مسی و بازی قدرت در بارسلونا؛ آیا او همه‌کاره باشگاه کاتالانی است؟
هفت‌یک– پاییز 2009 است و پپ گواردیولا، سرمربی بارسلونا روی صندلی جلوی اتوبوس تیم، در کنار دوست قدیمی و دستیارش، مانل استیارته، نشسته است که صدای تلفن همراهش را می‌شنود. یک پیام است. در آن نوشته‌شده:” خب، می‌بینم که من دیگر برای تیم مهم نیستم، بنابراین….”
پیام کوتاه از سوی مسی ارسال‌شده که در صندلی‌های آخر اتوبوس نشسته است. زلاتان ابراهیموویچ، خرید بزرگ تیم در تابستان، در هر 5 بازی اخیر در لالیگا گلزنی کرده است. مسی نیز در این دیدارها گلزنی کرده و این دو حتی برای یکدیگر پاس گل ارسال کرده اند. ولی مرد جوان‌تر و ساکت‌تر بارسا، احساس خطر می‌کرد بنابراین سراغ تنها راهی رفت که می‌توانست این احساس خطر را منتقل کند.
گواردیولا خیلی سریع اشتباهش را رفع کرد و ابراهیموویچ تنها یک فصل در نوکمپ باقی ماند. مسی نقشی محوری‌تر در تیم پیدا کرد که در ادامه به موفقیت‌های بزرگی نیز ختم شد. خیلی چیزها از آن موقع در بارسلونا تغییر کرد و ستاره بزرگ آرژانتینی پس از آن پخته‌تر شد و مسئولیت‌های بیش‌تری را هم داخل و هم خارج زمین برعهده گرفت. روسا، مدیران، مربیان و بازیکنان آمده‌اند و رفته‌اند اما یک چیز ثابت مانده است؛ هنوز یک نفر در باشگاه هست که خوشحال نگه داشتنش بسیار مهم است.
***
در ماه فوریه، مسی بار دیگر سراغ تلفن همراهش رفت تا پیام دیگری ارسال کند، هر چند او این بار در خانه‌اش در مرکز ایالت کاتالونیا و در منطقه مرفه‌نشین کاستیدفلز بود. جنجال از سوی اریک آبیدال، مدیر ورزشی بارسلونا و هم‌تیمی سابق مسی، ایجاد شده بود که در یک مصاحبه با نشریه کاتالانی اسپورت گفته بود بازیکنان مقصر اخراج ارنستو والورده، سرمربی قبلی بارسلونا، بوده‌اند.
این بار مسی در یک پست اینستاگرام پیامش را ارسال کرد. او نوشت:” اگر بخواهم کاملا صادق باشم، از این صحبت‌ها خوشم نمی‌آید. ولی فکر می‌کنم هر کسی باید مسئولیتِ وظایف و تصمیماتی که گرفته را برعهده بگیرد. این شامل بازیکنان و اتفاقات داخل زمین می‌شود ولی ما اولین کسانی هستیم که متوجه می‌شویم خوب کار نکرده‌ایم. آنهایی که مسئولیت فنی دارند هم باید مسئولیت‌پذیر باشند و از همه مهم‌تر، مسئولیت اقدامات‌شان را برعهده بگیرند. در پایان فکر می‌کنم اگر کسی به بازیکنان اشاره دارد، باید نام آنها را هم مطرح کند زیرا اگر چنین کاری انجام ندهد، در حقیقت همه را با یک چوب زده و به شایعات دامن می‌زند، شایعاتی که خیلی از آنها حقیقت ندارد.”
مسی با انتشار چند استوری در اینستاگرام، به صحبت‌های اریک آبیدال واکنش نشان داد و هم‌تیمی سابقش را تا آستانه اخراج از پست مدیریت ورزشی بارسا پیش برد.
مسی صحبت‌هایش در این پست را با بازنشر مصاحبه با نشریه موندودپورتیوو ادامه داد که در آن توضیح داد که چرا صحبت‌های آبیدال مبنی براین‌که توانسته “بو”ی مشکل را بین بازیکنان و مربی حس کند، باعث ایجاد چنین تنشی شده است.
