منچسترسیتی-بایرن مونیخ؛ صلح موقت با انتقال سانه

هفت‌یک– آخرین عذرخواهی پنج‌شنبه شب بود. لروی سانه هنوز به بایرن مونیخ منتقل نشده بود اما تصاویری از او با لباس قرمز معروف این تیم در سراسر فضای مجازی منتشر شد؛ پس نوبت به حسن صالح حمیدزیچ، مدیر ورزشی بایرن، رسید که تلفن را بردارد و به چیکی بگریستیاین زنگ بزند تا به مدیرورزشی منچسترسیتی اطمینان دهد که این کار عمدی نبود.

درست تابستان گذشته بود که فران سوریانو، مدیرعامل منچسترسیتی، به همتای بایرنی خود نامه‌ای رسمی نوشت، نارضایتی باشگاه‌اش در مورد علنی شدن ماجرای سانه در رسانه‌ها را بیان کرد که باعث ابراز تاسف رئیس وقت باشگاه بایرن، اولی هوینس، شد. پس از دوازده ماه، بالاخره سانه بازیکن بایرن محسوب می‌شود؛ بعد از این‌که باشگاه‌ها موفق شدند اختلافات گسترده‌شان را کنار بگذارند و بر سر قراردادی تا سقف 60 میلیون یورو به توافق برسند.

اولین باری است که منچسترسیتی یکی از ستاره‌هایش را برخلاف میل باطنی از زمان به قدرت رسیدن مالکان فعلی در سال 2008 از دست می‌دهد و آنها این کار را احتمالا برای پرسروصداترین منتقدان مدل مالکیت باشگاه طی دهه اخیر انجام دادند. اولین‌بار در سال 2010، روبرتو مانچینی بود به کارل هاینتس رومینگه در مورد اظهارنظراتش هشدار داد.

در واقع این‌که سانه تا شروع فصل بعد نمی‌تواند در بایرن بازی کند و هنوز بازیکنِ سیتی محسوب می‌شود، روشن می‌کند که هم سانه و هم سیتی تا چه حد برای پایان دادن این داستان تمایل داشتند. قهرمان دو فصل اخیر لیگ برتر که امسال این عنوان را به لیورپول واگذار کرد، مایل بود که او را در تیم خود حفظ کند و دو سال قبل به او پیشنهاد جدیدی ارائه دادند و حتی زمانی که در آگوست سال گذشته او از ناحیه لیگامنت زانو دچار مصدومیت شد، این پیشنهاد همچنان پا برجا بود؛ در حالی‌که دقیقا در همان زمان، بایرن تصمیم گرفت منتظر بماند و ببیند چه پیش ‌می‌آید.

مصدومیت سانه در دیدار کامیونیتی شیلد سال گذشته، انتقال او به بایرن را به تعویق انداخت.

اما سانه از مدت‌ها پیش تصمیمش را گرفته بود. او و پپ گواردیولا از دو سال پیش از یکدیگر دلخور بودند (سانه اعتقاد داشت باید بیش‌تر بازی کند، گواردیولا معتقد بود برای بازی بیش‌تر باید تلاش بیش‌تری داشته باشد)، این ملی‌پوش آلمانی و نامزدش علاقه‌شان را به منچستر از دست داده بودند و علی‌رغم اختلاف بین والدین و نامزدش، میل مشترک آنها رفتن به مونیخ بود چون در مونیخ دستمزد به مراتب بالاتری به نسبت منچستر دریافت خواهد کرد. در ضمن پروژه ورزشی بایرن و همه چیزهای دیگر دقیقا چیزی است که یک بازیکن ملی‌پوش آلمانی را راضی کند.

درحالی‌که باشگاه سیتی آماده بود تا در صورتی‌که بایرن در تابستان امسال نتواند مبلغی موردنظر آنها برای فروش این بازیکن را بپردازد، او را به طور آزاد واگذار کند. اما منابع در آلمان معتقدند که واقعیت کمی متفاوت است. وقتی سانه در ماه ژوئن صریحا گفت که خوشحال می‌شود یک سال هم صبر کند و در نقل و انتقالات به صورتِ آزاد از باشگاه برود، ظاهرا باشگاه به وحشت افتاد و تصمیم گرفت هر چه سریع‌تر با بایرن به توافق برسد. مثل همه نقل و انتقالات از این دست، به‌ویژه بین دو باشگاه مثل سیتی و بایرن با وجه مشترک اندک، دو روایت وجود دارد. هزینه نقل و انتقالات، دستمزد و چراها و علل همگی جای بحث دارند.

