جو بایدن و فوتبال؛ رئیس جمهور آمریکا یک نوشیدنی به بیزلی بدهکار است!
هفتیک- دامارکوس بیزلی به مدت چهار سال- در طول جامجهانی آفریقای جنوبی، یک فصل در آلمان، سه سال در مکزیک و حدود 20 بازی ملی در آمریکا، اروپا و آمریکای لاتین – این سکه را در کیف مربوط به وسایل بهداشتی و آرایشی خود نگه داشت.
او این سکه را به عنوان هدیه پس از ملاقاتی که در کاخ سفید داشت دریافت کرده و آنجا گذاشته بود- برای بسیاری آنجا مکان خوبی برای انبار کردن است- اما پس از آن دیگر دلیلی برای بیرون آوردنش نداشت. این سکه با وسایل بهداشتی، انتقال بین اتاقهای هتل و رختکنها ترکیب و پس از آن به عادات، خرافات و جبر تبدیل شد. بیزلی میگوید:” هر از گاهی کیفتان را تمیز میکنید، خمیر دندان تمام شده یا چیزهایی شبیه به این میبینید اما من همیشه سکه را در کیفم نگه داشتم.”
بیزلی در می 2010 عضوی از تیم ملی آمریکا بود که از سوی باراک اوباما، رییس جمهور، جو بایدن، معاون اول، و بیل کلینتون، رییس جمهور سابق، در خیابان 1600 پنسیلوانیا در واشنگتن دیسی مورد استقبال قرار گرفت، چند کلامی رد و بدل شد و عکسهایی گرفته شد و پس از آن تیم ملی آمریکا راهی جام جهانیِ آفریقای جنوبی شد. این قرار بود ملاقاتی کوتاه باشد اما فدراسیون فوتبال آمریکا آن را بسیار رسمی کرد، آنها ژاکتهای تیمی بازیکنان و کادر فنی را گلدوزی کرده و پیراهن، شلوار و کفش جدید برای همه اعضا خریدند.
سونیل گولاتی، رئیس وقت فدراسیون فوتبال آمریکا، گفت:” من پیش از این دیدار به بازیکنان گفتم که این اتفاق همیشه رخ نمیدهد. شما به صورت معمول برای ملاقات به کاخ سفید نخواهید رفت؛ مگر این که قهرمان شوید و ما اینجا با دو رییس جمهور و یک معاون روبرو خواهیم شد. این اتفاق به صورت طبیعی رخ نمیدهد.”
عکسها گرفته شد، گفتگوهای خوشایند رد و بدل شد و اوباما و کلینتون از جمع بازیکنان جدا شدند. سایر اعضای گروه در اطراف میچرخیدند و در انتظار اتوبوس بودند که بایدن که هنوز آنجا حضور داشت شروع به صحبت با جیم هاشیموتو، بدنساز تیم، و مایکل کامارمن، مدیر رسانهای تیم، کرد. هاشیموتو و کامارامن نیز مانند بایدن دانش آموخته دانشگاه دِلِوِر بودند. بایدن از به یادآوری خاطرات برای چند دقیقه خوشحال بود و سپس پرسید که برنامه تیم چیست. برنامه سوار شدن به اتوبوس و حرکت مستقیم به سوی فیلادلفیا برای برگزاری تمرینات در عصر همان روز بود و سپس دیداری دوستانه برابر ترکیه که قرار بود دو روز بعد برگزار شود.
نه، منظور بایدن این بود که برنامه آنها در همین لحظه چیست؟ در انتظار ماندن برای اتوبوس.
اینجا بود که بایدن دست به کار شد. چند دقیقه بعد تیم ملی در توری از پیش تعیین نشده از سمت غربی کاخ بود که شامل دفتر اصلی و اتاق روزولت میشد و آنها در دفتر شخصی بایدن به صحبت گروهی با یکدیگر پرداختند. در زمان ترک کاخ توسط تیم، بایدن به عنوان یادگاری از زمان برنامه ریزی نشدهای که در کنار هم گذرانده بودند، به تمامی افراد مدال طلایی و آبی معاون رییس جمهور را اهدا کرد.
بیزلی، هافبک سریع و ماهری که در راه حضور در سومین جام جهانیاش بود، گفت:” او داستانی درباره معنای این سکه گفت. به زبان عامیانه، اساسا اگر وارد هر کافهای شوید- و این اتفاق از کافههای ارتشی شروع شده- و این سکه را جلوی فردی با درجه بالاتر بگذارید، آنها باید یک نوشیدنی برای شما بخرند. ما فکر کردیم که این موضوع بسیار جالب است. این اتفاق شاید هرگز رخ نمیداد چون ما نمیدانستیم که آیا هرگز در جایگاهی خواهیم بود که چنین چیزی را تجربه کنیم، این که سکهای را روی میز کافه در برابر یک ژنرال بگذاریم و آنها را مجبور کنیم که برای ما نوشیدنی بخرند. اما این که بایدن داستان معنای اصلی سکه را به ما گفت، بسیار جالب بود.”
رازی که بایدن از آن پرده برداشت و ارزشی که برای آنها قائل شد- این اتاقها که جایگاه قدرتی بزرگ بودند و این سنتها از مردمی که با چنان سبک جدی و نمادینی به کشور خدمت میکردند- به نظر دستیافتنی و آشنا میآمد. این رفتار، احساسی به یاد ماندنی به بیزلی داد.