مسی گفت:” نمی‌دانم چه چیز در ذهن او گذشته که چنین حرفی زده ولی من باور دارم که وقتی احساس کردم مورد هجوم قرار گرفته‌ام، پاسخ دهم. احساس کردم او به بازیکنان حمله کرد. و خیلی چیزها درباره رختکن گفته شد، این‌که رختکن همه چیز را کنترل می‌کند، این‌که رختکن مربی‌ها را به خدمت می‌گیرد و اخراج می‌کند، بازیکن می‌خرد و البته من در این قضیه موثرترین شمرده می‌شوم. انگار که من قدرت بسیاری دارم و تصمیم‌گیری می‌کنم. این‌که شخصیتی از داخل باشگاه، مدیر ورزشی، چنین حرفی را می‌زند من را خیلی ناراحت می‌کند….. این‌که او بازیکنان را مقصر اخراج کسی می‌داند که رئیس ما بود، به نظرم دیوانه‌کننده است. مدیر ورزشی باشگاه چنین تصمیمی می‌گیرد و باید مسئولیت آن را هم بپذیرد. او مسئول تصمیم‌گیری است. برای همین است که من اینجا هستم تا شفاف‌سازی کنم، می‌دانستم که نمی‌توانم قید این موضوع را بزنم، می‌دانستم که مدیر ورزشی به این شکل به من حمله خواهد کرد.”
وقتی از مسی سوال شد که آیا چنین دلخوری‌هایی ممکن است تاثیری در آینده بلندمدت او در بارسلونا بگذارد، مسی همان پاسخی را داد که همیشه در مقابل چنین سوالاتی بیان می‌کرد، این‌که او می‌خواهد تمام دوران فوتبالش را در نوکمپ سپری کند ولی همچنین از مدیران باشگاه می‌خواهد اعلام کنند که انگیزه‌های مشترکی بین آنهاست.
او گفت:” خیلی وقت‌ها بوده که فرصت ترک باشگاه را داشته‌ام، باشگاه‌های زیادی به دنبال من و حتی حاضر بودند رقم فسخ من را بپردازند. ولی هیچ‌گاه به فکر ترک باشگاه نبوده‌ام و حالا هم نیستم. بار دیگر تکرار می‌کنم، اگر باشگاه من را بخواهد، هیچ مشکلی وجود نخواهد داشت.” اما مشکل اینجاست برای آنهایی که با مسی کار می‌کنند، فهمیدن این‌که او دقیقا چه چیز می‌خواهد، می‌تواند کار بسیار دشواری باشد. خود او نیز در توضیح آن به مشکل می‌خورد، به جز این‌که هرگاه که شده اعلام کرده که در باشگاه حضور دارد تا تمام جام‌ها را ببرد، به خصوص چمپیونزلیگ را.
***
اتلتیک پی برده که عصبانیت مسی از صحبت‌های آبیدال خیلی واقعی بوده و ریشه در اتفاقاتی در گذشته دارد. عملکرد بارسلونا و نتایج آنها در این فصل نیز به حل این مشکل کمکی نکرده ولی مشکل اصلی مسی این تفکر است که می‌گوید او مسئول تمام اتفاقاتی است که در باشگاه رخ می‌دهد و وقتی اوضاع خوب پیش نمی‌رود، باید سراغ او رفت. برای همین است که مهم‌ترین پیام مسی در مصاحبه و پست اینستاگرامش این است که هر شخصی در باشگاه باید مسئولیت تصمیمات و اشتباهاتش را برعهده بگیرد. مطمئنا آنها نباید تقصیرات را به گردن مسی که به خاطر شخصیتش، هدفی در دسترس و آسان است، بیندازند.
گروهی معتقدند خواسته‌های مسی و پدرش، یکی از دلایل مشکلات بارسا در سال‌های اخیر بوده است.
در فصول اخیر و به خصوص این فصل، خیلی از مطالب نشریات کاتالانی حول مسی بوده و معمولا این اخبار از جایی داخل باشگاه درز کرده و در اغلب آنها مسی مسئول مشکلات بوده است. اگر آنتوان گریزمان هنوز در تیم جا نیفتاده و در سطحی که باید بازی نمی‌‌کند، به خاطر مسی است که توپ را به او پاس نمی‌دهد. اگر اوضاع اقتصادی بارسلونا خوب نیست، به خاطر مسی و پدرش، خورخه است که دائما از باشگاه حقوق بالاتری می‌خواهند. آخرین مورد هم این بود که آبیدال او را مقصر اخراج والورده دانست.
