نگاهی به وضعیت تیم‌های لیگ پرتغال برای فصل 21-2020
هفت‌یک- فصل گذشته پایان دردناکی برای بنفیکا داشت. روندی فاجعه بار از شرایطی بی‌سابقه در هر دو سوی وقفه ایجاد شده به دلیل شیوع ویروس کرونا – تنها دو پیروزی در 13 بازی بین فوریه و آخر ژوئن – باعث شد که غول لیسبون از اروپا حذف شود و سپس جام قهرمانی را به پورتو، رقیب دیرینه‌شان، واگذار کند. فصل فاجعه‌بار آنها با شکست برابر پسران اژدها در فینال جام حذفی پرتغال، علی‌رغم 10 نفره بودن آنها در حدود یک ساعت از بازی، تکمیل شد.
چیزی ارزشمند لازم بود تا عصبانیت هواداران بنفیکا را فرو بنشاند و لوییس فیلیپه ویرا، گزینه اصلی انتخاب دوباره برای این سمت در ماه اکتبر، این را می‌دانست. آشفتگی بنفیکا، نیاز ویرا به رو کردن یک آس و عواقب مصیبت‌بار ویروس کرونا در برزیل دست به دست هم داد تا ژرژ ژسوس از سمت بسیار موفقش در فلامینگو به باشگاهی برگردد که نامش را با آن بر سر زبان‌ها انداخت.
بخشی از هواداران بنفیکا قویا با انتخاب مجدد این مربی 66 ساله کاریزماتیک مخالف بودند. او در سال 2015 در شرایطی ناخوشایند از این تیم جدا شد و به اسپورتینگ، رقیب همشهری آنها، پیوست. اما بیشتر هواداران این تیم با آغوشی باز از مردی استقبال کردند که بیشتر از هر فرد دیگری به بازگرداندن این باشگاه قدیمی به سطح اول فوتبال داخلی این کشور و حضور قدرتمند آنها در اروپا کمک کرد. او تمام این کارها را در حالی انجام داد که تیمش سبکی هیجان‌انگیز از فوتبالی جسورانه را با توجه به سنتهای هجومی خود به نمایش می‌گذاشت.
ژرژ ژسوس بعد از دوران درخشان در فلامینگو به بنفیکا برگشت؛ هرچند گروهی از طرفداران این تیم از نحوه جدایی او در سال 2015 ناراحت هستند.
ژسوس در اولین مصاحبه پس از بازگشت به پایتخت پرتغال آنقدر خوشحال بود که مثل همیشه ارزیابی بالایی از توانایی‌های خودش ابراز کرد. او به شبکه بی تی وی گفت:” ما حریفان را نابود خواهیم کرد. ما می‌خواهیم در تمام جام‌ها قهرمان شویم چون من به قهرمانی در همه چیز عادت دارم. و ما می‌خواهیم جام‌های بین‌المللی به دست آوریم. من برای بازنشستگی به بنفیکا نیامده‌ام. من برای قهرمانی آمده‌ام.”
گفتن این حرف از انجام دادنش آسانتر است. حتی در دوران 6 ساله حضور ژسوس در بنفیکا که همزمان با سرمایه‌گذاری سنگین باشگاه در ترکیب تیم بود، پورتو سه بار قهرمان پرتغال شد. اخیرا نیز علی‌رغم شرایط فلج‌کننده مالی آبی و سفید پوشان، در دو فصل از سه فصل اخیر تحت هدایت سرجیو کونسیسائو رقبای پایتخت‌نشین‌شان را شکست داده‌اند. این مربی هویت قدرتمند و جنگنده شمالی‌ها را بار دیگر زنده کرده است.
آینده کونسیسائو در ابتدای این تابستان در هاله‌ای از ابهام بود و خبرهایی مبنی بر احتمال پیوستن او به اینتر، باشگاه سابقش، به گوش می‌رسید. اگر او تصمیم به جدایی بگیرد در شرایطی این تیم را ترک می‌کند که نسبت به زمان حضورش در آن در شرایط بهتری قرار دارد. کونسیسائو بهترین بازی را از گروهی از بازیکنان باتجربه و با کیفیت مانند الکس تِلِس، ژسوس کرونا، دانیلو و آگوستین مارچزین گرفت و به تدریج جای آنها را به بازیکنان جوانی داد که موفق شده بودند در فصل 19- 2018 لیگ اروپای جوانان را بالای سر ببرند.