***

 وقتی گواردیولا دو هفته پیش، در کنفرانس مطبوعاتی صراحتا فاش کرد که سانه ” نمی‌خواهد قراردادش را تمدید کند” و این‌که تابستان امسال یا سال بعد قصد ترک سیتی را دارد و بودن او هیچ منفعتی برای دو طرف ندارد، همه خبردار شدند که داستان سانه و سیتی به پایانِ راهش رسیده است. همه چیز معلوم بود، همه از نیت سانه خبر داشتند و اگر دقیق نگاه می‌کردید، می‌شد فهمید سیتی چه حسی نسبت به این موضوع دارد.

با این حال کم‌تر کسی انتظار داشت همه چیز ظرف دو هفته حل شود. با توجه به احساس ناخوشایندی که دو طرف به یکدیگر داشتند، عجیب بود که سرانجام به یک توافق رسیدند. بعضی از فَکت‌ها بی‌پرده و روشن هستند. به گفته یک منبع نزدیک به مذاکرات، طی دو هفته گذشته مدیران ورزشی باشگاه‌ها- صالح حمیدزیچ و بگرستیاین- گفتگوی کاری جدی و در عین حال صمیمانه‌ای با یکدیگر داشتند. ذات شغل یک مدیر ورزشی ایجاب می‌کند تا کسب و کار در اولویت اول قرار گیرد؛ بنابراین رابطه با تاثیرگذارترین شخصیت‌ها باید حفظ شود. در نتیجه دو طرف علی‌رغم احساسات منفی شدید بین برخی از همکاران، توانستند به نتیجه رضایت‌بخش متقابل برسند. همه چیز دوستانه بین سیتی و بایرن به پایان رسید.

احتمالِ خطرِ مصدومیت دیگر سانه- که می‌توانست انتقال او را به تیم دیگر مختل کند- یکی دیگر از دلایل بستن چنین قراردادی بود؛ اما چون گواردیولا احساس می‌کرد سانه به باشگاه متعهد نیست، سیتی عجله داشت تا به هرحال سانه را راهی کند و تاکید داشتند که سانه نمی‌تواند در باقی مانده فصل در باشگاه بازی کند. همانطور که گمان می‌رفت، قبل از این‌که دادگاه حکمیت ورزشی فرجام خواهی سیتی علیه محرومیت دوساله آنها از حضور در لیگ قهرمانان اروپا را رد کند، هیچ عجله‌ای برای انجام این انتقال نبود. با توجه به تغییرات اجباری ناشی از شیوع کرونا روی قانون فرپلی مالی، حساب‌های باشگاه برای سال‌های 2020 و 2021 با هم دسته‌بندی شده و میانگین گرفته می‌شود؛ پس هیچ فرقی بین ماه ژوئن، جولای و حتی دسامبر وجود ندارد.

برای بایرن، زمان اهمیت زیادی داشت. صالح حمیدزیچ روز چهارشنبه 1 ژوئیه به عضویت رسمی هیئت مدیره این باشگاه درآمد. و این واقعیت که موفق شد بر سر قرارداد سانه و تانگو کواسی- مدافع 18 ساله‌ای که از پاری سن ‌ژرمن رایگان آمد- به توافق برسد، این شبهه را ایجاد کرد که کودتای بزرگی را پشت سر گذاشته است. منابع نزدیک به بایرن اعتقاد دارند به دست آوردن کواسی در نقل و انتقالات به طور رایگان که PSG  را غافلگیر و توماس توخل، سرمربی این تیم، را خشمگین کرد، سیتی را بیش‌تر نگران کرد که سانه را مفت و راحت از دست بدهند.

سانه اعتقاد داشت که گواردیولا به اندازه کافی به او میدان نمی‌دهد و به همین دلیل، تصمیم به جدایی از سیتی گرفت.

