آیا بارسلونا قدر لوئیس سوارز را ندانست؟
هفت‌یک- لوئیس سوارز در مراسم وداعش با بارسلونا، در حالی‌که اشک‌هایش را پاک می‌کرد گفت:” روز خیلی سختی برای من است. بازی کردن در بارسا- بهترین تیم جهان- رویای من بود. باید افتخار کنم که توانستم برای این تیم بازی کنم، لحظات فوق‌العاده‌ای را تجربه کنم، جام‌های زیادی ببرم و کنار بازیکنان شگفت‌انگیزی از جمله بهترین بازیکن تاریخ بازی کنم. همیشه قدردان حمایت گرم هواداران بوده‌ام، از روز اول تا آخر. همه افراد باشگاه باید بدانند که من همیشه یک کوله (Cule: لقب هواداران بارسلونا) می‌مانم، هر جا که باشم.”
جوزپ ماریا بارتومئو، رئیس باشگاه بارسلونا نیز تعریف پرشوری از مهاجم اروگوئه‌ای کرد. او گفت:” امروز، روز خاصی است؛ یک اسطوره باشگاه تیم را ترک می‌کند، کسی که 13 جام برده و به سومین گلزن برتر تاریخ ما تبدیل شده است. ما قدردان زحمات او هستیم. از طرف هواداران بارسلونا در سراسر جهان از تو ممنونم و امیدوارم که در آینده، هم داخل زمین و هم خارج زمین خوشحال باشی.”
با وجود این صحبت‌های گرم و پرشور، حس اجبار در این مراسم احساس می‌شد و به نظر می‌رسید که سوارز و بارتومئو، نظرات واقعی خودشان را بیان نمی‌کنند. طی یک کنفرانس خبری که به کمک نرم افزار زوم انجام شد، سوارز در پاسخ به خبرنگاران تایید کرد که “ماه دیوانه‌واری” را سپری کرده و برخی چیزها را راجع به این انتقال در دلش نگه داشته است.
سوارز در کنفرانس مطبوعاتی خداحافظیاش، احساساتی شد و برای لحظاتی اشک ریخت.
از یک جنبه، هم سوارز و هم بارتومئو در این انتقال برنده هستند. سوارز توانست برای خروجش از باشگاه، رقم قابل توجه 9 میلیون یورو را دریافت کند و به اتلتیکو مادرید بپیوندد که انگیزه فراوانی برای رقابت در کسب جام‌های این فصل دارد. خرید او هیجان زیادی در اتلتیکو ایجاد کرده. بارتومئو نیز توانست یکی از بازیکنان پردرآمد که اختلافاتش با او علنی شده بود،از باشگاه خارج کند.
پس از ماه آگوست و شکست شرم‌آور 2-8 مقابل بایرن مونیخ در مرحله یک چهارم نهایی چمپیونزلیگ، بارتومئو اعلام کرد که در مسیر ساخت دوباره تیم، سوارز از جمله بازیکنانی است که می‌خواهد از شرش خلاص شود. با این حال، بارتومئو همچنان باید این ترس را داشته باشد که سوارز در ماه‌های پیش رو، با تیم جدیدش برگردد و تیم سابقش را دچار مشکل کند.
روز 24 آگوست، سوارز مطلع شد که مربی جدید تیم، رونالد کومان، او را نمی‌خواهد. سه روز قبلش، او گفته بود که حتی اگر در تیم رزرو بارسا هم بماند، خوشحال خواهد بود ولی ناگهان وارد مذاکرات برای خروج شد. مهاجم 33 ساله برای امتحان زبان ایتالیایی به پروجا سفر کرد که باعث شد پای پلیس به قضیه اعتبار مدرکی که او دریافت کرده هم باز شود و به نظر می‌رسید که یوونتوس مقصد احتمالی او باشد. دانشگاه پروجا هرگونه تقلب را رد کرد و اعلام کرد که هیچ گونه تجسسی در مورد سوارز انجام نشده است.
روز دوشنبه، بارسلونا و اتلتیکو بر این باور بودند که بر سر انتقال سوارز به توافق رسیدند ولی وقتی بارتومئو فهمید که قرار است سوارز به عنوان بازیکن آزاد به تیم دیگو سیمئونه بپیوندد، جلوی انتقال را گرفت. روز سه شنبه مذاکرات سختی بین بارتومئو و وکیل سوارز در نوکمپ انجام شد و این در حالی بود که هواداران در بیرون ورزشگاه، برای اعتراض جمع شده بودند و خواسته آنها استعفای بارتومئو بود.