پورتو با خرید مهدی طارمی، ستاره ایرانی ریو آوه، خط حمله‌اش را برای فصل جدید تقویت کرد.
انتظارات زیادی از بازیکنانی چون فابیو سیلوا، روماریو بارو و دیوگو لیته وجود دارد. سوال بزرگ برای پورتو این است که آیا این ستاره‌های جوان و خود کونسیسائو به حضورشان در این تیم ادامه خواهند داد یا خیر. شایعات فراوانی وجود دارد که پورتو قصد دارد با فروش تعدادی از بازیکنان جوان با استعدادش، شرایط مالی خود را به تعادل برساند.
با توجه به این‌که بنفیکا با انتصاب ژسوس از سیاست استفاده از جوانان روی برگرداند چرا که این مربی به عدم اعتماد به بازیکنان جوان معروف است و آینده نامشخص ستاره‌های جوان پورتو، اسپورتینگ آماده است تا به نقش قدیمی‌اش به عنوان باشگاهی که بیشتر روی استعدادهای محلی حساب می‌کند، ادامه دهد.
صراحتا باید گفت که این تنها جنبه فوتبال پرتغال است که شیرها در آن اول هستند. سومدیریت دیرینه در سطح هیئت مدیره و نداشتن برنامه مشخص، منجر به یک فصل ناموفق دیگر برای اسپورتینگ شد و فاصله آنها با دو مدعی عنوان قهرمانی را بیشتر کرد. انتخاب روبن آموریم، مربی تازه‌کار، در ابتدا به سود باشگاه شد اما دور از انتظار نبود که براگا- باشگاه سابق آموریم- در پایان فصل با تفاضل گل بهتر در رده سوم قرار گرفت.
روبن آموریم نتوانست روزهای خوبش در براگا را با اسپورتینگ پرتغال تکرار کند.
اسپورتینگ ترجیح داد که به ریشه‌هایش رجوع کرده و بازیکنان آکادمی را به هسته اصلی تیمش تبدیل کند و در هفته‌های آخر فصل، پرتویی از امید برای آینده‌ای بهتر را به باشگاه نشان داد. تصمیم آموریم در آستانه ادامه مسابقات فوتبال در ماه ژوئن برای انتخاب بازیکنانی که اکثرا در بازه سنی 17 تا 22 سال هستند، باعث شد که نونو مندز و ادواردو کوارشما، مدافعان نوجوان، پتانسیل غیر قابل انکارشان را به نمایش بگذارند. ژوانه کابرال، وینگر، نیز نشان داد که دست کشیدن از بازیکنان آکادمی تا چه اندازه احمقانه است. کابرال در اوایل فصل 19- 2018 آغاز درخشانی داشت اما بدون هیچ دلیلی، به خاطر بازی دادن به چند خرید گرانقیمت، کنار گذاشته شده بود. وقتی او در سال 2020 فرصت دوباره‌ای پیدا کرده و به ترکیب اصلی راه یافت، نه تنها یکی از بهترین بازیکنان اسپورتینگ بلکه فوتبال پرتغال شد و در ژوئن جایزه بهترین بازیکن ماه را دریافت کرد. با توجه به این‌که تا به حال اسپورتینگ در حال سقوط بوده، باز پس‌گیری رده سوم از براگای سختکوش در فصل آینده یک پیشرفت محسوب خواهد شد.
بازیکنان قابل توجه
روبن دیاس (بنفیکا)
مهره کلیدی دفاع بنفیکا و تیم ملی پرتغال، مدافع میانی تراز اولی است که می‌تواند تحت هدایت ژرژ ژسوس فوتبالش را به سطح بالاتری ببرد.
براگا برای موفقیت در فصل جدید بیش از همه روی درخشش وندرسون گالنو حساب کرده است.
وِندرسون گالنو (براگا)
با توجه به فروش فرانسیسکو ترینکائو، پسر طلایی براگا، به بارسلونا، حالا این وینگر برزیلی ماهر و استثنایی می‌تواند در باشگاهی که بیشترین صعود را در فوتبال پرتغال داشته، نقش اصلی را ایفا کند.
ژوانه کابرال (اسپورتینگ)
آمادگی بالای او در اواخر فصل 20- 2019، میل به تماشای گل‌های خاص و لحظات درخشانِ دیگر از این وینگر متولد کیپ ورده را بیشتر کرد.