با تایید این داستان‌ها توسط افراد داخل و خارج باشگاه که مسی آنقدر قدرتمند شده که می‌تواند تلفنش را بردارد و اتفاقات بزرگی در باشگاه رقم بزند، تنش بسیاری ایجاد شد. درسی که می‌توان از داستان یک دهه پیش زلاتان گرفت این است که بازیکن آرژانتینی هر چند شخصیتی گوشه‌گیر و درون‌گرا دارد ولی باید حس کند که بازیکن اول تیم است و خوشحال نگه داشتن او، هدف اول هر کسی است که در باشگاه کار می‌کند. همچنین مشخص است که اگر مسی در باشگاه همه کاره بود، اوضاع در بارسلونا طی چند سال اخیر خیلی متفاوت پیش می‌رفت.
هیچ‌کدام از بیش از 30 بازیکنی که از سال 2014 خریداری شده‌اند و بیش از 800 میلیون یورو هزینه داشته‌اند، دوستان او یا هم تیمی‌های سابقش نبوده‌اند. نشریات بارها صحبت‌هایی حول انتقال سرخیو آگوئرو یا اور بانگا، دوستان مسی و هم تیمی‌‌هایش در تیم ملی آرژانتین مطرح کردند ولی هیچ‌گاه آنها به بارسا منتقل نشدند. او درخواست کرد که در تابستان گذشته نیمار دوباره به خدمت گرفته شود ولی جوزپ ماریا بارتومئو شخصا دوست داشت که آنتوان گریزمان را از اتلتیکومادرید به خدمت بگیرد که همین کار را هم انجام داد.
وقتی خریدهای بزرگی مثل فیلیپه کوتینیو یا عثمان دمبله جواب نمی‌دهد، مسی احساس می‌کند مردم او را مقصر می‌دانند، هر چند که او تاثیری در این خریدها نداشته است. اتلتیک در مصاحبه‌هایش با افراد نزدیک به باشگاه شنیده که در گذشته مسی پس از این‌که با خریدهای جدید در تمرینات روبرو می‌شده، غافلگیر می‌شده و حتی از این‌که خرید آنها روز قبل انجام شده، اطلاعی نداشته است. مطمئنا، مسئولان بلندپایه بارسلونا سعی می‌کنند تصمیماتی بگیرند که مسی هم با آنها موافق باشد.
هیئت مدیره بارسا می‌دانست که مدیریت کردن شرایط حساسی که پس از خرید سوپراستاری مثل نیمار در خط حمله ایجاد می‌شود، کار دشواری است. بنابراین آنها تصمیم گرفتند جراردو مارتینو را به خدمت بگیرند که مثل مسی اهل روساریو بود و سابقه سرمربیگری در نیوولز اولد بویز را داشت؛ تیمی که مسی پیش از بارسا در آن توپ می‌زد.
انتخاب مارتینو به عنوان سرمربی بارسا در سال 2013 به عنوان تلاشی برای راضی نگه داشتن مسی توصیف شد.
مسی و پدرش همواره دخالت مستقیم در جذب مارتینو را تکذیب می‌کردند و اتلتیک نیز بر این باور است که ادعای آنها حقیقت دارد. ساندرو روسل، رئیس وقت باشگاه، یک نمایش بزرگ از این‌که او چگونه به آمریکای جنوبی سفر کرد و از روابط و کاریزمایش استفاده کرد تا مارتینو را جذب کند، به اجرا گذاشت. ولی پیش از این‌که تصمیمگگیری نهایی انجام شود، نظر مسی را نیز جویا شدند و او هم با این تصمیم موافق بود تا این‌که خیلی سریع مشخص شد مارتینو کیفیت لازم را ندارد و بارسلونا فصل 14-2013 را بدون جام مهمی به پایان رساند.
مربیان بعدی باشگاه- لوئیس انریکه، والورده و ستین به هیچ شکلی به مسی ارتباطی نداشتند و پیش از جذب آنها، هیچ‌گاه نظر مسی درباره کارآمدی‌شان سوال نشد. رابطه مسی با آنها نیز هیچ‌گاه خیلی خوب نبود و اختلافاتی به خصوص با لوئیس انریکه در ژانویه 2015 ایجاد شد ولی آنها همیشه راهی برای کار کردن با یکدیگر پیدا کردند. در گذشته، مسی از گواردیولا می‌خواست که زیاد درباره تاکتیک‌ها صحبت نکند، فقط بهترین بازیکنان ممکن را به زمین بفرستد و بازی‌ها را ببرند. این موضوع به بنیاد و اساس کار مسی تبدیل شد و به همین علت بود که می‌خواست نیمار به تیم بازگردد زیرا آنها در کنار هم، آخرین چمپیونزلیگ بارسا را کسب کرده بودند.