او گفت:” به همین دلیل سکه را حفظ کردم. آن را نگه داشتم چون شاید باعث خوش شانسی من بود. آن را به خاطر داستانی که او گفت در کیفم گذاشتم. وقتی هدیهای از کاخ سفید و معاون رییس جمهور میگیرید، آن را در کیف خود حفظ میکنید.”
بیزلی هرگز قصد نداشت که آن سکه را به مدت 4 سال در کیف بهداشتیاش نگه دارد. او برنامهای برای حضور در چهارمین جام جهانی نداشت- هیچ فرد آمریکایی هرگز چنین برنامهای نداشته است. و او مطمئنا تصور نمیکرد که بار دیگر با بایدن دیدار داشته باشد؛ کسی که در طول هشت سال حضور به عنوان معاون اول، بارها مسیرش با تیم ملی آمریکا یکی شد و سپس بار دیگر وقتی که در فصل 20-2019 برای به دست آوردن پست ریاست جمهوری کاندیدا شد. مشخص شد که بیزلی و بایدن در یک کافه با هم برخورد کردهاند، بنابراین این موضوع چندان دور از ذهن نبود.
***
روز چهارشنبه وقتی بایدن به عنوان چهل و ششمین رییس جمهور کشور سوگند یاد کرد، فوتبال آمریکا با دوستی آشنا در کاخ سفید روبرو شد. از نظر ظاهری منطقی است که مدیر اجرایی ارتباطاتی را با این ورزش حفظ کند. شاید فوتبال ورزش ملی اول کشور نباشد اما با اختلاف یکی از مهمترینهای پروژههای آمریکا برای نشان دادن ورزش این کشور به جهان بوده است. فوتبال تنها ورزش مهمی با تیمهای ملی معروف است و دیدارهایی که توسط این تیمها انجام میشود، در سراسر دنیا به نمایش درمیآید. آمریکاییها در باشگاههای حرفهای خارج از کشور به میدان میروند؛ خصوصا تعدادی از بازیکنان جوان که حالا به تیمهای برتر اروپایی راه پیدا کردهاند و اساسا سفیر این کشور به حساب میآیند. و فوتبال رشتهای مشترک بین ملتهاست که رهبران از طریق آن میتوانند ارتباط برقرار کنند- تنها به کت و شلوارهای لوکس در دیداری مهم با حضور فیفا نگاه کنید.
بایدن این موضوع را درک میکند. او در سال 2014 داستانی درباره حضور در یک مهمانی دولتی مربوط به مراسم تحلیف میشل باشله، رییس جمهور شیلی، و نشستی با رهبران حداقل چهار کشور غربی مانند فلیپ پنجم از اسپانیا در فاصله کمی پیش از تاج گذاریاش تعریف کرد. موضوع بحث فوتبال بود.
بایدن گفت:” هرکدام درباره اصالت تیمهایشان حرف میزدند… چه کسی چه زمانی گل زد. منظورم این است که این موضوع در تمام طول ناهار ادامه داشت. او اضافه کرد که دیلما روسف، رییس جمهور برزیل، درباره نتیجه انتخابات یا تولید ناخالص ملی کشورش فخر فروشی نکرده بلکه این کار را درباره پنج جام جهانی کشورش انجام داد.
بایدن که در سه جام جهانی (دو رقابت مردان و یک رقابت زنان) حضور پیدا کرد، گفت:” این غیرمعمولترین رویداد ورزشی است که من تا به حال در آن شرکت کردهام و شاید در طول زندگی حرفهای در هزاران رویداد شرکت کرده باشم. این یک احساس است و حتی پیش از آن که نزدیک به ورزشگاه شوید، هم آن را حس میکنید. این احساس همه جا وجود دارد. این حس انرژی ملموسی است که من هرگز پیش از آن تجربه نکرده بودم. و اهمیت بسیاری دارد. این مهمترین رویداد ورزشی در جهان است و جالب است که تمام کشورها نه فقط به آن علاقه دارند، بلکه اشتیاقی بسیار بسیار بسیار عمیق به جامجهانی دارند.”
اما بایدن در برقراری ارتباطاتی که چیزی بیشتر از ارتباط ظاهری به نظر بیایند، تبحر دارد؛ حتی وقتی حضورش نشانگر ورود دیگری به برنامه سیاسی باشد. افرادی که با او ملاقات کردهاند میگویند که توانایی حس کردن این موارد باعث شده که دیدارهای معمول او با تیم ملی آمریکا کمی شخصیتر باشد. به همین دلیل است که آن سکه چنین اهمیتی برای بیزلی دارد و به همین دلیل است که فوتبال آمریکا باور دارد که میتواند این رابطه را در جریان آماده شدن برای میزبانی مشترک جام جهانی 2026 با کانادا و مکزیک تقویت کند.
تجربه شخصی بایدن با فوتبال احتمالا با آمریکاییهای در سن او (78) مشابه باشد. او در حین بزرگ شدن در دِلِوِر با این ورزش آشنایی نداشت، جایی که او به عنوان دانش آموز موفق دبیرستان خواهان یادگیری بیشتر بود. او در مسابقات بیسبال شرکت میکرد. اما بائو و هانتر، پسرانش، در دهه 1970 به دنیا آمدند که فوتبال نوپا به تازگی در بسیازی از خیابانهای آمریکا بازی میشد. چیزی که برای پدر غریبه بود، جزیی از روند رشد پسرانش بود.
