016 بازیکن اصلی بود و در این تابستان مثل همیشه ویژگی‌های رهبری او مهم است.
پکاریک بازیکنی بسیار حرفهای است و هر مربی او را دوست دارد. وایس در مصاحبه‌ای گفته بود:” بازی او چندان دیده نمی‌شود، اما همیشه تمام توانش را به کار می‌گیرد.” وقتی یان کوزاک جای وایس را گرفت و تیم را در یورو 2016 هدایت کرد، همه مطمئن بودند چه کسی در پست دفاع راست بازی می‌کند. جایگاه پکاریک در تیم مثل جایگاه همشیک ثابت بوده است. همیشه در رختکن هم الگوی مثبتی بوده و هرگز مثل یک ستاره رفتار نکرده است. وقتی مردم اسلواکی از تیم ملی انتقاد می‌کردند، پکاریک اغلب از گزند حرفهای تندشان در امان بود، چون همیشه بازیکنی سختکوش و آرام بوده است.
بازی‌های خوب پکاریک در ترکیب هرتابرلین باعث شد تا هواداران به او لقب “آقای قابل اعتماد” بدهند.
شاید به خاطر شروع دشوار فوتبالش در اسلواکی باشد. او مجبور بود در لیگ منطقه‌ای بازی کند، در حالی که بسیاری از جوانان با استعداد، از جمله ولادیمیر وایس جونیور، روبرت ماک یا همشیک، قبل از بازی در سطح اول فوتبال اسلواکی به آکادمی‌های فوتبال خارج از کشور رفتند. اما پکاریک اول در کشور خودش به شهرت رسید.
بعد از بازی به صورت قرضی برای دوبنیتسا، به تیمش ژیلینا برگشت و توانست جایگاهی در ترکیب اصلی پیدا کند. بعد از آن عملکردش همیشه عالی بود و سال 2007 با این تیم قهرمان اسلواکی شد. در ژانویه 2009، فلیکس ماگات او را به تیم ولفسبورگ آورد. در آن زمان، ماگات پیش‌بینی کرد که او “آینده بزرگی” در بوندس‌لیگا دارد. شاید خودش متوجه نشده بود که چه پیش‌بینی درستی انجام داده است. فصل 2020-2021 سیزدهمین فصل حضور پکاریک در لیگ آلمان است.
او به روزنامه “دِنیک اِن” اسلواکی گفت:” آن سال‌ها سال‌های متنوعی بود. با ولفسبورگ قهرمان بوندس‌لیگا شدم، در لیگ قهرمانان هم بازی کردیم و به مرحله یک چهارم نهایی لیگ اروپا راه یافتیم. در هرتا فصل‌های آرامی را سپری کردم، با این تیم هم در لیگ اروپا بازی کردیم. همه چیز خوب پیش رفت. با این حال، بعضی از فصول سخت بود، اما من جایگاه خودم را حفظ کردم. همه این‌ها به من قدرت می‌دهد.”
پکاریک خارج از اسلواکی به اندازه همشیک و اشکرینیار معروف نیست اما هواداران زیادی در کشورش دارد.
پس از کنار گذاشته شدنش از ترکیب ولفسبورگ، پکاریک در قراردادی قرضی به مدت یک سال به کایسری‌اسپور ترکیه رفت. بعد به آلمان بازگشت و “آقای قابل اعتماد” هرتا شد. با پایان یافتن قرارداد او در هرتا در پایان ماه ژوئن، هنوز آینده او مشخص نیست. با این حال در سن 34 سالگی، برای صعود از گروهی که اسپانیا، سوئد و لهستان هم در آن حضور دارند، وجودش بیشتر از همیشه امیدهای اسلواکی را زنده نگه داشته است.
همان طور که فرم غیرقابل قبول تیم در دو سال گذشته نشان می دهد، باز هم تغییر نسل دیگری در جریان است. در پست دفاع چپ، اوضاع خیلی خوب پیش نرفت، چون توماس هوبوکان برای کمک به تیم به ناچار از بازنشستگی بازگشت. یان یوریتسا و اشکرتل به مدت 13 سال زوج قابل اعتماد خط دفاعی بودند و غیبت آن‌ها هم حس خواهد شد. اما پکاریک به بازی کردن ادامه می‌دهد و هواداران اسلواکی می‌دانند وقتی او خداحافظی کند، پیدا کردن جایگزین برایش بسیار سخت است.