مربی‌های مدرن معمولا ایده‌های عمیق‌تری برای چینش تیم‌شان دارند ولی آنها همچنین می‌دانند که مسی باید در تیم راحت باشد تا بهترین عملکرد ممکن را داشته باشد. همین باعث شده که اخیرا لوئیس سوارز همیشه در زمین باشد، حتی مواقعی که صد در صد آماده نیست؛ هم قبل و هم بعد عمل جراحی زانویش در ماه ژانویه. همچنین این رویکرد باعث شد تا ستین به دنبال جایی برای آرتورو ویدال در ترکیب تیم باشد، بازیکنی که خیلی با ایده‌های مربی که بر اساس مالکیت توپ است، همخوانی ندارد ولی رابطه خوبی با هم تیمی‌های اهل آمریکای جنوبی‌اش در داخل و خارج زمین دارد.
انتخاب بازیکنان برای حضور در زمین، برعهده مربی است. مسی هم فقط می‌خواهد روی دو چیز که در آنها بسیار خوب است متمرکز باشد؛ بازی کردن و گلزنی. او همچنین از افراد دیگر باشگاه می‌خواهد که کارشان را خوب انجام دهند. برای همین است که او از این‌که به عنوان علت اخراج والورده شناخته شود، عصبانی است. هیچ‌کس پیش از این تصمیم، از او سوالی نکرد و آبیدال به عنوان مدیر ورزشی و بارتومئو به عنوان رئیس باشگاه، این اختیارات را داشتند. بنابراین آنها باید به قدری بزرگ باشند که مسئولیت تصمیمی که خودشان گرفتند، قبول کنند نه این‌که پشت سپر “رختکن” و “بازیکنان اصلی” که معمولا هم منظور از آنها مسی است، پنهان شوند.
گفته می‌شد مسی رابطه خوبی با ادر سارابیا، کمک کیکه ستین، ندارد و به توصیه‌های او بی‌توجه است.
اخیرا، صحبت‌های متعدد و پرشمار رسانه‌ها درباره این‌که 12 روز پیش، پس از تساوی 2-2 بارسا مقابل سلتاویگو، مسی قصد داشت ستین و دستیارش، ادر سارابیا را اخراج کند نیز به دلخوری جدید ستاره آرژانتینی تبدیل شده است. این صحبت‌ها از یکی از لحظات حساس یک دیدار کلیدی، وقتی که شانس بارسا برای دفاع از عنوان قهرمانی لالیگا از دست می‌رفت، نشات می‌گیرد. مسی از وقت استراحت در نیمه دوم استفاده کرد تا بر روی کاری که باید انجام دهد تمرکز کند، به فضاهایی که باید در آنها قرار می‌گرفت، فکر می‌کرد و این‌که چه کاری باید انجام دهد تا بارسلونا پیروز شود و سه امتیاز این بازی مهم را کسب کند.
اینطور نبود که او به مربی‌اش توجهی نداشته باشد؛ بلکه در شلوغی کنار زمین، او حتی نمی‌دانست چه اتفاقی می‌افتد و متوجه نبود که دوربین‌ها در حال ضبط تصویرش هستند. ستین هم تصمیم گرفت برخوردی نداشته باشد و پس از بازی نیز به بی‌اهمیت بودن این موضوع در مقابل خبرنگارها اعتراف کرد و حتی مدعی شد که او و مسی از خیلی جهات، شخصیتی شبیه هم دارند. هافبک سابق راسینگ سانتاندر و اتلتیکومادرید گفت:” کنار آمدن با من هم در زمان بازی‌ام کار آسانی نبود.”
اینطور نیست که مسی در خارج از زمین تنها از طریق پیام کوتاه ارتباط داشته باشد و نتواند رو در رو با مسئولان فنی باشگاه صحبت کند. ستین گفت:” آنها (بازیکنان) همان‌قدر که لازم باشد، صحبت می‌کنند.” بارتومئو گفته بود که بازیکنان در تمرینات، صحبت‌های دوستانه‌ای با هم دارند. این دو نقل قول باورپذیر هستند؛ هر چند که هیچ‌کدام از این دو، نمی‌خواهند یک تقابل مستقیم با مسی پیدا کنند.