بایدن در سال 2015 گفت:” پسرهایم پنج و شش ساله بودند و شروع به بازی در یک لیگ کشوری کردند و در عرض سه سال تعدادشان از 50 به 600 نفر رسیدند. من فکر نمیکنم دبیرستانی که به آن میرفتم حتی تیم فوتبال داشت. بائو فوتبال بازی میکرد و کاپیتان تیمش بود. و من هرگز فوتبال بازی نکردم اما تمام بازیهای بائو را تماشا میکردم.”
حالا این ورزش نقشی برجسته برای نوههایش دارد. ناتالی، دختر بائو، به بایدن کمک کرد که اولین بازی فیلادلفیا یونیون در فصل 2010 که به MLS اضافه شد را آغاز کند. و میسی، دختر هانتر، طرفدار پر و پا قرص فوتبال است که به عنوان دروازهبان برای تیم دبیرستان دیسی بازی میکند و در فینال جام جهانی زنان 2015 در ونکوور پدربزرگش را همراهی کرد. خانواده باعث شده که بایدن به فوتبال نزدیکتر شود.
بایدن پیش از جام جهانی 2014 گفت:” دخترهایم- نوههایم- و تک نوه پسرم همگی فوتبال بازی میکنند. و همگی فقط یک درخواست دارند. در پنج سال گذشته که معاون رییس جمهور بودم، در کریسمس همیشه با بچهها نشستم و گفتم خب، دوست دارید امسال کجا بروید؟ چون یکی از بزرگترین مزایای معاون اول بودن این است که میتوانم یکی از نوههایم را- اگر به منطقه جنگی نروم – با خودم ببرم… و تنها چیزی که تمام دخترهایم گفتند این بود که میخواهند به جام جهانی بروند.”
***
خانواده کاتالیزور اولین لحظه مهم فوتبالی بایدن به عنوان معاون اول رییس جمهور بود. بائو که در سال 2015 از دنیا رفت، رابطه خوبی با راب بوچینی داشت که یکی از افراد حاضر در شرکتهای توسعهدهنده محلی بود. شرکت بوچینی در جریان ساخت ورزشگاه فیلادلفیا یونیون در چستر دخیل بود و به سرمایهگذاری جزء در این باشگاه جدید لیگ آمریکا تبدیل شد. در حالی که ورزشگاه در آستانه پایان یافتن بود، قرار شد که چند بازی خانگی ابتدایی یونیون در بهار 2010 در زمین لینکولنفایننشالفیلد برگزار شود.
نیک ساکیهویچ، موسس و مدیرعامل سابق یونیون، اظهار داشت:” بائو واقعا طرفدار فوتبال بود. خدا او را مورد آمرزش قرار دهد. او به تماشای مسابقات فیلادلفیا یونیون میآمد. بائو و راب اهل دلور بودند و در کنار هم رشد کرده و ارتباط خوبی داشتند. دفتر بوچینی دو دفتر پایینتر از من بود و هر وقت بائو در اتاق او بود من هم میرفتم تا سلامی به آنها داشته باشم. ما مکالماتی درباره فوتبال داشتیم و او واقعا مطلع بود.”
ساکیهویچ و همکارانش به شدت درگیر آماده کردن افتتاحیه برای اولین بازی خانگی برابر دیسی یونایتد بودند و 35 هزار بلیت فروخته بودند که بوچینی تماس گرفت. ساکیهویچ میگوید:” او گفت من فکر میکنم بائو بتواند این کار را انجام دهد و سپس ما بسیار هیجانزده شدیم.” معاون اول رییس جمهور میآمد.
تدابیر امنیتی بسیار زیاد بود و شامل بسته شدن درهای خروجی میشد. وقتی جو بایدن در کنار ناتالی و مایکل ناتر، شهردار فیلادلفیا، و دان گاربر، عضو هئیت مدیره MLS، وارد زمین شدند، هنوز هزاران هوادار منتظر بودند که وارد ورزشگاه شوند. در آن زمان ساکیهویچ این فرصت را به دست آورد که کمی با معاون اول صحبت کند.
ساکیهویچ میگوید:” او بسیار خوش صحبت بود، مانند زمانی که پیش از رفتن به میانه میدان در پشت صحنه بودیم. او حرف زیادی درباره فوتبال داشت. میدانست که این ورزش در آمریکا در حال رشد سریع است. او گفت که دیدارهای تیم ملی زنان و مردان آمریکا را تماشا میکند و ما درباره تیم ملی زنان حرف زدیم چون بسیار موفق هستند. او گفت که داشتن تیمی در چستر که در MLS حضور داشته باشد، بسیار خوب است. همه چیز را درباره ورزشگاه و نوسازیای که در حال انجام آن در ساحل رودخانه بودیم، میدانست. من واقعا از اطلاعاتش درباره پروژه شگفتزده شدم. او آن را ورزشگاهی در حیاط پشتی خانهاش خواند.”
با این حال ضربه زدن به توپ فوتبال برای بایدن آسان نبود. ایده اصلی این بود که والتر بار، اسطوره فوتبال فیلادلفیا و عضو تیم ملی معروف آمریکا در سال 1950، او را در میانه میدان همراهی کند و سپس توپ را به دنی کالیف، کاپیتان یونیون، پاس دهد. ساکهویچ میگوید:” او نگران بود و میگفت نمیدانم، به ضربه زدن به چنین چیزهایی عادت ندارم. من معمولا این جور چیزها را پرت میکنم. بنابراین ما نحوه ضربه زدن را به او نشان دادیم و گفتیم از این سمت پایت استفاده کن، با انگشتانت ضربه نزن- در واقع به نوعی به او مشورت دادیم تا خودش را مسخره مردم نکند.”