رومیینگه، نایب رئیس بایرن، ،از صالح حمیدزیج برای این‌که ” موفق شد بعد از مدت‌ها کش و قوس، این انتقال جنجالی را به سرانجام برساند”، ستایش کرد. صالح‌حمیدزیچ، هافبک سابق باشگاه بود که توانست سانه را به بایرن بیاورد و هیئت مدیره و سرمربی جدید تیم، هانسی فلیک را متقاعد کند که خرید این ملی‌پوش آلمانی از تیمو ورنر مفیدتر است. مهاجم لایپزیش، پیش از این با بایرن در بهار 2019 توافق کرد اما پس از این‌که آنها در تابستان برای خریدش اقدامی نکردند، سرخورده شد. به طور کلی، طبیعی است که دو باشگاه تلاش کنند در یک انتقال بزرگ نفع بیش‌تری نسبت به دیگری ببرند و در اینجا هم این شرایط وجود دارد.

چنین سیاست بین باشگاهی به توضیح در مورد اختلاف اولیه دستمزدهای گزارش شده برای سانه کمک می‌کند. منابع باشگاه سیتی اعلام کردند سانه با مبلغ کلان 22 میلیون یورو در سال (بیش از 430 هزار یورو در هفته) در آلیانز آره‌نا بازی خواهد کرد. از طرف منابع بایرن گفته شد “تنها” 17 میلیون یورو- به خاطر شیوع کرونا- از 20 میلیون یورو که در ابتدای کار در تابستان گذشته توافق شد- کاسته می‌شود. هرچند بایرن ارقام سیتی مبنی بر انتقال 49 میلیون یورویی به علاوه 11 میلیون اضافه برآن را تکذیب نکرد.

سیتی معتقد است که از انتقال سانه سود زیادی به جیب زده زیرا آنها 60 میلیون یورو برای بازیکنی دریافت کردند که در بحبوحه بلاتکلیفی شیوع کرونا و مدت زمانی کمی بعد از مصدومیت شدید زانوهایش که می‌تواند تردیدهای زیادی به وجود بیاورد، تنها یک سال از قراردادش باقی مانده بود. بایرن نیز به نوبه خود معتقد است با به دست آوردن یک بازیکن کلیدی با مبلغ قابل توجه کم‌تر از 120-150 میلیون یورو هزینه که سیتی در ماه آگوست عنوان کرد، برد کرده‌اند. سیتی با بازی دادن سانه در دیدار کامیونتی شیلد، بازی‌ای که در آن دچار آسیب دیدگی شد، 70 میلیون یورو یا بیش‌تر به علاوه 8 میلیون دستمزدی که در طول بهبود به او پرداخت می‌کردند، ضرر کرد.

باشگاه سیتی از تابستان 2018 تلاش کرده بود تا قرارداد سانه را تمدید کند تا دقیقا از پیش آمدن چنین شرایطی جلوگیری کند. در همین زمان بود که چلسی تصمیم به انجام اقدامی گرفت. علی‌رغم تنش‌های بین سیتی و بایرن مطمئنا رفتن به لندن انتخابی به شمار می‌رفت که کم‌تر خوشایند مقامات برتر منچستر بود. مارینا گرانووفسکایا مورد اعتمادترین مهره رومن ابراموویچ در امور نقل و انتقالاتِ باشگاه، طرفدار پرو پا قرص این بازیکن 24 ساله است و به طور جدی قصد کرد تا در مسیرِ مذاکره پیشرفت‌هایی ایجاد کند، اما نهایتا به این نتیجه رسید عملی کردن این انتقال کارِ بسیار دشواری است.

در واقع، برقراری تماس با بازیکنان برای بایرن یا حتی سیتی همیشه ساده نیست. ابتدا والدین سانه به عنوان مدیر برنامه او فعالیت می‌کردند و اولین تماس بین باشگاه‌ها از طریق جیووانی برانکینی، ایجنت ایتالیایی، انجام گرفت که در گذشته با هر دو باشگاه کار کرده بود. اما تابستان گذشته، سانه به آژانس دیوید بکام- مالک جدید باشگاه اینترمیامی- پیوست اما  بکام به دلیل قوانین آمریکا، از این آژانس کناره‌گیری کرد. پس از آن، سانه به لیان اسپورتز رفت که برخی را در بایرن عصبانی کرد اما در نهایت توانستند او را با قراردادی قابل توجه به خدمت بگیرند.