مسی خودش را یک انسان عادی می‌بیند، شاید کمی خجالتی ولی نه کسی که فراتر از اختیاراتش اقدامی انجام دهد. او یک بازیکن است و می‌خواهد بهترین عملکردش را در زمین داشته باشد. نمی‌خواهد درباره موضوعات مهم مثل انتخاب بازیکنان تیم، درباره نقل و انتقالات، درباره جذب یا اخراج مربیان و انتخاب رئیس باشگاه تصمیم‌گیری کند. می‌خواهد سرکارش حاضر شود، چه در تمرینات و چه در بازی‌ها و سپس به خانه برود و زمان مناسبی را با خانواده‌اش سپری کند. بنابراین او از تصور عموم درباره خودش ناراحت است، این‌که این غول منفعل- تهاجمی، تفکراتش در نوکمپ را تنها با یک نگاه سرد به هر مسئولی تحمیل می‌کند، به خصوص درست وقتی که هم تیم و هم باشگاه در چنین شرایط بدی قرار دارند.
او خیلی دوست دارد که این سر و صداها و این آزار و اذیت‌ها را خارج از 90 دقیقه یا حتی تمرینات نگه دارد؛ زمان‌هایی که او سعی می‌کند از آنها لذت ببرد. حالا اوضاع سخت‌تر هم شده زیرا از دو تابستان پیش که او جانشین آندرس اینیستا به عنوان کاپیتان تیم شد، پذیرفته که بیش‌تر باید با هواداران و رسانه‌ها صحبت کند؛ به خصوص مصاحبه‌های بیش‌تری با نشریات کاتالان دارد. به نظر می‌رسد این مصاحبه‌ها به شدت زیر نظر روابط عمومی باشگاه بارسلونا باشد ولی مسی سعی دارد تفکرات و احساساتش را به بهترین شکل توصیف کند.
مسی همچنین می‌داند که بسیاری در باشگاه، هم در رختکن و هم در هیئت مدیره، اخبار را به دوستان‌شان در نشریات منتقل می‌کنند که خیلی وقت‌ها این اخبار تاثیر مثبتی روی او ندارد. او می‌بیند که بسیاری به او انتقاد می‌کنند که او مثل هموطنش، دیه‌گو مارادونا، یک رهبر و کاپیتان واقعی نیست. برخی دیگر نیز معتقدند که مسی قدرت بسیاری می‌خواهد تا درباره همه چیز تصمیم گیری کند. هر دو این شایعات نمی‌تواند درست باشد و فقط به دلخوری او می‌افزاید.
خیلی واضح است که اگر مسی می‌خواست از قدرتش، از دستاوردهایش به عنوان بازیکن و ضعف مدیریت و مربیان باشگاه استفاده کند، هیچ‌کس نمی‌توانست مقابلش بایستد. یک منبع با سابقه که اطلاع زیادی از این شرایط دارد، به اتلتیک گفت:” اگر لئو می‌خواست، خیلی راحت فردا می‌توانست صحبت کند و بگوید که “ما یک مربی و یک مدیر جدید لازم داریم». دکمه قرمز همیشه در دستان اوست ولی هیچ‌وقت آن را فشار نمی‌دهد.
هرگاه احساس نیاز کند، سراغ اینستاگرام می‌رود و یک بیانیه منتشر می‌کند، همانطور که در ماه مارس این کار را انجام داد و گفت که این تصمیم بازیکنان و نه مدیران باشگاه بود که در طول بحران کووید 19، حقوق‌شان کاهش یابد تا افراد رده پایین باشگاه حقوق‌شان را به موقع دریافت کنند. ولی او هیچ‌گاه مستقیما درخواست نکرده کسی اخراج شود و هیچ‌گاه در دفتر مدیر را نزده تا از او خواسته‌ای داشته باشد.”
هیچ‌کس شکی ندارد آنهایی که در باشگاه تصمیمات اصلی را می‌گیرند، هنوز هم باید سخت تلاش کنند تا مسی را خوشحال نگه دارند و همچنین تناسبی با دیگر خواسته‌های باشگاه ایجاد کنند. آنهایی که در مقابل رسانه‌ها به بهترین بازیکن تیم حمله کرده‌اند، بعدها متوجه شده‌اند که تصمیم اشتباهی گرفته‌اند. وقتی در اواخر سال 2013، خاویر فائوس، از مدیران باشگاه اعلام کرده بود که باشگاه باید هر شش ماه یک بار یک قرارداد جدید با مسی ببنند، خیلی سریع کنار گذاشته شد و زمان زیادی در هیئت مدیره باشگاه دوام نیاورد.