در آخر بایدن این وظیفه را به ناتالی محول کرد که به اندازه خودش در دید عموم آرام است. نوه 5 ساله او به صورت افتخاری این کار را انجام داد. ساکیهویچ حالا عضو هیئت مدیره لیگ ملی لاکراس است و توپی که این دختر به آن ضربه زد را در قفسهای در دفترش نگهداری میکند.
بایدن برای تماشای بازی نماند اما با این حال هوادارانِ منتظر بیرون درهای ورزشگاه، گل خانگی اول یونیون را که توسط سباستین لوتو در دقیقه 4 به ثمر رسید، از دست دادند اما این بازیکن فرانسوی در جریان پیروزی 2-3 تیمش، دو گل دیگر به ثمر رساند.
ساکیهویچ میگوید:” بایدن بسیار عالی بود. وقتی وارد ورزشگاه شد با همه دست داد و همه را به نشانه تبریک در آغوش کشید. او و خانوادهاش عالی هستند. باعث افتخار ما بود که او را در اینجا داشتیم. این مسلما نور علی نور بود. آوردن آن تیم به فیلادلفیا نتیجه تلاشی سرسختانه بود.”
تنها شش هفته بعد، بایدن با هاشیموتو و کامارامن صحبت میکرد و اعضای تیم ملی آمریکا حاضر در جام جهانی را به تور بخش غربی کاخ سفید دعوت کرد. او آنجا بسیار بیشتر از شرایط لذت میبرد. اگر میخواهید بایدن در آرامش باشید از او نخواهید که به توپ ضربه بزند- از او بخواهید دادگاهی برگزار کند. او مشخصا فردی است که از حضور در کنار دیگران انرژی میگیرد. او به راحتی درباره هرکسی صحبت میکند و باعث شگفتی نیست که به ورزشکاران علاقمند است. فوتبال و بیسبال به شکل گیری و جسارت بایدن در زمانی که به عنوان جوانی با لکنت زبان رشد میکرد، کمک کردند.
او در کتاب خاطراتش به نام “وعدههایی برای عمل کردن” که در سال 2007 منتشر شد، نوشت:” هرچقدر در توانایی برقراری ارتباط کلامی اعتماد به نفس نداشتم، همیشه به توانایی ورزشیام ایمان داشتم. همانقدر که حرف زدن برایم غیرطبیعی بود، ورزشها برایم طبیعی بودند. و همین ورزش به بلیت پذیرش من تبدیل شد- و بیشتر از این. من در ورزش به راحتی نمیترسیدم؛ بنابراین حتی وقتی لکنت داشتم همیشه کودکی بودم که میگفت توپ را به من بدهید.”
بنابراین در آن روز در می 2010، بایدن دهها ورزشکار در سطح جهانی را در کنارش داشت و میخواست بیشترین استفاده را از این اتفاق ببرد. او تیم را به دفترش دعوت کرد، از همه خواست بنشینند و به گفته گولاتی در حدود 30 دقیقه با آنها معاشرت کرد. تصاویر نشان میدهد که بازیکنان در این اتاق همه در کنار هم نشسته بودند، در گوشهها ایستاده بودند یا روی یکی از دو مبل در میان اتاق قرار گرفته بودند. مایک ساربر، کمکمربی، با نگرانی روی صندلی میز بایدن نشسته بود.
بیزلی میگوید:” ما فقط حرفهای عادی زدیم. فقط صحبت کردیم. درباره جامجهانی حرف زدیم. فکر میکنم چند نفر چند سوال از او پرسیدند. او بسیار با شخصیت، بسیار گرم، بسیار خوشرو و بسیار آرام بود. میشد فهمید که چرا او و اوباما دوستان خوبی هستند. آنها به نوعی رفتاری مشابه با مردم داشتند- با مردمی که حتی آنها را نمیشناختند.”
بایدن از چند نفر از مهمانانش پرسید که به کدام کالج رفتهاند و پس از آن متوجه شد که بعضی از بازیکنان جوان با استعداد پیش از ادامه تحصیل به بازیکنی حرفهای تبدیل شدهاند. او توضیحاتی درباره نحوه عملکرد سمت چپ کاخ و شخص معاون اول به تیم داد. او به شرایط سخت تیم ملی آمریکا در جام جهانی 2006 اشاره کرد و ابراز امیدواری کرد که این شرایط در جام جهانی 2010 بهتر باشد. سپس با اهدای سکهها آنها را بدرقه کرد و گفت که خیلی زود بار دیگر با آنها ملاقات خواهد کرد.
بیزلی میگوید:” وقتی به کاخ سفید میروید همه هیجانزده هستند. نمیخواهید اشتباهی از شما سر بزند. نمیدانید چطور عمل کنید. در مکانی تاریخی نه فقط برای آمریکا بلکه برای تمام دنیا هستید. بنابراین حضور در آنجا و وقت گذاشتن و رفتار واقعا طبیعی او- نه به عنوان معاون اول آمریکا بلکه به عنوان فردی عادی که نشسته و با ما حرف میزند- به یاد ماندنی بود.”
خیلی زود همه آنها به آفریقا رفتند- تیم حاضر در جام جهانی به اردوی اصلیاش در ایرن رفت که در جنوب پروتوریا قرار داشت؛ جایی که آنها برای اولین مسابقه خود در این تورنمنت برابر انگلیس آماده میشدند و بایدن برای برگزاری جلساتی در مصر و کنیا پیش از حضور در ژوهانسبورگ، به این قاره رفت. آنجا بایدن از کنسولگری آمریکا دیدار کرد و گالما موتلنث، معاون رییس جمهور آفریقای جنوبی، را دید و با او درباره دورنمای حضور آفریقاجنوبی و آمریکا در فینال جام جهانی شوخی کرد. بایدن در دیدار افتتاحیه که بین میزبان و مکزیک برگزار میشد، حاضر بود. و سپس صبح روز بعد- روز برگزاری بازی انگلیس و آمریکا- برای دیدار با سپ بلاتر، رییس فیفا، به گولاتی پیوست.