***

درحالی‌که بگیریستاین و صالح‌حمید‌زیچ توانستند به نتیجه‌ای برسند که برای همه طرفین مناسب باشد، اما علی‌رغم همه اینها، بعید است دشمنی دو باشگاه به پایان برسد. سوظن‌های دو طرف به سال 2008 برمی‌گردد؛ زمانی‌که مالکان فعلی سیتی این باشگاه را خریدند و سه مدیر ارشد بایرن- رومینیگه، هوینس و رئیس سابق باشگاه، فرانتس بکن باوئر- از همان ابتدا اعلام کردند که قصد ندارد پا پس بکشند و نظاره‌گر رسیدن سیتی به جمع تیم‌های برتر اروپا باشند. یک اظهارنظر بیش از بقیه در قلب این منازعه قرار دارد.

انتقال به بایرن می‌تواند جایگاه سانه در تیم ملی آلمان را هم مستحکم‌تر کند.

وقتی هوینس اعلام کرد هر بار که گواردیولا بازیکنی می‌خواهد که بیش از 100 میلیون یورو هزینه دارد، چند ویدئو کلیپ آماده می‌کند و سپس “شیخ قیمت نفت را افزایش می‌دهد تا پول این انتقال را فراهم کند”؛ این اظهارنظر باعث شد تا سیتی به سراغ وکلایش برود. یک منبع معتبر در باشگاه منچسترسیتی، در جمعی خصوصی، این اظهارنظر را ” از سوی فردی کوته‌نظر و خودبین” توصیف کرد.

اما بعدا مشخص شد که آن اظهارنظر، بد ترجمه شده است. هوینس نگفت که شیخ، قیمت نفت را دستکاری می‌کند (که به‌طور بالقوه توهین‌آمیز است)، بلکه تنها گفت که نفت بیش‌تری می‌فروشد-” او شیر نفت را چند میلی‌متر بیش‌تر باز می‌کند”. البته منظور او تقریبا همان بود. مدیران منچسترسیتی معتقدند که مسئله پول قدیم و جدید مطرح است؛ در حالی‌که اعتراض بایرنی‌ها به منبع پول باشگاه منچستری نیست، بلکه به میزان تقریبا نامحدود آن است. در حالی آنها به قراردادهای تجاری قابل توجه وابسته‌اند، احساس می‌کنند که سیتی در واقع یک باشگاه دولتی است و همین باعث به هم خوردن توازن بازار شده است.

منابع مطلع در بایرن همچنین تاکید می‌کنند که هیچ خصومت شخصی‌ای نسبت به سیتی و مالکانش وجود ندارد اما به این نتیجه رسیده‌اند که مالکان باشگاه انگلیسی ماجرا را اینطور می‌بینند. برای مدیران سیتی، اظهارنظرهای متعدد بایرنی‌ها در سال‌های اخیر، حسی از بیگانه هراسی دارد. مدیران سیتی همچنین رفتار بایرنی‌ها را تا اندازه‌ای ریاکارانه می‌دانند زیرا در ماجرای تلاش برای به خدمت گرفتن سانه در تابستان سال قبل، نیکو کوواچ، سرمربی وقت بایرن، اعلام کرد که باید در بازار نقل و انتقالات “مقابل حکومت‌ها و میلیاردرها بجنگند” و از ابوظبی، قطر و عربستان سعودی نام برد. درحالی‌که در آن زمان، قطر شریک تجاری بایرن بود و هنوز هم هست.

آن اظهارنظرهای عمومی در مورد سانه –کوواچ اعلام کرد که از انجام انتقال “مطمئن” است و تعدادی از بازیکنان بایرن از این انتقال استقبال کردند- دیگر دلیل دلخوری است. هرچند مذاکرات نهایی محترمانه بود اما مدیران سیتی احساس می‌کنند که استراتژی بایرن تنها موضع سانه برای جدایی را تقویت کرد. با این وجود، باید گفت که خود این بازیکن پیش از این اعلام کرده بود که مایل به جدایی است و همین مسئله، اظهارنظرهای دیگر را به دنبال داشت.