مدت زمان طولانی خدمت پره گراتاکوس در آکادمی لاماسیا هم جلوی کنار گذاشته شدندش از باشگاه را پس از این‌که گفته بود مسی بدون اینیستا و نیمار نمی‌تواند انقدر خوب باشد، نگرفت. در هیچ‌کدام از این دو شرایط، مسی صحبتی انجام نداد، نه مقابل رسانهگها نه به صورت خصوصی با افراد باشگاه ولی باشگاه تصمیم گرفت که راه‌حل راحت‌تر این است که از اختلافات بیش‌تر جلوگیری شود. آبیدال همچنان مدیر ورزشی تیم است ولی اختیارات او به طرز قابل توجهی کاهش یافته و مشخص نیست که مسی با چنین قصدی پست اینستاگرامش را منتشر کرد یا نه.
بارتومئو در ظاهر نشان می‌دهد راضی نگه داشتن مسی برایش در اولویت است اما معمولا تصمیمات مورد نظر خودش را عملی می‌کند.
بارتومئو پس از پیروزی 4-1 مقابل ویارئال که شانس اندک آنها برای کسب قهرمانی در لالیگا را زنده نگه داشت، در مصاحبه با تلویزیون موویستار گفت:” نمی‌خواهم جزئیاتی در اختیارتان بگذارم ولی لئو مسی بارها گفته که فوتبالش را در باشگاه بارسلونا به پایان می‌رساند.” این صحبت‌ها واکنشی به برنامه رادیویی ال لارگِرو بود که هفته قبلش منتشر و مدعی شده بود که مسی وقفه‌ای در مذاکرات فعلی پدرش با باشگاه ایجاد کرده و تصمیم دارد در تابستان بعدی، با اتمام قرارداد فعلی، تیم را ترک کند. اتلتیک بر این باور است که واقعیت موضوع انقدرها هم دراماتیک نیست و مذاکرات در حال حاضر در جریان است و این اتفاقات معمولا در طی مذاکرات رخ می‌دهد. خورخه مسی در تمام مدت قرنطینه در آرژانتین حضور داشته و انتظار نمی‌رود در کوتاه مدت پیشرفت زیادی انجام شود.
وضعیت فعلی اقتصادی باشگاه در حال حاضر مشکل بزرگی برای آنهاست که می‌خواهند مسی 33 ساله را با قراردادی طولانی مدت حفظ کنند. پول همواره برای مسی مساله مهمی بوده و 9 بار افزایش حقوق در طول 15 سال به خوبی این را نشان می‌دهد. باشگاه‌هایی که با آغوشی باز آماده هستند خواسته‌های اقتصادی او را فراهم کنند، هیچ‌گاه کم نبوده‌اند- چلسی، بایرن مونیخ، پاری سن ژرمن و منچسترسیتی از جمله باشگاه‌هایی هستند که با جدیت به دنبال جدایی او از بارسلونا هستند و این در حالی است که در سال‌های گذشته حتی ملاقات‌هایی بین خورخه مسی و فرستاده‌های فلورنتینو پرز، رئیس باشگاه رئال مادرید، انجام شده است.
بزرگ‌ترین بحران مسی در باشگاه بارسلونا در سال 14-2013 اتفاق افتاد و دقیقا مربوط به انتقال نیمار در تابستان قبلش بود. مسی‌ها می‌خواستند مطمئن شوند که حقوق بازیکن جوانی که بارسا به خدمت گرفته، به شکل قابل توجهی کمتر از لئو باشد؛ ولی تمامی مزایا و پاداش‌هایی که به نیمار و پدرش – که او هم ایجنت پسرش بود – پرداخت می‌شد، خیلی سریع مشخص شد. تمدید قرارداد کریستیانو رونالدو با رئال مادرید نیز به مسی این هشدار را می‌داد که جایگاه او به عنوان پردرآمدترین بازیکن جهان در خطر است.