گولاتی میگوید:” بخش بزرگی از دلیل حضور او کمک به ما برای گرفتن میزبانی جام جهانی 2022 بود.”
قرار بود اوباما شخصا به این سفر برود اما برای رسیدگی به اثرات نشت نفت در دیپواتر هوریزون در آوریل همان سال در آمریکا ماند. بنابراین بایدن به آفریقای جنوبی رفت و با بلاتر روبرو شد که به اندازه یک رییس جمهور قدرتمند بود. کمیته اجرایی فیفا قرار بود شش ماه بعد میزبان جامهای جهانی 2018 و 2022 را انتخاب کند.
بایدن در ویدیویی که از سوی کاخ سفید تهیه شد گفت:” ما درباره آنچه آمریکا میتواند به جامجهانی اهدا کند و آنچه جامجهانی میتواند به آمریکا ببخشد، بسیار صحبت کردیم. من امیدوار هستم که در پایان سال جاری شانسی جدی باشیم و به عنوان میزبان یکی از دو جام جهانی بعدی انتخاب شویم.” بلاتر، گولاتی و بایدن در اتاق بلاتر در هتل میشلانگلو در سندتون که در بخش متمولنشین ژوهانسبورگ بود، کنار هم جمع شدند.
گولاتی میگوید:” هیچ یک از نزدیکان بلاتر نیامدند. بنابراین فقط ما سه نفر در اتاق او بودیم. و بایدن جامجهانی را برای ما میگرفت. او در این کار فوقالعاده بود. تمام کارهای کوچکی که وقتی در تلاش هستی تا با کسی رابطه دوستانه برقرار کنی را انجام داد- مانند لمس کردن زانوی آنها. بلاتر گفت خب، من فقط یک حق رای دارم. بایدن گفت که بله، اما داور در همه این موارد بسیار مهم است.” بایدن به محض تمام شدن جلسه با عجله آنجا را ترک کرد.
گولاتی اظهار داشت:” ما رفتیم و در راه به چند نفر برخوردیم. با فرانس بکن باوئر در آسانسور دیدار کردیم. و سپس به لابی رسیدیم و افرادی آنجا بودند و بایدن فوقالعاده رفتار کرد. او ایستاد و شروع به صحبت با مردم کرد. این چیزی است که همیشه درباره او و نحوه رفتارش میشنوید، او با مردمی که نمیشناسد حرف میزند. او به آن سمت رفت و با زنی که پشت میز پذیرش بود، حرف زد. خب، تو اهل کجا هستی؟ این شیوه برخوردی است که یک سیاستمدار تنها در صورتی میتواند داشته باشد که باشخصیت و گرم باشد.”
آن شب در روستنبرگ، شهری کوچک در فاصله 75 مایلی شمال غرب ژوهانسبورگ، بایدن پرسید که آیا میتواند در آستانه دیدار برابر انگلیس با تیم ملی دیدار کند. این اتفاق معمولا رخ نمیدهد. دیدار در رختکن پس از انجام مسابقه انجام میشود.. اما بایدن یک دوست بود بنابراین باب بردلی، مربی تیم، استثنای قائل شد. بایدن و جیل، همسرش، به رختکن ورزشگاه رویال بافوکنگ رفتند و معاون اول چند کلامی با تیم صحبت کرد. این دو نفر سپس به صندلیشان برگشتند و به تماشای دیدار آمریکا با تیم ملی انگلیس پرداختند که با تساوی 1-1 به پایان رسید و پس از آن برای اولین بار در طول 80 سال به عنوان صدرنشین مرحله گروهی را به پایان رساند.
بایدن دو دیدار درخشان بعدی تیم ملی آمریکا را از دست داد. او قصد داشت در دسامبر 2010 به زوریخ برود تا به کلینتون برای اقدام نهایی کسب میزبانی جام جهانی 2022 کمک کند اما نتوانست به این سفر برود. توانایی بایدن در کسب تایید افراد حاضر در جلسات اهمیت چندانی نداشت چرا که قطر این میزبانی را در حالی به دست آورد که هنوز هم تردیدهایی در آن وجود دارد. فیفا از آن زمان تغییراتی در سیستمش برای اهدای حق میزبانی جام جهانی به وجود آورد، کمیته اجرایی برکنار شد و بلاتر هم در سال 2015 به دلیل انجام اقداماتی بی ارتباط با پیشنهادات میزبانی سال 2022 از تمامی فعالیتها در فیفا به مدت 6 سال محروم شد.
آمریکا شکست دیگری را در غیاب بایدن در تابستان 2011 پذیرا شد؛ وقتی که تیم ملی زنان دو بار پیش افتادن از ژاپن را از دست دادند و در فینال جام جهانی در فرانکفورت آلمان، در ضربات پنالتی شکست خوردند. با این حال جیل بایدن و چلسی کلینتون آنجا حضور داشتند و بانوی اول آینده همان شب چند کلامی با بازیکنان شکست خورده آمریکا در هتل تیم صحبت کرد.
***
گولاتی در هیاهوی جشن بازیکنان در رختکن داخل آرناس داس دوناس فریاد زد:” معاول اول، جو بایدن”.
