روایتی از بازار نقل و انتقالات در دوره کرونا؛ تابستان جیب‌های خالی
هفت‌یک- اواخر ماه آوریل بود و فابیو پاراتیچی، مدیر ورزشی یوونتوس، برای اولین بار درباره پنجره نقل و انتقالاتی پیش رو صحبت می‌کرد:” ما باید خلاق باشیم.” او کاملا درست می‌گفت. ایده‌های بیشتر، پول کمتر.
پنج ماه از آن زمان گذشته و ما پنجره نقل و انتقالاتی بسیار طولانی و پر تنشی را پشت سر گذاشتیم. این پنجره بسیار خاص بود چرا که شرایط تغییر کرده بود. ایده‌های بسیار خوبی وجود داشت هرچند که همگی آنها به سرانجام نرسیدند. این پنجره دائما قطع و وصل می‌شد؛ بارها همه چیز کاملا متوقف شد و گاهی نیز همه چیز با رضایت و روبراهی پیش رفت. مهم‌تر از همه، این پنجره تابستانی با شیوع کرونا همزمان بود- بیماری همه‌گیری که جهان و بنابراین بازار نقل و انتقالات را تغییر داد.
منابع بسیاری از باشگاه‌ها محدود شد و بحران کرونا به شدت روی درآمدها تاثیر منفی گذاشت. بارسلونا که ضرر 97 میلیون یورویی خود را در روز پایانی پنجره نقل و انتقالات اعلام کرد، نیاز به فروش بازیکنان و کاهش دستمزد آنها برای خرید بازیکنان جدید داشت. باشگاه بزرگ اسپانیایی تنها زمانی موفق به خرید “سرجینو دِست” شد که توانست نلسون سمدو را به فروش برساند و این در حالی است که در فروش عثمان دمبله و ساموئل اومتیتی یا دریافت مبلغ بیشتر برای بازیکنانی که این تیم را ترک کردند، موفق نبود و همین موضوع مانع از ادامه مذاکرات این تیم برای خرید اریک گارسیا و ممفیس دیپای در روز آخر شد. رئال مادرید هم که دنیا را با مفهوم کهکشانی‌ها آشنا کرد، این بار نتوانست حتی یک بازیکن به خدمت بگیرد.
منچسترسیتی دارایی موجودش را به خوبی مدیریت کرد. آرسنال با پرداخت بند فسخ 50 میلیون یورویی توماس پارتی در یک قسط او را خریداری کرد و باعث شگفتی اتلتیکو مادرید شد که انتظار رخ دادن این اتفاق در فاصله 5 ساعت تا بسته شدن پنجره نقل و انتقالات را نداشت. آرسنال بر خلاف انتظار حاضر به پرداخت کل مبلغ بند فسخ بدون هیچ مذاکره‌ای شد و این یک رویا را به حقیقت تبدیل کرد. استراتژی آرسنال فوق‌العاده بود: نبوغ و خلاقیت چیزی است که تفاوت را در این پنجره نقل و انتقالات رقم زد.
چلسی در این تابستان بهترین خریدها را انجام داد؛ از جمله به خدمت گرفتن بن چیلول از لسترسیتی.
چلسی جز استثناها بود؛ آنها یک پنجره نقل و انتقالات درخشان را علی‌رغم شیوع کرونا پشت سر گذاشتند و از پیش، برای هرچیزی به خوبی برنامه‌ریزی کردند. رومن آبراموویچ صریح بود: ما تنها بهترین اهداف را جذب می‌کنیم؛، بدون هیچ پلن B. سپاسگزارم. سال خوبی برای خرید بازیکنان با کیفیت بالا بود چرا که رقابت کمتری وجود داشت.
هیچ تیم دیگری مانند آبی پوشان خرید نکرد. آنها نه تنها حکیم زیاش، تیمو ورنر، کای هاورتز، بن چیلول، تیاگو سیلوا و ادوارد مندی را جذب کردند بلکه پیشنهاد بایرن مونیخ برای خرید کالوم هادسون اودوی در اواخر زمان نقل و انتقالات را نیز رد کردند. یکی دیگر از ویژگی‌های این پنجره تماس در اواسط شب بود؛ مانند تماسی که انتقال هاورتز را بین دو نیمه فینال لیگ قهرمانان نهایی کرد. بله، در آن لحظه مدیران بایرلورکوزن با رم تماس گرفتند:” ما هاورتز را به چلسی فروختیم، همه کارها انجام شد، ما خواهان پاتریک شیک هستیم.” دو هفته بعد هر دو قرارداد رسمی شدند.