سوریانو متنی برای بایرنی‌ها نوشت و هوینس و کوواچ هم در رسانه‌ها عذرخواهی کرد؛ هرچند عذرخواهی سرمربی وقت بایرن از ته دل نبود. او بعدا گفت:” من همیشه واقعیت را می‌گویم. آنچه گفتم درست و معتبر است.” سیتی احساس می‌کند که این دلیل دیگری بر کلاس پایین بایرنی‌هاست؛ درحالی‌که بایرنی‌ها آن را یک بخش اجتناب‌ناپذیر در باشگاه‌های بزرگ می‌دانند؛ به ویژه وقتی توافقی بر سر بندهای شخصی قرارداد صورت می‌گیرد (چیزی که در این مورد اتفاق افتاد). باشگاه‌های رقیب در فوتبال اروپا بیش از باشگاه‌های انگلیسی این مسئله را پذیرفته‌اند.

هرچند سیتی هرگز به طور عمومی به این مسئله واکنشی نشان نداد اما آنها از آنچه که به عنوان تاکتیک تهاجمی برای به خدمت گرفتن سانه تصور می‌کنند، ناراحت شدند- هرچند این باعث تعجب آنها نشد زیرا تجربه مشابهی را در مورد انتقال ژروم بواتنگ داشتند. در ماجرای انتقال بواتنگ، بایرنی‌ها برای بازیکنی که سیتی 18 میلیون پوند قیمت گذاشته بود، پیشنهادی 8 میلیون پوندی دادند. به نظر مدیران سیتی، این پیشنهادی مضحک بود. هرچند آنها این مسئله را رسانه‌ای نکردند؛ در حالی‌که بایرنی‌ها از این‌که به هدف خود نرسیدند، عصبانی شدند و در رسانه‌ها به سیتی حمله کردند. در نهایت دو طرف بر سر انتقال این مدافع روی مبلغ 13 میلیون پوند به توافق رسیدند و مدیران ارشد سیتی همچنان به این انتقال به چشم اتفاقی توهین‌آمیز نگاه می‌کنند.

گواردیولا رابطه دوستانه‌اش با هوینس را حفظ کرده اما این باعث نزدیکی دو باشگاه بایرن و سیتی نشده است.

ارتباط بین دو باشگاه زمانی که گواردیولا سرمربی بایرن بود، بیش‌تر ضربه خورد؛ باشگاه آلمانی و تقریبا همه آنهایی که در فوتبال هستند می‌دانستند که سیتی قصد دارد روزی این مربی اسپانیایی را به اتحاد ببرد؛ هرچند بکن باوئر زمانی ادعا کرد که نگران از دست دادن گواردیولا نیست زیرا فکر می‌کرد این مربی کاتالانی به “باشگاهی مانند منچسترسیتی” نخواهد رفت. گواردیولا و هوینس رابطه دوستانه خود را حفظ کردند و حتی در سال‌های اخیر، در مونیخ با هم شام خوردند؛ در حالی‌که بایرنی‌ها معمولا در مورد احتمال حذف سیتی از لیگ قهرمانان اروپا به دلیل زیر پا گذاشتن قانون فرپلی مالی صحبت می‌کنند- و احتمالا به زودی به این خواسته خود می‌رسند.

از نظر مدیران سیتی، این بسیار توهین‌آمیز است که رومینیگه و هوینس دائما در مورد این‌که چطور باید یک باشگاه فوتبال را اداره کرد، برای آنها موعظه می‌کنند؛ در حالی‌که هوینس در سال 2014 به دلیل عدم پرداخت مالیات 22.4 میلیون پوندی، برای سه سال به زندان افتاد و رومینیگه هم به دلیل پرداخت نکردن مالیات دو ساعت رولکسی که در قطر هدیه گرفته بود، 249 هزار یورو جریمه شد. باید به مدیران ورزشی دو باشگاه تبریک گفت که علی‌رغم این مشکلات، این انتقال را به سرانجام رساندند.