به لطف عملکرد مستحکم خط دفاعی و ضربه سر درخشان دقیقه 86 از سوی جان بروکز، مدافع 21 ساله، بود که آمریکا توانست در دیدار اول جام جهانی 2014 با نتیجه 1- 2 برابر غنا به پیروزی برسد. آن پیروزی در ناتال برزیل نه فقط باعث افزایش احتمال صعود آمریکا به مرحله بعدی شد بلکه انتقام شکستهای ناراحت کننده در مسابقات 2006 و 2010 برابر ستارگان سیاه را نیز گرفت. گربه سیاه شکست خورده بود. روحیه بالا رفته بود.
گولاتی میگوید:” ما غنا را شکست داده بودیم. تیم هیجانزده بود و معاون اول رییس جمهوری آمریکا آنجا حضور داشت، بنابراین همه چیز بسیار جالب بود.”
بایدن و همراهانش- شامل میسی، نوهاش- وارد رختکن شدند و به تیم تبریک گفتند. بایدن دید که یورگن کلینزمن، سرمربی تیم، در همان نزدیکی ایستاده و فورا شروع به شوخی با او کرد و گفت که وقتی کلینت دمپسی گل اول آمریکا را کمی پس از شروع بازی به ثمر رساند، کلینزمن خوشحالتر از او پس از انتخابات 2008 بوده است.
بایدن شروع به دور زدن در رختکن کرد. بیزلی که 90 دقیقه در پست دفاع چپ حضور داشت، باید سریعا فکر میکرد. بازیکنان نمیدانست بایدن به دیدارشان خواهد آمد. بیزلی شروع به جستجو در کیف لوازم بهداشتیاش کرد. او گفت:” آقای معاون اول.” بایدن برگشت. “من میخواهم به شما نشان بدهم- هنوز سکهای که دفعه قبل به من دادید را دارم.” این دومین لحظه پیروزی بیزلی در آن روز بود.
او اظهار داشت:” سکه را در دستم داشتم و کمی عصبی بودم. سعی کردم توجهاش را جلب کنم. این صحنه بسیار سورئال بود. او درست برابر من بود و من نمیدانستم چطور صحبتش را قطع کنم. نمیدانستم چطور با معاون اول رییس جمهوری برخورد کنم. شما چطور این کار را انجام میدهید؟ این که شرایط چندان رسمی نبود کار را آسانتر کرد. او حرف میزد، دور رختکن حرکت میکرد، با همه دست میداد و چنین کارهایی میکرد و سپس بالاخره به محدوده حضور من رسید.” بایدن بسیار لذت برد و خوشحال شد.
او پیش از آن که دستش را دور بیزلی حلقه کرده و عکسی بیاندازد فریاد زد:” خب، من یک نوشیدنی بدهکارم.”
بیزلی میگوید:” او از این اتفاق سردرگم نشد. او حس شوخ طبیعی سریعی دارد. این فوق العاده بود. واقعا فوقالعاده بود. نمیشد این لحظه را بهتر از این برای من به تصویر کشید، این که سکه را داشتم و اتفاقی که رخ داد و پیروزی در بازی و به پایان رسیدن تمام این اتفاقات- لحظه بسیار خوبی بود.” بایدن در هنگام ترک رختکن به سمت بیزلی برگشت. او گفت:” هی مرد، هروقت بخواهی! من به تو بدهکارم!”
***
جشنهای بیشتری در تابستان بعدی برگزار شد چرا که تیم ملی زنان آمریکا توانست روح خبیث فینال جامجهانی خود را از میدان به در کرده و در ونکوور، با پیروزی 2- 5 برابر ژاپن به قهرمانی برسد.
بایدن به همراه همسرش، چند نفر از نوههایش، ساشا اوباما و میا هام و کوبی جونز، ستارههای معروف تالار افتخارات فوتبال ملی آمریکا، به همراه سایرین در آنجا حضور داشتند. با این که خانواده بایدن پس از بازی به داخل زمین رفتند اما دیدار با بازیکنان تا زمان حضور آنها به همراه مقامات فوتبال آمریکا در کاخ سفید در ماه اکتبر به تعویق افتاد. اوباما آن روز در کاخ سفید حضور نداشت و بایدن میزبان تیم بود. او به صورت خصوصی به بازیکنان خوشامد گفت و یک پیراهن تیم ملی را هدیه گرفت.
دوران حضور بایدن به عنوان معاون اول رییس جمهور در آستانه پایان یافتن بود اما رابطه او با قهرمانان زنان جهان در طول دوران تلاشش برای کسب عنوان ریاست جمهوری قوی شد. در همین حال جیل بایدن یک برخورد برنامه ریزی نشده دیگر با تیم ملی مردان آمریکا در پاییز 2016 داشت که سفرش به کوبا با دیدار تاریخی دوستانه در هاوانا همزمان شد. گردباد متیو بخشهایی از کاراییب را در اوایل اکتبر ویران کرده بود و با این که بازیکنان و مربیان به این سفر رفتند اما پرواز گولاتی لغو شد. با این حال او توانست به لطف رابطه فدراسیون فوتبال آمریکا با کاخ سفید پرواز دیگری را جایگزین کند. چند تماس گرفته شد و گولاتی در راه پایگاه نیروی هوایی اندروز بود تا با هواپیمای نیروی هوایی به کوبا سفر کند.
جیل بایدن در هتلی در هاوانا با تیم ملی دیدار کرد و چند کلامی رد و بدل شد و سپس به تماشای پیروزی 0- 2 آمریکا برابر کوبا نشست.