در نهایت توافق صورت گرفت و پنج دقیقه پیش از بامداد چهارشنبه، بارسلونا جدایی سوارز را تایید کرد. بارسلونا در ازای او 6 میلیون یورو درخواست کرد و اجازه نداد او رایگان تیم را ترک کند. اتلتیکو اما در سوی دیگر ادعا دارد پولی در حال حاضر رد و بدل نشده و تنها در صورتی که آنها با حضور سوارز در تیم‌شان در دو سال آینده به یک چهارم نهایی چمپیونزلیگ برسند، باید 6 میلیون یورو پرداخت کنند (قرارداد سوارز دو ساله است). پشت لبخندهای کنفرانس خبری روز پنجشنبه، این احساس وجود داشت که سوارز و بارتومئو از این قطع همکاری خوشحال هستند. اوضاع همیشه اینگونه نبوده است.
سوارز، پس از پیوستن به بارسلونا در سال 2014 گفت:” وقتی پِره (گواردیولا، ایجنتش) با من تماس گرفت که بگوید با بارسلونا قرارداد امضا کرده، نمی‌توانستم باور کنم؛ گریه می‌کردم. فکر می‌کردم پس از ماجرای کیه‌لینی، همه چیز نابود شد. باشگاه تلاش بسیاری برای جذب من کرد که همیشه برای من ارزشمند خواهد بود.”
سوارز آن موقع مدیون بارتومئو بود که تلاش بسیاری برای انتقال 80 میلیون یورویی او از لیورپول انجام داد؛ حتی با وجود این‌که سوارز به خاطر گاز گرفتن جورجو کیه لینی در جام جهانی، 4 ماه از حضور در میادین محروم شده بود. آن اتفاق، آخرین اتفاق جنجالی دوران حرفه‌ای سوارز بود که پیش از آن نیز در دوران حضورش در لیورپول، به خاطر توهین نژادپرستانه به پاتریس اورا محروم شده بود.
انتقال سوارز به بارسا در حالی نهایی شد که او به دلیل گاز گرفتن جورجو کیه‌لینی، از سوی فیفا با محرومیتی 4 ماهه روبرو شده بود.
سوارز و کیه‌لینی بعدا در دیدار بارسا-یوونتوس با هم روبرو شدند و برخورد گرمی با هم داشتند.
در آن دوره، شک و شبهاتی از سوی افرادی مثل یوهان کرویف هم مطرح شده بود که چطور بازیکن خودمحوری مثل سوارز می‌تواند در تیمی که اساس کارش کنترل خط میانی و بازی تیمی است، جا بیفتد. با این حال، انتظارها تا ماه اکتبر و ال‌کلاسیکو ادامه پیدا کرد تا او اولین بازی را انجام دهد، دیداری که بارسلونا در آن شکست خورد اما سوارز خیلی سریع با تیم هماهنگ شد. دوستی با لیونل مسی هم خیلی در این امر به او کمک کرد. پس از این‌که این دو در منطقه کاستلدفلز در خارج شهر بارسلونا همسایه شدند، خانواده سوارز به خانه ویلایی مسی دعوت شدند و دو بازیکن اهل آمریکای جنوبی، از آن پس با هم به تمرینات می‌رفتند. آنتونلا روکوتزو و سوفیا بالبی، همسران آنها نیز با یکدیگر دوست شدند و شراکت‌شان را در تجارت مد آغاز کردند.
در زمین، سوارز و مسی خیلی زود با هم زوج فوق‌العاده‌ای تشکیل دادند. سوارز این ویژگی را داشت که تنها به توانایی خودش تکیه کند؛ بر خلاف ستاره آرژانتینی که با تجربه بازی در کنار بهترین بازیکنان خط حمله دنیا از جمله تیری آنری، ساموئل اتوئو، داوید ویا، الکسیس سانچس، فیلیپه کوتینیو، عثمان دمبله و اخیرا هم آنتوان گریزمان، به قضاوت بقیه اهمیت می‌داد. نیمار هم در فصل اولش توسط رقبا مهار شده بود ولی پس از گذشتن مدت کوتاهی، MSN (مسی، سوارز نیمار) در خط حمله تشکیل شد و سوارز گل پیروزی بخش تیمش را در ال‌کلاسیکوی برگشت به ثمر رساند تا آنها قهرمان لالیگا شوند و با گلزنی در فینال چمپیونزلیگ مقابل یوونتوس، سه گانه را برای بارسا به ارمغان آورد.
در فصل دوم، سوارز از مسی و کریستیانو رونالدو هم بیشتر گل زد و به تنها بازیکنی تبدیل شد که در دوره 11 ساله حضور این دو در لالیگا، توانسته به این عنوان دست پیدا کند. 198 گل او در بارسا شامل انواع و اقسام ضربات است؛ او در تمامی رقابت‌ها، گل‌های پرشماری می‌زد؛ به خصوص در فینال‌ها- جام جهانی باشگاه‌ها، کوپا دل ری، سوپرکاپ اروپا، سوپرکاپ اسپانیا و چمپیونزلیگ.