اوضاع به حدی جدی شد که به ادعای سباستین فست، مسی در ملاقات با تیتو ویلانووا، مربی سابقش که در آوریل 2014 به شدت بیمار شده بود، به او گفت:” من می‌روم و موضوع پول نیست”، بدون این‌که نام باشگاهی که قصد پیوستن به آن را دارد، فاش کند. این اتفاقات درست در فصلی افتاد که به عنوان بدترین فصل او در دوران بازی‌اش شناخته می‌شود؛ فصلی که بارسا تحت هدایت مارتینو هیچ جام بزرگی کسب نکرد و مسی به خاطر فرار مالیاتی در دادگاه حاضر شد و دو ماه از فصل را به علت مصدومیت از دست داد. در نهایت او نتوانست برای خروج از باشگاه تصمیم‌گیری کند و در تابستان، قرارداد جدید ثبت شد.
تشابهاتی بین آن فصل و فصل جاری وجود دارد، به خصوص با توجه به فاکتورهای داخل و خارج زمین که باعث شده مسی احساس راحتی کم‌تری داشته باشد. هر چند مسی در شروع دوباره لالیگا در ماه ژوئن پس از پایان قرنطینه، در شرایط خوبی قرار داشت و بر این باور بود که این مدت استراحت، به نفع آنها بوده و بارسلونا می‌تواند فصل را به خوبی به پایان برساند. در آن زمان آنها صدرنشین بودند ولی این خوشبینی مدت زیادی دوام نیاورد.
بارسا در 8 بازی، 6 امتیاز از دست داد و می‌داند که احتمالا نمی‌تواند به رئال مادرید برسد زیرا رقیب آنها، با یک بازی کمتر، یک امتیاز بیش‌تر کسب کرده است (توضیح مترجم: این مقاله قبل از قطعی شدن قهرمانی رئال مادرید نوشته شده است). همچنین اطمینان چندانی وجود ندارد که تیم در ماه آینده می‌تواند در چمپیونزلیگ خوب ظاهر شود. یک ناکامی دیگر در اروپا ضربه سخت‌تری نسبت به از دست دادن لالیگا خواهد بود- رقابتی که مسی در 15 فصل حضورش توانسته 10 بار قهرمان آن شود.
قهرمانی در لیگ داخلی دیگر برای باشگاه راضی‌کننده نیست. آنها باید چمپیونزلیگ را ببرند و سه بار بردن این جام از زمانی که مسی توانسته خودش را به عنوان موثرترین مهره تیم جا بیندازد، از نگاه آنها کافی نیست. به خصوص این‌که رونالدو از سال 2014 در رئال مادرید توانست 4 بار قهرمان چمپیونزلیگ شود. همچنین ذات حذف شدن‌های بارسلونا در سال‌های اخیر- مثل شکست فصل گذشته آنها در آنفیلد، آن هم در حالی‌که بازی رفت را 3-0 برده بودند- هم کار را دشوارتر کرده است.
مسی در مصاحبه با موندو دپورتیوو در ماه فوریه گفته بود:” من بارها گفته‌ام که ایده من این است که تمام دوران فوتبالم را در بارسلونا سپری کنم و تا وقتی که هواداران و باشگاه هم چنین چیزی بخواهند، هیچ مشکلی از سوی من وجود نخواهد داشت. همچنین بارها گفته‌ام که دوست دارم اینجا باشم، با باشگاه عملکرد خوبی داشته باشیم و هواداران از تیم راضی باشند، یک پروژه برنده داشته باشیم و برای تمامی جام‌ها بجنگیم؛ مثل تمام سال‌های فعالیت باشگاه. این تفکر من است، این‌که در باشگاه بمانم. من می‌خواهم یک چمپیونزلیگ دیگر ببرم، می‌خواهم به قهرمانی در لالیگا ادامه دهم و همیشه از این موضوع الهام گرفته‌ام.”
برخی نشریات کاتالان گزارش داده‌اند که مسی ترجیح می‌دهد یک مربی و یک مدیر جدید هدایت باشگاه را در دست بگیرند و برای مثال، خوشحال می‌شود که طی این تغییرات گسترده، ژاوی هدایت السد قطر را کنار گذاشته و سرمربی بارسلونا شود. اتلتیک معتقد است که مسی ارتباط مستقیمی با ژاوی ندارد و از این‌که آیا هم تیمی سابقش قصد دارد به برنامه‌های آینده باشگاه اضافه شود یا نه، اطلاعی ندارد.
