چگونه استراتژی درست نقل و انتقالات، لستر را به یک مدعی تبدیل کرد
هفت‌یک- برندان راجرز، سرمربی لسترسیتی، می‌گوید:” وقتی اولین بار به اینجا آمدم از من پرسیده شد که در نظر دارم به چه موفقیتی برسم. ما همیشه می‌دانستیم که رسیدن به جمع 6 تیم برتر کار دشواری است و دلیل آن منابع، استعدادها و اندازه باشگاه‌هایی در آن سطح است اما این چالش ما و دلیل حضور من در این تیم بود. ما توانستیم سال گذشته این کار را انجام دهیم و موفقیت دوباره این است که بتوانیم بار دیگر این اتفاق را تکرار کنیم.”
مردان راجرز در حال حاضر در تلاش‌شان نه تنها به جمع 6 تیم برتر رسیدند، بلکه حتی یک قدم از فصل پیش فراتر رفته و با کسب پنجمین پیروزی متوالی برابر لیدز یونایتد در هفتمین بازی فصل حالا در منطقه کسب سهمیه لیگ قهرمانان قرار دارند (توضیح مترجم: لستر بعد از آن مقابل وولوز با یک گل به پیروزی رسید و برابر لیورپول 3-0 شکست خورد).
لستر بار دیگر بیشتر از آنچه در لیگ برتر از آنها انتظار می‌رفت ظاهر شده و این باور که برای داشتن هدف بزرگ باید هزینه زیادی انجام دهی را به چالش کشیده است. در قلب موفقیت‌های این تیم پس از حضورشان در لیگ برتر در سال 2014، یک حاصلخیزی مداوم در خط مشی جذب بازیکن وجود داشت و این درخت بار دیگر در حال میوه دادن است.
این به آن معنا نیست که آنها سرمایه‌گذاری نکرده‌اند. تیم فعلی آنها هشتمین تیم گرانقیمت در لیگ (با 284 میلیون پوند) به حساب می‌آید و در دو پنجره نقل و انتقالات تابستانی قبلی هزینه‌های قابل توجهی اتجام داده که شامل 30 میلیون پوند برای یوری تیلِمانس که در الندرود، رهبر خط میانی بود و دو گل به ثمر رساند و وسلی فوفونا بوده که مدافع جوان این تیم است و از همین حالا یک سرمایه‌گذاری خوب به نظر می‌آید اما این هزینه‌ها در مقایسه با خرید بعضی از رقبای آنها، بسیار محافظه کارانه محسوب می‌شود.
لستر هشتمین تیم گرانقیمت لیگ‌برتر است اما خریدهای حساب‌شده آنها، نقش زیادی در درخشش‌شان در چند فصل اخیر داشته است.
اما این همچنین به آن معنا نیست که تمام خریدهای آنها درست است؛ همانطور که در پنجره نقل و انتقالات 2016- زمانی که آنها خریدهای بزرگی برای دفاع از عنوان قهرمانی و همزمان رقابت در لیگ قهرمانان انجام دادند- ثابت شد. احمد موسی و اسلام سلمانی و بعدتر فوسنی دیاباته، آدرین سیلوا و رشید غزال هیچکدام در حد و اندازه مورد انتظار درخشان ظاهر نشدند. اما برای هر شکست خریدهای عاقلانه‌ای وجود داشت که نه تنها کیفیت و استعداد را به تیم‌های تحت هدایت مربیان متفاوت اضافه کرد بلکه ارزش‌های دیگری هم داشت.
لستر از آن زمان در هر تابستان یک بازیکن کلیدی را به فروش رسانده است. انگولو کانته، ریاض محرز، دنی درینکواتر، هری مگوایر و بن چیلول در مجموع با مبلغ 250 میلیون پوند به فروش رسیدند. آنها همگی با مبلغ 25 میلیون پوند خریده شده بودند.
با این حال چنین چیزی برای مالکان لستر تنها تجارت نیست. لستر می‌داند که نمی‌تواند از نظر مالی با “شش تیم برتر” رقابت کند چرا که درآمد جهانی آنها بسیار زیاد است؛ بنابراین در قلب سیاست نقل و انتقالات لستر، فرهنگ، ساختار و رهبری باشگاه قرار گرفته است.
یک فلسفه طولانی مدت برای بازیکنان ثابت وجود دارد؛ لستر به جای خرید بازیکنان گران‌تر به عنوان یک راه حل سریع، دیدگاهی جامع‌نگرتر درباره جذب و پیشرفت بازیکنان دارد. این عاملی کلیدی در تصمیم راجرز برای جدایی از سلتیک و پیوستن به لستر بود چون این باشگاه جز معدود باشگاه‌های حاضر در لیگ برتر است که در بین مربیان به این معروف است که اگر درک درستی داشته باشند، می‌توانند مدتی طولانی در این باشگاه بمانند.
هرچند این واقعیت وجود دارد که انتظارات در باشگاه بالا رفته و نتایج نیز باید با آن سازگار باشند اما این دیدگاه نیز وجود دارد که مالکان ببینند بذرهای درستی کاشته شده، فرصت بیشتری در اختیار مربی قرار می‌دهند. مثالی کلاسیک مربوط به جستجو برای مدافع میانی در پنجره قبلی است. جیمز تارکوفسکی از برنلی- یک مدافع موفق لیگ برتری، عضو تیم ملی و آماده بازی، سازگاری سریع و حضور در میدان- در فهرست لستر بود و گزینه دیگر فوفانا، مدافع نوجوان سن اتین، بود که تنها 30 بار در دیدارهای بزرگسالان حضور داشت.