گل‌های سوارز در ال کلاسیکو به کار رافا بنیتس و خولن لوپتگی در برنابئو پایان داد. او در دیدار مقابل تیم‌های ضعیف‌تر لالیگا هم به همان اندازه عطش و انگیزه داشت. او 97 پاس گل برای هم تیمی‌هایش ارسال کرد. یک منبع که در انتقال سوارز به نوکمپ نقش موثری داشت به اتلتیک گفت:” شاید او با بازیکنانی که DNA بارسلونا را دارند، کمی متفاوت باشد ولی خیلی خوب در این تیم جا افتاد؛ به خصوص در امر گلزنی و ایجاد توازن بین مسی و نیمار. شاید وقتی کنار بهترین بازیکن (مسی) بازی می‌کنید، احساس کنید که کمی افت کرده‌اید زیرا تمام تمجیدات نصیب او می‌شود ولی سوارز در رده برترین بازیکنان تاریخ بارسا قرار دارد.” در عین حال او توانست بخش تاریک شخصیتش را تحت کنترلش نگه دارد. سوارز در طول این مدت مثل همیشه، چندین درگیری با رقبا داشته ولی در مجموع سعی کرده به قانون احترام بگذارد و تنها 1 کارت قرمز در 283 بازی دریافت کرد.
***
پس چرا بارسلونا انقدر به دنبال فروش او بود؟
اولین دلیل پول است. بارتومئو به شدت نیازمند کاهش حقوق بازیکنان است و سوارز با حقوق 18 میلیون یورویی(با احتساب مالیات) دومین بازیکن پردرآمد تیم بود. یک سال از قراردادش باقی مانده بود و اگر در فصل 21-202، در 60 درصد بازی‌ها به میدان می‌رفت، بندی در قراردادش وجود داشت که یک سال دیگر آن را تمدید می‌کرد.
با توجه به مشکلات مالی شدید بارسلونا- حتی پیش از بحران کووید 19- فروش سوارز در کنار آرتورو ویدال، راکیتیچ و دیگر بازیکنانی که دیگر به اندازه حقوق‌شان در زمین تاثیر نداشتند، ضروری بود. این موضوع پس از این‌که مسی تصمیم گرفت یک سال دیگر در بارسلونا بماند، ضروری‌تر هم شد. کومان به دنبال این است که ممفیس دیپای، هموطنش را از لیون منتقل کند و برای این انتقال، باید فضا و قدرت پرداخت حقوق تامین شده باشد.
فاکتور دوم مصدومیت‌های سوارز است. او در 18 ماه اخیر دو عمل جراحی روی زانویش انجام داد و از قدرت تحرکش در زمین کاسته شده است. او هنوز می‌تواند خودش را در محوطه جریمه در موقعیت گلزنی قرار دهد ولی بدون توپ، تلاش او افت کرده که این موضوع در حالی که مسی در تیم است، مشکل بزرگ‌تری به حساب می‌آید. برای همین بود که پرس بارسا بر روی تیم حریف، در چند سال اخیر ضعیف شده است.
سوارز فصل قبل آمار گلزنی خوبی داشت اما گروهی از هواداران و هم‌تیمی‌هاش از او راضی نبودند.
سوارز به یکی از رقبا فروخته شد تا هواداران بارسلونا که اخیرا از عملکرد شماره 9 تیم‌شان ناراضی بودند، کمی تسکین بیابند. هر چند او فصل گذشته در 36 بازی، 21 گل زد و 12 پاس گل ارسال کرد ولی هواداران از این‌که او موقعیت‌های زیادی از دست می‌دهد، ناراحت بودند. یک منبع که نقش پررنگی در اعتراضات اخیر به بارتومئو داشته گفت:” البته که جدایی او برای کاهش حقوق پرداختی تیم اول بارسلونا بود. درست است که او 15 یا 20 گل در هر فصل می‌زند ولی عملکرد کلی او در دو سال اخیر، در حد و اندازه‌های یک شماره 9 که تیم به آن نیاز دارد نبوده.”
همچنین در رختکن هم این حس وجود داشت که سوارز دیگر تاثیر مثبتی در تیم ندارد. یک منبع گفت که اخیرا بازیکنان تیم اصلی “از رفتار او خسته شده بودند” و گروهی متشکل از سوارز، مسی و ویدال این قدرت را داشتند که فشار بسیاری بر روی مربیان و یا مدیران بگذارند و در مورد تاکتیک‌ها و تمرینات”حتی گاهی خودشان تصمیم‌گیری کنند”. رئیس باشگاه سوارز را نمی‌خواست. مربی هم همینطور، همچنین تعداد زیادی از هواداران و حتی برخی از هم تیمی‌های با نفوذ او. بنابراین زمان او به پایان رسیده بود.