به عنوان بهترین بازیکن جهان، او مسئولیت این‌که در زمین هرکاری انجام دهد، قبول می‌کند ولی برای تمام مشکلات بارسلونا راه‌حل ندارد، همین‌طور از نگاه هواداران که از او انتظار دارند تمام مشکلات را حل کند، خوشش نمی‌آید. او قبول دارد که اعضای باشگاه درباره این‌که چه کسی رئیس باشگاه باشد و هیئت مدیره درباره این‌که چه کسی سرمربی باشد، تصمیم‌گیری کنند. او از این‌که برخی کاندیداها و کمپین‌هایشان از نام او استفاده می‌کنند تا شانس‌شان برای انتخاب به عنوان رئیس باشگاه افزایش یابد، ناراحت است. او هیچ‌گاه با هیچ کاندیدایی ملاقاتی نداشته و در انتخابات تاثیری نداشته است. او به این موضوع علاقه‌ای ندارد یا خودش را در چنین جایگاهی نمی‌بیند.
بار دیگر باید بیان کرد که او تنها یک فوتبالیست است، شاید بهترین فوتبالیست تاریخ ولی نه بیش از آن. هرکسی که رئیس باشگاه بارسلونا باشد، می‌داند که تمام آنچه مسی می‌خواهد، کسب موفقیت با باشگاه است و نه چیز دیگری. اگر پیش‌تر علت اصلی او برای ماندن در نوکمپ، بازیکنان مستعدد متعددی بودند که در کنارشان بازی می‌کرد، در طول سال‌ها خانواده‌اش و حضور آنها در مرکز ایالت کاتالونیا و این‌که در این شهر جا افتاده‌اند، برایش مهم و مهم‌تر شده است. آنهایی که مسی را می‌شناسند، تصور این‌که او در منچستر، پاریس یا مونیخ هم خوشحال باشد، در ذهن‌شان شکل نمی‌بندد. بازگشت رومانتیک به آرژانتین، برای به پایان رساندن فوتبالش در باشگاه دوران نوجوانی‌اش، موضوعی بوده که در طی سال‌ها، بارها صحبتش به میان آمده و مسی هنوز هم با لهجه زادگاهش و نه لهجه متداول آرژانتینی، صحبت می‌کند.
همه فرزندان مسی در بارسلون به دنیا آمده‌اند و او ترجیح می‌دهد در شهری زندگی کند که خانواده‌اش در آن احساس راحتی می‌کنند.
با این حال در طی سال‌ها، اوضاع زادگاه مسی خیلی فرق کرده است. ژانویه گذشته بود که یک تیراندازی مرگبار در مرکز شهر روساریو، در هتلی که مسی در سال 2017 با همسرش آنتونلا ازدواج کرد اتفاق افتاد که مربوط به یک باند مواد مخدر بود که زندگی را در شهر خطرناک کرده‌اند. برای سوپراستار بزرگ دنیای فوتبال ممکن نیست که به لاباخادا که دو دهه پیش آنجا را به عنوان یک نوجوان ترک کرد، برگردد.
مسی در مصاحبه‌ها بارها درباره این‌که چگونه سعی داشته نگاهش را به زندگی تغییر دهد و این‌که چطور تجربیات زندگی باعث رشد او شده، صحبت کرده است. او دیگر آن پسربچه عبوس که هر اتفاقی می‌افتاد در درون خودش می‌ریخت و اگر دلخوری پیش می‌آمد، چند روز پیاپی ناراحت می‌ماند، نیست. او حالا در زندگی حرفه‌ای‌اش نیز در به دست گرفتن رهبری تیم احساس راحتی می‌کند ولی به شیوه خودش.
او خیلی می‌خواهد عضو تیم برنده بارسا باشد و شور و انگیزه بسیاری برای کسب یک موفقیت اروپایی دیگر دارد. وقتی اوضاع خوب پیش نمی‌رود، او دوست ندارد حس کند که مقصر بوده است. مسی حالا نسبت به آن پسربچه‌ای که برای گواردیولا از صندلی‌های عقب اتوبوس تیم پیام کوتاه ارسال کرد خیلی فرق کرده است. هر چند او هنوز هم بهترین بازیکن جهان است ولی قدرت او بی‌نهایت نیست. او هنوز هم یک تلفن در دست دارد و می‌خواهد توپ زیر پاهایش باشد.