اما این لیورپول بود که قرارداد سال را به ثبت رساند. تیاگو آلکانتارا در ژوئن در باشگاه بایرن مونیخ حاضر شد تا قراردادش را در حضور عکاس باشگاه تمدید کند. اما در عوض او با گفتن این جمله همه را شگفت زده کرد:” من می‌خواهم در این باره فکر کنم. نیاز دارم درباره این موضوع با خانواده‌ام صحبت کنم، فردا خبر نهایی را به شما خواهم داد.”
لیورپولی‌ها توانستند در یک انتقال غیرمنتظره، تیاگو آلکانتارا را از بایرن به خدمت بگیرند.
او 24 ساعت بعد بار دیگر در دفتر باشگاه حاضر شد و در حالی‌که اشک در چشمانش حلقه زده بود گفت که می‌خواهد از این تیم جدا شود. تماس‌های ویدیویی با یورگن کلوپ او را متقاعد و شیفته کرده بود. جذب بازیکنی با کیفیت تیاگو با رقم 25 میلیون یورو به علاوه بند پاداش فوق‌العاده است. استفاده از شرایط در این پنجره تعیین‌کننده بود. رئال مادرید به دلیل ضرر قابل توجه، مجبور به فروش بود و تاتنهام از این فرصت استفاده کرده و سرخیو رگیلون را خریداری کرد.
نبوغ و استراتژی‌های برنده، ملاک‌های اصلی در پنجره نقل و انتقالات دوران کرونا بود. تعداد هزینه‌های بالا بسیار کم بود، حتی بیشتر باشگاه‌های بزرگ لیگ برتر و لالیگا مجبور شدند بازیکنانی را با گزینه خرید در تابستان سال بعد به خدمت بگیرند؛ زمانی‌که به عادت هزینه 200 یا 300 میلیون یورو در یک پیش فصل باز خواهند گشت. بازار به اندازه‌ای از پول نقد خالی بود که گرت بیل به صورت قرضی به تاتنهام بازگشت و لوییس سوارز به عنوان بازیکن آزاد از بارسلونا به اتلتیکو مادرید منتقل شد. چنین انتقال‌هایی در سال گذشته غیر قابل باور بودند.
رئالی‌ها برای کاهش هزینه‌های‌شان مجبور شدند بازیکنان زیادی را به باشگاه‌های دیگر واگذار کنند؛ از جمله گرت بیل و سرخیو رگیلون که به تاتنهام رفتند.
باید به منچستریونایتد اشاره کرد که آماد ترائوره 18 ساله را با قراردادی به ارزش 30 میلیون یورو به علاوه بند پاداش 10 میلیون یوریی از آتالانتا خریداری کرد. اوله گونار سولسشر، سرمربی منچستریونایتد، در صبح روز پایانی نقل و انتقالات به او گفت:” تو استعدادی برای آینده هستی، ما در انتظار تو خواهیم بود.” ترائوره در ماه ژانویه به این تیم اضافه خواهد شد. تیم استعدادیابی یونایتد او را به عنوان یکی از سه استعداد برتر متولد سال 2002 می‌داند و این در حالی است که او تنها 25 دقیقه در سری A به میدان رفته است (و در این مدت موفق شده گلزنی کند).
اورتون نیز شایسته تمجید است- یک مربی بدون پول زیاد اما با ایده‌های بسیار می‌تواند باعث ایجاد تغییر شود. کارلو آنچلوتی بارها و بارها با خامس رودیگز و آلان تماس گرفت و پیام‌های بسیاری ارسال کرد تا آنها را متقاعد کرد که به او پیوندند. عامل کارلو باعث ایجاد تغییر شد.
در مجموع پنجره بسیار دشواری بود و کار برای تمام کسانی که در آن درگیر بودند، به سختی پیش رفت. تابستان آینده می‌تواند حتی برای باشگاه‌هایی که باید برای از دست دادن بازیکنان‌شان در پایان مهلت قرارداد آماده شوند، بدتر باشد. مانند لیونل مسی که می‌تواند از ماه ژانویه پیش قراردادی را با هر تیمی به امضا برساند. در منچستر و همچنین پاریس، مدیران باشگاه‌ها خود را آماده می‌کنند اما آن داستانی کاملا متفاوت است.
*برای آشنایی بیشتر با نویسنده این مقاله، این مستند کوتاه در مورد یک روز کاری یک روزنامه‌نگار حوزه نقل و انتقالات را از اینجا تماشا کنید.