لستر پیشنهادی برای هر دو ارائه کرد اما در آخر ترجیح دادند که 32 ملیون پوند برای فوفانا پرداخت کند- یکی از بزرگترین هزینه‌های پرداخت شده در باشگاه- چرا که باور داشتند که او پتانسیل حضور طولانی مدتی را در باشگاه دارد و در آینده ارزش بیشتری پیدا خواهد کرد.
این خط مشی تنها به یک مورد محدود نمی‌شود. لستر معمولا بازیکنان جوان با پتانسیلی را به خدمت می‌گیرد که در باشگاه‌های شبیه به خودش عملکرد موفقیت آمیزی داشته‌اند؛ بنابراین تغییر شرایط آرام‌تر و بهتر انجام می‌شود؛ باشگاه‌های متوسطی که خود بزرگ بینی ندارند و تاکیدشان بر سختکوشی است. جیمز جاستین از لوتون تاون، جاگلار سویونجو از فرایبورگ، تیموتی کاستانیه از آتالانتا و جیمز مدیسن از نوریچ سیتی بهترین مثال‌ها هستند.
کار کردنِ درست این سیستم نیازمند اعتماد افراد بالادست باشگاه به عملکرد مدیر فوتبال، مدیر نقل و انتقالات و در نهایت سرمربی است و لستر یکی از باشگاه‌هایی است که کمترین آشفتگی را در سطح مدیریتی در لیگ برتر دارد. هیچ دخالتی از سوی مالکان صورت نمی‌گیرد و مدیر برنامه‌ها تاثیری در تیم ندارند و جان رادکین مدیر فوتبال تیم است که خودش در رده‌های متفاوت بالا آمده و در اصل مربی آکادمی بوده است و دوست دارد قدرت بیشتری در اختیار سرمربی قرار داده و اجازه اداره باشگاه را به او بدهد.
مدیر نقل و انتقالات لستر توسط برندان راجرز انتخاب شده و زیر نظر او فعالیت می‌کند.
تایید نهایی در تمامی نقل و انتقالات و انتصاب در کادر فنی بر عهده سرمربی است. این شامل انتصاب مدیر نقل و انتقالات نیز می‌شود که در حال حاضر لی کانگرتون است؛ کسی که وقتی سرمربی لستر هدایت تیم ذخیره‌های چلسی را بر عهده داشت برای اولین بار با او کار کرد و سرپرست استعدادیاب‌ها برای یافتن استعدادهای جوان بود. سرمربیان شاید بیایند و بروند و این اتفاق برای مدیران نقل و انتقالات نیز رخ می‌دهد؛ همانطور که کانگرتون جانشین ادواردو ماسیا و پیش از آن استیو والش در این سمت شد اما روند تشخیص استعداد در لستر تغییر نمی‌کند.
استمرار خاصی در دپارتمان استعدادیابی و جذب بازیکن در زمینه حمایت از یکدیگر در قالب پروسه مشخص شناسایی بازیکنان بااستعداد، تحقیق درباره توانایی و شخصیت بازیکنان و تعیین سازگاری آنها با شرایط لستر وجود دارد. شاید برخی از بخش‌های این روند خصوصا در زمینه استفاده از تکنولوژِی برای کمک به حوزه استعدادیابی و تحقیقات در طول زمان تکامل یافته باشد اما فلسفه آن به صورت بنیادین به همان شکل باقی مانده است. به طور کلی بازیکنان باید جوان باشند، ارزش خوبی داشته، از پتانسیل پیشرفت برخودار و تطابق درستی با ویژگی‌ها و اخلاقیات تیم داشته باشند.
این روند بسیار ضروری و مهم است. باشگاه‌های بسیاری دخالت از رده‌های بالا دارند یا سرمربیان در عرض 18 ماه تغییر می‌کنند. این سیستم در لستر فارغ از افراد حاضر در باشگاه تثبیت شده است. روند مشابهی در حال حاضر در او اچ لوون، باشگاه خواهر آنها، در بلژیک به کار گرفته شده و این تیم تازه صعود کرده که مالکانش از مدیران نقل و انتقالات حمایت می‌کنند، در حال حاضر در رده هشتم جدول رده بندی قرار دارد.
در نهایت لستر باشگاهی است که هویت خودش را می‌شناسد. درک متقابلی بین محدودیت‌های مالی و نیاز به کندوکاو در بازارهای نقل و انتقالات نسبت به باشگاه‌هایی که رقبای آنها هستند، وجود دارد. با این واقعیت که بازیکنانی که آنها پرورش داده‌اند، ممکن است در بعضی مواقع توسط رقبا فریفته شوند نیز با سهولت رفتار می‌شود.
تیلِمانس، مدیسن، سویونجو و سایرین کاملا تحت نظر نبودند. سایر باشگاه‌ها از وجود آنها مطلع بودند اما وقتی سایرین در حال تردید و تعلل بودند، این لستر بود که برای خریدشان اقدام کرد. ترانسفرمارکت ارزش فعلی تیم لستر را 422 میلیون پوند تخمین زده است اما این بازیکنان ارزش بیشتری برای لستر دارند. آنها همگی در دسته بندی 50 میلیون پوندی قرار می‌گیرند که لستر برای چیلول، محصول آکادمی خود، در سال 2019 تعیین کرد. شاید یک بازیکن دیگر در تابستان آینده بسیار محبوب شده و از این تیم جدا شود اما لستر از همین حالا و با استفاده از یک “پروسه” در حال تعیین جانشین آنهاست.