***
و این موضوع سوال را ایجاد می‌کند: چرا سیمئونه، سرمربی اتلتیکو، انقدر به دنبال جذب او بود؟ اتلتیکو به یک گلزن نیاز دارد که مرتبا گلزنی کند و به شدت هم به چنین بازیکنی نیاز دارد. در سال‌های اخیر، سیمئونه ماریو مانژوکیچ، جکسون مارتینز، کوین گامیرو و دیگو کاستا را به خدمت گرفت و تابستان گذشته 55 میلیون یورو برای آلوارو موراتا پرداخت کرد. هیچ‌کدام از این‌ها نتوانستند آنقدری گلزنی کنند که اتلتیکو برای کسب جام بجنگد.
پس از این‌که در تابستان گذشته، گریزمان آنها را به مقصد بارسلونا ترک کرد، تیم سیمئونه در 38 بازی تنها 51 گل زد و هیچ‌گاه وارد کورس قهرمانی نشد و رئال مادرید به راحتی جام را کسب کرد. با این حال، ال چولو معتقد است که سوارز می‌تواند هسته تیم جدید و قدرتمند اتلتیکو باشد- از دروازه گرفته که یان اوبلاک در آن قرار می‌گیرد، سپس خط دفاعی که خوزه خیمنز و رنان لودی در آن حضور دارند و کوکه و سائول در خط میانی. ژوائو فلیکس باید بتواند خلا گریزمان را جبران کند ولی تیم به یک تمام‌کننده تمام عیار نیاز داشت. یک سوارز آماده و در اوج، می‌تواند این نیاز را برطرف کند.
تهاجمی بودن، قدرت و عطش او برای پیروزی، خصوصیاتی است که اتلتیکو در حال حاضر آنها را کم دارد. در واندا متروپولیتانو همه امیدوارند که سوارز بتواند تاثیری به اندازه- یا حتی بیشتر- از داوید ویا که آنها سال 2013 از بارسلونا خریدند، داشته باشد. در تنها فصل حضور او در اتلتی، ویا به شاگردان سیمئونه کمک کرد تا تنها قهرمانی لالیگا را در دوران 9 ساله این مربی آرژانتینی روی نیمکت اتلتیکو به دست بیاورند.
سوارز در بهار آینده به نوکمپ برمی‌گردد تا مقابل هم‌تیمی‌های سابقش قرار بگیرد و مطمئنا انگیزه‌های زیادی خواهد داشت.
سیمئونه که سوارز را “بازیکنی بسیار مهم- فوق‌العاده، استثنایی، شگفت‌انگیز، قدرتمند و هجومی” توصیف کرد، کاملا بر این باور است که او می‌تواند نقشی شبیه به داوید ویا در تیمش ایفا کند. یا حداقل تاثیر بیشتری نسبت به موراتا خواهد داشت که شخصیتش تفاوت زیادی با سوارز (و سیمئونه) دارد. همچنین این موضوع که سوارز مقابل اتلتیکو نقشی کلیدی در بازی‌های تیمش داشته- با 8 گل و 5 پاس گل در 18 بازی، از جمله گل استثنایی در نوکمپ که می‌توان گفت تعیین کننده قهرمان فصل 19-2018 در رقابت دو تیم برای قهرمانی لالیگا بود، هم مطرح است.
همچنین این نگاه که سوارز با ترک بارسلونا، انگیزه‌های بسیاری برای اثبات خودش دارد، اتلتیکو را جذب کرد و مطمئنا در ماه‌های آینده، سیمئونه از این موضوع بهره خواهد گرفت. در مراسم وداع روز پنجشنبه، سوارز نتوانست آن نشانه‌های مغرور بودن همیشگی را بروز ندهد و این حس را ایجاد کرد که بر این باور نیست که یک بازیکن تمام شده است. او گفت:” وقتی بارسا من را در لیست فروش گذاشت، بسیاری تماس گرفتند، مشخصا از بسیاری از باشگاه‌ها. ولی من به تیمی خواهم رفت که می‌تواند در سطح رئال مادرید و بارسلونا رقابت کند و هیجان و انگیزه بسیاری برای این چالش جدید در من وجود دارد.”
سوارز در روز 22 اکتبر می‌تواند مقابل بارسلونا به میدان برود، روزی که اتلتیکو میزبان تیم کومان خواهد بود. بازگشت او به پایتخت کاتالونیا در ماه می انجام خواهد شد، وقتی رقابت برای قهرمانی لالیگا به اوج رسیده است. سوارز امیدوار است که آن زمان به باشگاه قبلی‌اش ثابت کند هنوز می‌تواند بازیکن خطرناکی باشد.