***
در فاصله حضور بایدن در ونکوور و کمپینهای اولیه انتخاباتی او در سال 2020، مگان راپینو از ستارههای تیم ملی زنان به بازیکن سال فیفا و نماد عدالت اجتماعی تبدیل شد. او برنده توپ طلای جام جهانی زنان در سال 2019 بود و به عنوان یکی از حامیان برابری نژادی و جنسیتی به شناخته شدهترین چهره نهضت برابری پرداخت دستمزد در بین بازیکنان تیم ملی زنان آمریکا تبدیل شد.
راپینو در آوریل 2020 در مکالمهای طولانی در لایو اینستاگرام میزبان جو و جیل بایدن بود که در طول آن جیل بایدن بخشی از موهایش که به رنگ بنفش درآورده بود را نشان داد که در راستای “اتحاد با برابری پرداخت دستمزد” بود و جو بایدن گفت که این بازیکن “باعث شده من یک قهرمان باشم” چون پیراهن امضا شده تیم ملی زنان را به او داده و او نیز توانسته آن را به دخترِ پسرش هدیه کند.
بازیکنان تیم ملی مردان وسیلهای هستند که رییس جمهور یا معاون اول از طریق آنها میتوانند ارتباط بیشتری با دنیا داشته باشند. اما تیم ملی زنان مالک قدرتی فراطبیعی در خانه هستند.
راپینو پیشنهاد داد که یکی از نامزدهای احتمالی معاونت بایدن باشد و بایدن در واکنش به او گفت:” تو برای این که به معاون اول رییس جمهور تبدیل شوی باید کاهش دستمزد را بپذیری.” راپینو گفت:” میدانی که چنین چیزی را قبول نخواهم کرد!”
بایدن گفت:” تو باید همان دستمزدی را بگیری که همکارانت، که مردان دریافت میکنند. این شوخی نیست. ما مدتهای زیادی در این باره بحث کردهایم.”
چند روز بعد، قاضی فدرال آمریکا در رای دلسرد کننده خود برای یک سال تلاش بی وقفه تیم ملی زنان اعلام کرد که تیم ملی زنان آمریکا با تبعیضی نسبت به تیم ملی مردان روبرو نشده و از بعضی جهات حتی دستمزد بیشتری از آنها نیز دریافت کرده است. به علاوه قاضی با رد بخش مهمی از لایحه اقامه دعوی مدعی شد که تیم ملی زنان قراردادی مشابه با قراردادی که از سوی مردان امضا شده را رد کردهاند.
تیم ملی زنان که تنها راه اقامه دعوی برای انتخاب شرایط کار را در اختیار داشت شروع به آغاز روند بررسی دوباره موضوع کرد و قسم خورد که به مبارزه ادامه دهد. سپس جو بایدن با حمایتی خیره کننده ظاهر شد.
توییت بایدن این بود:”خطاب به تیم ملی زنان: به جنگیدن ادامه دهید. این مبارزه هنوز تمام نشده است. به فدراسیون فوتبال آمریکا: پرداخت برابر داشته باشید، همین حالا. یا وقتی من رییس جمهور شدم میتوانید برای تامین بودجه جام جهانی به جای دیگری مراجعه کنید.”
فدراسیون فوتبال آمریکا در آن زمان پاسخی نداد. کارلوس کوردیرو، جانشین گولاتی در سمت ریاست، در ماه مارس به دلیل استفاده وکلای در استخدام این سازمان از کلمات جنسیتی استعفا داد. سیندی پارلو-کون، رییس جدید و ستاره سابق تیم ملی زنان، در کنار ویل ویلسون، مدیر اجرایی جدید، برای تغییر رابطه اعضای دولت با موفقترین تیم کشور سعی کرده و در تلاش هستند تا به توافق مشترکی دست پیدا کنند.
تهدید بایدن چندان جدی نبود. فدراسیون فوتبال آمریکا برای تیمهای ملی یا سایر برنامهها از بودجه فدرال دریافتی ندارد و هر پول عمومی که برای حمایت از آمادهسازی جام جهانی 2026 هزینه شود به مخارجی مربوط است که هر رویداد بزرگی به آن نیاز دارد که امنیت محلی هم شامل آن میشود. مدیران اجرایی فیفا و فدراسیون فوتبال آمریکا بارها در طول دوران بررسی روند امن کسب ویزاهای مورد نیاز و تضمین مالیاتی جلساتی را با حضور مسئولان دولت دونالد ترامپ برگزار کردهاند.
اما قدرت پیام بایدن به نبرد روابط عمومیها مربوط بود که فدراسیون فوتبال آمریکا میدانست بدون توجه به اتفاقی که در دادگاه رخ داده، در این مورد شکست خورده است. پارلو- کون و همکارانش به خوبی آگاه هستند که بهبود شرایط تنها با پیروزی در دادگاه امکانپذیر نیست.
پارلو- کون در بیانیهای گفت:” ما میخواهیم رییس جمهور بایدن و تمام آمریکاییها بدانند که ما به پرداخت دستمزد برابر متعهد هستیم و در کنار بازیکنان تیم ملی زنان تلاش میکنیم. ما پاداشی برابر با تیم ملی مردان برای دیدارهای تحت کنترل خودمان به آنها پیشنهاد کردیم اما هنوز به توافق نرسیدیم چرا که خواسته آنها پرداخت تفاضل دستمزد در پاداش جام جهانی است که تحت کنترل ما نیست.”
او اضافه کرد:” ما تمام تلاشمان را میکنیم که راه جدیدی برای پیشرفت بازیکنان تیم ملی زنان کشورمان پیدا کنیم. ما واقعا میخواهیم در کنار هم کار کنیم و امیدمان این است که بتوانیم خیلی زود دیدار داشته باشیم تا راهکاری نهایی برای این اقامه دعوی بیابیم. اگر بتوانیم در کنار هم باشیم و همکاری کنیم، میتوانیم تاثیر بسیار بیشتری در رشد فوتبال زنان نه فقط در آمریکا بلکه در تمام جهان داشته باشیم.”
وقتی دوستی در کاخ سفید دارید به این معنا هم هست که کسی را دارید که به شما کمک میکند و با شما صادق است.
راپینو در بیانیهای گفت:” احساس خوبی است که بدانیم یک حامی فوتبال و تیم ما در کاخ سفید است. از برخوردهایی که با او داشتم میتوانم بگویم که او همدلی بسیاری و علاقه ذاتی به کمک به مردم دارد و تمام تلاشش را برای بهبود این کشور به کار خواهد بست. از جامهای جهانی 2015 تا 2019 و حمایت همیشگی او از مبارزه ما برای برابری، ما همیشه حمایت او از بازی خودمان را حس کردیم و من امیدوارم که بتوانیم قهرمانی مهمی به دست آوریم تا به کاخ سفید برویم.”
آماده سازی برای جامجهانی 2026 که در 16 شهر در سراسر آمریکای شمالی (از جمله 10 شهر آمریکا) برگزار خواهد شد به دلیل شیوع ویروس کرونا به تعویق افتاده است. بازدید فیفا از بازارهای احتمالی میزبانهای این مسابقات در سال گذشته نیز به تعویق افتاد. بیشتر کمک مورد نیاز از سوی دولت فدرال لجستیک خواهد بود و گولاتی که هنوز در هیئت فیفا (جانشین بزرگتر کمیته اجرایی) حضور دارد میگوید بیشتر این موارد از طریق هماهنگ کننده بین دو سازمان انجام خواهد شد- کسی که بتواند شخصی درست را از وزارت خزانه داری یا امنیت داخلی را پشت تلفن بکشاند. یک نفر از دولت بایدن باید این نقش را عهده دار شود.
گولاتی میگوید:” این بایدن نیست که مینشیند و بحث میکند که قوانین مالیات چطور خواهند بود. این یعنی او باید این موضوع را به افرادی درست بگوید. باید به کسی بگوید این کار را به پایان برسان اما زیادهروی نکن یا هرجور شده این کار را به پایان برسان.”
تعدادی از افرادی که در دولت بعدی حضور دارند ارتباطی با فوتبال دارند. با رون کلین، رییس ستاد مشترک، شروع میکنیم که دوست گولاتی و هوادار و پدر بازیکن سابق هاروارد است. این اطمینان وجود دارد که سازمان دهندگان جام جهانی گوش شنوایی در بالاترین رده دارند.
فیفا در بیانیهای اعلام کرد:” از زمانی که روند ارائه پیشنهاد برای جام جهانی 2026 آغاز شد، دولتها و اعضای فدراسیونهای کانادا، مکزیک و آمریکا قویا از علاقهشان برای میزبانی آنچه رویدادی فوقالعاده برای تمام جهان خواهد بود، حمایت کردند.
رییس فیفا دوست دارد تبریکات صمیمانه خود برای انتخاب جو بایدن به عنوان رییس جمهور را ابراز کند و افتخار دیدار با او در نزدیکترین زمان ممکن را داشته باشد. آقای بایدن شخصا هوادار فوتبال و شخصی است که به قدرت خاص ورزش در اتحاد مردم باور دارد و به همین دلیل فیفا بیصبرانه در انتظار همکاری پر ثمر با دولت آقای بایدن و ادامه رابطه کاری عالی با دولتها، اعضای فدراسیونها و سازماندهندگان محلی هر سه کشور میزبان است.”
***
بیزلی در جام جهانی 2026 در زمین حضور نخواهد داشت. او بالاخره در پایان فصل 2019 MLS از دنیای فوتبال خداحافظی کرد و حالا در 38 سالگی برای حضور تیم حرفهای لیگ یک آمریکا (دسته سوم) به شهر فورت وین، محل تولدش، تلاش میکند. آن سکه معروف هم در قفسهای در خانهاش در هوستون است.
او میگوید:” پس از آن اتفاق آن را در خانهام گذاشتم تا گم نشود. وقتی جو را دیدم دست از حمل کردنش به همراه خودم برداشتم. این سکه وظیفهاش را انجام داد. نیازی نیست صبر کنم تا یک مقام رسمی یا فرد ارتشی دیگری را ببینم. این سکه وظیفهاش را انجام داد. حالا در کنار سایر وسایل خاطرانگیزم در امن و امان است.”
او درست میگوید. او نیازی به سکه ندارد. قول بایدن کاملا در ویدیو مشخص است. تنها مشکل احتمالی این است که باید برای حداقل 4 سال آینده بسیار درگیر خواهد بود و بیزلی هنوز مطمئن نیست که چه زمانی میتواند نوشیدنیای که از او طلبکار است را دریافت کند.
او میگوید:” من باید یک قهرمانی کسب کنم تا بتوانم به کاخ سفید بروم. نوشیدنی خاصی دوست دارم بنابراین امیدوارم آن نوشیدنی در دفتر اصلی رییس جمهوری پیدا شود.”